Nauczanie mini piłki siatkowej w klasach I-III szkoły podstawowej
– ćwiczenia, gry i zabawy stosowane w nauczaniu mini piłki siatkowej
Mini gry sportowe są jedną z wielu form aktywności ruchowej przewidzianych w programie wychowania fizycznego dla klas I-III.
Celem mini gier realizowanych w klasach I-III jest - oprócz wszechstronnego usprawniania dzieci, przygotowanie ich do właściwych gier drużynowych realizowanych w klasach starszych.
Mini piłka siatkowa choć należy do gier - -(moim zdaniem) – najtrudniejszych -jest grą bardzo lubianą przez dzieci. To od wiedzy i inwencji nauczyciela zależy, czy dzieci docenia tę grę już w edukacji wczesnoszkolnej, czy dopiero w późniejszych latach edukacji. Zalety mini – siatkówki można ująć w następujących punktach:
- wszechstronne oddziaływanie na aparat ruchowy
- możliwość dozowania wysiłku w grze
- małe wymiary boiska i prosty nieskomplikowany sprzęt
Dodatkową zaletą mini siatkówki, jest szeroki zakres możliwości dostosowywania reguł gry do aktualnych możliwości grających.
Jeżeli zebrane w tej publikacji ćwiczenia, gry i zabawy pozwolą jeszcze lepiej realizować program wychowania fizycznego – będę w pełni usatysfakcjonowana.
I. Gry i zabawy w nauczaniu poruszania się po boisku
1.Piłka w górę.
Przed zabawą nauczyciel ustala na jakie sygnały ruchowe wykonane z piłką należy wykonać odpowiednie zadania. Uczniowie maszerują po obwodzie koła, nauczyciel stojąc w środku z piłką podaje sygnały do wykonania zadań, np. uniesiona piłka do góry jedną ręką – uczniowie po zatrzymaniu się, przyjmują niską postawę siatkarską, piłka podrzucona w górę i złapana- krok dostawny w postawie siatkarskiej twarzą do środka. Uczeń, który się pomyli lub opóźni wykonanie zadania otrzymuje 1 pkt. karny. Zabawa trwa 2-3 minuty, wygrywa ten, kto się nie pomylił.
2.Chroń plecy przed berkiem.
Uczniowie podzieleni na zespoły 3-4 osobowe. Każdy zespół zajmuje miejsce na wyznaczonym terenie. Nauczyciel wyznacza berka. Wszyscy uczniowie poruszają się krokiem dostawnym, starając się zawsze być skierowani przodem do „berka”. „Berek” zmienia się z zawodnikiem jeżeli dotknie go dwoma dłońmi jednocześnie w plecy. Zabawa trwa 2-4 minuty. Wygrywa ten w każdym zespole, który ani razu nie był „berkiem”.
3. Siatkarski wyścig drużyn.
Dwie drużyny ustawione na liniach końcowych boiska do siatkówki, twarzą do siatki. Na sygnał startują jednocześnie w kierunku siatki. Po przekroczeniu linii ataku (doskokiem na obie stopy) wracają tyłem do linii startu. Przekraczaj ją jednonóż i ponownie biegną do linii ataku i z powrotem. Wygrywa zespół, który pierwszy ustawi zespół w pozycji zasadniczej na linii końcowej, czyli na linii startu.
II. Nauka odbicia piłki sposobem górnym oburącz:
- podania i chwyty piłki
· Wskazówki metodyczne: Do nauczania odbicia oburącz sposobem górnym przystępujemy po stosowanych wcześniej podaniach i chwytach sprzed klatki piersiowej. Dzieci opanowują w ten sposób prawidłowy i płynny przebieg ruchu w najważniejszych elementach składowych techniki i są przygotowane do nauczania metodą całościową odbicia górnego oburącz.
· W nauczaniu tego elementu techniki zwracamy uwagę na:
- opanowanie stabilnej postawy, tuż przed przyjęciem piłki w pozycji wykrocznej,
- opanowanie prawidłowego układu rąk, dłoni i palców (tzw. „koszyczek”) dopasowanych do kształtu piłki.
· Początkowo podania i chwyty wykonujemy piłkami do mini siatkówki, później lepiej jest wprowadzić piłki do mini koszykówki. Są one większe i cięższe, co ułatwia dopasowanie dłoni i palców do kształtu piłki, a także pogłębia amplitudę ruchów.
· Wszystkie ćwiczenia stosujemy najpierw w pozycjach statycznych, w leżeniu, siadzie, klęku, w postawach wysokich, a dopiero po poprawnym ich opanowaniu, stosujemy je w ruchu ( w biegu, w kroku dostawnym).
W leżeniu:
1. W dwójkach (odległość 2-3m) toczenie piłki po podłodze
2. W leżeniu przodem na obwodzie koła (nieparzysta liczba ćwiczących), toczenie piłki do co drugiego.
3. W dwójkach podania piłki nad ławeczką.
W siadzie lub klęku:
1. W dwójkach w siadzie podania i chwyty oburącz sprzed klatki piersiowej wysokim łukiem
2. W dwójkach w klęku podania i chwyty wysokim łukiem.
3. W siadzie skrzyżnym na obwodzie koła. Podania po obwodzie koła.
4. W dwójkach, jeden ćwiczący w klęku, drugi w pozycji wysokiej – podania i
chwyty.
W pozycji wysokiej:
1. Podania i chwyty w dwójkach, odległość 2-3m
2. Podania i chwyty w dwójkach, po podaniu obrót wokół własnej osi.
3. Podania i chwyty, po podaniu obiegnięcie chorągiewki lub słupka znajdującego się 1-2m z tyłu za ćwiczącymi
4. Podania i chwyty, po podaniu przysiad podparty.
5. W pozycji wykrocznej trzymając piłkę przed twarzą podrzut piłki nad głową na wys. 1m, następnie chwyt ( swobodne poruszanie się).
6. Ćw. jak wyżej, ale po podrzucie klaśnięcie w dłonie.
7. Po podrzucie wykonać obrót wokół własnej osi, następnie chwycić piłkę.
8. Po podrzucie przejść do klęku i chwycić piłkę.
9. Podrzuty piłki i chwyty piłki nad sobą, poruszając się krokiem dostawnym po obwodzie koła.
Podstawowy zasób ćwiczeń stosowanych w nauczaniu odbicia piłki sposobem górnym oburącz:
1. W przysiadzie, ułożenie dłoni na piłce w „koszyczku” (dopasowanie dłoni do kształtu piłki, uniesienie piłki nad czoło- przyjęcie postawy siatkarskiej.
2. W postawie siatkarskiej - podrzut piłki w górę i chwyt w „koszyczek” z ugięciem NN.
3. Podrzut piłki w górę i chwyt w „koszyczek” po jednym koźle.
4. Podrzut piłki w górę obrót i chwyt piłki w koszyczek.
5. Podrzut piłki w górę, przysiad podparty i chwyt piłki w koszyczek.
6. Z siadu podrzut piłki w górę, po wstaniu chwyt piłki w koszyczek.
7. Odbicia piłki nad sobą w pozycji wysokiej, siadzie, leżeniu.
8. Odbicie nad sobą i chwyt piłki w koszyczek
9. Odbicie nad sobą i chwyt w koszyczek po 1 koźle.
10. Odbicia piłki o ścianę oburącz sposobem górnym.
11. Odbicia piłki w dwójkach w pozycji wysokiej.
12. Jak wyżej w siadzie
13. W dwójkach, w odległości 2-3m - jeden z uczniów w siadzie, drugi w postawie wysokiej. Stojący podaje piłkę rzutem oburącz z dołu, siedzący odbija piłkę wysokim łukiem.
14. Odbicia oburącz sposobem górnym w dwójkach- w ciągu 2- 3 minut jak najwięcej odbić.
15. W dwójkach – jedynka odbija 4 x nad sobą sposobem górnym, dwójka w tym czasie podbiega, dotyka jedynkę w kolano i wraca na swoje miejsce. Zmiana.
16. W dwójkach – jak wyżej, ale dwójka obiega odbijającą jedynkę dookoła i wraca
na miejsce – zmiana ról.
Zabawy i gry stosowane w nauczaniu odbicia oburącz sposobem górnym
1. Piłka nad sobą
Każde dziecko ma piłkę do siatkówki. Na sygnał prowadzącego dzieci odbiją nad sobą piłkę sposobem górnym oburącz starając się jak najdłużej utrzymać piłkę w powietrzu. Wygrywa dziecko, któremu najpóźniej spadnie piłka na podłogę.
Odmiana 1 – dzieci liczą ilość odbić
2. Odbicia piłki w półkolu
Uczniowie ustawieni w kilku zespołach kilkuosobowych. Jeden z uczniów stojąc naprzeciw swojego półkola kolejno odbija piłkę do każdego dziecka w swoim zespole, i otrzymuje ją z powrotem w formie odbicia oburącz sposobem górnym. Wygrywa ten zespół, który wykona więcej następujących po sobie podań.
3. Piłka do kapitana
Drużyny ustawione w rzędach. Przed każdym zespołem w odległości 3-4m ustawiony kapitan z piłką. Podaje on ją kolejno każdemu ćwiczącemu ze swojej drużyny. Ćwiczący po podaniu (odbiciu) do kapitana ustawia się za nim.
4. Piłka w rzędach
Dwie drużyny ustawione w dwóch rzędach naprzeciw siebie, w odległości 3-4m.
Na jedną drużynę (dwa rzędy) – 1 piłka . Stojący naprzeciw siebie uczniowie podają do siebie (odbiciem oburącz sposobem górnym) piłkę i zajmują miejsce na końcu swojego rzędu.
Odmiana 1 - po odbiciu piłki bieg na koniec przeciwnego rzędu
Odmiana 2 – po odbiciu piłki należy obiec przeciwny zespół i ustawić się na końcu
swojego. Wygrywa drużyna, która wykona więcej odbić bez straty piłki (liczymy prawidłowe odbicia)
Gry i zabawy przygotowujące do mini piłki siatkowej
1. Zbędne piłki
W zabawie udział biorą dwa zespoły, rozstawione po obu stronach siatki. Jeden z zespołów jest w posiadaniu piłek do mini siatkówki. Na sygnał uczniowie przerzucają piłki (dowolnym sposobem) na drugą stronę boiska. Zabawa trwa 2-3-minuty. Wygrywa zespół, który na swoim boisku będzie miał mniej piłek.
Odmiana: przy pozbywaniu się piłek obowiązuje podanie oburącz sprzed klatki piersiowej.
2. „Rzucanka” siatkarska
W grze biorą udział 2 drużyny liczące dwóch, trzech, najwyżej czterech graczy.
Boisko o wymiarach 3-4m szerokości i 5-9 m długości. Wysokość siatki 2m.
Rozpoczęcie gry następuje rzutem piłki jednorącz spoza linii końcowej boiska. Przeciwnicy starają się piłkę złapać. Następnie podać dwa razy między sobą (sposobem oburącz). Z piłką nie wolno się poruszać i przetrzymywać dłużej niż 3 sekundy. W trzecim podaniu piłka ma być przerzucona ponad siatka na stronę przeciwnika. Gramy na czas 3 –5 – lub 10 minut.
W trakcie gry dzieci poznają zasady liczenia punktów, rotacji graczy („przejścia”), gry na trzy podania, itp.
3. Małe gry:
a. Turniej „jedynek”(1 x1). Boisko 3m x 3-4m, wprowadzenie piłki do gry odbiciem sposobem górnym oburącz zza linii końcowej. Wysokość siatki ustala nauczyciel. Gra na czas 3 min. lub do 5 pkt.
b. Turniej „dwójek” (2x2). Boisko 3m x 4-5m., Zagrywka odbiciem górnym. Gra na 3 podania. Każde pierwsze i trzecie podanie jest wykonane odbiciem. Każde drugie zastąpione jest chwytem i podaniem sprzed klatki piersiowej.
Literatura:
1. Sieniek Czesław: Planowanie pracy w zreformowanej szkole podstawowej klas I-III część I
2. Bondarowicz Marian: Forma zabawowa w nauczaniu sportowych gier zespołowych
3. Kulgawczuk Roman: Mini piłka siatkowa Agencja Promo-Lider W-wa 1994
Autor: Magdalena Pawłowicz
|
