Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Postawa nauczyciela wobec dziecka dyslektycznego

 

POSTAWA NAUCZYCIELA WOBEC DZIECKA DYSLEKTYCZNEGO

Zdiagnozowanie ucznia ze specyficznymi trudnościami w nauce pisania i czytania nakłada na nauczycieli obowiązek podjęcia następujących działań:

• Indywidualizacja pracy w klasie szkolnej;
• Sposób oceniania;
• Rozumienie zachowań współtowarzyszących dysleksji;
• Kontakty oparte na zrozumieniu problemów dziecka i współpracy z rodzicami;
• Organizacja i prowadzenie zajęć korekcyjno – kompensacyjnych.

1. Indywidualizacja pracy w klasie szkolnej

W myśl postulatu indywidualizacji nauczania, nauczyciel może zapewnić dziecku indywidualny program dydaktyczny oraz stosowany do jego sprawności sposób jego realizacji. Mogą to być np. dodatkowe ćwiczenia, realizowane podczas lekcji i w domu. Może to być częstsze odpytywanie ustne, wydłużanie czasu na prace pisemne czy zezwalanie na przygotowywanie prac z pomocą komputera lub maszyny do pisania. Nauczyciel stawia dziecku wymagania stosowne do jego możliwości. Zadając dziecku ćwiczenia do domu powinien ściśle współpracować z rodzicami.

2. Sposób oceniania

Nauczyciel klasyfikuje ucznia głównie na podstawie wypowiedzi ustnych, a prace pisemne ocenia przede wszystkim na podstawie ich treści. Znając problem dysleksji, potrafi ułożyć program terapii indywidualnej dla ucznia i współpracować z jego rodzicami. W sposobie oceniania uczniów dyslektycznych uwzględnia różnorakie czynniki wpływające na jakość pracy. Docenia włożony wysiłek, a nie tylko uzyskany efekt. Ocena powinna dotyczyć przede wszystkim poprawności wypowiedzi ustnych i strony merytorycznej prac pisemnych. W stosunku do tych uczniów powinno się w zasadzie stosować dodatkowo ocenę opisową.

3. Rozumienie zachowań współtowarzyszących dysleksji

Łącznie z zaburzeniami o charakterze dyslektycznym współwystępować mogą zaburzenia mowy, orientacji przestrzennej oraz zaburzenia emocjonalne. Te ostatnie są często poważną konsekwencją nieprzezwyciężonych trudności w nauce czytania i pisania (np. postawy lękowe lub agresywne).
Duży wysiłek dziecka włożony w określoną pracę i negatywna jej ocena – to powód do wywołania u niego poczucia niepewności i niesprawiedliwości. Gdy takie sytuacje powtarzają się, w uczniu może pojawić się lęk i strach wobec oczekiwań dorosłych i swojej małej sprawności. Wśród dzieci przejawiających specyficzne trudności w nauce można zaobserwować symptomy zaburzonej dynamiki procesów psychicznych. Nadmiernej ruchliwości towarzyszą zwykle trudności w koncentracji uwagi, brak systematyczności w działaniu, pochopność i pobieżność myślenia.

4. Kontakty oparte na zrozumieniu problemów dziecka i współpracy z rodzicami

Rodzice i nauczyciele poprzez częste pretensje do dziecka powodują, że wcześnie zaczyna ono funkcjonować z poczuciem winy, przeświadczeniem o braku miłości, akceptacji i zrozumienia z powodu niespełnienia oczekiwań. Jest to typowa sytuacja urazowa, w wyniku której pojawiają się przeżycia przekraczające możliwości adaptacyjne dziecka.

Świadomy problemu nauczyciel i rodzic powinien pamiętać, aby:
• nie stwarzać atmosfery zdenerwowania, napięcia, przymusu, wyśmiewania, lecz dążyć do spokoju i wzajemnego zaufania,
• nie robić wymówek czy awantur, lecz rzeczowo wskazywać możliwości poprawienia błędów,
• nie przeciążać czytaniem i przepisywaniem, lecz dostosowywać ćwiczenia do możliwości dziecka,
• nie wyręczać dziecka w jego pracach, lecz zachęcać do samodzielnego ich wykonywania,
• nie karać, zakazywać i straszyć, lecz nagradzać nawet za niewielkie efekty.

5. Organizacja i prowadzenie zajęć korekcyjno – kompensacyjnych

Ćwiczenia korekcyjno – kompensacyjne to oddziaływanie kompleksowe, polegające na ćwiczeniu funkcji zaburzonych (korekcja) i takim ćwiczeniu tych funkcji niezaburzonych, aby stały się wsparciem lub zastępstwem dla funkcji zaburzonych (kompensacja). Konieczność prowadzenia tych zajęć w szkole uzasadnia rozmiar potrzeb uczniów. Działania dotyczące organizacji zajęć korekcyjno – kompensacyjnych regulują akty prawne dotyczące dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się. Należy do nich między innymi rozporządzenie nr 15 Ministra Edukacji Narodowej z dnia 25 maja 1993 r. w sprawie zasad udzielania uczniom pomocy psychologiczno – pedagogicznej. Mimo, wydawałoby się, korzystnych regulacji prawnych, system pomocy dziecku dyslektycznemu nie jest wystarczający. Zespoły korekcyjno – kompensacyjne funkcjonują nie we wszystkich szkołach. Jest to z pewnością związane z koniecznością zapewnienia etatu dla specjalisty z zakresu terapii pedagogicznej, określanego potocznie mianem reedukatora. Jednak zajęcia korekcyjno – kompensacyjne są tą formą pomocy dziecku, która powinna być włączona do programu pracy dydaktyczno – wychowawczej każdej szkoły.

Treść, formy i metody pracy z uczniami w ramach tego typu zespołów muszą być przez terapeutę dostosowane do potrzeb i możliwości każdego dziecka. W tym celu powinien on:
• zapoznać się z wytworami dziecka (zeszyty, prace plastyczne),
• obserwować dziecko na tle klasy,
• zapoznać się z sytuacją środowiskową dziecka,
• poznać dziecko w kontakcie indywidualnym.

Forma i materiały używane podczas zajęć powinny różnić się od stosowanych na lekcjach. Zajęcia powinny przebiegać w zróżnicowanych i relatywnie krótkich jednostkach czasu, z uwagi na problemy dzieci z koncentracją uwagi, motywacją do pracy oraz niską wydolnością. Grupa powinna być jak najmniej liczna, a atmosfera na zajęciach pełna życzliwości i zrozumienia, ale również konsekwencji. Zawsze należy bazować na tym, co dziecko potrafi, co przychodzi mu z łatwością. Podstawową formą aktywności poznawczej jest zabawa, a najefektywniejszym sposobem uczenia się są gry dydaktyczne.


Bibliografia
Biblioteczka Reformy: O dysleksji, czyli specyficznych trudnościach w nauce. MEN, Warszawa 1999

Opracowała:
Halna Kawa
Szkoła Podstawowa nr 14
z Oddziałami Integracyjnymi
w Warszawie

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:18:59
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:18:59) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie