Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Pojęcie asertywności - jak się jej nauczyć?

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 5719 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Asertywność to takie zachowanie, które pozwala otwarcie wyrażać własne opinie i skutecznie bronić swoich praw, bez odmawiania ich innym.


      Zapewnienie zdrowia i bezpieczeństwa dzieciom i młodzieży stanowi podstawowe zadanie, przed którym stoją rodzice, nauczyciele i wychowawcy. W każdym podejmowanym działaniu zarówno w domu jak i w szkole staramy się wyeliminować wszelkie zagrożenia i niebezpieczeństwa.
      Wraz z rozwojem dziecka i jego samodzielności musimy coraz bardziej liczyć się z koniecznością wyposażania go w umiejętność przewidywania zagrożeń, unikania ich, a jeśli już zaistnieją – w zdolności do radzenia sobie z trudną sytuacją. Szczególnie młodsze dzieci charakteryzuje mała sprawność w wyobrażaniu sobie możliwych skutków podejmowanych działań, słaba koncentracja na zachowanie " tu i teraz", niekontrolowanie własnych emocji i duże uzależnienie od presji grup rówieśniczych. W połączeniu z niewielkim doświadczeniem życiowym i wąskim zasobem wypróbowanych technik radzenia sobie z różnymi problemami stawia to dzieci w sytuacjach różnego typu zagrożeń.
     Aby nie dopuścić do tego można zastosować jedną z technik terapeutycznych – trening asertywności. Asertywność to takie zachowanie, które pozwala otwarcie wyrażać własne opinie i skutecznie bronić swoich praw, bez odmawiania ich innym.
     Problemem asertywności zajęli się amerykańscy terapeuci w latach 50 – 60 - tych. Początkowo trening asertywności traktowany był jako technika pracy terapeutycznej w kontakcie indywidualnym. Następnie w latach 70 – tych i 80 – tych rozpowszechnił się w różnych krajach jako trening grupowy poprzez szeroko stosowane kursy asertywności.
      Trening asertywności stanowi rodzaj uczenia się zachowań asertywnych. W tej pracy potrzebna jest obserwacja – następnie naśladowanie wychowawcy, nauczyciela – terapeuty, który proponuje dany sposób zachowania się w określonej sytuacji. Rodzaj ćwiczeń związany jest z problemami, jakie wnoszą uczestnicy – mali pacjenci. W czasie treningu asertwności powinno się ćwiczyć jedno zachowanie, a nie kilka równocześnie. Ważna jest tu zasada stopniowania trudności – ćwiczymy najpierw sytuacje łatwe – później trudne.
     Zachowanie asertywne sprzyja kształtowaniu równości w relacjach międzyludzkich umożliwiając nam działanie w naszym najlepszym interesie.
      Wyróżnia się cztery typy zachowań asertywnych
  • bierny,
  • agresywny,
  • bierny – agresywny,
  • asertywny,
     Typ zachowania bierny :osoba stara się unikać konfrontacji nawet kosztem samego siebie, ma nadzieję, że ludzie " domyślą się", czego chce, - nadmierną wagę przywiązuje do tego, co ludzie o niej myślą. Minimalny kontakt wzrokowy; cichy niepewny głos, urywane zdania, postawa defensywna zgarbiona, pocieranie rąk, nerwowość. Najczęściej samooskarża się, unika konkretnej rozmowy, " owija w bawełnę". Nadmiernie się usprawiedliwia, bezustannie poszukuje przyzwolenia i potwierdzenia własnych racji. Łatwo daje za wygraną. Wzbudza współczucie winy w ludziach, którzy dostają to, o co on bezskutecznie zabiega.
     Typ zachowania agresywny : zdecydowany wygrywać nawet kosztem innych, stawia potrzeby własne ponad potrzeby innych. Cechuje go natarczywe spojrzenie, hałaśliwy, natrętny głos, bezpardonowość sądów, postawa ekspansywna, ma tendencje do zagarniania cudzej przestrzeni. Łatwo oskarża innych, wytyka i wskazuje palcem, krytykuje osobę a nie jej zachowanie, często się wtrąca, przerywa innym, jest autorytarny; dążąc za wszelką cenę do wygranej, posługuje się sarkazmem, krytyką i szyderstwem, prośbom nadaje ton rozkazu; łatwo doprowadza do zaognienia sytuacji.
     Typ zachowania bierny - agresywny: jest mieszanką zachowań biernego i agresywnego, jest skłonny do wyrównywania rachunków, ale bez ryzyka konfrontacji, minimalny kontakt wzrokowy, – ale patrzenie raczej w bok niż w dół, zaciśnięte usta, niecierpliwe gesty, wyraz irytacji lub niedowierzania na twarzy, wyrównuje rachunki za plecami, odpowiedzi są wymijające, sarkastyczne uwagi na boku, zgryźliwy humor. Ten typ występuje często, gdy ludzie dążą do asertywności, ale czują, że nie mają dosyć sił by ją osiągnąć.
     Typ zachowania asertwny : broni własnych praw jednocześnie nie odmawiając ich innym, dostateczny kontakt wzrokowy daje innym pewność szczerych intencji, spokojny neutralny ton głosu, postawa ciała harmonizuje się ze sposobem mówienia – potrafi i chce słuchać, stara się zrozumieć, traktuje ludzi z szacunkiem, jest przygotowany na konieczność kompromisu, zorientowany na szukanie rozwiązań, potrafi wyjaśnić, czego chce, konkretny i bezpośredni, ale nie obcesowy, potrafi obstawać przy swoim. Działanie asertywne daje podstawy do racjonalnej rozmowy pozbawionej wzajemnych oskarżeń. Nie gwarantuje, że uzyskamy wszystko, co chcemy, ale daje pewność trzech istotnych korzyści:
  • Stwarza szansę uzyskania tego, na czym nam zależy,
  • Daje pewność, że nasza rola w rozmowie była pozytywna,
  • Buduje fundament dla pozytywnych interakcji w przyszłości.
     Te korzyści są dziś istotne bardziej niż kiedykolwiek. Żyjemy, bowiem w świecie wysokiej technologii, ale jednocześnie w świecie, w którym wpływ człowieka na wyniki pracy jest wyjątkowo duży. Coraz częściej pracujemy w zespołach, gdzie na co dzień potrzebujemy pomocy i współpracy ze strony innych ludzi.
     Zachowując się asertywnie musimy pamiętać o czterech fundamentach asertywności:
  1. Dobry kontakt wzrokowy
  2. Naturalny głos
  3. Otwarta postawa
  4. Używane słownictwo
Ucząc się asertywności musimy przejść przez cztery poziomy.
     Na 1- wszym poziomie jesteśmy nieświadomi swoich braków, a więc przechodzimy do 2 – go poziomu uświadomienia ich sobie.
    Na tych dwóch poziomach nasze zachowanie jest przyzwyczajeniem. Różnicę stanowi świadomość ( poziom 2 )
     Na 3 – m poziomie zachowujemy się właściwie, , ale musimy o tym myśleć, w przeciwnym razie dawne przyzwyczajenia biorą górę i wracamy do starych grzechów, czyli poziomu 2 – go, jest najtrudniejszy.
     4 – ty poziom osiągamy kosztem sporego wysiłku. Jeśli stare przyzwyczajenia zastąpiliśmy nowymi i nie wracamy już do nich, wówczas możemy mówić, że nauczyliśmy się asertywności.
     Uczenie się asertywności jest procesem bardzo trudnym i nie zawsze się udaje, ponieważ nikt nie jest w stanie zagwarantować sukcesu, kiedy w grę wchodzą ludzie. Ma ona charakter sytuacyjny. Nikt bowiem nie jest przez cały czas nieasertywny, agresywny lub asertywny. Jeśli są momenty, w których trudno jest zachować się asertywnie ( wysokie emocje rozmówców ), lepiej poczekać na wyciszenie i zacząć rozmowę od początku.
      Podejście asertywne to bycie tym, kim jest się naprawdę. Większość nas zazwyczaj jest tylko w niewielkim stopniu taka, jaka mogłaby być. Bycie asertywnym polega po części na przesunięciu punktu ciężkości z dążenia do dostosowania się do istniejących okoliczności na to, co sami chcemy osiągnąć czy zrobić.
Jakie są więc główne cechy zachowania asertywnego:
  • Być asertywnym , to koncentrować się na celu wybranym przez siebie.
  • Być asertywnym, to mieć samoświadomość.
  • Być asertywnym,to być wiernym sobie.
  • Być asertywnym , to budować poczucie własnej wartości.
  • Być asertywnym,to dbać o siebie.
Opracowała mgr Irena Drewczyńska- nauczyciel mianowany
Nauczyciel kształcenia zintegrowanego
Zespołu Szkół Sanatoryjnych nr 1
dla Dzieci i Młodzieży Przewlekle Chorych i Niepełnosprawnych
w Ciechocinku

Bibliografia:
  1. Alberti R., Emmons M. : Asertywność, GWP, Gdańsk 2002
  2. Arusztowicz B. : W trosce o uśmiech chorego dziecka, WSiP, Warszawa 1992
  3. Chłopkiewicz M. : Osobowość dzieci i młodzieży. Rozwój i patologia, WSiP, Warszawa 1980
  4. Gałkowski T.: Zaburzenia osobowości dzieci i młodzieży, PTWK, Warszawa 1981
  5. Gllen T.: Asertywność, petit, Warszawa 1997
  6. Niebrzydowski L. : Kształtowanie się samooceny w okresie dorastania, UG, Gdańsk 1973
  7. REES S. , GRAHAM S. : Bądź sobą. Trening asertywności, KiW, Warszawa 1993

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie