Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Problematyka wykorzystania gier i zabaw dydaktycznych

 

 W literaturze nie znajdziemy jednoznacznej definicji zabawy, która jest nie tylko zjawiskiem psychologicznym, lecz także zjawiskiem kulturowym.
     Przedstawiciele wielu nauk: psychologii, pedagogiki, socjologii, etnografii i historii kultury uwydatniają społeczne źródła i funkcje oraz humanistyczne wartości zabawy.
     Podkreśla się, że zabawa uczy dawać, brać, dzielić, się, współpracować i podporządkowywać swoją osobowość grupie.
     Zabawa podejmowana jest dla przyjemności, a nie z obowiązku. Obok nauki i pracy jest ona główną formą aktywności dzieci. Bawiąc się dla przyjemności dziecko doznaje w toku zabawy rozmaitych emocji i wzruszeń zarówno dodatnich, jak i ujemnych, np. radości lub smutku, dumy i zadowolenia albo wstydu czy też żalu i złości.
     Zabawa jest ważnym czynnikiem integrującym procesy poznawania, działania i przeżywania.
     Aktywizację działalności poznawczej przez zabawy i gry dydaktyczne i tematyczne W.Hemmerling uznaje za ważny czynnik optymalizujący proces wychowania i nauczania wczesnoszkolnego. Uruchamiane w ten sposób mechanizmy orientacyjno-poznawcze, motywacyjne i społeczno-wychowawcze w zachowaniu dzieci przyczyniają się do minimalizowania trudności i niepowodzeń w nauce szkolnej klas początkowych.
     Różnorodne zadania – ćwiczenia realizowane w formie gier i zabaw dydaktycznych (np. ćwiczenia w mówieniu, czytaniu, pisaniu, liczeniu) mogą stać się dla dzieci źródłem osiągania sukcesów i pożądanych wyników. Gra i zabawa dydaktyczna staje się określonego rodzaju rozrywką umysłową, a jej wynik jest naturalną oceną jego wysiłków, porównywalną z wynikami innych uczestników zabawy.
     Podczas gier i zabaw dzieci przyswajają sobie różne reguły, zapamiętują je i stosują w odpowiednim momencie. Dotyczy to zwłaszcza zapamiętywania trudnych i nie lubianych przez dzieci reguł gramatycznych, ortograficznych i matematycznych. Dzięki zabawie reguły te są przez dzieci lepiej zapamiętywane zgodnie z zasadą, że trwalej zapamiętuje się to, co jest bardziej interesujące i przyjemne.
     Zgodnie z założeniami psychologicznej teorii czynności potrzeby i zadania stanowią niezbędne elementy motywacji aktywności uczniów. W uczeniu się przy pomocy zabaw wyzwalane są takie czynniki motywacyjne, jak : pozytywne nastawienie na zapamiętywanie, zainteresowania, pragnienia, emocje.
     W zabawach mamy więc do czynienia zarówno z aktywnością percepcyjną (poznawanie bezpośrednie, za pomocą zmysłów), jak i z aktywnością asymilacyjną (przyswajanie, zwłaszcza pamięciowe), a także z aktywnością eksploracyjną, tj. z odkrywaniem nowych elementów wiedzy. W uczeniu się przez zabawę występują więc wszystkie podstawowe elementy kształcenia wielostronnego, tj. uczenie się przez poznawanie, przeżywanie, i działanie. Przy pomocy zabaw możemy kształtować trudno dostępne w okresie wczesnoszkolnym elementy rzeczywistości, jak : właściwości i stosunki przestrzenne, czasowe i wielkościowe.
     Stosowanie gier i zabaw dydaktycznych na lekcji, stwarza doskonałą okazję do pobudzenia aktywności uczniów i chęci samodzielnego pokonywania trudności.
     Gry i zabawy dydaktyczne oraz zabawy ruchowe są przeważnie zabawami kierowanymi. Wincenty Okoń podkreśla, że każda gra jest zabawą, lecz nie każda zabawa jest grą. Zakres pojęcia zabawy jest zatem szerszy od zakresu pojęcia gry.
     Do czynników różnicujących zabawy i gry można zaliczyć :

  1. znaczenie wyniku (znaczenie większe w grze niż w zabawie);
  2. charakter i znaczenie reguł – ukrytych w zabawie i zależnych od jej treści, a jawnych i sformalizowanych w grze (jest przy tym rzeczą znamienną, że wbrew potocznym mniemaniom reguły nie stanowią dla dzieci i młodzieży czegoś niewzruszonego , nie podlegającego się zmianom);
  3. brak walki, współzawodnictwa i hazardu w zabawie i z reguły ich obecność w grze;
  4. spotęgowanie iluzji w zabawie i jej ograniczoność w grze.
Jednakże i zabawy, i gry to działania wykonywane dla przyjemności.
     Według W. Okonia zabawy i gry to działania umożliwiające realizację tych tendencji jednostki, których nie może ona zrealizować w zwykłej rzeczywistości. W.Okoń uważa także, że zabawy i gry czerpią swą treść z życia społecznego bowiem łatwość wchłaniania wpływów społecznych jest jedną z najbardziej istotnych cech zabawy.
     Zabawa dydaktyczna to zabawa według wzoru opracowanego przez dorosłych, prowadząca z reguły do rozwiązania założonego w niej zadania. Natomiast gra dydaktyczna jest odmianą zabawy polegającą na respektowaniu ustalonych ściśle reguł. Przez grę należy więc rozumieć czynności wykonywane przez co najmniej dwie osoby lub dwa zespoły. Celem tych czynności jest wygrana jednej z grających osób lub jednego zespołu.
     J.B. Łata podkreśla, że punktem wyjścia do zorganizowania gry lub zabawy dydaktycznej powinny być potrzeby i zainteresowania uczniów. Dobiera je więc nauczyciel indywidualnie. Mogą one mieć charakter ruchowy lub statyczny, mogą być przeprowadzone indywidualnie, z grupami uczniów lub całą klasą.
     Gry i zabawy dydaktyczne mają bardzo szerokie zastosowanie. Przeprowadzając na lekcji daną zabawę lub grę nauczyciel musi zdawać sobie sprawę z celów, jakie zamierza osiągnąć przez ich zastosowanie. Przy wyborze gry lub zabawy dydaktycznej należy pamiętać, aby wnosiły one do lekcji coś nowego, by uczniowie byli nią zainteresowani.
     Każdy uczeń powinien brać udział w zabawie lub grze, a także każdemu dziecku nie może zabraknąć potrzebnych elementów. W celu przyswojenia reguł danej gry nauczyciel musi dokładnie je wyjaśnić, a nawet rozegrać jedną partię z uczniem lub całą klasą.

Opracowała: mgr Zofia Karczewska-Szczerba

W opracowaniu niniejszego referatu pomocne były :
  1. Zajęcia warsztatowe "Gry i zabawy matematyczne"( grudzień 2003-styczeń 2004) prowadzone przez mgr B. Kotulską;
  2. Z. Karczewska-Szczerba " Wykorzystanie zabaw i gier matematycznych w pracy z dziećmi w świetlicy szkolnej". Praca dyplomowa napisana pod kierunkiem dr J. Sarnackiej (Kraków 1997);
  3. W. Hemmerling "Zabawy w nauczaniu początkowym" Warszawa 1990;
  4. W. Okoń "Zabawa i rzeczywistość" Warszawa 1995;
  5. J.B. Łata "Gry i zabawy dydaktyczne w nauczaniu matematyki w klasach 1-3" Kraków 1984;
  6. M. Mendel "Edukacja w zgodzie z dziecięcą pasją poznawania świata – gry i zabawy matematyczne" W: "Życie Szkoły" 1996, nr 1, s. 46-48.

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:17:10
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:17:10) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie