Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Rewalidacja indywidualna - podstawowe zadania i zasady organizacji zajęć

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 89003 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 

Rewalidacja - (łac. re - znów, valius - mocny) jest to oddziaływanie zmierzające do przywrócenia pełni sił osobom osłabionym poważną choroba lub urazami.
Celem zajęć rewalidacyjnych nie jest wyrównywanie braków. Rewalidacja przystosowuje upośledzonego do życia w społeczeństwie. Jej celem jest stawianie na mocne strony dziecka oraz szukanie tego co w nim jest najlepsze.
Główne kierunki oddziaływań rewalidacyjnych:

  • Maksymalne usprawnianie, rozwijanie, fortioryzacja tych wszystkich funkcji psychicznych i fizycznych, które są najsilniejsze i najmniej uszkodzone.
  • Optymalne korygowanie funkcji zaburzonych i uszkodzonych, defektów i zniekształceń.
  • Kompensowanie, czyli wyrównywanie przez zastępowanie.
  • Dynamizowanie rozwoju (stymulowanie).

    O zajęciach rewalidacyjnych dla danego ucznia po wcześniejszej diagnozie decydują: lekarz , psycholog, wychowawca klasy oraz nauczyciel rewalidacji.

    W zajęciach rewalidacyjnych wyróżniamy:
    1. zajęcia dydaktyczno- wyrównawcze
    2. zajęcia korekcyjne:
    - korekcyjno - kompensacyjne
    - gimnastyka korekcyjna
    - zajęcia logopedyczne

    W szkole specjalnej na zajęcia rewalidacyjne przeznaczone jest 10 godzin tygodniowo, rozdzielonych na poszczególne zajęcia wg potrzeb szkoły.
    Ilość uczniów na poszczególnych zajęciach wynosi:
    - zajęcia dydaktyczno - wyrównawcze: 3 - 5 uczniów
    - zajęcia korekcyjno - kompensacyjne: 3 - 5 uczniów
    - gimnastyka korekcyjna do 15 uczniów

    Aby odpowiednio zaprogramować działania rewalidacyjne należy kierować się diagnozą. Powinna ona zawierać:
    1. Stopień upośledzenia.
    2. Poziom rozwoju percepcji wzrokowej (analiza, synteza, spostrzeganie)
    3. Poziom rozwoju percepcji słuchowej (słuch fonematyczny, słuch fonetyczny, analizę i syntezę słuchową, wrażliwość słuchową i słuch muzyczny)
    4. Poziom koordynacji:
    - wzrokowo - słuchowej
    - wzrokowo - ruchowej
    - wzrokowo - słuchowo - ruchowej
    5. Uwaga(trwałość uwagi, zdolność koncentracji uwagi, stopień rozwoju uwagi dowolnej)
    6. Poziom rozwoju wyobraźni przestrzennej i orientacji przestrzennej.
    7. Pamięć (poziom rozwoju pamięci świeżej i trwałej, mechanicznej, logicznej, pamięci słów, zadań, tekstów, pamięci wzrokowej, słuchowej, wzrokowo - słuchowo - ruchowej)
    8. Mowa - poziom rozwoju:
    - rozwój fonologiczny (artykulacja)
    - rozwój synaktyczny (gramatyka)
    - rozwój semantyczny (rozumienie)
    9. Rozwój myślenia: ujmowanie różnic i podobieństw, analiza i synteza myślowa, umiejętność klasyfikowania, przyporządkowywania, wnioskowania, myślenie przyczynowo - skutkowe, abstrakcyjne, matematyczne, definiowanie pojęć.
    10. Poziom rozwoju motorycznego: koordynacja statyczna, ruchów jednoczesnych, precyzja ruchów, stan napięcia mięśniowego.
    11. Stan dojrzałości społecznej i emocjonalnej.
    12. Stan zdrowia dziecka.

    W rewalidacji indywidualnej w wyróżnić możemy dwa etapy:
    1. Wstępny (przygotowujący) - jest to wyrobienie gotowości do nauki, przyzwyczajenie dziecka do wysiłku, kontakt z rówieśnikami, przyzwyczajenie do pokonywania trudności, wyciszanie lub pobudzanie, wyróżnianie części ciała, stron w ciele, orientacja przestrzenna i kierunkowa, poczucie położenia ciała w przestrzeni.
    2. Właściwy - kształtowanie umiejętności szkolnych: czytanie, pisanie, liczenie i doskonalenie technik szkolnych:
    - ćwiczenia ogólnej sprawności ruchowej i usprawnianie manualne
    - ćwiczenia funkcji wzrokowej i orientacji przestrzennej
    - ćwiczenia percepcji słuchowej

    System opieki i pomocy dzieciom z odchyleniami i zaburzeniami obejmuje profilaktykę, diagnozę i terapię. Działania terapeutyczne podejmujemy wtedy, gdy obserwujemy destrukcyjny wpływ zaburzeń rozwoju na czynności i przystosowanie społeczne dziecka. Zadanie to powinno być realizowane w zindywidualizowanym procesie wychowania. Terapia pedagogiczna jest to oddziaływanie za pomocą środków pedagogicznych (wychowawczych i dydaktycznych) na przyczyny i przejawy trudności dzieci w uczeniu się, mające na celu eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich ujemnych konsekwencji.
    Terapia pedagogiczna stanowi interwencję wychowawczą zmierzającą do spowodowania określonych, pozytywnych zmian w zakresie sfery poznawczej i emocjonalnej oraz motywację w strukturze wiedzy i umiejętności szkolnych dziecka.

    Celem nadrzędnym terapii pedagogicznej jest stworzenie możliwości wszechstronnego rozwoju umysłowego, psychicznego i społecznego dzieciom z utrudnieniami rozwojowymi, rozwoju na miarę ich możliwości.

    Celem operacyjnym terapii pedagogicznej jest stymulowanie rozwoju funkcji psychomotorycznych, wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach uczniów, eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji. Zbiór celów operacyjnych jest programem terapii. Podmiotem terapii pedagogicznej jest nauczyciel terapeuta wyposażony w odpowiednią wiedzę i umiejętności oraz posiadający predyspozycje psychiczne potrzebne do tego rodzaju pracy.
    Przedmiotem oddziaływań terapeutycznych jest dziecko, jego zaburzenia rozwojowe i trudności szkolne, określone przez specjalistyczna diagnozę.
    Terapia pedagogiczna jako działalność dydaktyczna i wychowawcza wymaga sformułowania zasad postępowania, którymi powinien kierować się nauczyciel terapeuta, aby zrealizować założone cele.

    Wśród zasad terapii pedagogicznej wyróżniamy:
    1. Zasada indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjnego.
    2. Zasada powolnego stopniowania trudności w nauce czytania i pisania , uwzględniającego złożoność tych czynności i możliwości percepcyjne dziecka.
    3. Zasada korekcji zaburzeń czyli ćwiczenie przede wszystkim funkcji najgłębiej zaburzonych i najsłabiej opanowanych umiejętności.
    4. Zasada kompensacji zaburzeń: łączenie ćwiczeń funkcji zaburzonych w celu tworzenia właściwych mechanizmów kompensacyjnych.
    5. Zasada systematyczności.
    6. Zasada ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego.

    Organizacja zajęć rewalidacyjnych i pracy terapeutycznej.

    Główne działania w organizacji pomocy dzieciom z odchyleniami od normy to wczesne wykrywanie nieprawidłowości i zaburzeń rozwojowych, zapobieganie trudnościom i niepowodzeniom szkolnym oraz wyrównywanie braków i zaburzeń.
    Pomoc ta odbywać się może w szkole lub innej placówce w formie:

  • Zajęć dydaktyczno - wyrównawczych i zajęć specjalistycznych: korekcyjno - kompensacyjnych, logopedycznych, socjoterapii.
  • Klas wyrównawczych.
  • Klas terapeutycznych.
  • Świetlic terapeutycznych

    Zajęcia korekcyjno - kompensacyjne są przeznaczone dla uczniów u których nieprawidłowości rozwojowe utrudniają opanowanie określonych umiejętności. Zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający przygotowanie w zakresie terapii pedagogicznej. Liczba uczestników tych zajęć powinna wynosić od 2 do 5 osób.
    Klasy terapeutyczne tworzy się dla uczniów wykazujących jednorodne lub sprzężone zaburzenia wymagające indywidualizacji nauczania i długotrwałej pomocy specjalistycznej. Liczba uczniów w tych klasach powinna wynosić 10 do 15 osób.

    Wyróżniamy dwa rodzaje form pracy terapeutycznej z dziećmi przejawiającymi zaburzenia funkcji percepcyjno- motorycznych.

  • Zajęcia indywidualne - prowadzone są najczęściej w poradniach psychologiczno- pedagogicznych dla dzieci dyslektycznych, w przedszkolach i innych placówkach. Na zajęcia te kieruje się dzieci z głębokimi, sprzężonymi zaburzeniami rozwoju oraz z poważnymi wadami wymowy.
  • Zajęcia zbiorowe - organizuje się w zespołach dziecięcych, dobranych pod kątem zbliżonych rodzajów trudności w nauce oraz możliwości poznawczych.
    Zajęcia te mogą być realizowane w ramach następujących form organizacyjnych:
    - zespoły korekcyjno - kompensacyjne
    - klasy terapeutyczne
    - ośrodki szkolno - wychowawcze
    - kolonie zdrowotno - specjalistyczne
    - szkoły dla dzieci dyslektycznych

    W pracy terapeutycznej ważną rolę może odgrywać współpraca z rodzicami. Podczas zajęć rodzice obserwują ich przebieg, stosowane formy i metody pracy oraz zachowanie swojego dziecka na tle grupy. Udział rodziców w zajęciach zwiększa zaangażowanie emocjonalne w problemy dzieci, co pozwala na kształtowanie właściwych postaw rodzicielskich wobec niepowodzeń szkolnych. Kontynuacja zajęć w domu poprzez maksymalizację działań może przyspieszyć osiąganie pozytywnych efektów pracy. Dodatkowym czynnikiem motywacyjnym jest więź emocjonalna, gdyż we wspólnej pracy czy zabawie z matką dziecko chętniej wykonuje nie lubiane czynności, angażujące zaburzone funkcje.

    Etapy pracy:

    1. Etap przygotowawczy:

    W etapie tym głównym celem jest kształtowanie dojrzałości dziecka do rozpoczęcia nauki czytania i pisania poprzez stymulowanie i korygowanie funkcji percepcyjno- motorycznych oraz ich koordynacji. Ćwiczenia w tym etapie dzielimy na następujące grupy:

  • Ćwiczenia rozwijające ogólne sprawności ruchowe i sprawności manualne.
  • Ćwiczenia funkcji wzrokowej i orientacji przestrzennej na podstawie konkretnego materiału(obrazkowego) i abstrakcyjnego (geometrycznego i literowego - bez czytania)
  • Ćwiczenia funkcji słuchowej na podstawie dźwięków świata otaczającego, muzyki i dźwięków mowy.

    2. Terapia właściwa:

    W tym etapie ćwiczenia mają na celu przezwyciężenie specyficznych trudności dzieci dyslektycznych w opanowaniu podstawowych umiejętności czytania i pisania, wykorzystując materiał literowy stosowany w przedszkolu.
    Ćwiczenia te polegają na dalszym usprawnianiu funkcji wzrokowej, słuchowej i kinestetyczno - ruchowej szczególnie w zakresie rozwijania zdolności dokonywania analizy i syntezy oraz kształcenia pamięci i koordynacji wzrokowo - słuchowo - ruchowej w różnych czynnościach, z przechodzeniem stopniowo do ćwiczeń czytania i pisania.

    3. Doskonalenie umiejętności:

    Etap ten uwzględnia dalsze prowadzenie ćwiczeń korekcyjno - kompensacyjnych, usprawniających funkcje: wzrokową, słuchową i kinestetyczno - ruchową oraz koordynacje w czasie czytania i pisania.

    Podstawą planowania zajęć jest diagnoza, która określa objawy i przyczyny trudności szkolnych dziecka. Należy również zwrócić uwagę na stan emocjonalny dziecka, typ układu nerwowego oraz ewentualne zaburzenia zachowania.
    Na podstawie tych informacji można sporządzić ramowy indywidualny plan pracy z dzieckiem, który powinien uwzględniać następujące kierunki pracy z działań:
    - ćwiczenia korekcyjne zaburzonych funkcji
    - ćwiczenia korekcyjno - kompensacyjne zaburzonych funkcji
    - ćwiczenia relaksacyjne i odpoczynkowe
    - oddziaływania psychoterapeutyczne

    W pracy terapeutycznej nie obowiązują żadne terminy ani rygory czasowe, jak w realizacji programu nauczania. Jedynym kryterium przejścia do następnego stopnia trudności są faktyczne osiągnięcia dzieci. Każdą pracę i ćwiczenie należy doprowadzić do końca i pozytywnie a za razem obiektywnie ocenić, porównując do poprzednich osiągnięć dziecka.

    Struktura jednostki metodycznej zajęć korekcyjno- kompensacyjnych jest odmienna od jednostki lekcyjnej, ponieważ opiera się na zasadach terapii pedagogicznej. Sformułowanie tematu może zawierać problem dydaktyczny oraz cele korekcyjne. Ten sam temat może powtarzać się w kilku kolejnych jednostkach zajęciowych lub występować na zmianę z innymi zajęciami. Dzięki uważnej obserwacji można ustalić optymalny czas trwania ćwiczeń.

    Jednostka metodyczna składa się z następujących etapów pracy:
    1. Ćwiczenia na materiale bezliterowym.
    2. Sprawdzenie stopnia opanowania uprzednio opracowanego materiału literowego.
    3. Ćwiczenia na materiale bezliterowym służące realizacji celów.
    4. Prezentacja znaku graficznego(nauczyciel na tablicy, dzieci z pamięci w powietrzu, na blacie stołu, na tacce z solą, kredą lub węglem na dużej kartce, mazakiem, kredką w szerokiej liniaturze, kredką w zeszycie, ołówkiem w większych liniach, długopisem w zeszycie)
    5. Zakończenie(ćwiczenia relaksujące, ćwiczenia oddechowe, śpiew piosenki z pokazywaniem)

    Agnieszka Nowińska

  • Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

    X


    Zarejestruj się lub zaloguj,
    aby mieć pełny dostęp
    do serwisu edukacyjnego.




    www.szkolnictwo.pl

    e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
    - największy w Polsce katalog szkół
    - ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




    Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

    Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




    Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie