Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Cechy dobrego nauczyciela wychowania fizycznego

 

 
     Rozwój nauki i techniki, oraz zmieniające się na lepsze ogólne warunki życia ułatwiające funkcjonowanie człowieka w świecie, nie wpływają pozytywnie na wzajemne relacje ludzi między sobą. Można powiedzieć, że ewolucji, jaka dokonuje się w życiu społecznym nie towarzyszy ewolucja w relacjach międzyludzkich. W czasach, kiedy rodzice mają coraz mniej czasu na wychowanie swoich dzieci ogromną rolę do spełnienia ma szkoła. Aby we współczesnym społeczeństwie zaistniała ewolucja w odniesieniach ludzi do siebie, bardzo istotna jest relacja nauczyciel – uczeń. Zajmijmy się więc tymi zjawiskami w relacjach międzyludzkich występującymi w warunkach szkolnych. Tutaj bardziej niż gdzie indziej daje się zauważyć pozycję nauczyciela jako lidera. Ważna jest znajomość zasad funkcjonowania w tych relacjach, umiejętność kierowania grupą, rozbudzania w wychowankach motywacji do pracy i współpracy. Organizacja wzajemnej pracy powinna opierać się o ustalone z góry normy.
     Uwzględniając potrzebę aktywności ucznia należy tak kierować jego oczekiwaniami, aby cel, który ma osiągnąć był jednoznacznie określony. Musi się zawierać w realiach. Cele wyjęte spoza możliwości poznawczych ucznia nie będą przez niego akceptowane, a ich realizacja będzie utrudniona. Dlatego bardzo istotny jest tutaj umiarkowany lecz ciągły "pilotaż" nauczyciela, umiejętność kontrolowania, respektowania zasad i norm. Ważne jest, aby przy tym uczeń miał poczucie bezpieczeństwa i świadomość własnej wartości. Współdziałanie ucznia i nauczyciela w określaniu, tworzeniu i realizacji celów motywuje do działania, wzmacnia poczucie więzi, współodpowiedzialności za grupę i przedsięwzięcie. Olbrzymie znaczenie dla twórczej postawy i aktywności dziecka – przyszłego obywatela, ma odpowiednia postawa i sposób myślenia nauczyciela w różnych sytuacjach, szczególnie w obliczu niepowodzeń i porażek. Nauczyciel powinien tłumaczyć, że błędy i niepowodzenia są integralną częścią naszego życia i nikt nie jest od nich wolny. Powinien podkreślać, że błędy należy w przyszłości wykorzystać jako naukę, by ich nie powielać.
     Nauczyciel powinien dostrzegać nie tylko efekt, ale przede wszystkim wkład pracy dziecka. Jednym z najskuteczniejszych narzędzi motywacyjnych są pochwały, wyrazy uznania, wdzięczność za osiągnięcia i wkład pracy.
     Sytuacje trudne, nauczyciel powinien rozpoznać, wniknąć w nie , starać się wspólnie zaradzić i uzdrowić je. Dlatego tez bardzo istotna i przydatna jest znajomość metod, form, zasad pracy, oraz technik porozumiewania się, aby znaleźć wspólną płaszczyznę działania z uczniem. Wówczas praca nauczyciela daje się przełożyć na pozytywne efekty, czyli pozwala ukształtować przyszłego obywatela –człowieka, który potrafi pozytywnie funkcjonować w relacjach międzyludzkich.
     Edukacja fizyczna to szczególnie ważne zadanie dla szkoły, wykraczające poza odrębne treści autonomicznych przedmiotów nauczania, zadanie wymagające wyobraźni, wrażliwości, poświęcenia i poczucia odpowiedzialności za rozwój osobowy ucznia. Wymaga ze strony szkoły uwzględnienia w swym programie warunków potrzebnych do pobudzania indywidualnych wysiłków uczniów w kierunku uczenia się, a także poznawania siebie i świadomego kierowania swoim rozwojem. Edukacja, zatem wiąże się w sposób zasadniczy z szansą realizowania przez uczniów własnych możliwości rozwojowych na drodze samo edukacji. Natomiast wychowanie fizyczne to jedyny przedmiot w szkole, który już w samej nazwie zawiera wychowanie, podkreślając tym gotowość do przyjęcia nowych zmian edukacyjnych. Program wychowania fizycznego będzie realizował te idee, gdy zostanie ukierunkowany nie tylko na cele doraźne, ale także, a nawet przede wszystkim na cele prospektywne, dzięki którym dzisiejszy uczeń a jutrzejszy absolwent i dorosły obywatel będzie chciał i umiał dbać o własne ciało, sprawność fizyczną i zdrowie przez całe życie.
     Realizacja tych celów zależy od tego czy wychowanie w sporcie szkolnym stanie się autentycznym wychowaniem. Dlatego skłaniam się do teorii pedagogiki holistycznej, która mówi wyraźnie, iż problematyka wychowawcza powinna mieć priorytet nad koniecznością realizacji treści programowych gwarantujących osiąganie określonych efektów wymiernych. Ważniejsze, bowiem jest to, kim się uczeń staje, niż to, czego uczeń się nauczył. Założenie to stanie się faktem, jeśli proces dydaktyczno – wychowawczy będzie przesycony atmosferą wzajemnej życzliwości, zaufania, optymizmu oraz odprężenia psychofizycznego.
     Najogólniej mówiąc chodzi o to, aby każdy kontakt z uczniem był osobowościowo – ludzkim spotkaniem. Aby sprostać tym zadaniom nauczyciel musi nie tylko umieć sterować mechanizmami biologicznymi ucznia, ukierunkowując je na wyczyn sportowy, ale powinien posiadać również wiedzę naukową o prawidłowościach wychowania dzieci, w których podmiotem są zarówno nauczyciel – instruktor, jak i uczeń – zawodnik. Fakt ten stawia nauczycielom dużo większe wymagania niż tym pedagogom, którzy traktują ucznia jako przedmiot oddziaływań, ponieważ wymaga bardziej gruntownego niż dotąd poznania psychofizycznych mechanizmów zachowania się ludzi.
      Dlatego uważam, że niezależnie od usytuowania, czy zamożności w obiekty sportowe szkół, to czy młodzieży zostanie wpojony nawyk aktywności ruchowej zależy głównie od nauczyciela wychowania fizycznego. Jego rola (zwłaszcza przy rozszerzonym programie sportowym, gdy spędza z uczniem około 1 czasu pobytu dziecka w szkole), jest ogromna, choć sprowadza się właściwie do bycia atrakcyjnym animatorem i kompetentnym doradcą, który proponuje nowe wzory zachowań i wartości, starając się jednak uwzględniać potrzeby i oczekiwania uczniów.
     O ile w procesie lekcyjnym nauczycieli innych przedmiotów może w pewnych sytuacjach częściowo wyręczyć dobry podręcznik, telewizja, czy wideo to dydaktycznie uzasadniony, a przede wszystkim bezpieczny udział w lekcjach wychowania fizycznego staje się możliwy jedynie przy bezpośrednim udziale nauczyciela. Uzasadnione wydaje się stwierdzenie, że głównie w ich rękach leży klucz do zaszczepienia i rozwijania zamiłowań, zainteresowań czy odpowiednich postaw do aktywności ruchowej uczniów.
     O tym, jakie jest oblicze grupy i kierunek dokonujących się w nim przeobrażeń, w znacznej mierze decyduje osoba kierująca nią. Jej umiejętności w zakresie rozpoznawania, wyjaśniania i rozładowywania zaistniałych w zespole konfliktów, aranżowanie i organizacja wspólnych działań (zawody sportowe, wyjazdy feryjne i wakacyjne), to jeden z warunków prawidłowości poczynań w zakresie realizacji celów wychowawczych.
     Osiąganie zamierzonych efektów dydaktyczno - wychowawczych w szkole, możliwe jest tylko wtedy, jeśli nauczyciel prezentował będzie odpowiednie kwalifikacje i właściwe postawy pedagogiczno – etyczne. Im bardziej jednolity jest stosunek do poszczególnych uczniów, tym bardziej sprawiedliwy podział zadań i obowiązków zastosowany wobec podopiecznych. Wreszcie, im bardziej obiektywnie oceniane efekty ich pracy, tym wyższy jest poziom integracji i spoistość grupy. Natomiast wszelkie błędy i usterki natury pedagogicznej bądź organizacyjnej wyraźnie obniżają więź społeczną klasy.
     Od postawy prowadzącego zajęcia wychowania fizycznego zależy bardzo wiele. To on jest inspiratorem spotkań uczniów z kultura fizyczną. Powinien być człowiekiem o wysokiej kulturze osobistej, wysokiej sprawności fizycznej, swoja postawa powinien zachęcać do aktywności. Aby jego praca była efektywna i przynosiła zamierzony skutek, powinien być zawsze przygotowany do zajęć, dbać o odpowiednią organizację lekcji. Powinien umieć stworzyć podczas zajęć odpowiedni klimat emocjonalny, a więc wytworzyć atmosferę radości, zabawy, możliwości relaksu psychicznego a jednocześnie fizycznego "wyżycia się." Dostarczać możliwości zdobywania nowych doświadczeń i zaufania we własne siły. Jego twórcza osobowość powinna inspirować wychowanków.
     Jakie zalety zatem powinien posiadać dobry nauczyciel, aby być kreatorem, "pilotem", a jednocześnie wzorcem osobowym dla swoich wychowanków?
     Osobisty przykład, wiarygodność, jego fachowość, zgodność słów z czynami, szczerość intencji, konsekwencja w działaniu, opanowanie, cierpliwość, sprawiedliwość w traktowaniu podopiecznych to cechy nauczyciela, które powinny w znacznym stopniu kształtować pożądane postawy wychowanków.

Opracowanie: Barbara Paraszczak

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 23:36:04
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:36:04) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie