„ Mam dobrego przyjaciela
Który bardzo lubi mnie
Zna me myśli, smutne, szare
Wie jak można cieszyć się”
Paulina Kosobudzka
S.P. nr.6 w Augustowie
Scenariusz zajęć biblioterapeutycznych - Mój przyjaciel
Grupa dzieci do 12 osób
Wiek: 9-11 lat
Czas trwania zajęć ok. 90 min.
Diagnoza:
Dziecko ma zaniżone poczucie wartości, powstałe na skutek słabych ocen, nieżyczliwych uwag czynionych przez kolegów i dorosłych. Reaguje na
to niską samooceną, brakiem wiary we własne możliwości. Jest małomówne, smutne, zamknięte w sobie, a tym samym ma trudności w kontaktach interpersonalnych.
Cel główny :
Nauczenie uczestników spotkania wykorzystywania kompensacyjnej funkcji literatury.
Cele operacyjne:
· podniesienie poziomu samooceny dziecka
· nabywanie umiejętności wyrażania uczuć
· uświadomienie dzieciom znaczenia przyjaźni w życiu
· stworzenie miłej atmosfery, serdeczności, poczucia wspólnoty w grupie rówieśniczej, akceptacji
Osiągnięcia
Dziecko:
· podniesie swój poziom samooceny
· wzbogaci swoje umiejętności w komunikacji interpersonalnej
· zrozumie dlaczego warto mieć przyjaciół
· zrozumie jakie zobowiązania niesie ze sobą przyjaźń
· zrealizuje się w sposób twórczy
· dozna wiele radości ze wspólnej zabawy
Metody:
· zajęcia aktywizujące grupę
· rozmowa kierowana
· stymulowanie aktywności twórczej
· zabawa ruchowa przy muzyce, śpiew
· czytanie tekstu
Formy pracy:
· zbiorowa
· indywidualna zróżnicowana
Pomoce:
· karton
· kredki, flamastry
· zszywacz
· magnetofon
· kaseta z piosenkami: „Po prostu serce bije mocniej” , oraz „Przyjaciel wie”
· książki : seria „Przyjaciele ze Stumilowego Lasu”
Cz. I Zajęcia wstępne integrujące.
1. Autoprezentacja.
Uczestnicy na kartce samoprzylepnej piszą swoje imię i rysują buzię
ze swoim aktualnym nastrojem. Dobierają się w pary i wzajemnie
przedstawiają partnera np.: To jest Ala i teraz jest wesoła.
2. Dzieci kolejno opowiadają jak rozpoczął im się dzień, co dobrego ich dziś spotkało.
3. Ci, którzy maja dobry nastrój dobierają się w pary z tymi, którym jest smutno i próbują minami , gestykulacją lub powiedzeniem czegoś rozśmieszyć smutnego partnera.
4. Wyrzuć lęki i obawy do kosza.
Uczestnicy zapisują na kartkach swoje negatywne odczucia, lęki, to czego się boją, obawiają, co ich dręczy. Stawiamy na środku kosz. Kolejno dzieci podchodzą i na oczach kolegów niszczą zapisane kartki i wyrzucają do kosza. Jest to symboliczne wyzwolenie się od przykrych uczuć i lęków.
Cz. II Przebieg biblioterapii właściwej.
1. Odniesienie się do literatury. Nauczyciel czyta powoli książki „Dzień przyjaźni” i „Puchatek spieszy z pomocą” z serii „Przyjaciele ze Stumilowego Lasu”. Dzieci siedząc w kręgu słuchają.
2. Wrażenia dzieci po wysłuchaniu opowieści o przyjaciołach Puchatka. Próba odpowiedzi na pytania:
· Co to znaczy mieć przyjaciela?
· Co to znaczy być czyimś przyjacielem?
· Co przyjaciele mogą dla siebie zrobić?
3. Swobodne wypowiedzi dzieci o swoich przyjaźniach. Rozmowa o osobach i zwierzętach, które są im bliskie, i które mogą nazwać swoimi przyjaciółmi. Zapytanie dzieci , czy znają jakieś piosenki o przyjaźni. Jeśli tak, to prosimy żeby zaśpiewały.
4. Słuchanie piosenek odtwarzanych z magnetofonu.
5. Nauczyciel prezentuje wiersz Pauliny Kosubudzkiej z klasy V- SP w Augustowie pt. „Mój przyjaciel” i zachęca dzieci do własnej twórczości.
6. Wykonywanie książeczek o swoich przyjaciołach. Dzielimy kartki na mniejsze formaty. Na każdej kartce dziecko rysuje obrazek i opisuje go jednym zdaniem – np. na początku:
· portret przyjaciela – To jest Reksio.
· wspólna zabawa – Bawimy się razem piłką.
· pomoc przyjacielowi
· dawanie prezentów
· gdy przyjaciel jest chory, itp.
W trakcie pracy niezbyt głośno gra magnetofon z piosenkami, żeby dzieci
osłuchały się, gdyż pod koniec zajęć odbędzie się zabawa ruchowa.
Układamy obrazki i spinamy zszywaczem.
Cz. III Budowanie pozytywnych uczuć.
1. Prezentacja i omówienie wykonanych książeczek, wymiana odczuć.
2. Wyrażanie uczuć. Siedząc w kręgu przyglądamy się sobie i wybieramy osobę, której chcemy powiedzieć coś miłego. Podchodzimy do niej i tak żeby wszyscy słyszeli mówimy np.: „ Podoba mi się w tobie...”, „Masz ładne...”.
3. Ćwiczenie pomagające podnieść własną samoocenę.
Uczestnicy przyklejają sobie wzajemnie na plecach kartki
samoprzylepne. Swobodnie poruszają się między sobą, wypisując
kolegom na kartkach pozytywne cechy dotyczące danej osoby. Nie
wiedzą co, kto, komu napisał. Następnie odklejają kartki i odczytują
komplementy napisane przez kolegów. Np.: Jestem miły, koleżeński,
sympatyczny, ładnie rysuję, fajnie się ubieram...itp.
4. Zabawa z elementami tańca. Dzieci stają w kręgu i w trakcie słuchania piosenek: „Przyjaciel wie co to śmiech do łez...”, oraz „Po prostu serce bije mocniej gdy przyjaciół ma się w koło...” naśladują kroki i gesty nauczyciela, klaszczą, podśpiewując refren. Wykonują proste układy taneczne.
Podsumowanie zajęć.
Zajęcia kończymy krótkimi wypowiedziami uczestników na temat
· Czy nabrali dystansu do własnych problemów
· Czy nastąpiła identyfikacja z bohaterami książek
· Czy przeczytają jeszcze inne książki z tej serii
· Czy udało się dzieciom przeżyć katharsis
Opracowała Ewa Rams
nauczyciel-bibliotekarz
Szkoła Podstawowa w Bliżynie
|
