Temat: Muzyka programowa - sposoby wyrażania uczuć.
Cele:
kształceniowy – kształtowanie umiejętności korzystania z różnego rodzaju komunikatu o własnych uczuciach, posługiwanie się barwą plastyczną, muzyczną ekspresją i pantomimiczną symboliką ,,mowy ciała”, adekwatność wyrazu plastycznego i muzycznego do rodzaju przeżyć;
poznawczy – wzbogacenie słownika ucznia o synonimy w zakresie nazywania uczuć w zależności od stopnia intensywności emocjonalnej; zapoznanie
z muzyką programową; poznanie dzieł muzycznych.
wychowawczy – odwołanie się do wrażliwości i wyobraźni ucznia, zachęcanie do śmiałego komunikowania otoczenia o swoim subiektywnym i obiektywnym stosunku do świata, kultura wyrażania uczuć o podłożu negatywnym, takich jak: nienawiść, wściekłość itp.
Metody: drama, problemowa.
Tok lekcji:
I. Faza orientacyjna:
- podanie tematu lekcji;
- uświadomienie uczniom celów lekcji;
- pogadanka na temat: Czym jest uczucie?
II. Faza operacyjna:
- określenie potoczne i bliskoznaczne terminu uczucie;
- próba określenia nastroju dnia dzisiejszego (ćwiczenie polegające na przedstawieniu swojego nastroju za pomocą barw plastycznych), próba porównania prac kolegów i koleżanek – różnice, podobieństwa i kontrasty. Jakie barwy dominują?
- kolejne polecenie: Na odwrocie kartki uczniowie odpowiadają na pytania: Nastrój – jaki? Nastrój – dlaczego taki?
- Wysłuchanie fragmentów suity ,,Peer Gynt” E. Griega: ,,Poranek”; ,,W grocie króla gór”.
- następne ogniwo lekcji to użycie słów nazywających osobiste przeżycia wewnętrzne, następnie grupowanie ich w zakresy tematyczne np.
uśmiech przygnębienie obawa złość
euforia melancholia lęk wściekłość
wesołość żal niepokój furia
szczęście rozpacz przerażenie agresja
- przyporządkowanie słów pasujących do uczuć, które towarzyszyły bohaterowi wysłuchanej suity;
- wspólne wyjaśnienie symptomów fizycznych okazywania uczuć, ze szczególnym zwróceniem uwagi na okazywanie uczuć negatywnych, które są wyrazem agresji i powinny być eliminowane jako sprzeczne z kulturą bycia, kulturą języka;
- podział uczniów na cztery grupy, udział w zabawie którą jest wymodelowanie ,,materiału rzeźbiarskiego” tak by wyraził RADOŚĆ, SMUTEK, STRACH, GNIEW;
przewidziana ocena to ,,stop-klatka”, czyli unieruchomienie ,,rzeźb”. Zaproszenie uczniów z sąsiadujących klas, aby wyrazili opinię
o czytelności i adekwatności ,,rzeźb”.
Komentarz: Metodą wiodąca lekcji jest metoda problemowa, towarzyszy jej drama. Celem zajęć jest pokazanie różnorodności uczuć, które może wyrażać sztuka, wzbogacenie słownictwa ucznia o synonimy w zakresie nazywania przeżyć w zależności od stopnia intensywności emocjonalnej. W lekcji doniosłą rolę pełni głęboki cel wychowawczy polegający na próbie eliminowania okazywania uczuć o zabarwieniu negatywnym.
Opracował: mgr Arkadiusz Kłyż Szkoła Podstawowa im. gen. Władysława Sikorskiego w Łaszczowie. |
