|
Aby przybliżyć uczniom działalność SKO, w zabawny i humorystyczny sposób, opracowałam w oparciu o dostępną literaturę, scenariusz apelu pt. „Grosz do grosza, czyli uczymy się oszczędzać”.
Scenariusz apelu przygotowanego przez opiekuna SKO
„Grosz do grosza, czyli uczymy się oszczędzać”
Od kilkunastu lat jestem opiekunem Szkolnej Kasy Oszczędności. Głównym celem oszczędzania w SKO jest gromadzenie funduszy na wycieczki, wakacje, zakup wymarzonych sprzętów czy zabawek. Realizowanie swoich marzeń za własne pieniądze daje uczniom ogromną satysfakcję i motywuje do dalszego oszczędzania.
Aby przybliżyć uczniom działalność SKO, w zabawny i humorystyczny sposób, opracowałam w oparciu o dostępną literaturę, scenariusz apelu pt. „Grosz do grosza, czyli uczymy się oszczędzać”.
Na scenę wchodzą dzieci trzymając w rękach transparent z napisem: „ Kto nie chce wiedzieć , co to jest nędza- niech razem z nami od dziś oszczędza”.
Wchodzą 4 dziewczynki, jedna z nich trzyma w ręce dużą skarbonkę z napisem SKO.
Dziewczynka I:
Proszę szanownej publiczności!
Oszczędność nie jest rzeczą złą,
A więc w miesiącu oszczędności
Powie wam o niej SKO.
Na scenę wbiegają dwaj chłopcy, którzy biją się. Po chwili obaj padają na ziemię. Podchodzi do nich dziewczynka i podnosząc ich za czupryny mówi:
Dziewczynka II:
Ponieważ nie masz zamiennych części,
Nie bij kolegów! Oszczędzaj pięści!!!
Zawstydzeni chłopcy schodzą ze sceny.
Dziewczynki I, II, III, IV razem śpiewają piosenkę na melodię „Krakowiaczek jeden”.
Razem:
A teraz słuchajcie, panowie i panie,
Kiedy nie opłaca wam się oszczędzanie.
Dziewczynka I:
Nie oszczędzaj mydła,
Nie oszczędzaj wody,
Bo to marnotrawstwo
Zdrowia i urody!
Dziewczynka II:
Złotem jest milczenie,
A srebrem jest mowa
lecz nie warto nigdy
` być oszczędnym w słowach.
Dziewczynka III:
SKO wam radzi,
oto nasza rada
nie oszczędzaj słówek
„proszę” i „przepraszam”.
Dziewczynka IV:
Bowiem jak nas uczy historia ludzkości,
jeszcze nikt nie stracił nigdy na grzeczności!
Wchodzą dwaj chłopcy i siadają na krzesłach przy stoliku; jeden coś pisze w zeszycie, drugi ściąga, zaglądając mu przez ramię.
Dziewczynka podchodzi do chłopca i mówi:
Dziewczynka I:
Oszczędzaj wzrok,
Więc nawet skrycie
Nie patrz, co sąsiad
` pisze w zeszycie!
Chłopcy wychodzą, a dziewczynka śpiewa na melodię „Krakowiaka”
Dziewczynka I:
Miła jest oszczędność
oszczędność bogaci,
lecz na oszczędności
czasem też się traci.
nie oszczędzaj szkole
swojego widoku,
nie chodź na wagary,
byś nie stracił roku!
Na scenę wbiegają chłopiec i dziewczynka, która zatyka sobie uszy.Chłopiec biega za nią i wykrzykuje.
Chłopiec:
Malowana lala! Koza!
Sroka! Gęś! Mimoza!
Złamana prymulka! Zmokła kura!
Papuga! Miss podwórka!
Dziewczynka ze skarbonką podchodzi do chłopca.
Dziewczynka II:
Oszczędzaj uszy koleżanek!
Przemawiaj do nich bez wiązanek!!!
Dziewczynka III:
Koniec przedstawienia,
więc tym rzecz zakończę,
Droga publiczności,
nie oszczędzaj rączek.
dłonie do oklasków
złóż, o publiczności,
a do tej skarbonki
swoje oszczędności!
Dziewczynka potrząsa trzymaną w ręce skarbonką z napisem SKO i przechodząc wzdłuż wszystkich uczestników występujących w apelu, zbiera od nich grosiki, które wrzucają do skarbonki.
Bibliografia:
W.Chotomska , W. Bisko – „Kiermasz rozmaitości” Warszawa 1984 r.
G.Chorążewicz- Iwańska, S.Lachowicz – „Przyjaciel małego ucznia” Kraków 1991 r.
Scenariusz opracowała M.Kalinowska- opiekun SKO
|
