Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Asertywne zachowanie gimnazjalisty

 

 Zachowanie asertywne oznacza akceptowanie własnych uczuć, postaw, życzeń, opinii i praw oraz umiejętność ich wyrażania w sposób bezpośredni, uczciwy i stanowczy wobec drugiej osoby przy jednoznacznym respektowaniu, uczuć, postaw, życzeń, opinii i praw rozmówcy.
     Asertywność cieszy się coraz większą popularnością w pedagogice, powoduje, że dziecko ma lepsze samopoczucie, wyższą samoocenę i wiarę we własne możliwości, promuje zdrowie, uzdrawia relacje społeczne pozwalając wychowawcom i wychowankom na takie kształtowanie wzajemnych kontaktów, które są pomocne w pracy zespołowej i osiąganiu wspólnych celów. Gdy uczeń jest wspierany i doceniany, posiada więcej energii do działania, nie marnuje czasu na narzekanie i roztrząsanie swoich urazów, co pozwala na efektywniejszą pracę. Rozmawiając otwarcie o problemach, istnieje większe prawdopodobieństwo ich rozwiązania. Uczeń asertywny częściej osiąga zamierzone cele, potrafi dokonywać wyborów, bronić swej indywidualności, a co najważniejsze w większym stopniu wyrażać siebie.
     Asertywność jest alternatywą zachowań uległego, gdzie jednostka rezygnuje z obrony własnych praw doznając przy tym poczucia krzywdy i niesprawiedliwości. Uległość często prowadzi do poczucia winy, frustracji, zachęcania innych do dominacji, co prowadzi do nagłych wybuchów, przez co nie osiągamy zamierzonych celów, jesteśmy wykorzystywani. Postępujemy wobec innych ulegle, gdyż boimy się utraty aprobaty innych a także reakcji innych. W sytuacjach trudnych reagujemy niekiedy nie asertywnie nie ulegle a agresywnie. Zachowując się agresywnie narażamy się, że popadniemy w konflikt, stracimy szacunek dla samego siebie, będziemy nielubiani, osiągniemy rezultaty odwrotne od zamierzonych. Dlaczego zachowujemy się tak, że naruszamy prawa innych i wkraczamy na ich terytorium? Jest wiele powodów: boimy się, że nie dostaniemy tego, o co się staramy, nie wierzymy, chcemy wyładować złość chęcią manipulowania innych.
     Poszczególne elementy asertywnego zachowania w relacji uczeń - nauczyciel, uczeń-uczeń, można doskonalić we własnym zakresie, gdyż asertwnego zachowania można się wyuczyć, gdyż nie jest to cecha wrodzona. W kontaktach międzyludzkich ważne są, więc: kontakty wzrokowe, postawa ciała, przysuwanie się do rozmówcy na określoną odległość, postawa ciała, gestykulacja i mimika, barwa, siła i modulacja głosu, zdolność płynnego i odpowiedniego długiego mówienia, a także uwaga słuchania.
     Asertwność to także praca nad werbalną treścią komunikatu uwzględniając, do kogo i w jakiej sytuacji się mówi. Ukrytym czynnikiem jest zachodzący nieustannie proces myślowy, który także podlega kontroli.
     Aby wychowankowie wyrośli na ludzi asertywnych, konieczne jest zapewnienie im:

  • wzorca zachowania asertywnego, kogoś komu ufają, szanują go i chcą być do niego podobni;
  • miłości i wsparcia, aby budować w nich poczucie własnej wartości;
  • życzliwej krytyki, aby się ocenić;
  • poczucia wartości, by pomóc im oceniać prawa swoje i innych;
  • poczucia bezpieczeństwa, aby umożliwiać im dokonywanie eksperymentów związanych z ryzykiem i możliwością popełnienia błędów.
     Do zadań wychowawców należy także organizowanie sytuacji, w których wychowankowie mogliby poznawać zasady oraz nabywać podstawowe umiejętności z zakresu asertywności.
     Jednym z przykładów uczenia asertywności jest odgrywanie scenek przez uczniów, aby nauczyli się mówić "nie". Umiejętność odmawiania to jedna z ważniejszych cech tej postawy. Uczniowie, którzy umieją mówić "nie", nie krzywdzą przy tym uczuć innych osób. Na pewno takie ćwiczenia zmniejszają sytuacje konfliktowe w klasie oraz sposób ich rozwiązania. Odgrywanie ról pozwoli również zobaczyć, jakie są interakcje między ich zachowaniem a rozmówcy. Jeżeli traktujemy kogoś z uprzejmością jest duże prawdopodobieństwo, że spotkamy się z tym samym. Uświadomienie uczniom tej wzajemnej zależności przyczyni się do bardziej przyjaznego odnoszenia się do siebie. Działania takie pozwalają uczniom znaleźć nowe sposoby radzenia sobie w sytuacjach trudnych, a poza tym uczniowie dochodzą do wniosku, że aby móc być asertywnym, trzeba najpierw nauczyć się świadomie obcować ze swoimi emocjami. W stosunkach między uczniami dzięki takiej postawie młodzież jest mniej podatna na negatywne wpływy takie jak: spożywanie alkoholu, czy palenia papierosów. Słowo asertywność oznacza "pewność siebie", pozwala czuć się pewniej w świecie, pokonywać codzienne trudności, a co za tym idzie, żyć w mniejszym napięciu nerwowym. Zachowanie asertywne pozwala odczuwać rozmówcom, że darzymy ich szacunkiem i chcemy pozyskać ich wzajemny szacunek.
     Budowanie silnego poczucia własnej wartości, jest konsekwencją pozytywnego myślenia o sobie i kosztuje to naturalnie dużo pracy, ale trud ten zostaje po stokroć wynagrodzony.
     Dowiadujemy się więcej o sobie i dzięki temu stajemy się bardziej świadomi siebie, analizując swoje zachowania i zastanawiając się nad sposobami ich zmiany w tych dziedzinach, w których uznajemy to za potrzebne. Dzięki asertywności wzmacniamy szacunek dla innych i dla samych siebie.

Bibliografia:
  1. Ferguson J. : Asertywność doskonała. Wyd. REBIS, Poznań 1999.
  2. 2. Hare B.: Bądź asertwny. Wyd. RAVI, Łódź 1999.
  3. P. Mansfield: Jak być asertywnym. Poznań 1995.
Opracowała: Genowefa Maksymowicz

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 23:25:08
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:25:08) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie