Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Montaż poetycko-muzyczny o JP II

 

 Recytator I
Wskazówki zegarów
odmierzają już nowy wiek
- nowe tysiąclecie.
A my jak dawniej
błądzimy po ścieżkach życia
do wolności, prawdy i wiary,
szukamy wartości życia.
Jest jednak nadzieja, że nie zbłądzimy,
bo z nami idzie Jan Paweł II,
On najlepiej wie co znaczą słowa:
wiara, pokój , modlitwa,
miłość bliźniego i radość przebaczania.
Nam wystarczy tylko iść jego śladem
- pomostem - miedzy niebem a ziemią.


Piosenka:
Jeżeli to Twój głos mój Boże
Jeśli to do mnie wołasz donośnie bym szedł
Jeśli to na mnie czekają łany zboża –
Oto jestem poślij mnie.
Do ludzi obojętnych, na pracę bez nagrody
Oto jestem poślij mnie.
Przywracać zdrowie chorym, dać światło niewidomym
Oto jestem poślij mnie.
Jeżeli…
Recytator II
Jakieś jechał do stolicy Rzymu
Nasze góry płakały,
Że już ciebie, kochany Karolu,
Nie będą oglądały.

Kiedy w niebie biały dymek wzleciał,
Cały świat się dziwował,
Że na stolicy Piotrowej
Polak będzie królował….

Recytator III
Czy nie żal ci stoków Wawelu
Podhala, co we mgle ginie?
Nad Tybrem zapyta Cię wielu
Jak Piotra: Quo vadis, Domine?

Odpowiesz jak król nasz spod Wiednia:
Idę kruszyć krzywd okowy,
Spełnia się Piastów przepowiednia:
O triumfie z Częstochowy.

Bądź obrońcą słabych na świecie
Przywracaj im w Boga otuchę,
Niech burze i mroźne zamiecie
Z pogodnym przyjmują duchem.


Recytator IV
Tak szedł ulicami historii
Uliczkami ścian
Kolumnami czasu
I biblijnego radowania
Biskup Karol-
Poeta Andrzej Jawień
A nocą
Przed snem
Składał ręce do pacierza
I wyrastała Wieża z kości słoniowej
Na drodze do Zakrzówka.

Pałac w Watykanie
Jest gruszą nad stawem
W starej książęcej wiosce pod Wawelem.
A na stole Papieża
Razowiec z Podhala.
Na odrzwiach kropielnica spod Tarnowa
Z wodą u Wita Stwosza święconą
Dla zmycia zbrodni
Dokonanej na dziejach Prawdy.

Recytator V
Jak ptak znękany ulewą
Powracasz myślą
Na Ojczyzny progi,
Po drodze witasz z nadzieją
Krzyż pochylony przy drodze,
Bocianie gniazdo
Na pochyłej topoli
I ojców niezapomnianą mogiłę.

Recytator. VI
Kiedy mrok w milczeniu
Żuje dnia godziny...
Gdzieś w obejściu skomli
Dawnych wspomnień czas...
Utul się w pościeli,
Utrudzony Polski Synu.
Zostaw na chwilę
Swoje pasterzowanie
Niech cię sen spokoju
Utuli na chwilę,
Jak niegdyś matka
W polskiej kolebusi;
A kiedy ranek
Otworzy podwoje
Wstaniesz,
By znowu darzyć
Świat miłością i pokojem.

Pieśń – Polskie kwiaty
Śpiewa Ci obcy wiatr
Zachwyca piękny świat
A serce tęskni.
Bo gdzieś daleko stąd
Został rodzinny dom,
Tam jest najpiękniej.
Tam właśnie teraz rozkwitły kwiaty:
Stokrotki, fiołki kaczeńce i maki.

Ref: Pod polskim niebem w szczerym polu wyrosły
Ojczyste kwiaty ich zapachu, w urodzie jest Polska.




Recytator VII
Na polskiej wyrosłeś ziemi,
Nieobca ci nasza dola,
Nieobecny ci trud i pot rolnika,
Którym jest zroszona ta czarna rola.

Choć posiwiały już włosy,
Lecz dłonie po ojcowsku nas błogosławią-
Do wszystkich narodów wyciągasz drżące,
Otwierasz serce gorące.

My, Polacy, Ciebie mocno kochamy,
Dziękujemy Bogu, żeś Polak, żeś nasz brat,
Z nadbużańskich krańców Polski
Ślemy Ci miłości kwiat.

Recytator VIII
Ojcze święty
Orędowniku pokoju na ziemi,
Pasterzu białych czarnych i żółtych,
Tych, co na wschodzie i na zachodzie,
Bierzesz w ramiona miłość wszystkich
Tam gdzie staniesz na ziemi jest wiara, nadzieja, miłość
A ty stoisz po środku i zwiastujesz pokój
U boku Czarnej Madonny orzesz świat
I siejesz ziarno bożej miłości
Łączysz rozdarte serca,
Otwierasz nieczułe sumienia
Jednoczysz zbłąkane owce
A wszystko to po to by człowiek dla człowieka był bratem.


Recytator IX
Z Twym imieniem, o Królowo,
Niesie światu dobre słowo
I ucisza sztormy groźne,
Uczy ludzi żyć nabożnie.

Dlatego, o Matko Droga,
Prowadź go po świata drogach,
Niech go przed złym płaszcz Twój kryje,
Niech nasz Papież sto lat żyje!

. Pan kiedyś stanął nad brzegiem (Barka)
1. Pan kiedyś stanął nad brzegiem,
Szukał ludzi gotowych pójść za Nim,
By łowić serca słów Bożych Prawdą.
Ref. O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś,
Twoje usta dziś wyrzekły me imię.
Swoją barkę pozostawiam na brzegu,
Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów.
2. Jestem ubogim człowiekiem,
Moim skarbem są ręce gotowe
Do pracy z Tobą i czyste serce.



Joanna Dudys
Gminne Gimnazjum w Budrach z siedzibą w Więckach
im. Papieża Jana Pawła II

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 23:14:46
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:14:46) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie