|
NARRATOR I
Kochany, podziwiany, obdarzany największym szacunkiem. Największy autorytet moralny współczesnego świata. Człowiek najwyższego zawierzenia Chrystusowi i Jego Matce. Jego motto biskupie „TOTUS TUUS” jest symbolem wiary, nadziei i miłości dla ludzi różnych ras, religii, poglądów na wszystkich kontynentach.
Jan Paweł II jest 264 sternikiem Kościoła powszechnego. Jego pontyfikat jest najdłuższy w tym stuleciu, nazywany jest także „pontyfikatem przełomu”, nie tylko w sensie dat i symbolicznego wprowadzenia Kościoła w nowe millennium, ale także generalnej przemiany sposobu pełnienia swej służby przez następcę św. Piotra.
Jako pierwszy papież przekroczył próg świątyni ewangelickiej oraz nawiedził synagogę. Jako pierwszy zorganizował Światowy Dzień Modlitw o Pokój. Po raz pierwszy od czasów reformacji modlił się z biskupami luterańskimi. Jako pierwszy spotkał się z przywódcą państwa radzieckiego. Jako pierwszy papież ogłosił list apostolski poświęcony kobietom, napisał „List do dzieci”. Jako pierwszy wygłosił przemówienie w parlamencie. Jako pierwszy w historii Kościoła odbył oficjalną pielgrzymkę do Ziemi Świętej i odprawił Mszę świętą w Wieczerniku.
Piosenka
Ty wyzwoliłeś nas, Panie
Z kajdan i samych siebie,
A Chrystus stając się bratem,
Nauczył nas wołać do Ciebie.
Abba- Ojcze! Abba- Ojcze!
Abba- Ojcze! Abba Ojcze
NARRATOR II
Jan Paweł II zyskał miano Papieża Pielgrzyma. Jest bez wątpienia człowiekiem, który w naszych czasach spotkał się z największą liczbą ludzi na całym świecie. Wszyscy znają Jana Pawła II: Jego twarz, spontaniczny uśmiech i radość, Jego sposób mówienia, pogrążenie się w modlitwie, a nawet sposób poruszania się.
Niektóre Jego słowa głęboko zapadły w pamięci, pozostawiły trwały ślad. W dniu rozpoczęcia swego pontyfikatu wypowiedział wezwanie:
"Otwórzcie drzwi Chrystusowi, nie lękajcie się Go".
Te słowa napełniły nadzieją serca wielu ludzi. Tymi słowami Papież wskazał każdemu człowiekowi możliwość odnalezienia prawdziwego życia oraz prawdziwej miłości i wolności. Odtąd spotykamy Jana Pawła II na drogach całego świata, niestrudzenie głoszącego Ewangelię "aż po krańce ziemi". Do chwili obecnej odbył On 103 podróże apostolskie, odwiedzając 130 krajów na całym świecie. Naszą Ojczyznę odwiedził 9 razy. Jego pielgrzymki nie odbywają się ani dla reklamy, ani dla popularności. On przychodzi do nas, ponieważ leży Mu na sercu dobro każdego człowieka.
PIOSENKA
Oto ja poślij mnie
Dotknij ogniem moich warg
Powiedz Panie, czego chcesz
A moją rozkoszą będzie być posłusznym
Daj mi Twego Ducha
Abym mógł stać się chlebem
Abym stał się winem
Abym gasił Twe pragnienie
Nie chcę Ci już mówić
O moich potrzebach
Panie Ty wiesz wszystko
Objaw mi Twe pragnienia
NARRATOR III
Nauczanie Papieża przepełnione jest miłością i radością. Jan Paweł II nigdy nie straszył piekłem. Zawsze powtarzał, że Bóg jest miłosierny i że kocha wszystkich ludzi. Okrzyknięto go człowiekiem Stulecia i Papieżem Przełomów, gdyż żaden jego poprzednik nie dokonał tak wiele, by zbliżyć Kościół do ludzi i wprowadzić pokój na świecie. Przeprosił za błędy Kościoła i chrześcijan - za łamanie prawa do życia, za nawracanie siłą, za przymykanie oczu na niesprawiedliwość. W swoim nauczaniu wyraża troskę o pokój, rodzinę, i dzieci, kieruje do nas niezwykłe wskazówki np.: "Zwyciężajcie nienawiść - miłością, nieprawdę - prawdą, przemoc - cierpieniem. Poucza również, że: "Wartości człowieka nie mierzy się tym, co posiada, lecz tym, kim jest".
RECYTATOR
Na placu świętego Piotra,
Tak pustym o tej porze,
Gdy już zgasły kolumny
Jak kruche świece z wosku,
Przyklęknął Papież
i szepnął:
„mój Boże...”
Po polsku.
I serce dzwonów zbudził,
i wzruszył kamienie,
Gdy szeptał w obcej mowie
Dziełom mistrzów włoskich
Codzienny, zwykły pacierz
Zwykłych, prostych ludzi,
Z podbeskidzkiej wioski.
Z warg im zdejmował słowa
Wierne od stuleci.
Proste: Bogurodzica.
Zwykłe: Boże wielki.
I szeptał:
„my do Ciebie
Wierne, ufne dzieci...
I Tobie w naszej ziemi
śpiewa żywioł wszelki.”
I nagle podjęły
Te polskie pacierze
Kamienie z Koloseum,
Pinie z Via Appia
i zabrzmiało po polsku
Radosne „ Te Deum",
Aż w Beskidzie
Frasobliwy Jezus
Radośnie zapłakał…
I przyjęły ten pacierz
Winnice w śpiewanie,
Rozmodliły się rzeki,
Drgnęła skała głucha...
A Bóg przerwał różaniec,
Tak się zasłuchał…
NARRATOR I
Karol Wojtyła, Polak, jest człowiekiem wielkim. Jednakże wielkość Jego tkwi nie w zaszczytach i funkcjach przez Niego sprawowanych, ale w pokorze, dobroci i zrozumieniu drugiego człowieka. Ta zaś postawa bierze się nie tylko z głębokiej wiary, ale ma swoje źródło w przebytej drodze życia.
RECYTATOR II
Takiego jeszcze nie było
Utrudzonego Pielgrzyma,
Że Go choroby nie zmogły,
Nie odstraszyły chłód i zima.
Idzie zmęczony po świecie
Bogu nas wszystkich powierza,
Jeszcze na świecie nie było
Tak żarliwego Papieża.
Nie miałby tyle zachęty
Aby pokonać przeszkody,
Głosić odważnie Chrystusa
Po świecie - starym i młodym.
Cały oddany Maryi.
Ona pragnienie wszczepiła,
Aby nie ustał w pielgrzymce,
Co dzień wzmacnia Go siłach.
Tak idzie Pielgrzym Pokoju po świecie,
Na biedę, krzywdę, otwarty
By przed zagładą świat bronić
I panoszącym się czarem.
Chociaż zmartwienia ma duże,
Choć podkładają Mu kłody,
Wskazuje drogę świetlaną
Jaki świat ma żyć Bogiem.
NARRATOR IV
Tak, największym pielgrzymem naszych czasów jest Ojciec święty Jan Paweł II. Nie można dokładnie policzyć ludzi, których spotkał i umocnił podczas swoich pielgrzymek. Wszędzie, gdzie przybywał, wnosił wyjątkowa atmosferę: Ludzie stawali się dla siebie lepsi. Przygasały walki, konflikty, ogłaszano zawieszenie broni. W przedziwny sposób odczuwało się obecność Bożego daru pokoju: takiego, jakiego sam świat dać nie może.
NARRATOR II:
Piotr naszych czasów, tak jak apostołowie, głosi Dobrą Nowinę, aż po krańce ziemi, pielgrzymując po świecie.
Dociera do ludzi, którzy decydują o życiu narodów i do biednych, którzy nie wiedzą, jak dożyć jutra. Nawet teraz, gdy każdy krok sprawia mu cierpienie, nie ustaje w drodze.
RECYTATOR III
Modlę się Boże, żarliwie,
Modlę się, Boże serdecznie:
Za krzywdę upokorzonych,
Za smutek niezrozumianych,
Za beznadzieje proszących,
Za obrażonych, wyśmianych,
Za głupich, złych i maluczkich,
Za tych, co wracają
Z bijącym sercem do domu,
Za słabych, bitych, gnębionych,
Za tych, co usnąć nie mogą,
Za tych, co śmierci się boją,
Za czekających w aptekach,
I za spóźnionych w pociągach,
ZA WSZYSTKICH MIESZKAŃCÓW ŚWIATA
PIOSENKA
Bóg dał czas
1.Bóg dał czas na nadzieję,
Czas na siew i czas na żniwa.
Czas na taniec, na śpiew
I na ciszę w kościołach widnych.
Bóg dał czas, aby kochać,
Aby domy budować na skale.
Oto droga by iść,
Co dzień dalej, dalej.
Ref: Mogę dzielić się wiatrem i chlebem,
Tyle wspólnych znajdować spraw,
A na miłość pod Twoim niebem tyle miejsc.
2. Kiedy Pan wróci sądzić,
Nasze serca i naszą marność
Damy kłosy a On spali plewy, oddzieli ziarno
Będzie sądzić z miłości, tej najprostszej i tej niełatwej
Sądzić tylko z miłości, to aż nadto, aż nadto
RECYTATOR IV
Tak mało na świecie dobroci,
A tyle jej światu potrzeba!
Nią życie jak słońcem się złoci
Nią ziemia się zbliża do Boga
By każdy był dobry jak chleb
Gdy głodni nas będą czekali
W stajence naszego serca
Niech płomień miłości się pali.
Byśmy umieli w przyszłości
W gwarze wieczornych pacierzy
W sens rozmowy z Jezusem
Tak jak i dzisiaj uwierzyć.
I zawsze mogli być wierni
Idei Polaka - Papieża
Co sercem jak dzwon Zygmunta
Rytm naszych czasów odmierza.
RECYTACJA ZBIOROWA:
Jesteśmy razem z Tobą
Jak czujna, wierna straż
Nie widzisz - lecz nas wszystkich,
Jak drugą laskę masz.
Łączy nas razem Polska
Krakowskie wszystkie bzy
I jasna święta prawda,
Że wciąż jest Bóg i Ty.
RECYTATOR V
Przychodzisz do nas od Boga,
Przynosisz nadzieję, miłość i wiarę,
Rozbudzasz w nas to, co najszlachetniejsze,
Dodajesz sił w trwaniu niezłomnym.
Łagodzisz niepokoje,
Uciszasz rozterki,
Wskazujesz drogę.
Przypominasz dzieje,
Tłumaczysz zdarzenia
Wspierasz w zwątpieniu.
Nasz Ojcze...
W Tobie siła naszego Narodu,
W Tobie ufność i wiara w zwycięstwo,
W Tobie cierpliwość i rozwaga,
W Tobie bezpieczeństwo wśród burz.
PIOSENKA –
Posadziłeś mnie na mała łódź
I popchnąłeś na morski szlak
Gdzieś w oddali jest drugi brzeg
I przystań twa, czeka tam
Fale atakują moja łódź
Ostry wiatr uderza w ma twarz
Czasem sił po prostu mi brak, wic wołam daj, mocy dar
Tylko ty dopomóc możesz mi
Tyś autorem podróży mej
Twoje dłonie niech pchają mnie
Do brzegu gdzie, oczekujesz mnie
Pomyślnym wiatrem i latarnią dla mnie bądź
Oświecaj jasno moją drogę
Dopomóż w walce z mroźną fala, gęstą mgłą
Osłaniaj swoja mocą mnie.
RECYTATOR VI
Splecione palce, dłonie złączone,
Usta zamknięte, spuszczona głowa,
Tak Ojciec Święty modli się co dzień.
Modli się za nas, by nas Bóg zachował.
Chylmy się ku niemu, jak róże ku słońcu,
sycąc się jego ciepłem,
A wtedy noc rozjaśni się w końcu,
Świat między niebem, a piekłem.
Uczy nas grzech odróżniać od dobra,
Uczy jak słuchać, co mówi Bóg,
On walczy słowem, oddala od zła,
Jest drogowskazem wśród krętych dróg.
Naucz Nas Ojcze jak trzeba kochać,
Jak cały świat zrozumieć,
Jak umieć patrzeć, słuchać, dotykać,
Jak się odnaleźć w tym tłumie.
RECYTATOR VII
Nasz Ojcze Święty, tej ziemi Pielgrzymie,
O którym kiedyś napisał Słowacki –
Wielkie i święte w świecie Twoje imię;
Ty mocą Ducha dajesz sercom nowe łaski.
Potęgą swoich myśli, słów i czynów
Przeciw złu świata wciąż odważnie stoisz.
Pośród straszliwych, jak Goliat olbrzymów,
Potężny Miłością, wiary na świecie bronisz.
Ty wciąż jednoczysz ludy i narody
Darem Chrystusowej łaski i mocy,
Roznosząc pokój bez złudnej swobody
Ty rozdajesz blask prawdy pośród ziemskiej nocy.
RECYTATOR VIII
Ojcze święty
Orędowniku pokoju na ziemi,
Pasterzu białych czarnych i żółtych,
Tych, co na wschodzie i na zachodzie,
Bierzesz w ramiona miłość wszystkich
Tam gdzie staniesz na ziemi jest wiara, nadzieja, miłość
A ty stoisz po środku i zwiastujesz pokój
U boku Czarnej Madonny orzesz świat
I siejesz ziarno bożej miłości
Łączysz rozdarte serca,
Otwierasz nieczułe sumienia
Jednoczysz zbłąkane owce
A wszystko to po to by człowiek dla człowieka był - bratem.
PIOSENKA
1.Pan kiedyś stanął nad brzegiem
Szukał ludzi gotowych pójść za Nim
By łowić serca słów Bożych Prawdą
Ref.:O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś,
Twoje usta dziś wyrzekły me imię
Swoją barkę pozostawiam na brzegu
Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów
2.Jestem ubogim człowiekiem
Moim skarbem są ręce gotowe
Do pracy z Tobą i czyste serce
Ref.:O Panie...
3.Ty potrzebujesz mych dłoni
Mego serca młodego zapałem
Mych kropli potu i samotności
Ref.:O Panie...
4.Dziś wypłyniemy już razem
Łowić serca na morzach dusz ludzkich
Twej Prawdy siecią i Słowem Życia.
Ref.:O Panie...
Joanna Dudys
Gminne Gimnazjum w Budrach z siedzibą w Więckach
im. Papieża Jana Pawła II
|
