"Podróż do trzech krain" - scenariusz do zajęć z dziećmi 5-letnimi z obszaru edukacj społ-moralnej.
Jestem nauczycielką w przedszkolu z szesnastoletnim stażem. Z mojego doświadczenia w pracy z dziećmi wynika, iż wyznacznikiem ich sukcesów jest nie tylko intelekt, ale przede wszystkim dojrzałość emocjonalno-społeczna, która wpływa na sposób postrzegania i przeżywania świata, komunikację interpersonalną oraz zdolność do empatii. Cały skomplikowany rozwój sfery emocjonalnej i społecznej związany jest z uczuciami skierowanymi do innych ludzi.
Bez wątpienia największą rolę w wychowaniu uczuciowo-społecznym spełnia środowisko rodzinne dziecka. Nie mniej jednak do głównych celów wychowania przedszkolnego należy kształtowanie silnej osobowości, umożliwienie dziecku samorealizacji, przygotowanie go do czynnego udziału w życiu społecznym jak również uwrażliwienie na elementarne wartości ogólnoludzkie: prawdę, dobro, sprawiedliwość, piękno, miłość, przyjaźń, zgodne współżycie i współdziałanie z innymi.
W związku z powyższym w mojej codziennej pracy dużą uwagę poświęcam na przygotowanie dziecka do roli aktywnego współuczestnika i współtwórcy życia społecznego. Realizuję jednocześnie główny cel związany z wizją przedszkola, w którym pracuję, a mianowicie „ Tworzenie warunków sprzyjających kształtowaniu poczucia własnej wartości oraz pozytywnych kontaktów z otoczeniem”.
Staram się prowadzić zajęcia z dziećmi stosując sytuacje edukacyjne, w których m.in.:
- zdobywają informacje o tym, co dobre, a co złe poprzez gromadzenie własnych doświadczeń w trakcie kontaktów z rówieśnikami,
- nabywają umiejętności wygrywania i przegrywania,
- rozwijają umiejętności podporządkowania się ustalonym zasadom i regułom pozwalającym na w miarę bezkonfliktowe funkcjonowanie w grupie,
- doskonalą umiejętności okazywania wzajemnej życzliwości, stosowania form grze-
cznościowych
Przedstawiam scenariusz zajęć dla dzieci 5-letnich, które prowadziłam dla koleżanek w ramach WDN-u.
Temat : PODRÓŻ DO TRZECH KRAIN
TREŚCI PROGRAMOWE z obszaru edukacji społeczno-moralnej:
- przestrzeganie zasad dotyczących zgodnego współżycia w grupie
- wyrażanie w sposób werbalny i niewerbalny różnych stanów uczuciowych
CELE WYCHOWAWCZE:
- uaktywnienie wszystkich dzieci poprzez stworzenie radosnej atmosfery zabawy
- kształtowanie umiejętności współdziałania w grupie
- komunikatywne wyrażanie własnych emocji pozytywnych i negatywnych poprzez mimikę, ruch, słowo
- wyciszenie i rozluźnienie organizmu
- reagowanie na polecenia nauczycielki, odczytywanie symboli graficznych
PRZEBIEG:
1. Dzieci stoją w kręgu i przesyłają sobie „Iskierkę przyjaźni”.
2. Zaproszenie w podróż do Trzech Krain. Ich nazwy dzieci odgadną samodzielnie po przybyciu na miejsce na podstawie symbolu graficznego( buzia uśmiechnięta, zła, śpiąca).
3. Dzieci ustawiają się w „pociąg”, osobno dziewczynki i chłopcy. Jadą w pociągu naśladując jego odgłosy ciuch –ciuch- puf- puf .
4. Po przybyciu na miejsce dzieci odczytują pierwszy znak - nazwę krainy( Kraina Dobra i Miłości) Pokazują mimiką, gestem, ruchem jacy ludzie mieszkają w tej krainie. Następnie wypowiadają się na temat „ Co to znaczy, że jesteś dobrym kolegą?”
5. Dzieci dobierają się w grupki zgodnie z kolorem emblematu, jaki otrzymali od nauczycielki w ranku. Każda grupa dostaje dużą kopertę w kolorze drużyny, a w niej znajdują się jeszcze małe koperty z imieniem dzieci. W kopertach są obrazki. Zadaniem dzieci jest wyciągnięcie tych obrazków, wspólne zastanowienie, na którym z nich przedstawione jest dobro, jakiś dobry uczynek. Następnie każda drużyna prezentuje swój wybrany obrazek lub obrazki i uzasadnia dlaczego wybrała właśnie ten a nie inny.
6. Dzieci tańczą taniec ogniowy- taniec miłości z chustami do utworu M. Ravela BOLERO .
7. Z kolei dzieci odbywają dalszą podróż do następnej krainy ( Kraina Złości i Wściekłości) jadąc na motorze- naśladują silnik motoru wrrr, wrr, wrr.
8. Po przybyciu na miejsce podobnie jak poprzednio dzieci odgadują nazwę krainy po symbolu graficznym. Pokazują w sposób niewerbalny miny ludzi mieszkających w tej krainie i sposób ich zachowania.
9. Następnie dzieci dokańczają zdanie: „Gdy jestem zły to...”.
10. Nauczycielka proponuje, aby teraz wszyscy się pozłościli i głośno wykrzyczeli. Dzieci ustawiają się w dużym kole, trzymają się za ręce i na hasło począwszy od szeptu ( kucają) wykrzykują głośno podane głoski podnosząc się i wyskakując do góry./ a.a.a.a, u.u.u.u, e.e.e.e, i.i.i.i/
11. Zabawa z gazetami „ Pozbywamy się złości”. Każde dziecko zabiera sobie gazetę, która symbolizuje złość i zgodnie z instrukcjami nauczycielki dzieci mną gazetę, targają na duże kawałki, potem na coraz mniejsze strzępy , pozbywając się tej złości. Na koniec dzieci podają propozycję jak się tej potarganej złości pozbyć - wkładają potarganą gazetę do worka, nauczycielka zawiązuje go i chętne dziecko wyrzuca złość do kosza.
12. Dzieci udają się w podróż do ostatniej krainy cichutko na palcach. Odczytują symbol i podają nazwę krainy( Kraina Spokoju i Ciszy). Nauczycielka informuje, że w tej krainie wszyscy mówią do siebie szeptem i prosi dzieci, aby wypowiedziały swoje imię również szeptem.
13. Dzieci kładą się na dywanie, słuchają opowiadania nauczycielki - relaksacja wg Jacobsona „ Silny i słaby” z muzyką relaksacyjną w tle ( śpiew ptaków).
14. Na zakończenie podróży nauczycielka prosi dzieci, aby każde z nich zabrało swoją wizytówkę i położyło ją na takim symbolu krainy, w której czuło się dzisiaj najlepiej (ewaluacja)
15. Inspiracja do pracy plastycznej - nauczycielka pyta dzieci , do jakiej krainy chciałyby się one udać, bo ona marzy o podróży do Krainy Czekoladowej . Po wypowiedziach , dzieci zostają zaproszone do stolików i do narysowania solo lub w parach swojej wymarzonej krainy.
Po zajęciach dzieci wyrażały pozytywne opinie, najbardziej podobała się im Kraina Spokoju i Ciszy oraz Dobra i Miłości. Niektóre z nich mówiły, że chciałyby w niej zawsze mieszkać. Na uwagę zasługuje fakt, iż w trakcie zajęć grupka dzieci mających na co dzień problemy z koncentracją uwagi oraz odznaczających się wzmożoną aktywnością ruchową, była bardzo zainteresowana, uczestniczyła we wszystkich formach proponowanych przeze mnie , reagowała na polecenia, a na koniec zabawy wybrała wbrew pozorom nie Krainę Złości i Wściekłości lecz Krainę Spokoju i Ciszy. Stąd też nasunął mi się wniosek, że formy relaksacyjne są niezwykle potrzebne dzieciom nadpobudliwym zwłaszcza po wytężonej aktywności. Pozwalają na chwilowe wyciszenie organizmu, umożliwiają bierność fizyczną, działają uspakajająco.
Monika Siwek
|
