Wychodząc jemu na przeciw postanowiłam założyć w szkole – Koło Wolontariusza.
Sama od 1996 r.prowadzę Szkolne Koło Towarzystwa Przyjaciół Dzieci i w jego ramach udzielam się wolontarystycznie. A jest co robić, pracując w szkole wiejskiej na co dzień spotykam się z biedą w domach moich podopiecznych szczególnie tych których rodzice pracowali za czasów PRL w Państwowych Gospodarstwach Rolnych . Obecnie ok. 70% uczniów ma niepracującego jednego lub oboje rodziców.
Dlatego też w ramach TPD organizuję dla rodzin moich uczniów pomoc rzeczową w formie odzieży używanej, wyprawek szkolnych, apteczek sanitarno – higienicznych oraz dwukrotnie w roku organizuję wspólnie z moimi koleżankami z Koła uroczyste imprezy świąteczne z okazji Świąt Wielkiej Nocy i Bożego Narodzenia z paczkami świątecznymi dla dzieci.
Pomimo biedy i nastawienia konsumpcyjnego – „na branie”, postanowiłam sprawdzić czy dzieci mogą i chcą również dać innym coś z siebie. Na moje ogłoszenie zapraszające wszyskich chętnych do nieodpłatnej, dobrowolnej pomocy odpowiedziało aż 24 uczniów z kl IV – VI.
O postawach prospołecznych i szlachetności zachowań altruistycznych można mówić wiele, lecz nauczyć się tych postaw można tylko przez działanie. I to było moje przesłanie.
Na I zajęciach organizacyjnych poinformowałam dzieci co to jest wolontariat, szczególnie przydatna okazała się pozycja książkowa wydana przez Polską Agencję Humanitarną „Humanitaryzm”, cenne i przydatne w tym celu wiadomości wyniosłam również z kursu organizowanego przez PAH – „Wprowadzenie do edukacji humanitarnej”.
Ponieważ moi wolontariusze to dzieci w wieku 10 – 13 lat, dlatego przygotowałam dla Rodziców zgody na udział ich dzieci w pracach Koła na terenie szkoły bądź na terenie szkoły i w najbliższej okolicy. Większość Rodziców wyraziła zgodę tylko na pracę dzieci na terenie szkoły.
Nasze pierwsze działania były nkierowane na pomoc dzieciom, w myśl hasła „Dzieci – Dzieciom”.
Już od września rozpoczęliśmy zbiórkę puszek aluminiowych, która trwała aż do finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy czyli do stycznia 2004 roku.Puszki zbierali wszyscy uczniowie szkoły, ze sprzedaży uzyskaliśmy 142 zł które przekazaliśmy na pomoc dzieciom w ramach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.
Kolejną akcją była zbiórka odzieży, przyborów szkolnych i zabawek dla Domu Interwencji Kryzysowej w Słupsku. Trwająca miesiąc zbiórka wypadła tak dobrze, że aby przekazać zebrane dary musieliśmy wynająć „busa” bo do samochodu osobowego nie byliśmy w stanie zapakować prezentów. Delegacja wolontariuszy wraz ze mną odwiedziła podopiecznych Domu Interwencji Kryzysowej. Dziewczynki upiekły pyszne ciasteczka, którymi poczęstowały odwiedzone dzieci i ludzi starszych z izby chorych.
Następnym naszym działaniem było koordynowanie zbiórki monet 1, 2 i 5 groszowych organizowanej wśród uczniów całej szkoły.
Zebraliśmy łącznie 40 kg pieniędzy, które przekazaliśmy do Polskiego Czerwonego Krzyża na organizację wypoczynku letniego dla dzieci z najuboższych rodzin,w ramach akcji „Gorączka Złota”
Ponadto sprzątamy stary, poniemiecki cmentarz w Głobinie, pomagamy ludziom starszym, samotnym, organizujemy pomoc koleżeńską w nauce.
Z każdym kolejnym zadaniem ,zauważam jak grupa wolontariuszy integruje się, oczekuje naszych spotkań. Obserwuję jak uczą się odpowiedzialności. Są coraz bardziej wrażliwi na krzywdę ludzką. Wolontariat dał sznsę doświadczenia głębszych kontaktów z ludżmi, zaspokoił pragninie bycia potrzebnym, pomocnym i użytecznym.
Członkowie szkolnego Koła Wolontariusza udowodnili, że są w stanie podołać odpowiedzialnym zadaniom i wyzwaniom, jakie niesie ze sobą działalność charytatywna.
W działaniu wciąż przyświeca mi i moim uczniom myśl J.P. Vaswaniego:
„Dobro, które uczynisz, powróci. Zło pozostanie na zawsze i smuci”.
Justyna Lao |
