Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Zespół wypalenia

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1408 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 

Marzena Głowacka

W początkach lat 70-tych na zachodzie zauważono, że ludzie wykonujący zawody w kontaktach z innymi ludźmi, odpowiadający za ich życie, zdrowie itd. podlegają wyczerpaniu emocjonalnemu.
Wypalenie (1972r.) to stan fizycznego i psychicznego wyczerpania, który powstaje w wyniku działania długotrwałych, negatywnych uczuć rozwijających się w pracy i w obronie własnej człowieka.
W latach 80-tych mówiono o syndromie wyczerpania, czyli powoli zaczynającym się lub nagle pojawiającym się stanie wyczerpania.
Wypalenie dotyka często stosunkowo młodych pracowników wykonujących zawody takie jak m.in. pracownicy socjalni, pielęgniarki, doradcy, terapeuci, psychologowie, nauczyciele, księża, policjanci, ale także studentów pedagogiki czy opiekunów osób dorosłych cierpiących na choroby psychiczne.
Jest ono rezultatem długotrwałego obciążenia w wyniku pracy z ludźmi i poczucia, że nie są w stanie dać ludziom więcej, bo zużyli swoje siły.
Jego wyznacznikami są:
wyczerpanie emocjonalne,
depersonalizacja,
obniżenie potrzeby osobistych osiągnięć.
Następuje stopniowa utrata ideałów, energii, celów.
W zawodzie nauczyciela pomaganie innym, dawanie siebie, duże zaangażowanie emocjonalne może stać się przyczyną wypalenia emocjonalnego.
Wskaźniki wypalenia to ogromny opór przed codziennym pójściem do pracy, uczucie zawodu wobec siebie, złość, niechęć, wycofywanie się, izolacja, utrata uczuć w stosunku do uczniów i rodziców, zakłócenia snu, częste przeziębienia, bóle głowy, zaburzenia w pracy układu oddechowego, pokarmowego, itd. czyli somatyzacja psychiki, odbieranie życia jako ciężkiego, poirytowanie, negacja, brak cierpliwości.
Powstaniu syndromu wypalenia sprzyjają czynniki zewnętrzne takie jak:
stopień uczestnictwa w podejmowaniu decyzji i brak udziału we współdecydowaniu,
brak wzmocnień dodatnich ze strony szefa czy zespołu,
bardzo niskie zarobki niewspółmierne do włożonej pracy,
złe stosunki z kolegami i przełożonymi,
brak okazji do otwartych wypowiedzi,
zbyt duża liczba godzin pracy,
brak konfliktów w życiu prywatnym,
wydarzenia świata zewnętrznego i ich subiektywna interpretacja
oraz czynniki wewnętrzne:
tzw. niedojrzała osobowość,
trudności w zakresie kontroli emocjonalnej,
wysoki poziom neurotyzmu i lęku,
nieadekwatna ocena swoich możliwości i ograniczeń,
własne problemy (np. nierozwiązane problemy ze swoimi rodzicami).
Można wyróżnić tu cztery etapy. Są to:
1.etap entuzjazmu (przecenianie swoich możliwości, poczucie ?omnipotencji?)
2.stagnacja (poświęcenie się pracy i zaniedbywanie osobistych potrzeb)
3.frustracja
4.apatia (uruchomienie takich mechanizmów obronnych jak unikanie, ucieczka, a także doznania somatyczne np. bóle głowy, brzucha, podwyższona temperatura).
Przy pewnych zmianach w życiu można ten stan zniwelować, ale w przypadku osób starszych jest to trudniejsze. Ważna jest wiedza o tym, że syndrom taki istnieje oraz samoobserwacja, by jak najszybciej zauważyć trudności, których wcześniej nie było.
Warto mieć inne zainteresowania poza pracą, rodziną, stosować prawidłową dietę, ćwiczenia różnego typu np. relaksacyjne, rozwijać społeczne relacje, obmyślać różne sposoby wykonywania pracy, tworzyć grupy wsparcia w celu omawiania trudnych problemów.
Zalecenia dla nauczycieli zagrożonych zespołem wypalenia to:
jedno artystyczne zajęcie nie mające nic wspólnego z zawodem,
zainwestowanie wiele energii w realizacją ulubionego tematu,
nie wykorzystywanie starych metod po raz kolejny lecz sięganie po coś nowego,
uczenie klas o różnym poziomie,
korzystanie z urlopu dla poratowania zdrowia,
pozostanie w domu w przypadku przeziębienia,
stworzenie sobie w domu strefy wypoczynku, gdzie wspomina się tylko przyjemne epizody z pracy.

Reasumując, zespół wypalenia może dosięgnąć każdego, kto pracuje z ludźmi i za nich odpowiada.
Także nauczycieli. Dlatego tak ważna jest wiedza o nim i odpowiedni styl życia oraz sposoby radzenia sobie w sytuacjach trudnych.
Ważne jest, by każdy stworzył sobie hierarchię wartości i miał własną filozofię życia i śmierci.

Tak, więc nauczycielu:
nie dopuść do tego, by syndrom wypalenia ogarnął Ciebie,
dbaj o siebie,
szukaj źródeł ?doładowania akumulatora?,
zaakceptuj to, że nie każdemu da się pomóc.








Bibliografia:
1.J. Fengler ?Pomaganie męczy. Wypalenie w pracy zawodowej?. Gdańskie Towarzystwo Psychologiczne
2.W. Okła ?Ryzyko zespołu wypalenia i sposoby jego przezwyciężania w: Wybrane zagadnienia z Psychologii Klinicznej i Osobowości? Towarzystwo Naukowe KUL 2002r.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie