Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Od Lasaux do komputera

 

 

Człowiek usiadł przed ścianą oświetloną blaskiem ogniska i poczuł magię. Zapragnął przedstawić to co go urzekło, siłę zwierząt odwagę ludzi, a może radość istnienia?
Podniósł z ziemi usmolony patyk i narysował pierwszy przekaz historyczny. Jeszcze wtedy nie wiedział, że zrobił pierwszy krok ku największemu wynalazkowi ludzkości: pismu.
Rysunki naskalne znajdujemy dzisiaj od Hiszpanii aż po Don. Najbardziej znane są te pochodzące z jaskini w Lascaux.

Z upływem czasu obok rysunków pojawiają się tajemnicze znaki. Czy oznaczają liczby, symbole broni, tarcze „herbowe”, znaki-zaklęcia przeciwko złym duchom? Dzisiaj nie dowiemy się tego,
ale ciekawe jest, że podobne znaki pojawiły się w wielu nawet bardzo oddalonych od siebie miejscach.

Wraz z rozwojem rolnictwa i rzemiosła, odkryciami narzędzi z krzemienia a później żelaza coraz częściej spotykamy się z zapisami w postaci symboli i piktogramów.
Takim pismem były hieroglify egipskie i pismo Majów z Ameryki Środkowej.

Najstarsze piktogramy pochodzą z IV tysiąclecia p.n.e. Początkowo pismo było narzędziem władzy kapłanów i królów. Tylko wtajemniczeni mieli do niego dostęp. Nie było łatwo poznać wszystkie znaki pisma piktograficznego, ponieważ każdy znak przedstawia słowo, trzeba więc było poznać wszystkie słowa znane w tym języku i zapamiętać przypisany do każdego znak.

W miarę jak doskonaliło się pismo liczba znaków malała: z 2000 znaków w IV tysiącleciu p.n.e. do 800 znaków po roku 3000 p.n.e. a w roku 250 p.n.e. już tylko około 600 znaków.
Piktogramy przedstawiające konkretne przedmioty np.: ludzie, ziemia, ptaki, nie mogły wyrazić wszystkiego wtedy zaczęto tworzyć znaki przedstawiające ideę, posiadające więc wartość abstrakcyjną. Takie pismo przypominało rebusy i nadal wymagało wielu lat nauki i wtajemniczenia jak np.: imię faraona Ramzesa.

Następnym etapem było więc powstanie fonogramów czyli znaków przedstawiających głoski i sylaby. Takim osiągnięciem mogli się pochwalić Asyryjczycy. Persowie wzorując się na alfabecie semickim utworzyli pismo alfabetyczne. Wraz z rozwojem pisma zmienił się również sposób jego przedstawiania. Rysowanie znaków zastąpiono np. odciskiem rylca w kształcie klina.
Zanim człowiek nauczył się pisać musiały wykształcić się języki. Tam gdzie najwcześniej ukształtowały się grupy językowe tam też powstawały wielkie organizacje państwowe, a pismo stawało się udziałem coraz większej grupy ludzi. Przestawało być wiedzą tajemną kapłanów, stało się narzędziem kupców i pisarzy.
Uproszczone przez Asyryjczyków pismo klinowe liczyło sobie ok. 570 znaków.
Semici z rejonów Palestyny i Syrii zredukowali liczbę znaków do 30 i opracowali genialny w swej prostocie alfabet: jeden dźwięk – jeden znak! Najstarszy przykład pisma alfabetycznego pochodzi z Byblos.
Są to: inskrypcja Szafatba’la z XVIII w pne. i stella Jehumilka z IX wieku pne. Trudność z odczytaniem tego pisma polegała na tym, że nie zapisywano samogłosek i czytający musiał długo się uczyć jaki zestaw spółgłosek - jakie słowo oznacza.

Dzisiaj istnieje wiele teorii na temat gdzie i jak doskonaliło się pismo, ale jedno jest pewne: trudno nie zachwycać się uporem w nieustannych poszukiwaniach takiego systemu pisma, który mógłby najlepiej służyć każdemu człowiekowi. Motorem tych działań była zapewne myśl : uprościć skomplikowane, ale też cel, który można by nazwać dążeniem do upowszechnienia systemu.

W II wieku p.n.e. prosty alfabet z Byblos zrewolucjonizował pismo Hebrajczyków, Fenicjan, południowo semickie narody w Arabii i wreszcie Greków.
To właśnie Grecy przenieśli tę wspaniała zdobycz do Europy.
Układ pisma był bardzo różny. Pisano z prawej do lewej, z lewej do prawej, z dołu do góry i z góry na dół. W szkołach w Byblos pisano z lewej do prawej i taki sposób przyjęli Fenicjanie, a później Grecy i Rzymianie i wszystkie narody należące do kultury grecko-rzymskiej.
Przejmując północno semicki wynalazek Grecy zastosowali twórczą adaptację: do swego alfabetu włączyli bez zmian litery wspólne głoskom semickim i greckim, a więc: b, g, d, z, k l, m, n, p, r, t. Dostrzegli jednak wartość samogłosek, których nie zapisywali Fenicjanie i Semici. Ustalili więc dla nich nowe znaki: a, e, u, i, o. Do 22 liter fenickich dodano też nowe nie znane Semitom znaki khi, phi, psi oraz znak omega. Z 27 znaków trzy przesunięto do cyfr i w taki sposób Europejczycy otrzymali wspaniały system pisma, składającego się z zaledwie 24 liter.

Cudowne giętkie i precyzyjne narzędzie, które zafascynuje Etrusków i Rzymian, za jego pomocą powstaną wspaniałe dzieła literatury, utrwalone zostaną najwyższe wzloty umysłu, klęski
i zwycięstwa człowieka nad sobą samym, sprawy wielkie i małe.
Ekspansywna polityka Rzymian rozprzestrzeniła alfabet grecki i rzymski na całą Europę. Pismo łacińskie zaczęło walczyć z rodzimymi znakami pisarskimi.
Jednak zwycięstwo alfabetu było przesądzone; jego wartość polegała na tym, ze dawał się harmonijnie i twórczo dostosować do różnych języków.
Najazdy plemion barbarzyńskich na imperium rzymskie w IV wieku n.e. spowodowały, że ostatnie tradycje starożytności przestały istnieć. Pismo schroniło się i przetrwało za murami klasztorów. To co pozwoliło na uratowanie cywilizacji od ostatecznego pogrążenia się w mrokach średniowiecza było właśnie pismo. Wędrujący po Europie mnisi jak Augustyn z Tarsu czy św. Benedykt wydobywają z ocalałych księgozbiorów wiele rękopisów i ksiąg. Powstała więc wątła nić wiążąca przeszłość klasyczną z teraźniejszością. Pismo jednak przez długie lata będzie służyło tylko religii chrześcijańskiej, a tej nie zależało na rozwoju umysłów swoich podopiecznych.
W XII w. Europa zaczyna się cywilizować; przypominać sobie wzorce grecko-rzymskie, zaczęła interesować się kulturą Wschodu. Powstawały szkoły uczące dialektyki, retoryki i gramatyki. Zaczęły powstawać dzieła literackie jak „Pieśń o Św. Aleksym” czy „Pieśń o Rolandzie”, a także liczne kroniki, w tym „Kronika polska” Galla Anonima.
Te perły literatury pisano i przepisywano odręcznie na pergaminie. Pisano wtedy alfabetem o przedziwnym i trudnym dla nas do odczytania kroju zwanego gotykiem.
Ponieważ pierwsze książki były pisane najczęściej dla głów koronowanych więc były pełne ozdobników i barwnych ilustracji. Wartość takich książek była ogromna.

W XV wieku ukazują się pierwsze książki drukowane – inkunabuły. Przypominają książki pisane ręcznie; tylko tekst był pisany czcionką drukarską, ale wszystkie ozdobniki i ilustracje nadal wykonywane ręcznie.
Był to moment, w którym rozwój pisma podążył dwoma drogami: pisma ręcznego i pisma drukowanego.
Twórcami najpopularniejszych czcionek, używanych do dzisiaj są: –Francuz C. Garmond żyjący w XVI wieku oraz Włoch G. Bodoni i Anglik J. Baskervillew żyjący w XVIII wieku .
W Polsce największe zasługi położyli w tej dziedzinie A. Półtawski, L. Gardowski i inni.

Pomimo tylu wieków istnienia pisma i druku nadal pierwowzorem liter jest alfabet rzymski zwany kapitałą, który w najdoskonalszych formach zachował się na kolumnie Trajana.
Alfabet ten służy do dzisiaj jako podstawa do zrozumienia budowy liter innych alfabetów, bardziej nowoczesnych, a których ogromny wachlarz udostępniają nam programy edytorskie komputerów.

I tak nasza wędrówka przez wieki dobiegła końca, a bez tego wspaniałego wynalazku jakim jest pismo, nigdy byście się o tym nie dowiedzieli!

Autor: Anna Łęczek
Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 22:56:05
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 22:56:05) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie