REGULAMIN „KLASOWEGO BANKU SUKCESÓW”
1. Utworzenie zespołów roboczych – (trzy zespoły pięcioosobowe, jeden sześcioosobowy) w drodze losowania. Każdy zespół wybiera nazwę , wykonuje plakietkę i przyczepia do odpowiedniego płatka „kwiatu liczydełka”.
2. Na tablicy informacyjnej umieszczenie regulaminu
przyznawania „sukcesików”.
3. Wybór kasjera, który pod koniec zajęć oblicza zdobyte w ciągu dnia punkty i zapisuje na „kwiecie”
4. Przeprowadzenie lekcji podsumowującej w każdy piątek, w czasie której uczniowie obliczają punkty zdobyte w poszczególnych kryteriach.
5. Zespół z największą liczbą „sukcesików” otrzymuje ocenę bardzo dobrą. ( oceny otrzymują wszyscy członkowie grupy i wpisana jest do dziennika w specjalnie wyznaczonym miejscu.
6. Z początkiem każdego tygodnia, tworzenie nowych zespołów drogą losowania.
KRYTERIA PRZYZNAWANIA „SUKCESIKÓW”
Kolory
sukcesików Kryteria
czerwony Odrabiamy prace domowe.
żółty Zgłaszamy się do odpowiedzi.
zielony Poprawnie odpowiadamy, wykonujemy polecenia, zadania.
niebieski Utrzymujemy porządek i dyscyplinę w grupie.
biały Dodatkowe 10 sukcesików za zdobycie 10 sukcesików w poszczególnej kategorii.
czarny Zabranie 10 sukcesików za pomyłkę w podliczaniu punktów.
Pracując z uczniami klasy trzeciej, której jestem wychowawczynią zauważyłam w pewnym momencie, że niektórzy uczniowie przestają brać czynny udział w lekcji. Postanowiłam zachęcić uczniów do większej pracy na lekcji poprzez założenie „ Klasowego banku sukcesów”.
Utworzyłam regulamin, który został odczytany i zaakceptowany przez uczniów.
Kryteria przyznawania „sukcesików” umieściłam na tablicy. Uczniowie zapoznali się z kryteriami. Muszę przyznać, że uczniom spodobał się ten pomysł.
Po upływie tygodnia, gdy zapisane zostały wyniki na tablicy, uczniowie w słabszych grupach obwiniali uczniów, którzy przyczyniali się do zdobywania małej liczby sukcesów.
Po obradach uczniowie dopisali do kryteriów dodatkowy „sukcesik” - pomagamy kolegom w pracy na lekcji.
Po upływie miesiąca klasa poprosiła mnie, aby powrócić do tradycyjnego prowadzenia lekcji. Podsumowaliśmy całomiesięczną pracę. Dzieci otrzymały krótką ankietę, w której były trzy niedokończone zdania:
UZUPEŁNIJ
1) Najlepiej pracowało mi się w zespole, w którym był(a)…..
( wymień nazwisko i imię kolegi)
2) Najgorzej pracowało mi się w zespole, w którym był(a)….
3)..…………………. pracować w „Banku sukcesów”.
(wybierz wyraz „lubię” lub „nie lubię”)
Analizują wyniki ankiety, że najwięcej głosów otrzymał Mateusz S. Nie zdziwiło mnie to, gdyż Mateusz jest uczniem wzorowym, zawsze aktywnym na zajęciach.
Na drugim miejscu uplasował się Damian, ambitny lecz nie zawsze aktywny. Jednak w pracy zespołowej potrafił wykazać się.
Na trzecim miejscu znalazła się Kasia, która początkowo była aktywna, lecz po zmianie składu zespołów nie radziła sobie tak doskonale.
Po podliczeniu głosów drugiego zdania, zdziwiło mnie, że najwięcej głosów otrzymała Justyna , która zawsze jest aktywna na zajęciach , lecz nie potrafi pracować w zespole.
Drugie miejsce zajęła Klaudia, która prawie zawsze była niezadowolona z pracy swojego zespołu. Zawsze chciała być bankierem, nie potrafiła pogodzić się z porażką.
Na trzecim miejscu znalazł się Patryk, który nie jest lubiany w klasie i nikt nie chciał, aby był w zespole.
Najsłabsi uczniowie również byli wymienieni w drugim zdaniu, lecz nie często.
Z ogółu uczniów w klasie (21), wyrazem „lubię” uzupełniło 18 uczniów. Pozostali uczniowie (3) uzupełniło wyrazem „nie lubię”.
Przedstawiłam klasie wyniki ankiety, oprócz wyników drugiego zdania. Wyniki ankietowe pomogły mi w wyborze liderów grup podczas pracy w zespołach. Starałam się tworzyć zespoły, w których byli wytypowani uczniowie.
Uczniów, którzy byli odrzuceni starałam się przydzielać do wspólnego zespołu, którego liderem był Mateusz.
W ten sposób uczniowie sami wybrali liderów i zdecydowali z kim chcieliby pracować na zajęciach.
Po upływie niespełna miesiąca pracy, uczniowie poprosili mnie o wznowienie „Banku sukcesów”. Jednak nie wszyscy uczniowie chcieli pracować w zespołach. Przygotowałam więc dwie ławki, w których zasiedli uczniowie pracujący indywidualnie.
Obserwowali pracę zespołów wykonując jednocześnie wszystkie polecenia. Po zajęciach uczniowie ci poprosili mnie o przydział do zespołów lecz musieli ciągnąc losy, gdyż wszyscy chcieli znaleźć się w grupie, która zdobyła największą ilość „sukcesików”.
Podsumowując, chciałabym zachęcić wszystkich nauczycieli do skorzystania z mojej propozycji. Metoda nie wymaga dużego nakładu pracy, ani kosztów, a jednocześnie przynosi dużo zadowolenia dzieciom i satysfakcji wychowawcy.
opracowała: mgr Iwona Adamczyk
|
