Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Bezpieczeństwo dziecka w kontakcie ze światem

 

Istotną sprawą jest to, aby zadbać o bezpieczeństwo dziecka podczas jego istnienia w tymże środowisku. Każde dziecko niezależnie od swojej woli staje się uczestnikiem ruchu drogowego, ma kontakt z obcymi, jest narażone na niebezpieczeństwo ze strony zwierząt oraz uczestniczy w różnego rodzaju działalnościach, zabawach, które nie zawsze są bezpieczne.
I właśnie bezpieczeństwo dziecka a w przyszłości bezpieczeństwo dorosłego będzie zależało od tego w jakim stopniu przedszkole przygotuje go do udziału w życiu, czyli do udziału w ruchu drogowym, w kontaktach międzyludzkich i w różnych sytuacjach najpierw zabawowych, potem dorosłych. Do realizacji takich zadań muszą włączyć się rodzice, opiekunowie, Policja.


Środowisko, najbliższy świat dostarcza dziecku wielu bodźców, przeżyć i doświadczeń.
Na znaczenie otaczającego świata i najbliższego środowiska zwraca uwagę wielu naukowców
J. Dorst stwierdza, że człowiek jest istotą kreowaną i kreującą się, jest zawsze kimś szczególnym w warunkach środowiskowych. Środowisko jest dla niej szansą istnienia i rozwoju. Do najważniejszych zadań obecnego i przyszłego wychowania B. Suchodolski zalicza przebudzenie i wzbogacenie życia duchowego, otwieranie umysłu i zmysłów ku światu, inspirowanie licznych i bogatych doświadczeń od najmłodszych lat. Podobne stanowisko reprezentuje pedagog Łada Bestużew, który podkreśla, że do najważniejszych zadań przedszkola trzeba zaliczyć uwrażliwienie na sprawy przyrody i życia w społeczeństwie, chodzi o to, aby dzieciom nieustannie udostępniane były liczne okazje do uczenia się w kontakcie ze środowiskiem.
Istotną sprawą jest to, aby zadbać o bezpieczeństwo dziecka podczas jego istnienia w tymże środowisku. Każde dziecko niezależnie od swojej woli staje się uczestnikiem ruchu drogowego, ma kontakt z obcymi, jest narażone na niebezpieczeństwo ze strony zwierząt oraz uczestniczy w różnego rodzaju działalnościach, zabawach, które nie zawsze są bezpieczne.
I właśnie bezpieczeństwo dziecka a w przyszłości bezpieczeństwo dorosłego będzie zależało od tego w jakim stopniu przedszkole przygotuje go do udziału w życiu, czyli do udziału w ruchu drogowym, w kontaktach międzyludzkich i w różnych sytuacjach najpierw zabawowych, potem dorosłych. Do realizacji takich zadań muszą włączyć się rodzice, opiekunowie, Policja.
W ostatnich latach bezpieczeństwo dzieci i młodzieży nabrało szczególnego znaczenia. Warunki korzystania z dróg stały się coraz trudniejsze w związku ze zwiększającą się liczbą pojazdów. Dlatego trzeba nasilić pracę dydaktyczno- wychowawczą w celu lepszego przygotowania do bezpiecznego zachowania się najmłodszych a zarazem najsłabszych użytkowników dróg. Chodzi o to, by dzieci nie tylko same umiały uniknąć zagrożenia, ale również by swym zachowaniem nie powodowały zagrożeń dla innych. Należy sobie zdać sprawę, że dziecko nie rozumie czasem sytuacji zachodzących na ulicy i często nie potrafi przewidzieć skutków zachowania się oraz podjąć właściwej decyzji. Zadaniem rodziców i nauczycieli jest wyposażyć je w umiejętności i nawyki niezbędne do bezpiecznego funkcjonowania.
Podejmując temat bezpieczeństwa dzieci należy przedstawić ich cechy rozwojowe mające wpływ na ich zachowanie i działanie.
Dziecko fizycznie jest słabsze i mniej wytrzymałe, szybciej się męczy, bardziej narażone jest na niebezpieczeństwo. Do podstawowych sprawności ruchowych należą takie czynności motoryczne dziecka jak: chód, bieg, skoki, wspinanie i inne formy przystosowania się do warunków terenu wyrażające się w pokonywaniu różnych przeszkód- rowów, wzniesień. Dzieci spontaniczne, żywiołowe dlatego tak ważnym jest wyrabiać odpowiednie nawyki, przedstawiać właściwe zabawy, uczyć odpowiedniego reagowania w trudnej sytuacji.
Spostrzegawczość i umiejętność obserwacji dziecka nie są na tyle dobrze rozwinięte. Dziecko nie potrafi przeprowadzić szczegółowej analizy spostrzeganego obiektu, lecz to co spostrzega ujmuje globalnie a zatem w zarysowy i ogólnikowy sposób. Jego spostrzeżenia są zazwyczaj dość chaotyczne i nieuporządkowane. Swoiste problemy sprawia dzieciom reprodukcja niektórych prostych kształtów geometrycznych, nie ujmują jeszcze dokładnie wielkości i proporcji przedmiotów, słabo rozwinięta jest orientacja przestrzenna. Naszym zadaniem jest uczyć dziecko bezpiecznego postępowania, zachowania na drodze, w kontakcie z psem, w kontakcie z obcym, podczas różnych zabaw bowiem ono spostrzega zjawiska, które są dostępne jego rozumieniu i doświadczeniu, inne zaś mnie znane spostrzega schematycznie nie wyróżniając ich własności, nie wiążąc w jednolitą całość. Ocena wielkości przedmiotów przy zmieniającej się odległości napotyka duże trudności bowiem dzieci nie potrafią ujmować wymiarów przedmiotu.
Również uwaga dziecka nie jest ani zbyt trwała ani też podzielna i przerzutna. Dziecko zmienia często przedmioty zainteresowania, odrywa się od jednej czynności aby przejść do następnej. Jego uwaga jest mimowolna, skoncentrowana na bodźcach silnych i atrakcyjnych.
Podobnie kształtuje się wyobraźnia dziecka. Przeważa wyobraźnia mimowolna tj. zdolność do snucia luźnych obrazów, którym dziecko nadaje swobodny bieg. Drugi kierunek rozwoju wyobraźni polega na stopniowym wyodrębnianiu się jej z czynności percepcyjnych a zatem na coraz większym usamodzielnieniu się tej funkcji.
Pamięć dzieci w wieku przedszkolnym również ma charakter mimowolny podobnie jak wyobraźnia lub uwaga. Dziecko nie stawia sobie jeszcze specjalnego zadania zapamiętania jakiegoś materiału w tym celu, aby go później odtworzyć.
Myślenie dziecka nie funkcjonuje jeszcze na tyle sprawnie, by w sytuacjach mało znanych potrafiło przewidywać skutki postępowania swojego i innych. Myślenie nie stanowi jeszcze samodzielnej czynności poznawczej. Jest podporządkowane zadaniom praktycznym, przejawia się w rozwiązywaniu problemów podczas zabaw i zajęć. W trakcie działania dziecko wykorzystuje narastające doświadczenie, uświadamia sobie składniki działalności własnej i cudzej, cel, środki, motywy, konsekwencje. Zatem różnorodne czynności wykonywane przez dzieci w wieku przedszkolnym są czynnościami poznawczymi w które włączają się procesy myślowe.
W procesie przyswajania pojęć dziecko przechodzi od pojęć prostych do coraz bardziej złożonych wytwarzając stopniowo pojęcia uporządkowane, hierarchiczne. Drugi kierunek rozwoju to przechodzenie od pojęć ogólnych do coraz bardziej szczegółowych. Wiąże się on z synkretyzmem i globalnością spostrzeżeń dziecięcych. Dziecko nie wyodrębnia swoistych własności przedmiotów i dlatego łatwiej mu wytworzyć sobie pojęcie ogólne niż specyficzne.
Zdaniem L. Wygotskiego dziecko w wieku przedszkolnym operuje pojęciami potocznymi, spontanicznymi, które wytworzyło na tle własnych doświadczeń. Pojęcia potoczne są często błędne, gdyż doświadczenie dziecka jest niepełne i dotyczy tylko powierzchownych, zewnętrznych własności danej rzeczy a nie jej istoty.
Rozumowanie dzieci ma charakter synkpraktyczny tzn. nie stanowi zinterioryzowanej i wyodrębnionej w samodzielną operację czynności umysłowej, lecz jest uwikłane w różnorodne formy aktywności dziecka. Rozumowanie dziecka przybiera formę skróconą tj. dziecko pomija jako oczywistą przesłankę zawierającą zasadę. Umiejętność uzasadniania logicznego pojawia się u dzieci później i rozwija w wolniejszym tempie niż umiejętność wyprowadzania wniosków. Umiejętność rozumowania łączy się ściśle z możliwością ustalania i wykrywania związków przyczynowo-skutkowych. Dziecko w wieku przedszkolnym nie rozróżnia przyczynowości fizycznej od logicznej i uzasadnień motywacyjnych . Jego myślenie cechuje przedprzyczynowość, której tłem jest egocentryzm dziecięcy i realizm intelektualny.
Również uspołecznienie dziecka tzn. przystosowanie form jego zachowania do wymagań środowiska społecznego jest ważnym tematem związanym z tematyką bezpieczeństwa dziecka. Ważną rolę na kontakty społeczne dziecka wywiera środowisko wychowawcze. Dziecko nie ma jeszcze utrwalonych umiejętności i nawyków niezbędnych do bezpiecznego uczestnictwa w środowisku i to jest naszym zadaniem, aby kształtować u dziecka takie nawyki poprzez różnorodną działalność w przedszkolu. Właśnie w toku zabawy dziecko uczy się dostosowywać do określonych norm i reguł postępowania związanych z przyjętą przez siebie rolą przenosząc potem te nawyki w inne sytuacje społeczne w przedszkolu. Rzeczywisty układ stosunków międzyludzkich jest odtwarzany w zabawie co z kolei wpływa na przyswojenie sobie przez dzieci norm i nawyków postępowania społecznego.
Bardzo ważne jest, aby dorośli podejmowali działania związane z bezpieczeństwem dzieci biorąc pod uwagę ich cechy rozwojowe oraz mając na uwadze cel i ważną rolę tego zagadnienia. Wraz z rozwojem motoryzacji zwiększa się liczba wypadków drogowych, wypadków związanych z pogryzieniami, z porwaniem dzieci i wiele innych związanych z nieodpowiednimi działaniami dzieci. Dlatego należy im przeciwdziałać już od najmłodszych lat.

mgr Żaneta Żeśko


Bibliografia.

Maria Żebrowska, „Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży”, Warszawa 1979, PWN
Stanisława Włoch, Dziecko i jego najbliższe otoczenie, „Wychowanie w przedszkolu” 6/1989
Maria Kielar, Orientacja w przyczynowo-skutkowych powiązaniach zjawisk, „Wychowanie w przedszkolu” 6/1990

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 22:50:45
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 22:50:45) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie