Program profilaktyczny dotyczący ortografii dla klasy trzeciej szkoły podstawowej
Opracowanie – Beata Sagan – Zalewska
Charakterystyka programu.
Umiejętność poprawnego pisania wymaga opanowania przez uczniów zasad ortograficznych i ustawicznego kształcenia w zakresie wykorzystania ich w praktyce. Działania te powinny być prowadzone już wśród uczniów I etapu edukacyjnego. Wyrobienie w uczniach wrażliwości ortograficznej zaprocentuje umiejętnością posługiwania się poprawną polszczyzną.
Program profilaktyczny dotyczący ortografii to działanie nastawione na doskonalenie umiejętności praktycznego zastosowania zasad pisowni języka polskiego oraz wykorzystanie przez uczniów posiadanej wiedzy.
Jego sformułowanie poprzedziła analiza podstawy programowej dla I etapu edukacyjnego oraz treści kształcenia i przypisanych im poziomów umiejętności zawartych w realizowanym przeze mnie programie nauczania „Moja Szkoła” – wydanym przez Kielecką Oficynę Wydawniczą PW „MAC” S.A. – w zakresie ortografii (są one w programie zintegrowane z treściami gramatycznymi i elementami wiedzy o języku).
Celem edukacji polonistycznej w nauczaniu zintegrowanym jest bowiem proces poznawania języka mówionego i pisanego (jednym z jego składników jest ortografia) w kontekście kontaktów dziecka ze światem zewnętrznym i otoczeniem społeczno – przyrodniczym, czyli zdobycie przez uczniów praktycznej umiejętności posługiwania się językiem m. in. w piśmie, co może nastąpić poprzez integrację wiedzy z poszczególnych działów kształcenia.
Cele programu.
1.Eliminacja błędów w pracach uczniowskich.
2.Kształtowanie umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy.
3.Motywowanie do aktywności poznawczej.
4.Kształtowanie świadomego użytkownika języka.
Zadania szkoły.
1.Zapewnienie wszechstronnej pomocy uczniom mającym trudności
z opanowaniem treści programu nauczania.
2.Wspieranie rozwoju uczniów, wdrażanie ich do samodzielności i świadomego podejmowania decyzji.
3.Wprowadzenie uczniów w świat wiedzy ujmowanej interdyscyplinarnie, zapewnienie zdobycia wiedzy na poziomie umożliwiającym co najmniej kontynuowanie nauki na następnym poziomie edukacji.
4.Umożliwienie poznania i rozumienia świata oraz jego kultury.
5.Umożliwienie rozwijania indywidualnych uzdolnień i zainteresowań uczniów.
6.Przygotowanie uczniów do rozwiązywania problemów poznawczych.
Treści do realizacji.
1.Stosowanie wielkich liter w pisowni imion, nazwisk, nazw geograficznych, nazw ulic, w korespondencji, na początku zdania, w tytułach utworów literackich.
2. Pisownia wyrazów z trudnościami ortograficznymi:
-ćwiczenia w pisowni wyrazów z „ó”, „rz”, „ż”, „h” wymiennymi,
-ćwiczenia w pisowni często spotykanych wyrazów z „ó”, „rz”, „ż”, „h” niewymiennymi,
-wykorzystanie zmienności form i rodziny wyrazów dla uzasadnienia pisowni,
-ćwiczenia w pisowni wyrazów z „rz” po spółgłoskach,
-ćwiczenia w pisowni wyrazów z zanikiem dźwięczności w różnych pozycjach,
-ćwiczenia w pisowni „nie” z czasownikiem i przymiotnikiem,
-pisownia końcówek: „- ów”, „- ówka”, „- ówna”, „- unek”,
-ćwiczenia w pisowni wyrazów z „ą”, „ę” w różnych pozycjach,
-ćwiczenia w pisowni wyrazów ze spółgłoskami miękkimi w różnych pozycjach.
3.Pisownia najczęściej stosowanych skrótów.
4.Stosowanie znaków interpunkcyjnych: kropka, pytajnik, wykrzyknik, przecinek, dwukropek, myślnik.
Sposoby realizacji.
Dyktando diagnostyczne.
I Przepisywanie.
II Pisanie z komentarzem.
III Pisanie z pamięci.
IV Pisanie ze słuchu.
Ewaluacja jakościowa.
Przewidywane osiągnięcia.
Uczeń:
-stosuje zasady dotyczące pisowni wielkich liter w imionach, nazwiskach, nazwach geograficznych, nazwach ulic, w korespondencji, na początku zdania, w tytułach utworów literackich,
-stosuje zasady ortograficzne dotyczące pisowni „ó”, „rz”, „ż”, „h” wymiennych i niewymiennych we wszystkich rodzajach ćwiczeń w pisaniu,
-wskazuje wyraz z trudnością ortograficzną i objaśnia jego pisownię, przywołując jako uzasadnienie inną formę tego samego wyrazu lub rodzinę wyrazów,
-bezbłędnie pisze wyrazy z „rz” po spółgłoskach,
-poprawnie zapisuje wyrazy z zanikiem dźwięczności w różnych pozycjach,
-prawidłowo pisze „nie” z czasownikiem i przymiotnikiem,
-poprawnie zapisuje wyrazy z końcówkami: „- ów”, „- ówka”,
„- ówna”, „- unek”,
-bezbłędnie pisze wyrazy z „ą”, „ę” w różnych pozycjach,
-prawidłowo zapisuje wyrazy ze spółgłoskami miękkimi w różnych pozycjach,
-poprawnie zapisuje najczęściej stosowane skróty,
-zna i stosuje znaki interpunkcyjne w wypowiedzeniach.
Uwagi o programie.
W wyniku realizacji programu uczeń powinien opanować umiejętność praktycznego zastosowania zasad pisowni języka polskiego w zakresie umożliwiającym mu osiąganie lepszych wyników w pracy bieżącej i na wyższym etapie kształcenia.
Umiejętność ta powinna przejawiać się w rzeczywistym i wielokrotnym wykorzystaniu zasad ortograficznych w sytuacji szkolnej i pozaszkolnej.
Aby skutki programu procentowały, poprawność ortograficzną należy doskonalić okazjonalnie na wszystkich zajęciach, korelując działania z treściami edukacji polonistycznej.
Wdrażając program profilaktyczny dotyczący ortografii należy dokonać modyfikacji obowiązującego w danej klasie programu nauczania zintegrowanego w zakresie edukacji polonistycznej.
Ewaluacja
1.Napisanie przez uczniów dyktanda sprawdzającego.
2.Porównanie uzyskanych przez nich wyników z początkowymi
(z dyktanda diagnostycznego).
3.Ocena efektów realizacji programu – przedstawienie i analiza wyników uczniów na forum klasy oraz na spotkaniu z rodzicami.
4.Wyznaczenie kierunków dalszej pracy z dziećmi.
Autor:Beata Sagan Zalewska
Nauczyciel kształcenia zintegrowanego Zespołu Szkół w Cycowie
|
