Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Edukacja teatralna

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2471 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Od piętnastu lat pracuję z dziećmi w młodszym wieku szkolnym. Na etapie edukacji początkowej nauczyciel-wychowawca ma szczególny wpływ na harmonijny i wszechstronny rozwój dziecka.

Od piętnastu lat pracuję z dziećmi w młodszym wieku szkolnym. Na etapie edukacji początkowej nauczyciel-wychowawca ma szczególny wpływ na harmonijny i wszechstronny rozwój dziecka. Od pierwszych dni pracy w szkole wkładam wiele wysiłku, aby podtrzymać naturalną ciekawość dziecka wobec otaczającej go rzeczywistości, staram się tworzyć sytuacje dydaktyczno-wychowawcze stymulujące rozwój aktywności oraz wrażliwości estetycznej uczniów. Dziecko przekraczając próg szkoły pragnie wciąż zabawy, która jest jego naturalną potrzebą. Chce choć na chwilę przenieść się w świat fantazji, poczuć się beztrosko, swobodnie i radośnie.
W oparciu o długoletnie doświadczenie zawodowe zwróciłam uwagę na szczególne znaczenie stosowania form teatralnych, które łączą ze sobą naukę i zabawę. Edukację teatralną prowadzę poprzez:
- oglądanie przedstawień teatralnych, lalkowych, aktorskich, muzycznych,
- bezpośredni kontakt z aktorami i twórcami,
- przygotowanie i prezentację przez dzieci inscenizacji dla rodziców i kolegów,
- prowadzenie koła teatralnego.
Taka różnorodność form sprzyja rozwijaniu zainteresowań dzieci teatrem. Teatr kształtuje i rozwija wyobraźnię dziecka, dostarcza mu wielu przeżyć i doznań. Uczniowie zainteresowani przedstawieniem reagują bardzo impulsywnie, śmieją się, krzyczą, wznoszą oklaski lub wyrażają swoje niezadowolenie a nawet znudzenie. Dlatego ważne jest dostosowanie przedstawienia do wieku dziecka, aby treści w nim zawarte były dla niego zrozumiałe. Uczniom mojej klasy szczególnie podobał się spektakl muzyczny „Piotruś Pan” w Teatrze Muzycznym „Roma”. Ich zachwyt wzbudziła piękna scenografia, oświetlenie i kostiumy. W roli odtwórców ról mogli podziwiać swoich rówieśników, co utwierdziło ich w przekonaniu, że dzieci mogą tworzyć piękne i barwne spektakle.
Często w naszej szkole goszczą aktorzy scen warszawskich. Dzieci mają bezpośredni kontakt z aktorami, śledzą uważnie przygotowania do spektaklu, obserwują tworzenie scenografii, mają możliwość bezpośredniej rozmowy i uzyskania odpowiedzi na pytania dotyczące pracy aktora.. Każda wizyta w teatrze dostarcza mi mnóstwo materiału do pracy. Uczniowie opowiadają treść spektaklu, oceniają postępowanie bohaterów, redagują różne formy wypowiedzi, wykonują prace plastyczne, które są eksponowane na gazetce ściennej.
Innym elementem edukacji teatralnej są zajęcia z czynnym udziałem dzieci. Stosuję je w swojej codziennej pracy, a także w czasie zajęć koła teatralnego, które prowadzę z uczniami klasy III. W ramach edukacji teatralnej stosuję:
- naukę na pamięć różnych tekstów literackich;
- gry i zabawy dramowe słowne, muzyczne, ruchowe;
- improwizacje na wybrany temat;
- inscenizacje prezentowane dzieciom z innych klas i członkom rodziny.
Zajęcia teatralne umożliwiają mi zapoznanie uczniów w różnorodnymi utworami literackimi, doskonalą pamięć, dają możliwość ćwiczenia poprawnej wymowy, dykcji, głośnego, wyrazistego czytania, wpływają na wzrost czytelnictwa wśród uczniów mojej klasy (w tym roku w I semestrze klasa III prowadzona przez mnie zdobyła pierwsze miejsce w szkole pod względem czytelnictwa).
Jedną z metod, jakie stosuję w czasie zajęć koła teatralnego, jest improwizacja. Daje ona możliwość swobodnego operowania materiałem słownym. Tekst zawarty w wierszu, piosence, książce dzieci przedstawiają „swoimi słowami” zgodnie z własnym odczuciem, bez wcześniejszego przygotowania. Uczniowie powoli, ale skutecznie, przełamywali wewnętrzne opory w twórczym przekształcaniu tekstu. Pierwsze improwizacje prowadzone były z moim udziałem. Dyskretnie pomagałam podpowiadając słowa czy podsuwając jakąś myśl – rozwiązanie. Z czasem uczniowie zrezygnowali z pomocy przechodząc na własną inwencję twórczą. Najchętniej improwizują epizody humorystyczne. Do udanych należą: improwizacja zabawnych fragmentów książki „Dzieci z Bullerbyn”, rozmowa zwierząt w lesie, spotkanie pór roku, a także fragmenty baśni H. Ch. Andersena pt. „Dziecię Elfów”.
Improwizacje dają dzieciom wiele radości, pozwalają na twórcze wyrażenie swoich myśli, doskonalą wypowiedzi ustne dzieci, pozwalają przełamywać emocjonalne bariery przed występami publicznymi. Są one dla mnie doskonałymi ćwiczeniami przygotowującymi dzieci do podjęcia się realizacji większych przedsięwzięć, jakim jest inscenizacja przygotowywana dla szerokiej publiczności.
Inscenizacja jest ulubioną przez dzieci metodą pracy. Wywodzi się z gier i zabaw, stąd też jest dzieciom bliska i chętnie w niej uczestniczą. W czasie zajęć lekcyjnych dzieci inscenizowały wiersze J. Tuwima, J. Brzechwy, i D. Gellner, fragmenty lektur „Szewczyk Dratewka” J. Porazińskiej, „Zaczarowana zagroda” C. Centkiewicza, „Nie płacz, koziołku” S. Michałkowa, bajki Ch. Porraulta pt. „Kopciuszek”, „Śpiąca królewna”, „Czerwony Kapturek”. W czasie zajęć koła teatralnego przygotowywaliśmy programy słowno-muzyczne z okazji „Dnia Babci”, „Dnia Matki”, przedstawienie „Karnawał w naszej klasie” oraz program artystyczny pt. „W krainie dobrych obyczajów”. Początkowo z moją pomocą uczniowie przygotowywali scenariusze na podstawie tekstu. Przy pierwszych próbach często podpowiadałam dzieciom, jakie zastosować rekwizyty i rozwiązania techniczne. Po pewnym czasie uczniowie zaczęli pracować bardziej swobodnie i samodzielnie. Z czasem zrozumieli możliwość wczuwania się w określone postacie i sytuacje nawet, jeśli są one fikcyjne.
Dzieci bardzo angażują się w to, co robią. Same decydują, jaka rolę chcą otrzymać lub wspólnie wybierają najlepszego spośród kilku kandydatów. Dekoracje do wszystkich przedstawień projektujemy sami. Często w ich wykonanie angażują się rodzice, którzy bardzo chętnie biorą udział w życiu klasy. Wszyscy członkowie zespołu współpracują ze sobą i liczą się ze zdaniem innych. Uczą się współodpowiedzialności i szacunku dla pracy drugiego człowieka.
Dzieciom sprawia ogromną radość możliwość zaprezentowania swoich umiejętności przed widownią. Na przedstawienia zapraszani są uczniowie z innych klas wraz z nauczycielami oraz członkowie rodzin.
Obserwacja dzieci w czasie zajęć pozalekcyjnych daje mi możliwość lepszego ich poznania zrozumienia potrzeb, dostrzeżenia problemów, z jakimi się borykają i postaw, jakie reprezentują. Wykorzystuję je w czasie opracowywania programu wychowawczego klasy oraz pracy poza szkołą.
Od ośmiu lat jestem członkiem Towarzystwa Rozwijania Aktywności Dzieci „Szansa” i z jego ramienia realizuję program Ośrodek Pomocy Dziecku i Rodzinie. Jest to niepubliczna placówka wsparcia dziennego, która zapewnia pomoc rodzinom mającym poważne problemy w wychowaniu dzieci. Podstawowym celem Ośrodka jest podejmowanie wszechstronnych działań zmierzających do rozwijania aktywności i samodzielności dzieci oraz kształtowania w nich poczucia odpowiedzialności. Jedną z form pracy z dziećmi umożliwiającą realizację tego celu są zajęcia teatralne. Wychowankowie Ośrodka chętnie angażują się w prace koła teatralnego. Są to dzieci, które rzadko mają okazję zaprezentować swoje możliwości twórcze ze względu na problemy szkolne oraz bariery emocjonalne towarzyszące im na co dzień.
Nie sposób przecenić terapeutycznej roli tego typu zajęć. Odgrywając scenki dotyczące życia codziennego dzieci odreagowują stresy, uwalniają się od napięć emocjonalnych, odrywają się od rzeczywistości, która często jest dla nich trudna i niezrozumiała. Wspólna praca integruje dzieci, uczy zgodnego współdziałania w zespole i dyscypliny. Często trudno jest zachęcić wychowanków do udziału w zajęciach, gdyż ich samoocena i wiara we własne możliwości jest bardzo niska. Uczestniczą w próbach jako obserwatorzy, czasem śmieją się z kolegów, niekiedy udzielają im „dobrych rad” i wskazówek, bywa też z czasem, że mówią „ja ci pokażę, jak powinieneś to zagrać”. Rolą prowadzącego jest wykorzystywanie takiego momentu zainteresowania dziecka i w sposób delikatny, niezauważalny włączenie do zajęć. Po pewnym czasie dzieci nabierają pewności siebie, są zaskoczone efektami swojej pracy.
Zajęcia teatralne dają dzieciom możliwość realizacji samych siebie, dodają wiary we własne możliwości, otwierają na działanie, uczą radzenia sobie w sytuacjach problemowych, umożliwiają aktywne spędzenie wolnego czasu.
Największą satysfakcję sprawia mi szczery uśmiech dziecka po udanym przedstawieniu i wspólna radość z efektów pracy.
Opracowała Beata Szczypkowska

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie