|
Charakterystyka dziecka z Zespołem Aspergera
Pojawienie się w klasie ucznia sprawiającego trudności, zmusza nauczyciela do prowadzenia działań, służących określeniu rodzaju zaburzenia oraz motywuje go do poszukiwań różnych wskazówek do pracy z takim dzieckiem. Tak też było w przypadku pojawienia się w mojej klasie ucznia z podejrzeniem ZA – ZESPOŁU ASPERGERA. Cóż to jest? Trudno znaleźć obszerną literaturę pedagogiczną na ten temat. Być może materiał, który przygotowałam na podstawie informacji zawartych na stronie STOWARZYSZENIA POMOCY DZIECIOM Z UKRYTYMI NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI IM. HANSA ASPERGERA przybliży ten problem nauczycielom , którzy zetknęli się z nim w swojej pracy.
Zespół Aspergera uznawany jest za łagodną odmianę autyzmu, którego główną oznaką jest znaczne i nieprzerwane upośledzenie relacji społecznych, schematyczność zachowania, powtarzające się odruchy, silne upodobanie do rutyny i unikanie zmian. Osoby te posługują się względnie dobrym , pełnym wyrazu językiem, osiągają przeciętny lub ponad przeciętny poziom rozwoju i rzadko mają trudności w nauce. Szwedzki badacz Gillberg zaproponował kilka kryteriów, które charakteryzują to zaburzenie. Są to :
- Zaburzenia funkcji społecznych
- niezdolność do nawiązywania kontaktów z rówieśnikami
- brak chęci do nawiązywania kontaktów z rówieśnikami
- nieadekwatne reakcje społeczne i emocjonalne
- Ograniczone zainteresowania
- przywiązanie do powtórzeń
- zapamiętywanie faktów bez ich rozumienia
- zainteresowanie tylko wybranymi dziedzinami
- Powtarzające się zachowania rutynowe i rytuały
- narzucanie sobie pewnych sposobów zachowań
- narzucanie innym różnych sposobów zachowań
- Specyficzne cechy języka
- możliwe opóźnienie wczesnego rozwoju mowy
- na pozór perfekcyjnie opanowane funkcje ekspresyjne języka
- upośledzenie rozumienia, obejmujące zła interpretację znaczeń dosłownych i ukrytych
- Problemy z komunikacją pozawerbalną
- ograniczony zakres gestów
- język ciała niezdarny
- niewłaściwe stosowanie mimiki
- szczególnie sztywne spojrzenie
- trudności w utrzymaniu bliskiego kontaktu fizycznego
- Niezgrabność ruchowa
Wszystkie te w/w elementy charakteryzują dziecko z ZA, choć nie występują one równocześnie u każdego dziecka. Stąd też diagnozowanie tego zaburzenia jest trudne i trwa kilka lat. Na poszczególnych etapach rozwoju mogą się pojawiać różne charakterystyczne objawy ZA: WIEK 0-3 LAT
- brak dzielenia wspólnego pola uwagi
- brak lub nieadekwatna reakcja na imię
- brak proszenia o coś
- brak wskazywania palcem
- brak lub ograniczona gestykulacja
- częste napady złości
- fiksacje
- nadwrażliwość na bodźce
- niezdarność ruchowa
- obojętność
- późny rozwój mowy
- silny opór na zmiany
- sztywność i dziwaczność zachowania
- zaburzenia zabaw symbolicznych
DZIECKO PRZEDSZKOLNE
- tendencja do unikania spontanicznych kontaktów lub słaba zdolność do interakcji społecznych
- problemy z podtrzymywaniem prostej rozmowy lub tendencja do powtarzania się w rozmowie
- dziwne reakcje werbalne
- trzymanie się sztywnych rytuałów, trudności w akceptowaniu zmian
- trudności w kontrolowaniu reakcji społecznych, emocjonalnych, szczególnie gniewu, agresji lub nadmiernego niepokoju
- nadaktywność
- zatracanie się we własnych zainteresowaniach,
- dobre zdolności pamięciowe, włącznie z rozpoznawaniem cyfr, liter, faktów
MŁODSZE DZIECKO SZKOLNE
- niedojrzałość społeczna
- trudności z umiejętnościami motorycznymi: pisanie, kolorowanie
- obsesyjne zainteresowania dziecka wybranymi dziedzinami
- trudności z zawieraniem i utrzymywaniem przyjaźni , kontakty powierzchowne
- chęć nawiązywania kontaktu z dorosłymi
- nadaktywność
- problemy z koncentracja uwagi
- niepokój, trudności w uczeniu się
- wroga postawa rówiesników
- odrzucenie przez grupę
Diagnozę o występowaniu ZA stawia się na podstawie wielu badań i obserwacji:
- Neurolog ocenia rozwój psychomotoryczny
- Rodzice dokonują obserwacji zachowania dziecka
- Pedagog obserwuje dziecko pod kątem zaburzeń zachowania w grupie rówieśniczej, zaburzeń emocjonalnych, bądź braku występowania umiejętności adekwatnych do wieku dziecka
- Pediatra określa występowanie zaburzeń zdrowotnych towarzyszących zaburzeniom emocjonalnym
- Psycholog weryfikuje informacje na podstawie wywiadu z rodzicami, opinii przedszkola oraz wykonanych badań i testów
- Psychiatra dokonuje diagnostyki klinicznej, kieruje na badania dodatkowe, tj. badania genetyczne, metaboliczne.
Dopiero po przeprowadzeniu szeregu badań i analiz można wydać opinię stwierdzającą występowanie ZA, bądź opinię o podejrzeniu występowania ZA, co jest dla nauczyciela najważniejszą informacją. Taka opinia zobowiązuje nauczyciela do poszukiwania rozwiązań ułatwiających funkcjonowanie dziecka z ZA w klasie szkolnej. BIBLIOGRAFIA http://aim.dmkproject.net/spdzun/index.php?option=com_frontpage&Itemid=1 STRONA STOWARZYSZENIA POMOCY DZIECIOM Z UKRYTYMI NIEPEŁNOSPRAWNOSCIAMI IM. HANSA ASPERGERA opracowała Barbara Musik |
INFORMACJE O PREZENTACJI Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl. IP autora: 83.21.195.174 Data utworzenia: 2008-09-01 22:39:02 Edycja: Edytuj prezentację. HISTORIA PREZENTACJI Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 22:39:02) - Edytuj prezentację.
|
|
|