Przyswaja ich język , którego niejednokrotnie nie rozumie i utożsamia się z nimi w trakcie zabaw w grupach koleżeńskich - przemoc staje się dla niego wzorem do naśladowania.
Dziecko w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym charakteryzuje się brakiem przewidywania skutków podejmowanych działań, silną koncentracją na zachowaniu " tu i teraz " słabą kontrolą własnych emocji i duże uzależnienie od grupy rówieśników, a przy tym nie zawsze potrafi odróżnić rzeczywistość od fikcji .
Dlatego do nas dorosłych – należy zapewnienie " małemu człowiekowi " zdrowia , bezpieczeństwa i umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach codziennego życia , aby "dorastanie " go nie przeraziło . Bowiem bierne obserwowanie codziennych niekontrolowanych zachowań dzieci , prowadzi do nagromadzenia się różnorodnych , przeważnie negatywnych emocji .
Ujawnia się ono w psychice m.in. pod postacią lęków, zaburzeń snu, nadpobudliwości... Odbija się też na kontaktach społecznych, uczuciu egoizmu i konsumpcyjnego stosunku do życia , a co za tym idzie szeregu następujących po sobie nieprzewidywalnych w skutkach sytuacji zagrażających jego życiu pośrednio i bezpośrednio .
Konieczne jest, zatem jak najwcześniejsze wyposażenie dziecka w paszport do racjonalnego i twórczego życia w sensie " nie czyń drugiemu tego , co tobie nie miłe " - " zgoda buduje niezgoda rujnuje "
" Nie można zmusić ziarna do rozwoju i kiełkowania , jedynie stworzyć Telewizja i komputer to cudowne zabawki współczesnego dziecka poczynając od momentu, kiedy tylko wyrazi ono chęć patrzenia w szklany ekran. Dziecko jest dobrym obserwatorem, widzi i naśladuje to, co robią i jak się zachowują bohaterowie filmów i gier komputerowych przesyconych brutalnością , agresją... warunki zezwalające na to , aby ziarno rozwinęło wszystkie tkwiące w nim możliwości ... ( Carl Rogers ) .
Bardzo ważną rolą w tej sytuacji może spełnić zarówno w domu rodzinnym dziecka jak i w szkole umiejętność komunikowania się z drugim człowiekiem za pomocą dialogu , który w swej treści obejmuje wiele płaszczyzn życia ludzkiego, w którym odbywa się dwukierunkowy przepływ informacji . Rozmowa z członkami rodziny wymaga jednak specjalnych starań , a także przyjaźni , miłości , taktu , delikatności oraz poszanowania racji rozmówcy .
Dialog często przez rodziców mylony jest z monologiem - mama mówi , tato mówi - a dziecko musi tylko słuchać . Dialog to sprawa trudna , jest procesem złożonym i długotrwałym dlatego rodzice muszą nauczyć go własne dzieci , dając przykład w trakcie małżeńskich rozmów . Zdarza się jednak , że rodzice nie radzą sobie w tym zakresie gdyż brak im czasu i doświadczenia na ten temat . Jeśli pojawi się taki problem , można , a nawet trzeba , zasięgnąć porady fachowca . Gdzie szukać pomocy ? Jedną z najbardziej dostępnych form pomocy są poradnie psychologiczno – pedagogiczne . Znajdują się w każdej dzielnicy większych miast , działają również w mniejszych miejscowościach , a udzielana w nich pomoc jest bezpłatna .
Dzieci pozostawione samym sobie nie uczą się celowego i odpowiedzialnego zachowania a nie ukierunkowana ciekawość , nierozwinięte zdolności , nie rozbudzone motywacje , brak otwartości są często przyczyną późniejszych problemów wychowawczych i niepowodzeń szkolnych . Możemy temu zaradzić , zaczynając rozmowę z dzieckiem , jak tylko pojawi się w naszej rodzinie . A potem zgodnie z rozwojem i wiekiem dziecka , uczyć go wspólnych z nami rozmów na przeróżne tematy i wspólnie z nimi uczestniczyć w jego codziennym życiu ( razem oglądamy smutne bajki , wybieramy gry komputerowe , razem naradzamy się jak spędzić wolny czas , gdy prosi nas o rzeczy nie możliwe dyskutujemy do momentu uzyskania kompromisu , gdy nie chce odejść od telewizora a ty musisz przygotować kolację , poproś je i pozwól by ci pomogło w kuchni a może dasz mu propozycje zabawy z plastelina to co , że jakiś kawałek przyklei się do podłogi ... Można by mnoży przykłady jak należy postępować z dzieckiem aby nauczyło się dobrze egzystować w świecie dorosłych i kierując się za ich przykładem , umiało komunikować się ze swoją grupą rówieśników . Ale kierowanie się tyko przykładami bez wprowadzania ich w codzienną fabułę życia zarówno w rodzinie jak i w szkole , nie prowadzi do pozytywnych rozwiązań zaistniałych problemów .
Prawdziwy dialog jak już pisałam wcześniej , musi być oparty na wzajemnym zaufaniu i miłości człowieka do człowieka , bowiem warunkuje on w dużym stopniu i zakresie życia ludzi we wspólnocie rodzinnej , dziecięcej , lokalnej ... Dialog umożliwia jednostce zachowanie własnej tożsamości , pośród innych jednostek i w różnych zbiorowościach , a przede wszystkim prowadzi do rozwiązania problemów na drodze wzajemnych kompromisów bez używania przemocy wobec siebie i innych i oto chodzi wszystkim tym , którzy szanują każdy przejaw życia .
Nie pozwólmy więc aby nasze dzieci rozmawiały ze szklanymi ekranami i z nich czerpały wiedze i sposób na życie . Odejdźmy na chwilę od pracy i porozmawiajmy z naszymi dziećmi , one tego potrzebują tak jak i my dorośli . Niech dobro naszych DZIECI będzie po części naszym udziałem.
Opracowała : Ewa Konieczko |
