Literatura piękna wpływa na człowieka poprzez przedstawienie nowego spojrzenia na świat, daje wzory myślenia, przeżywania, zachowania. Dzięki literaturze nie tylko więcej wiemy o świecie i o innych ludziach - ale lepiej rozumiemy ludzkie postawy i zachowania. Literatura ma także swój udział w rozwoju osobowości, tworzeniu zasobów osobistych oraz może kompensować niedostatki w zaspakajaniu potrzeb.
"Pomagając utrzymać równowagę emocjonalną, chroni przed negatywnymi emocjami, smutkiem, żalem, lękiem, gniewem, uczy nowych zachowań, daje wzory osobowe. Pojawia się zatem pytanie, czy książka może leczyć? Pojęcie biblioterapii sięga korzeniami do czasów starożytnych. W bibliotece w Aleksandrii widniały słowa: "Lekarstwo na umysł". W 1272 roku w szpitalu Al-Mansur w Kairze stosowano czytanie Koranu w ramach terapii, w Europie w XVIII wieku włączono pobożne teksty do programów leczenia psychicznie chorych; w 1802 roku Benjamin Rush zalecał czytanie książek świeckich w tym samym celu."(1)
Baśnie i opowiadania mają również swoją długą tradycję w leczeniu. Jak głosi legenda Szeherezada opowiadała je, by wyleczyć sułtana z depresji. "To, że literatura może pełnić rolę pocieszyciela, odkryto przed wiekami, i nie tylko za sprawą Szecherezady, ale także rodzimych baśni. "Kultura chłopska wypracowała ogromny arsenał środków zaradczych na każdą sytuację, każdy niedostatek i każdą troskę" - pisze W.Myśliwski."(2)
Pojęcie biblioterapia wywodzi się z dwóch wyrazów greckich: biblion - oznaczające książkę i therapeo - leczę. Maria Molicka podaje następująca definicję tego pojęcia: "Biblioterapia jest metodą psychoterapeutyczną, która ma za zadanie wzmocnić i wzbogacić zasoby pacjenta, by lepiej poradził sobie z trudnościami."(3)
Przypisy:
1 - Maria Molicka, Bajkoterapia, O lękach dzieci i nowej metodzie terapii, Media Rodzina, Poznań 2002, s.102
2 - Tamże, s. 103
3 - M. Molicka, Bajkoterapia..., Wyd. Media Rodzina, Poznań 2002, s.107
(...)
Bernadeta Duława |
