Scenariusz imprezy szkolnej zorganizowanej z okazji Dnia Górnika.
SCENARIUSZ APELU Z OKAZJI DNIA GÓRNIKA
( Uczniowie w czapkach górniczych zgrupowani w dwuszeregu. Nad nimi widnieje napis „ Niechaj szczęśliwe życie ma każdy górnik”)
NARRATOR I: ( staje przed dziećmi i mówi)
Górnicy pracują w kopalni. Największe skupisko kopalń w Polsce znajduje się na Śląsku. Górnicy wydobywają węgiel, sól, siarkę i rudę żelaza. Praca górników jest ciężka i niebezpieczna.
( Dwaj uczniowie kierują zagadki do wszystkich dzieci na podstawie wiersza „ Praca górnika”)
UCZEŃ I:
Pali się pod blachą. Kot na piecu mruczy.
Mama fartuch szyje. Starszy brat się uczy.
Węgiel płonie jasno. Ciepło mnie przenika.
Z czyjej pracy korzystamy? Odpowiedzcie
WIDZOWIE: ( chórem)
Z pracy górnika.
UCZEŃ II:
Mamy elektryczność, radia słuchać możesz.
Gna pociągów tysiąc. Okręt mknie przez morze.
Przemysł się rozwija w hutach i fabrykach.
Czyjej pracy zawdzięczając? Odpowiedzcie!
WIDZOWIE: ( chórem)
Górnika!
( Recytacja wiersza pt. „ Na dzień górników”)
U. I: U. II: Tyle na światło,
Hen, hen daleko U. III: Tyle na opał,
Jest Zagłębie, U. IV: Tyle, by pociąg
A w tym Zagłębiu czarny węgiel. . równo stukotał.
Dzielni górnicy schodzą pod ziemię. U. V: Tyle fabrykom,
Rwą kilofami bryłę po bryle, U. VI: Tyle okrętom
Potrzeba węgla tyle a tyle. żeby płynęły z flagą
rozpiętą
RAZEM:
I żeby światu mówiły dumnie,
jak polski górnik pracować umie.
UCZENNICA III: ( recytuje)
Prowadź mnie węgielku,
aż pod ziemię prowadź,
do kopalni wielkiej
chcę dziś powędrować.
UCZENNICA IV:
Tam dudnią kilofy,
tam rąbią rębacze,
gdy mnie zaprowadzisz
wszystko to zobaczę.
UCZNIOWIE: ( śpiewają piosenkę „ Idzie górnik”)
( Wchodzi 4 uczniów i zaczyna się przekomarzać recytując wiersz pt.
„ A właśnie, że nie !”)
DZIECKO I:
Gdzie kopalnie są podziemne,
Chyba wszystko dym przyciemnia?
DZIECKO II:
A właśnie, że nie,
bo niebo tam błękitne.
DZIECKO III:
A właśnie, że nie,
bo kwiaty też kwitną.
DZIECKO IV:
A właśnie, że nie,
bo rzeka niebieska
i oczy mam jasne
choć na Śląsku mieszkam.
DZIECKO I:
Każdy dom i każdy rynek
tam wygląda jak Murzynek.
DZIECKO II:
A właśnie, że nie
bo niebo tam błękitne.
DZIECKO III:
a właśnie, że nie
bo kwiaty też kwitną
DZIECKO IV:
a właśnie, że nie,
bo rzeka niebieska
i oczy mam jasne,
choć na Śląsku mieszkam.
DZIECKO I:
Pewnie czarna, czasem myślę,
blisko źródeł woda w Wiśle.
DZIECKO II:
A właśnie, że nie
bo niebo tam błękitne,
DZIECKO III:
a właśnie, że nie,
bo kwiaty też kwitną,
DZIECKO IV:
a właśnie, że nie,
bo rzeka niebieska,
i oczy mam jasne
choć na Śląsku mieszkam.
(Czworo uczniów w czapkach górniczych recytuje wiersz pt. „Górnicy”)
Oni
w podziemnych korytarzach
węgla świecące wyrąbują
bryły.
A ty
po ziemi chodzisz w świetle
wiatrem oddychasz
tulisz śnieg
Oni
w podziemnych korytarzach
twarde kamienne
szarpią bryły
i w każdej czarnej grudce węgla
tobie ukryte niosą światło
(Dwoje uczniów śpiewa „Śląską piosenkę”)
Narrator II:( mówi)
Chemicy tworzą z węgla różne rzeczy
Kto uwierzy, że z czarnego węgla powstają
białe jak śnieg tabletki aspiryny czy piramidon?
Perfumy są przetworem węgla. Guziki, grzechotki
opony rowerowe, taśmy filmowe, grzebienie smary i około dwudziestu tysięcy przedmiotów produkuje się z węgla
Narrator III:
Aby te produkty otrzymać węgiel musi być dostarczony pociągami do wielu fabryk w Polsce
( Recytacja wiersza pt. „ Jedzie pociąg z węglem”)
Uczeń I:
Już tłoki stukają
Już gwiżdże parowóz
W wędrówkę po kraju
Wyruszyć ma znowu
Uczeń II:
Już sapie, już pędzi
A za nim wagony
Drży ziemia, mkną w rzędzie
Węglarki czerwone
Uczeń III:
Z kopalni dalekiej
Ze Śląska, z południa
Przez pola, wsie i rzeki
Mknie pociąg aż dudni
Uczeń IV:
Mignęła topola
Las mignął sosnowy
A teraz przez pola
Pszeniczne mknie znowu
Uczeń V:
I śpieszy parowóz
Tak prędko, jak może
Aż pociąg swój dowiózł
Do portu nad morzem
Uczeń VI:
Tu dźwig już wyciąga
Swe ramie skrzydlate
I węgiel z pociągu
Ładuje na statek
Uczeń VII:
Parowóz zaświtał
Znów wraca w głąb kraju
Pędź, pędź maszynisto
Górnicy czekają!
(Dwie dziewczynki prowadzą rozmowę)
Uczennica I:
Siedzę od rana przy telefonie i
Dzwonię, dzwonię, dzwonię
Uczennica II:
A do kogo?
Uczennica I:
Do wszystkich górników
do kopalni w Bytomiu, w Rybniku
do Gustlika w kopalni „Wujek”
do Karlika, co węgiel fedruje
do sztygara z Będzina, z Bielszowic
do Sosnowa, do Zabrza, Katowic
- Halo! – wołam
- Co słychać u Was?
I słuchawka w ręku mi fruwa
i telefon zaczyna skakać
(Wybrane dzieci tańczą trojaka w rytm melodii nagranej na magnetofonie. Ustawienie dzieci: chłopiec w środku i dwie dziewczynki po bokach, trzymają się za ręce).
( Uczniowie składają życzenia górnikom)
Drodzy górnicy !
Cenimy Waszą trudną i niebezpieczną pracę,
dzięki której w naszych domach i szkołach
jest jasno i ciepło.
Pragniemy zapewnić, że Wasza praca
Będzie zawsze dla nas wzorem.
Życzymy, aby Wasze dni były
Pogodne i spokojne, aby czuwał
Nad Wami „ Dobry Duch Kopalni”
Literatura
1. J. Korczakowska – „ Praca górnika”
2. Ż. Przyrowski – „Na dzień górników”
3. A. Rymkiewicz – „A właśnie, że nie!”
4. Z. Jerzyna – „Górnicy”
5. Z. Obniski – „Jedzie pociąg z węglem”
6. W. Chotomska – fragment wiersza „Śląsk śpiewa i tańczy”
Opracowały: Maria Węcławek
Danuta Kubecka
Szkoła Podstawowa nr 5 w Turku
|
