Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Wychowanie fizyczne w mojej szkole.- opinie uczniów na temat zajęć wychowania

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 6726 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

WSTĘP

W procesie wychowania fizycznego działania edukacyjne składają się z diagnozy (rozpoznania), prognozy (przewidywania), planowania i programowania. Ostatnim ogniwem w procesie kształcenia jest ocena efektów (ewaluacja), dająca możliwości konfrontacji efektów (osiągniętych wyników) z zamierzeniami (postawionymi celami).

Efekty końcowe w wychowaniu fizycznym mogą być różnorodne i wielowymiarowe, a przejawiać się mogą w zmianach sprawności fizycznej, opanowaniu nowych czynności ruchowych lub wiadomości, zmiany zachowań i postaw wobec kultury fizycznej.

Chcąc uzyskać pełną informację o skuteczności procesu kształcenia, a zwłaszcza jego istoty – zmian w zachowaniu i postawach – należy zasięgnąć opinii najbardziej zainteresowanych, czyli uczniów. Służą temu różnego rodzaju metody i narzędzia. Jednym z nich jest sondaż ankietowy.

Celem tego artykułu jest przedstawienie opinii młodzieży na temat zajęć wychowania fizycznego na podstawie anonimowych ankiet.

MATERIAŁ I METODA BADAŃ

Badania ankietowe przeprowadzono wśród 85 dziewcząt 91 chłopców Publicznego Gimnazjum Nr1 w Nowogardzie. Badanie objęły uczniów klas: pierwszych, drugich, trzecich (9 grup ćwiczących) i przeprowadzono je w kwietniu i maju 2005r.

Wzory ankiet – patrz S. Strzyżewski, K.Górna „Lekcje wychowania fizycznego i sport w opinii uczniów i uczennic” (Katowice Wyd. AWF 1989) oraz U. Kierczak, T. Glos, „Poradnik metodyczny – wychowanie fizyczne – gimnazjum” (WSiP Warszawa 2002).

Ankieta składała się z dwóch części. Celem pierwszej było określenie poziomu zainteresowania uczniów wychowaniem fizycznym i sportem oraz poznanie opinii o organizacji i sposobie prowadzenia lekcji. Celem drugiej – wykorzystanej tylko częściowo w tym opracowaniu – było zbadanie klimatu uczenia i nauczania, określenie atmosfery panującej na zajęciach, ujawnienie problemów i konfliktów zespole klasowym.

WYNIKI SONDAŻU ANKIETOWEGO

• Uwagi i stosunek uczniów do lekcji wychowania fizycznego
W opinii 94% uczniów i 88% uczennic „bardzo lubią” oni lub „lubią czasami” zajęcia w-f, przy czym odsetek chłopców „bardzo lubiących” zajęcia wynosi 66% a dziewcząt 44%.

Gdyby lekcje wychowania fizycznego nie były obowiązkowe, to aż 95% chłopców chodziłoby na nie nadal systematycznie lub „od czasu do czasu”. Wśród dziewcząt odsetek także jest bardzo wysoki (91%), lecz prawie połowa chodziłaby na zajęcia mniej systematycznie, co wynika z wielu czynników, które opiszę analizując kolejne pytania ankiety. Większość pytanych uczniów zdecydowanie lubi rywalizację klasową, a przyczyny, jakie podaje są różnorodne i rozkładają się równomiernie. Są to, chęć wykazania się sprawnością przed innymi, chęć bycia podziwianym, zdobycie lepszej oceny. Udziału w zawodach klasowych nie lubi tylko 9% ankietowanych dziewcząt i 4% chłopców. W udzielonych odpowiedziach za główną przyczynę takich postaw uważać należy niechęć uczniów do sytuacji, gdy są oni obserwowani oraz niską sprawność fizyczną.

• Dlaczego uczniowie lubią ćwiczyć na lekcjach wychowania fizycznego?
Uczniowie zwracają uwagę na następujące czynniki (wymienione według rangi):
- chęć wyżycia się w grach zespołowych,
- możliwość rywalizacji i współzawodnictwa,
- ulubiony rodzaj zajęć,
- dbałość o sylwetkę i zdrowie,
- ciekawie prowadzone zajęcia,
- miła atmosfera zajęć,
- postawa nauczyciela.

Do udziału w zajęciach w mniejszym stopniu zachęca uczniów zdobycie sprawności fizycznej i umiejętności ruchowych, a bardziej czynniki emocjonalne – chęć przeżycia i wyżycia się. Bardzo często nauczyciele zapominają o tym, także podczas oceniania.

Dla przyjemności i dlatego, że jest to korzystne dla zdrowia i sprawności ćwiczy zdecydowana większość uczniów, przy czym odsetek rośnie wraz z wiekiem. Niewielu ćwiczy, ponieważ jest to ich obowiązkiem (4%).

Na pytanie „Czy uważasz, że lekcje wychowania fizycznego są ciekawe?”, zdecydowana większość odpowiada twierdząco, lecz 65% stwierdza, iż tylko czasami.

Budujący jest fakt, że uczniowie zauważają – niemal w komplecie – korzystny wypływ zajęć na ich samopoczucie i zdrowie, a z lekcji wychodzą zadowoleni, chodź dziewczęta stwierdzają często, iż tylko czasami. Chłopcy częściej wychodzą z lekcji zadowoleni, a zwłaszcza wtedy, gdy zajęcia są trudne i mają satysfakcję z ich wykonania. Dziewczęta z kolei chciałyby, aby nauczyciel pozwalał na samodzielny wybór rodzaju zajęć.

• Dlaczego uczniowie nie lubią ćwiczyć na lekcjach wychowania fizycznego?

Objęci ankietą uczniowie stwierdzili, że na negatywny stosunek do zajęć w-f decydujący wpływ mają (kolejności według rangi):

- nudne zajęcia,
- duża liczba ćwiczących na sali lub łączone klasy,
- postawa nauczyciela,
- brak sprzętu,
- sprawdziany,
- obawa przed trudnymi ćwiczeniami,
- gdy o tematyce zajęć decyduje tylko nauczyciel lub grupa uczniów.

Przyczyną mało ciekawych zajęć były następujące czynniki:

- ciągle powtarzające się ćwiczenia – 30%,
- zbyt łatwe ćwiczenia – 27%
- uczniowie woleliby inne ćwiczenia niż proponuje im nauczyciel – 25%
- uważają, że ćwiczenia są bez sensu – 3%
- inne – 15%

Rozkład odpowiedzi był też zróżnicowany w zależności od wieku uczniów oraz ich płci. Czym starsza klasa, w tym głównie chłopców, odsetek tych respondentów, których mogłoby coś zniechęcić do w-f był coraz mniejszy (max 35% - min 5%).

Rozrzut czynników powodujących, że uczniowie (jednak zdecydowana mniejszość) nie lubią lekcji jest dość znaczny. Wynika to zapewne, że klasa to zbiór różnorodnych jednostek i mimo, że nie łatwo jest sprostać indywidualnym wymaganiom uczniów, należy bardziej indywidualizować wymagania, a także formy zadań.

Według badań uczniowie czasami unikają ćwiczeń, ponieważ boją się zmęczenia – 33%, boją się ośmieszenia przy trudnych ćwiczeniach 45%, po prostu nie chcą się ruszać – 22%.

• Jakie zajęcia lubią uczniowie?

U dziewcząt preferencje rozkładają się równomiernie na wszystkie dyscypliny, w tym piłkę nożną i piłkę ręczną (organizowane są zajęcia pozalekcyjne) oraz siatkówkę, koszykówkę, gimnastykę, lekkoatletykę. Chłopcy wymieniają w kolejności: piłkę nożną, koszykówkę, siatkówkę, piłkę ręczną, lekkoatletykę. Wymieniany jest również uni hoc, tenis, siłownia, pływanie.

Wyniki sondażu nie są zaskakujące, potwierdzają znane opinie na ten temat. Część uczniów chciałaby realizować się w innych formach aktywności ruchowej. Nasuwa się także taka uwaga, że nawet najatrakcyjniejsze zajęcia mogą zniechęcić, jeżeli prowadzi się je stale i w takiej samej formie.

• Samodzielna dbałość o sprawność fizyczną

Samodzielnie w czasie wolnym systematycznie ćwiczy 22%, czasami 72%, nigdy nie ćwiczy 6%.

Pocieszającym wynikiem badań jest fakt, iż rodzice nakłaniają młodzież do ćwiczeń, ruchu, ogólnie sportu. Wydaje się, że z roku na rok zarówno wśród uczniów jak i rodziców rośnie poziom świadomości, jaką wartość ma sprawność fizyczna i że warto o nią dbać. Inne motywacje to, dobre samopoczucie, poprawa kondycji, zgrabna sylwetka, przyjemność i osobista satysfakcja. W dużej mierze wpływ na rozwijanie tej świadomości mają zajęcia w-f i prowadzący je nauczyciele.

Na pytanie „Czy chciałbyś/chciałabyś być sportowcem wyczynowym?”, 21% dziewcząt 44% chłopców odpowiedziało twierdząco. Powodem najczęściej wymienianym była chęć bycia sławnym, robienia czegoś przyjemnego, zarabiania pieniędzy, sprawdzenia się. Negatywne odpowiedzi sprowadzały się do stwierdzenia, że są ciekawsze zajęcia, istnieje ryzyko wypadku, nie mają planów w tym kierunku.

WNIOSKI

1. Przeprowadzanie sondaży wśród uczniów powinno być pewną stałą normą, gdyż dzięki temu zyskuje się wiele cennych informacji, w tym przypadku dotyczących stosunku młodzieży do wychowania fizycznego.
2. Nauczyciel ma swój program w-f i stawia cele lekcji, lecz uczniowie mogą mieć własne zainteresowania, które można wykorzystać w procesie edukacyjnym.
3. Uczymy najpierw współdziałania a potem współzawodnictwa.
4. Utrzymujemy dyscyplinę, która usprawnia nauczanie i osiąganie celów, a nie jest celem samym w sobie. Dajemy uczniom swobodę tylko dla stworzenia dobrej, ogólnej atmosfery.
5. Zajęcia lekcyjne powinny być skorelowane z zajęciami pozalekcyjnymi i stanowić pewien wzorzec dla ucznia, jak samemu usprawniać się, jak samemu dbać o kondycję i zdrowie, jak zorganizować sobie czas wolny.

Autor: Janusz Raczyński
Nauczyciel wychowania fizycznego
w Publicznym Gimnazjum nr1 w Nowogardzie

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie