Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Aktywność twórcza jako stymulowanie rozwoju osobowości dziecka

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 11543 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

AKTYWNOŚĆ TWÓRCZA JAKO STYMULOWANIE ROZWOJU OSOBOWOŚCI DZIECKA
(Program zajęć plastycznych dla wychowanków świetlicy
Szkoły Podstawowej nr 23 w Sosnowcu).

WSTĘP

Wszechstronny rozwój osobowości dziecka jest priorytetowym zadaniem szkoły. W procesie kształtowania osobowości ważną rolę odgrywa twórczość plastyczna dziecka.

Zajęcia plastyczne są jedną z form ekspresji twórczej, szczególnie często stosowaną w pracy z dziećmi w świetlicy szkolnej. Aktywność plastyczna dzieci jest wynikiem ich naturalnych i rozwojowo uwarunkowanych zdolności oraz umiejętności, czyli jest wpisana w rozwój ich aktywności. Spełnia ona w życiu dziecka co najmniej trzy zasadnicze funkcje: jest atrakcyjnym sposobem przyswajania świata, wprowadza dziecko w kulturę plastyczną oraz stymuluje jego osobowość. Stymulacja ta powinna być tak poprowadzona, aby każde dziecko dopasowało ją do swoich indywidualnych potrzeb i możliwości.

W proponowanym programie poprzez działalność plastyczną dziecko

rozwija własną wyobraźnię i pomysłowość, dobiera narzędzia i materiały potrzebne do realizacji projektu, odkrywa przyjemność tworzenia.

Ćwiczenia plastyczne rozwijają zasób doświadczeń dzieci z zakresu wiedzy o sztuce, świadomości użycia środków plastycznych oraz pozwalają im rozwijać się w pełni. Działalność plastyczna spełnia ważną rolę terapeutyczną – rozładowuje napięcie emocjonalne, daje ujście dla energii, uspokaja, odpręża. Pozwala przeżyć prawdziwy sukces nawet uczniom mającym trudności w nauce.

Stosowanie różnorodnych technik plastycznych rozwija ogólną sprawność manualną, a także rozbudza zainteresowanie tym rodzajem zajęć.

Prezentowany program ma na celu zaktywizować dzieci do samodzielnego myślenia w zakresie problemów plastycznych, rozwoju twórczości, wiedzy o sztuce oraz ogólnych zdolności i umiejętności intelektualnych.

Ze względu na tak bogate walory wychowawcze i intelektualne zajęcia plastyczne mogą stanowić atrakcyjną formę spędzania czasu wolnego od zajęć lekcyjnych.

ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE


Szkoła powinna być miejscem, gdzie dokonuje się rzeczywisty i pełny rozwój osobowości dziecka.

Jednym z głównych celów w pierwszym etapie kształcenia jest wspoma-ganie wszechstronnego i harmonijnego rozwoju ucznia. Istotnym czynnikiem tego rozwoju jest wychowanie estetyczne. Przekazując dzieciom wiedzę o sztuce, kształtując odpowiednie umiejętności, możemy stymulować aktywność twórczą oraz percepcję estetyczną dziecka.

Dzieci w młodszym wieku szkolnym nastawione są szczególnie silnie na poznawanie świata otaczającego we wszystkich jego przejawach. Poznawanie świata i uczenie się, przyswajanie nowych systemów znaków i kodów oraz czynności, w których dziecko je samodzielnie i subiektywnie odkrywczo sto-suje, staje się potrzebą i przyjemnością, głównym źródłem radości i satysfak-

cji szkolnej okresu dzieciństwa. Temu też w znacznym stopniu należy przypi-sać podatność dzieci na sztukę oraz większą niż u dorosłych wrażliwość na nowe konwencje artystyczne. Wrażliwość na piękno działa pobudzająco na aktywność poznawczą dziecka, odgrywa istotną rolę w formowaniu się jego osobowości. W kształtowaniu dziecka – człowieka o otwartym umyśle i zdolnej do ciągłego rozwoju osobowości ogromną rolę może odegrać przyswajanie dziecku różnych konwencji artystycznych i wdrażanie go do odbioru różnych form sztuki.

W młodszym wieku szkolnym dzieci przejawiają wielostronną twórczą aktywność artystyczno-techniczną, a ich doświadczenia przeżywane w toku tej działalności i w odbiorze sztuki przenikają się i wzmacniają się wzajemnie z korzyścią dla rozwoju dziecka.

Wytwory działalności artystyczno-technicznej dzieci są także płaszczyzną poro-zumiewania się między dorosłym i dzieckiem. Kontakt ze sztuką ma również dla dzieci szkolnych wzrastające z wiekiem znaczenie rekreacyjne i psychoterape-utyczne.

Mówiąc o aktywności plastycznej mamy na myśli dwojakiego rodzaju procesy; aktywną percepcję dzieł plastycznych oraz ekspresję plastyczną.

Kontakt z dziełem to nie bierny odbiór jego wartości, lecz działanie aktywne polegające na budowaniu wyobrażeń i myślowych konstrukcji. Z punktu widzenia wychowawczego nie jest tak bardzo istotne to, czy dziecko dokładnie rozumie prezentowany obraz, ale to że wypowiada ono swoje opinie ujmując dzieło po swojemu, że przeżywa to, na co zwrócona jest jego uwaga. Taki samodzielny dialog dziecka z dziełem wzbogaca jego wrażliwość i wyobraźnię, zasób pojęć i słów.

Druga z form aktywności plastycznej (ekspresja) jest integralnie związana z całokształtem życia dziecka i otaczającym go światem.

Język linii, plam, kształtów, którym dzieci się posługują, jest dla nich bliski, zrozumiały i fascynujący zarazem. Dzięki ekspresji plastycznej następuje porozumienie pomiędzy dziećmi, jest to swoista wymiana zdań, spostrzeżeń, poglądów, upodobań. Kiedy dziecko rysuje w grupie rówieśników, dopowiada rysunek gestem i mimiką, wyjaśnia słowami, usprawiedliwia go i tłumaczy co przedstawia, jaki rodzaj przeżyć temu działaniu towarzyszy.

Ta forma aktywności plastycznej pełni rolę pomostu pomiędzy dzieckiem i światem, jest przejawem psychicznej więzi z ludźmi, z życiem społecznym. Każdy rysunek odsyła nas do dziecka i jego problemów, ale również do świata.

Proces powstawania wytworów plastycznych to swoista przygoda, gdzie mały twórca wyraża swój stosunek do przedmiotów i zjawisk zgodnie z własnymi wyobrażeniami i wrażliwością. Zatem przeżycia są nieodłącznym elementem ekspresji plastycznej dziecka.

Wytwory plastyczne dziecka to nieustanna próba utrwalania tego, co dziecko wie o świecie i jak ten świat traktuje. Rysuje ono i maluje pozornie siebie i dla siebie, ale jest to nieustanny dialog ze światem rzeczy, dostępna forma interakcji i komunikacji. Z owych tworów i przekazów informacji możemy czerpać wiedzę o dziecku, o jego temperamencie, zdolnościach i nas-tawieniach.

Wychowanie estetyczne przez sztukę spełnia doniosłą rolę wychowawczą.

Dzięki wzbudzaniu bogatych przeżyć odbiorcy stanowi ona czynnik animujący aktywność poznawczą, uczucia i wyobraźnię dzieci.

Jest ważnym elementem doskonalenia organizacji i struktury osobowości dziecka.

Przedstawiony program nie wymaga dodatkowych nakładów finansowych. Realizowane będą zadania zapisane w podstawie programowej dotyczące zakresu nauczania i umiejętności oraz pracy wychowawczej.

Program przyczyni się do poprawy pracy jakości zajęć świetlicowych, a tym samym pracy szkoły.

CELE PROPONOWANEGO PROGRAMU

W edukacji plastycznej dziecko ma do czynienia z tworzeniem i odbiorem dzieła plastycznego (jest twórcą i odbiorcą).
Stąd też wyznacza się w niej dwa nadrzędne cele:
- rozwijanie spontanicznej ekspresji dziecka;
- przygotowanie dziecka do odbioru (recepcji) dzieła plastycznego;
Proponowany program jest realizacją założeń pedagogiki ekspresji. Kształci on również przeżycia estetyczne dzieci w trakcie zajęć, które wpływają na ich odbiór sztuki.
Celem proponowanego programu jest:
· rozwój i kształcenie przeżyć estetycznych i kultury estetycznej;
· rozwój twórczości plastycznej dziecka i ogólnej postawy twórczej;

· rozwój sprawności manualnej i koordynacji wzrokowo-motorycznej;

· rozwój postawy samorealizacji, twórczości i tolerancji;

· rozwój postawy otwartości wobec rozwiązywanych problemów; plastycznych;

· stymulacja i kształcenie percepcji wzrokowej dziecka;

· znajomość pojęć, nazw plastycznych;

· kształcenie poczucia barwy, linii, bryły, faktury i przestrzeni;

· rozwój doświadczeń z materią fizyczną w procesie stosowania różnorodnych technik plastycznych, narzędzi, ich możliwości ekspresyjnych;

· rozwijanie kreatywności i wyobraźni twórczej;

· posługiwanie się niekonwencjonalnymi materiałami jako środkiem wyrazu;

· kształcenie zdolności koncentracji uwagi, rozwój sprawności umysłowych: analizy i syntezy intelektualnej, motywacji do działań twórczych;

· promowanie prac i ich autorów poprzez uczestnictwo w konkursach plastycznych;

Realizacji założonych celów służyć będą metody i formy stosowane w pracy z dziećmi. Różnorodność technik plastycznych pozwoli na urozmaicenie zajęć i zaciekawienie nimi wychowanków.

METODY I FORMY REALIZACJI PROGRAMU

Proponowany przez nas program edukacji plastycznej dotyczy kształtowa-nia osobowości dziecka i wspierania jego rozwoju, zarówno poprzez treści programowe, jak też stosowane metody i formy pracy z dziećmi.
Metody pracy wykorzystane w realizacji programu wynikają z charakteru zajęć. Są więc ukierunkowane na uczenie się przez doświadczenie i nastawione na aktywność własną uczestników. Zakładają przeżywanie, rozwijanie własnych zdolności poprzez praktyczne działanie i dzielenie się swoimi przeżyciami.
Wiedza teoretyczna będzie przekazywana w skróconej formie: pogadanki, opisu, objaśnienia lub wyjaśnienia, które zostaną poparte ekspozycją, pokazem, projekcją filmu lub przeźroczy. Zagadnienia teoretyczne będą omawiane w tzw.
„kręgu”. Ta forma zajęć sprzyja rozwijaniu umiejętności wyrażania uczuć, słuchania odczuć innych oraz zapamiętywania tego, co zostało powiedziane. Umożliwia nawiązanie lepszego kontaktu wzrokowego i emocjonalnego.
Aby zaktywizować dzieci do samodzielnego myślenia w zakresie zadań plastycznych zostaną zastosowane takie metody problemowe jak; gry dydakty- czne, inscenizacja, burza mózgów.
Ćwiczenia oparte na metodzie uczenia się przez doświadczenie, służą doskonaleniu osobowości uczniów. Z tego względu zajęcia w większości będą prowadzone metodami aktywnymi takimi jak; praktyczna działalność dzieci, twórcza ekspresja. Bowiem poprzez działalność praktyczną dzieci uczą się o wiele więcej, niż przez udzielanie gotowych rozwiązań i wskazówek.
Wychodząc naprzeciw naturalnej skłonności dzieci do zabawy planujemy zastosowanie gier, zabaw, krzyżówek, rebusów i konkursów. Wycieczki i spotkania z ciekawymi gośćmi będą również atrakcyjną formą zajęć.
Prace dzieci będą systematycznie prezentowane w szkolnej galerii.

Formy pracy z dziećmi mają zapewnić maksymalną przystępność przekazywanych treści. W realizacji założonych celów zastosowane zostaną formy pracy: zbiorowej, grupowej i indywidualnej.
Aby zmobilizować dzieci do aktywności twórczej zastosowane zostaną różnorodne techniki plastyczne. Wśród nich wysoko cenioną jest swobodna ekspresja plastyczna rozumiana jako samorzutne uzewnętrznianie swych przeżyć, doświadczeń i wiedzy o otaczającym świecie za pomocą rysowania, malowania, lepienia i wycinania. Potrzeba wypowiadania się w ten sposób szczególnie mocno jest odczuwana przez dzieci w młodszym wieku szkolnym. Zwraca się uwagę, iż umożliwia ona m.in. odreagowanie napięć psychicznych, przeżycie prawdziwego sukcesu, lepsze poznanie uczniów przez nauczyciela, rozwijanie zainteresowań i uzdolnień twórczych.
Z powyższych względów technika swobodnej ekspresji plastycznej będzie często stosowana w pracy z dziećmi.

W celu uzyskania większej ekspresyjności prac plastycznych wykorzystane zostaną różnorodne materiały, jak np. tusz, szczoteczki i pasta do zębów, farby plakatowe, akwarelowe, kolorowa krepina, proszek do prania, plastelina, modelina, masa solna, mydło, sól kuchenna, gąbki, świeca, pastele, ołówki, kredki, klej, papier kolorowy, resztki tekstylne, gazety, styropian itd.

W doborze technik plastycznych prowadzący kierować się będą indywidualnymi zainteresowaniami i możliwościami dzieci.

Ewaluacja programu plastycznego – uczniowie będą potrafili zastosować poznane techniki plastyczne na innych zajęciach. Wykażą się inwencją twórczą w konkursach plastycznych. Będą łatwiej rozwiązywać problemy i zadania plastyczne.

PROPOZYCJE TECHNIK PLASTYCZNYCH


Akwarela - klasyczna technika malowania, nie dopuszcza stosowania białej farby. Jasne plamy uzyskuje się przez rozprowadzenie farby z większą ilością wody.

Kredki
– „świecowe”- nadają się do uzyskiwania dużych płaszczyzn, obecność
w jej spoiwie stearyny powoduje tłustość uzyskanej plamy, kreski, stąd ślad w przypadku zamalowania go farbą wodną nie będzie jej przyjmował. Płaszczyzny zamalowane farbą i wyschnięte mogą natomiast być zarysowane kredką.

- „ołówkowe” – stosuje się do uzyskiwania bardziej precyzyjnych rysunków.

Kolaż – technika płaska lub półpłaska – kompozycje wykonywane z różnych
materiałów naklejanych na podłoże (papiery barwne, gazetowe, fotografie, drobne przedmioty itp.) najczęściej kombinowanych z sobą, często łączonych z rysunkiem.

Malowanie gąbką, pałeczkami higienicznymi, kawałkami waty – z gąbki
wycina się różne kształty (koła, paski, trójkąty). Nanosi się na nie pędzlem gęstą farbę i robi odbitki.

Malowanie solą kuchenną – kartkę przykleja się do tektury, maluje rozcieńczonym tuszem. Zanim tusz wyschnie posypuje się go kryształkami grubej, kuchennej soli, następnie pochlapuje się tuszem powierzchnię kartki. Krople tuszu zasychają, niepotrzebne już kryształki soli strzepuje się. Technikę tę stosuje się przygotowując tła do różnych prac.

Klejówka – malowanie farbą klejówką przygotowaną z pigmentu lub plakatówki i kleju tzw. „klajstru”.

Nakrapiane obrazki – zmoczony papier nakrapia się tuszem, po osuszeniu można naklejać postacie, przedmioty.

Wyklejanie z krepiny – na kartce szkicuje się rysunek, następnie wykleja się go zwiniętymi, drobnymi kulkami z kolorowej krepiny.

Wycinanka – w pracach wykorzystuje się papier kolorowy, resztki tekstylne, karton cięty za pomocą nożyczek lub noża.

Wydzieranka – w tej technice wykorzystuje się jedynie pracę palców, nie używa się nożyczek. Wycinanka i wydzieranka różnią się charakterem zarysu formy (twardość, miękkość). Obie techniki można zaliczyć do kolażu.

Origami – składanki z papieru.

Stemplowanie – wycinanie form z ziemniaka, owoców jako wstępne ćwiczenia przygotowujące do prac graficznych.

Malowanie farbami i pastą – w tej technice maluje się farbą łączoną z pastą do zębów. Po wyschnięciu rysunek można wzmocnić lakierem do włosów.

Kleksy – rozdmuchuje się kleks zrobiony z tuszu na kartce. Powstała plama jest bazą do wykonania obrazka. Pracuje tu wyobraźnia dziecka.

Malowanie kredkami świecowymi i farbą – obrazek rysuje się kredkami świecowymi, następnie maluje się go akwarelą lub plakatówką.

Malowanie pastelą – wykonuje się rysunek pastelą. Dodatkowe efekty uzyskuje się przez rozcieranie, wycieranie gumką oraz łączenie i przenikanie się kolorów. Pastel jest kryjący – można malować jasnymi kolorami na ciemnych.

Wydrapywanka – papier maluje się farbami akwarelowymi, suchą, pokrytą kolorowymi plamami kartkę dokładnie nacieramy świecą. Następnie zamalowuje się ją czarnym tuszem (namydlonym pędzlem). Po wyschnięciu wydrapujemy rysunek. Ślad pozostawiony na kartce zależy od rodzaju użytych narzędzi do wydrapywania.

Batik – na białym kartonie wykonuje się szkic. Rysunek maluje się gęstą farbą plakatową. Te miejsca, które mają być białe zostawia się nie pokryte farbą. Po wyschnięciu farby cały rysunek pokrywa się czarnym wodoodpornym tuszem. Następnie suszy się kartkę, delikatnie zmywa się czarny tusz wodą.

Rzeźbienie w glince z soli – 2 szklanki mąki miesza się z ¾ szklanki soli. Stopniowo dodaje się ¾ szklanki gorącej wody stale mieszając. Potem należy ugniatać tak, aby składniki dobrze się wymieszały.

Rzeźbienie w mydle – materiałem do rzeźbienia będzie kostka szarego mydła.

Modelowanie z plasteliny i modeliny – formowanie z miękkiego materiału wybranego kształtu, bryły.

Malowanie na papierze ściernym – na bardzo drobnym papierze ściernym maluje się kredką świecową lub pastelą. Rysunek wykonany kredką można utrwalić warstwą lakieru do włosów.

Nakrapianka – nakrapia się za pomocą specjalnych piór do nakrapiania. Drobne kropelki tuszu tworzą na papierze delikatną mgiełkę. Przy nakrapianiu można wykorzystać szablony lub gotowe przedmioty np. śrubki, klucze liście. Nakrapiać możemy też za pomocą szczoteczki do zębów, grzebienia i rozcieńczonej farby.

Malowanie farbą z proszkiem – farby plakatowe miesza się z proszkiem do prania, tak aby powstała gęsta masa z grudkami. Maluje się nią tło za pomocą grubego pędzla. Po dokładnym wyschnięciu tła rysunek wykonuje się farbą plakatową.

Witraż – wykonuje się szkic rysunku, wodoodpornymi mazakami wypełnia się go. Watą nasączoną oliwką smaruje się tylną stronę obrazka tak, aby papier stał się przeźroczysty. Czarnym mazakiem poprawia się linie narysowane ołówkiem. Następnie odwraca się obrazek na drugą stronę i czarnym mazakiem poprawia się na niej wszystkie linie. Witraż można wykonać również za pomocą gładkiej bibuły i czarnego kartonu.

Malowanie na mokrym papierze – arkusz papieru moczy się w wodzie. Następnie zgniata się go w kulę i wyciska. Delikatnie rozkłada się zmoczony papier na folii, miękkim pędzlem maluje się na nim farbą plakatową lub akwarelą. Po wyschnięciu postacie i przedmioty można obrysować tuszem wyraźną linią.

ZAKRES TREŚCI PROGRAMOWYCH


I. TEMAT
II. TREŚCI PROGRAMOWE
III. PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA WYCHOWANKÓW
IV.TECHNIKA WYKONANIA PRAC

1)
I. „Moje wakacje”
II. Temperatura barw- barwy ciepłe i zimne. Analiza zagadnienia z wykorzystaniem koła barw tęczowych.
III. -dziecko potrafi przedstawiać wydarzenia realne z uwzględnieniem ruchu postaci,
-wie, co można wyrazić kolorami ciepłymi( żółty, czerwony, pomarańczowy to kolory słońca),
- wie, co można wyrazić kolorami zimnymi( zielony, niebieski to kolory wody)
IV. Indywidualny wybór techniki plastycznej ze względu na rozpoznanie przez dziecko potrzeb dla własnej myśli i koncepcji plastycznej.

2)
I. „ Podwodny świat”
II. Barwy podstawowe i pochodne ( koło barw tęczowych)
III. -uczeń zna barwy podstawowe,
- umie je odnaleźć na kole barw tęczowych,
- potrafi tworzyć barwy pochodne: pomarańczowy (czerwony + żółty), zielony( żółty + niebieski),
- umie tworzyć kombinacje barw np. niebiesko-zieloną, żółto-pomarańczową
IV. Plakatówka

3)
I.„ Ozdobna okładka na zeszyt”
II. Kompozycje rytmiczne w sztuce ludowej (tkaniny, koronki, ceramika).
Zasady kompozycji otwartej i zamkniętej.
III.- uczeń umie wykonać z korka, ziemniaka stempel i zrobić nim odbitki,
- stosuje układ rytmiczny w pracy plastycznej
IV. Stemplowanie formami wykonanymi z ziemniaka lub korka.

4)
I. „ Zakładka do książki”
II.Rytm jako powtarzalność tych samych elementów.
III. - dziecko obserwuje zjawisko rytmu w swoim otoczeniu,
- wykorzystuje doświadczenie i wiedzę teoretyczną w działaniu
IV. Wycinanka z kolorowego papieru.

5)
I. „ Sad jesienią”.
II. Zmiana ostrości barwy w zależności od miejsca na planie obrazu.
Kompozycja statyczna.
Barwy ciepłe.
III. - uczeń potrafi przez odpowiedni zestaw kolorystyczny przedstawić określoną porę roku-złotą polską jesień,
- próbuje uzyskać głębię stosując odpowiednie środki wyrazu
IV. Pastele olejne-kredka.

6)
I. „ Dary jesieni”
II.Przedstawianie za pomocą plam barwnych martwej natury.
Temperatura barw.
III. - uczeń wykonuje stempel z owocu,
- stosuje wiadomości z zakresu temperatury barw w działalności plastycznej
IV. Stemplowanie połówkami owoców : jabłek, gruszek, śliwek.

7)
I. „ Naczynia wysokie i niskie”
II. Walor jako stopień jasności barw neutralnych.
Ceramika dziełem sztuki użytkowej.
Przedstawienie zestawu przedmiotów za pomocą plam zróżnicowanych walorowo.
III. - uczeń zna zasady malowania farbami akwarelowymi,
-stara się zachować proporcje przedstawianych przedmiotów,
- stosuje linię i plamę walorową w przedstawianiu realnych przedmiotów
IV. Akwarela.

8)
I. „Portret naszej Pani”
II. Przedstawienie postaci ludzkiej kreską i plamą.
Określanie cech indywidualnych wybranej postaci ludzkiej.
III. - dziecko stara się zachować proporcje przedstawianych części twarzy,
- próbuje uchwycić cechy charakterystyczne wybranej postaci w rysunku
IV. Szkic ołówkiem.

9)
I. „ Kartka świąteczna”
II. Przedstawianie scen inspirowanych przeżyciami.
III. - dziecko potrafi wykorzystać możliwości programu graficznego Point,
- projektuje samodzielnie kartkę świąteczną
IV. Grafika komputerowa.

10)
I. „ Choinka – stroik świąteczny”
II. Porządek i rytm w kompozycjach roślinnych.
Symetria wieloosiowa.
III. - uczeń projektuje i wykonuje przestrzenne formy użytkowe,
- stosuje w pracy plastycznej zasadę kompozycji wieloosiowej
IV. Technika układania suchych roślin.

11)
I. „ Moja miejscowość o zmroku”
II. Przedstawienie środkami plastycznymi fragmentu otoczenia.
III. - uczeń określa zmiany w wyglądzie przedmiotów o zmroku: zmiana barw, czytelności kształtów, nastroju, rola światła,
- umie przedstawić za pomocą kolorów takie pojęcia jak: ciemno- jasno, ciemniej- jaśniej,
- zwraca uwagę, że w świetle wszystko jest bardziej wyraziste, ostrzejsze, jawne, natomiast w ciemności- tajemnicze, niewyraźne
IV. Wycinanka z kolorowego papieru.

12)
I. „ Maska karnawałowa”
II. Maska jako rodzaj płaskorzeźby.
Możliwości potęgowania wyrazu poprzez deformację kształtów, abstrakcyjne stosowanie barwy (np. niebieska twarz, zielone włosy)
III. - uczeń projektuje i wykonuje maskę karnawałową z różnych materiałów,
- ocenia fakturę materiałów i dobiera ją do projektu,
- tworzy z określoną intencją np. wywołania przez maskę wrażenia komizmu, niesamowitości
IV. Formowanie z masy papierowej.

13)
I. „ Pojazd moich marzeń”
II. Rzeźbiarskie przedstawienie wyobrażonego przedmiotu.
Sposoby wykonywania rzeźb: lepienie czyli modelowanie, wykuwanie, odlewanie, konstruowanie.
III. - dziecko umie budować abstrakcyjne formy przestrzenne posługując się różnymi kształtami brył ( pudełek kartonowych, puszek, różnych opakowań )
IV. Rzeźba konstruowana.

14)
I. „ Bajkowa postać „
II. Sposoby wykonywania rzeźb – utrwalenie pojęć.
Modelowanie z miękkiego materiału wybranej postaci bajkowej.
III. - uczeń określa kształt i cechy indywidualne wybranej postaci bajkowej,
- projektuje i wykonuje ją z masy solnej,
- potrafi przedstawiać zjawiska i wydarzenia fantastyczne z uwzględnieniem postaci ludzi i zwierząt
IV. Modelowanie z masy solnej, modeliny lub plasteliny.

15)
I. „Fantastyczny kwiat”
II. Rozwijanie wyobraźni i umiejętności wyrażania środkami plastycznymi przeżyć i pomysłów.
III. - dziecko potrafi samodzielnie opracować projekt i dążyć do pomyślnego ukończenia pracy,
- umie określić wartość swojej pracy, potrafi ją zaprezentować
IV. Raster – malowanie drobnymi plamkami za pomocą odwróconej kredki lub ołówka zanurzonego w farbie plakatowej albo flamastrami.

16)
I. „ Zwiastuny wiosny”
II. Wykorzystanie środków plastycznych w wyrażaniu piękna krajobrazu wiosennego.
III. - uczeń umie przez odpowiedni zestaw kolorystyczny przedstawić na obrazie określony nastrój,
- próbuje „językiem” kolorów opisać swoje wewnętrzne stany, określoną porę roku - wiosnę
IV. Technika „mokre w mokre”.

17)
I. „ Barwne motyle”
II. Symetria jednoosiowa.
III. - dziecko zna i stosuje zasadę symetrii jednoosiowej w pracy plastycznej,
- potrafi tworzyć symetryczne plamy poprzez zginanie kartki
IV. Plakatówka.

18)
I. Ilustracja plastyczna utworu muzycznego.
II. Przedstawianie środkami plastycznymi obrazów wyobrażonych pod wpływem muzyki.
III. - dziecko potrafi poszukiwać inspiracji w pozytywnych emocjach,
- przedstawia wewnętrzne nastroje, przeżycia za pomocą plastycznych środków wyrazu,
- wykorzystuje plamę barwną w celu zilustrowania utworu muzycznego,
- próbuje rozpoznać wiosnę w „ Czterech porach roku” Vivaldiego.
IV. Malowanie na szkle.

19)
I. „Mój ulubieniec”
II. Przedstawianie zjawisk i wydarzeń fantastycznych z uwzględnieniem postaci ludzi i zwierząt.
III. - dziecko potrafi poszukiwać inspiracji w otaczającym świecie, pozytywnych emocjach,
- próbuje zachować proporcje w budowie ciała przedstawianego zwierzęcia
IV. Collage.

20)
I. „ Kwiatek dla mamy”
II. Symetria wieloosiowa.
Wyróżnianie i nazywanie takich cech przedmiotów jak: kształt, wielkość, proporcja, barwa.
III. - dziecko składa przestrzenną formę z kolorowego papieru,
- zachowuje symetrię wieloosiową w wykonanej pracy plastycznej
IV. Origami.

21)
I. „ Świat pełen radości i uśmiechów”
II. Poszukiwanie inspiracji w otaczającym świecie , pozytywnych emocjach.
III. - dziecko potrafi przedstawiać wydarzenia realne z uwzględnieniem postaci ludzi i zwierząt
IV. Wydzieranka z kolorowego papieru.

Opracowały:

mgr Agata Pawlik

mgr Ewa Zbiegień

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie