Najpiękniejszy dzień w roku to 26 maja, czyli Dzień Matki. Zaczęto go obchodzić w Stanach Zjednoczonych w 1910 roku. W Polsce po raz pierwszy obchodzono Dzień Matki w roku 1923 w Krakowie. Dzień ten ustalono po to, aby przynajmniej raz w roku ludzie uprzytomnili sobie, a matki odczuły, jak ważna jest ich rola. My też chcemy uczcić dzisiaj wasze święto, kochane mamy, dlatego przygotowaliśmy program, na który serdecznie zapraszamy.
SCENARIUSZ SPOTKANIA Z OKAZJI DNIA MATKI Najpiękniejszy dzień w roku to 26 maja, czyli Dzień Matki. Zaczęto go obchodzić w Stanach Zjednoczonych w 1910 roku.
W Polsce po raz pierwszy obchodzono Dzień Matki w roku 1923 w Krakowie.
Dzień ten ustalono po to, aby przynajmniej raz w roku ludzie uprzytomnili sobie, a matki odczuły, jak ważna jest ich rola.
My też chcemy uczcić dzisiaj wasze święto, kochane mamy, dlatego przygotowaliśmy program, na który serdecznie zapraszamy.
Dzieci ustawiają się jak cała duża rodzina do fotografii. Grupa będzie powiększała się kolejno w miarę przybywania recytatorów. Każde dziecko trzyma w ręku jakąś zabawkę ? najlepiej swoją ulubioną, przyniesioną z domu. Każdy wypowiada wers tekstu z wybranych wierszy i staje w określonym miejscu. Mamy siedzą przy stolikach. Tablica udekorowana jest portretami mam.
NASZE MAMY
- Wszystkie twarze w jednej twojej:
Ta zaciszna ? światła powiew,
- I ta czujna w niepokoju.
3. Półksiężyc i uliczka,
Która do nieba skręca,
4. i wiatr, co ci włosy zakręca,
5. i cienie ? dla policzka,
6. i cierpienie ? dla serca
7. O przyjaciółko dni surowych,
Gołąbko moja, siwa, biedna!
8. Niby na warcie wiernie trwając,
Siedzisz przy oknie swej ustroni
I druty co raz to przestają
Migotać w twej zmarszczonej dłoni.
9. (W formie opowieści)
Niebo to jest małe miasteczko w niedzielę
Gwiazdy gapią się na ziemię z okien,
A wiadomo, że gwiazd jest wiele
I że wszystkie są niebieskookie
10. A tam w rogu, w mieszkaniu z balkonem,
w jednym oknie, gdzie kwiat czerwony,
a to drugie z drugim kwiatem
tam ty mieszkasz. I pogrzebaczem
fajerwerki przesuwasz . I płaczesz. (Dzieci tulą swoje zabawki)
Bo tak długo czekasz na mnie z obiadem.
11. Wierzyłem, że ręce mojej matki mogą zrobić wszystko,
12. Gdyby chciała ? myślałem, patrząc jak przygotowuje kolacje ? to
Zmieniłaby ten chleb w sztaby srebra i złota,
13. stary klucz od komody w rozkwitającą różę,
14. a nasz dom w wędrowny cyrk z prawdziwym słoniem lub w królewski
pałac.
15. Minął dzień. Wciąż prędzej, prędzej szybuje czas bez wytchnienia.
(Wszyscy unosząc głowy i patrząc na siedzące mamy)
A ja chciałbym twoje ręce
Ocalić od zapomnienia.
(Trzy osoby wstają i recytują zbiorowo)
Ile razem dróg przebytych?
(Następne trzy osoby)
Ile ścieżek przedeptanych?
(Kolejna grupka)
Ile deszczów, ile śniegów
Wiszących nad latarniami?
(Dwie grupki ? każda w swoim zespole ? chwytają się za ręce i tworzą bawiące się
kółeczka. Gdy trzecia grupka zaczyna się bawić, dwie pozostałe siadają w kółeczku i
cichutko usypiają)
16. Twe oczy jak piękne świece,
a w sercu źródło promienia.
(Wszyscy przerywają zabawę i zwracają się do mam)
Więc ja chciałbym twe serce
Ocalić od zapomnienia.
17. Zdaje mi się czasami w noc ciemną,
Że jest przy mnie, smutna, zapłakana.
18. Że pochyla się czasami nade mną,
I już usnąć nie mogę do rana,
19. Ty przychodzić jak noc majowa,
Biała noc, noc uśpiona w jaśminie,
20. I jaśminem pachną twoje słowa,
I księżycem sen srebrny płynie.
(wszyscy)
Twe zmarszczki pod oczyma – to życie twoje całe,
To ja tak, mamo, troską twarz ci porysowałem.
(wybiega na środek pierwsza grupka)
Tyle tu słoneczników
Jakby stanęły przy tobie
Wszystkie pogodne dni twojego życia.
(wybiega druga grupka)
Tyle tu raju
Jakby czas się zatrzymał
Na złotym brzegu jesieni.
(trzecia grupa)
Życie jest piękne i zadziwiające
Nie stań
Rośnij bez starości.
(wchodzi dziewczynka z koszykiem małych bukiecików, rozdaje kwiaty wszystkim dzieciom, a potem zwraca się do nich i recytuje)
Tyle gwiazd zaczęło swe spadanie!
Jak mały bąk zza węgła sierpień patrzy.
Rzućcie kwiat, choćby najmniejszy, dla niej.
Rzućcie kwiat.
(wszystkie dzieci podbiegają do swoich mam i wręczają bukieciki)
Teraz następuje wspólny poczęstunek. Wszyscy piją herbatę i częstują się słodyczami. W trakcie wspólnego świętowania dzieci zapraszają swoje mamy do wspólnej zabawy.
KONKURS O NAZWIE „GROSIK”
Dziecko prosi na środek trzy mamy. W ciągu minuty należy zliczyć pieniądze w woreczku, bez odwiązywania go. Zobaczymy, której mamie się to uda. (czerwony – 6zł, zielony – 8zł, biały 3zł 40gr.)
KONKURS „MIARKA NA OKO”
W konkursie biorą udział trzy mamy. Zadaniem każdej mamy będzie określenie długości tasiemki bez użycia miary krawieckiej. Wygrywa ta mama, która poprawnie zmierzy „na oko”. (czerwona – 2m, różowa – 50cm, biała – 1m 20cm)
KONKURS „MIARKA NA OKO”
Dziecko prosi trzy mamy. Zadaniem każdej mamy jest określenie „na oko” ciężaru poszczególnych produktów. (cukier – 70dag, ziemniaki – 2kg, mąka – 1kg 40dag)
KONKURS DLA WSZYSTKICH MAM
Każda mama musi rozpoznać siebie wśród innych portretów wykonanych przez dzieci. Jeśli ma trudności może poprosić o podpowiedź swoje dziecko. Podpowiedź dotyczy np. stroju, barw, tła. Po odnalezieniu siebie mama dostaje portret na własność.
Na zakończenie uroczystości każde dziecko prosi mamę do tańca.
Opracowała
Ewa Konfederak
|
