Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Zaburzenia zachowania a problemy rodzinne

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1741 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Zaczęłam uważnie obserwować dziewczynkę. Nie zawsze Agnieszka zachowywała się źle. Potrafiła być grzeczna, miła, miała poprawne kontakty z kolegami. Ale bywały dni, gdy „wściekała” się – krzyczała, biła innych uczniów, używała ordynarnych słów, wobec dorosłych była arogancka. Gdy podczas naszych rozmów zwracałam jej uwagę na błędy, złościła się, wzruszała ramionami, przestawała aktywnie uczestniczyć w rozmowie, robiła obrażoną minę, nawet wychodziła z gabinetu.

Zaburzenia zachowania a problemy rodzinne - opis przypadku

Agnieszka lat 12. Uczennica gimnazjum – pierwszy rok nauki w tej szkole

1. Identyfikacja problemu
Agnieszka jest uczennicą klasy pierwszej. Postrzegałam ją jako dziewczynkę z tzw. dobrego domu, lecz zaniedbaną wychowawczo. Zdolną, ale dosyć leniwą. Często nie przygotowywała się do lekcji, mówiła wtedy – zapomniałam, nie zdążyłam, przepraszam, poprawię się. Pod koniec pierwszego semestru klasy pierwszej zdarzało się coraz częściej, do tego doszły wagary, unikanie zajęć szkolnych. Przestała tłumaczyć się, wzruszała ramionami, a nawet niegrzecznie odpowiadała. Zaczęły do mnie docierać informacje o jej złym zachowaniu na lekcjach i przerwach. Prowokowała kolegów, koleżanki- doszło nawet do tego, że wszczynała bójki. Używała wulgarnych słów. Kilkakrotnie do szkoły przywiózł ją patrol szkolny – była na wagarach. W drugim semestrze otrzymaliśmy informację o tym, że Agnieszka dokonała kradzieży w supermarkecie. Notowana jako uczennica paląca papierosy i używająca alkoholu. Zaniepokoiła mnie ta zmiana. Postanowiłam zająć się problemem.

2. Geneza i dynamika zjawiska
Zaczęłam uważnie obserwować dziewczynkę. Nie zawsze Agnieszka zachowywała się źle. Potrafiła być grzeczna, miła, miała poprawne kontakty z kolegami. Ale bywały dni, gdy „wściekała” się – krzyczała, biła innych uczniów, używała ordynarnych słów, wobec dorosłych była arogancka. Gdy podczas naszych rozmów zwracałam jej uwagę na błędy, złościła się, wzruszała ramionami, przestawała aktywnie uczestniczyć w rozmowie, robiła obrażoną minę, nawet wychodziła z gabinetu. Na pochwały reagowała rozmaicie – demonstrowała, że ją nie obchodzą lub też wzruszała ramionami, czasami gwałtownie czerwieniła się. Miałam jednak wrażenie, że Agnieszka udaje, a w gruncie rzeczy potrzebuje ciepłych słów zachęty. Zasięgnęłam informacji u nauczycieli uczennicy. Dowiedziałam się, że na początku roku szkolnego nie sprawiała żadnych kłopotów wychowawczych. Dziewczynka wychowuje się w pełnej, inteligenckiej rodzinie, warunki materialne i mieszkaniowe dobre. Ma młodsze rodzeństwo (siostry: 6 i 3 lata). Ojciec dużo pracuje, do domu przychodzi późno, jest zmęczony – pracuje na kierowniczym stanowisku). Matka nie pracuje, przychodzi do szkoły na każde wezwanie. Jest zmartwiona coraz gorszym zachowaniem córki, ale nie wie, jak temu zaradzić. Analiza dokumentacji ze szkoły podstawowej potwierdziła moje przypuszczenia, że przyczyną zaburzeń w zachowaniu dziewczynki nie były nigdy trudności w nauce. Poprosiłam rodziców o rozmowę. Ojciec nie mógł przyjść. Od mamy dowiedziałam się, że Agnieszka była dzieckiem długo oczekiwanym. Zawsze była zdrowa, pogodna, dobrze się rozwijała. Zaczęła czytać, kiedy miała cztery lata. Jest uzdolniona plastycznie – uczęszczała do Klubu Osiedlowego na zajęcia plastyczne. Ojciec bardzo ją kocha, ale poświęca niewiele czasu, najczęściej przebywa poza domem. Zmianę w zachowaniu Agnieszki matka zaobserwowała po urodzeniu średniej córki. Dziewczynka bardzo chciała mieć siostrę, wręcz upominała się o nią. Zuzia urodziła się, gdy Agnieszka była w klasie drugiej. Stała się zazdrosna. Dopominała się ciągłej pomocy ze strony rodziców. Nie chciała sama jeść, nie chciała spać w swoim pokoju. Domagała się, aby mama towarzyszyła jej przy wszystkich czynnościach. Na tłumaczenie o braku czasu reagowała histerycznie. Krzyczała, że to wszystko przez „tego bachora” i że go już nie chce. Nie przyjmowała wyjaśnień o konieczności poświęcania większej ilości czasu niemowlęciu. Sytuacja stawała się coraz bardziej napięta. Matka bała się pozostawić choćby na chwilę młodsze dziecko pod opieką starszej siostry, gdyż zdarzało się, że Agnieszka robiła krzywdę siostrze– szczypała, chowała jej smoczek, czy włączała głośno radio, gdy mała spała. Matka przyznała, że czasami nie mogła sobie poradzić z zaistniałą sytuacją. Zdarzało się, że u kresu wytrzymałości sprawiała „porządne lanie” starszemu dziecku. To jednak nie uspakajało dziewczynki, wręcz przeciwnie – reagowała agresywnym zachowaniem skierowanym na wszystko i wszystkich znajdujących się w pobliżu. Po urodzeniu trzeciego dziecka zachowania agresywne były na podobnym poziomie

3. Znaczenie problemu
Analiza sytuacji szkolnej i rodzinnej wykazała, że zaburzenia w zachowaniu występujące w szkole a także w domu wynikają z sytuacji, w jakiej znalazła się dziewczynka po urodzeniu się młodszego rodzeństwa. Zmieniła się pozycja uczennicy w rodzinie. Był jedynaczką,,, księżniczką tatusia” rozpieszczaną przez rodziców, zawsze znajdowała się w centrum uwagi. Po urodzeniu się siostrzyczek została usunięta nieco na bok. Nie jest już rozpieszczana, rodzice nie mają dla niej tyle czasu, w oddziaływaniach wychowawczych dominują nakazy i zakazy. Agnieszka nie zdaje sobie sprawy z tego, że wcale nie przestała być kochana przez rodziców. Trudno jej zrozumieć, iż młodsze siostry wymagają ciągłej opieki ze strony matki. Z drugiej strony jednak zmęczona i rozdrażniona matka mimo woli sprawia, że dziewczynka czuje się odrzucona i niekochana. Jej zaburzone zachowanie, przejawiające się czasami agresją w stosunku do kolegów czy młodszej siostry jest reakcją na odczuwaną przez nią utratę miłości ze strony rodziców, głównie matki. Czuje się zagrożona, przeżywa niepokoje, ma poczucie zbędności, odtrącenia przez najbliższe jej osoby. Jej bunt przeciwko takiej sytuacji trwa dość długo. Manifestuje go agresywnością i nieufnością. W szkole został zauważony dopiero niedawno. Być może wyzwoliła go zmiana środowiska. Problem jest poważny – tym bardziej, że dołączyły się do niego przejawy demoralizacji

4. Prognoza

a/ negatywna
Brak interwencji szkoły, pozostawienie dziecka samemu sobie, mogłoby doprowadzić do dalszych zachowań agresywnych i eskalacji demoralizacji, co oczywiście miałoby zły wpływ na pozostałe dzieci oraz mogłoby doprowadzić do odrzucenia Agnieszki przez zespół klasowy. To z kolei pociągnie za sobą nową falę agresji i niewłaściwych zachowań.

b/ pozytywna
Wskazane są tu działania, które zmienią relacje między członkami rodziny, poprawią komunikację w rodzinie, utwierdzą dziewczynkę w przekonaniu, że jest akceptowana, kochana i potrzebna. Mam nadzieję, że odpowiednie działania wychowawcze - moja współpraca z nauczycielami i z rodzicami - przyniosą oczekiwane efekty: stopniowe wyeliminowanie zaburzeń zachowania i agresywnych poczynań uczennicy. Przede wszystkim Agnieszka musi odzyskać poczucie własnej wartości, a to pozwoli jej pozytywnie zaistnieć w szkole. Zostanie zaspokojona jej potrzeba bezpieczeństwa, miłości, akceptacji i zrozumienia. To z kolei wpłynie na poprawę zachowania uczennicy w szkole.

5. Propozycje rozwiązania

Aby mój plan pomocy powiódł się, założyłam sobie następujące cele i zadania do wykonania:

Cele:
- zmiana postawy dziewczynki
- eliminowanie zachowań agresywnych;
- uświadamianie jej mechanizmów konfliktów, ukazywanie i wdrażanie alternatywnych sposobów ich rozwiązywania;
- uaktywnianie pozytywnego myślenia o bliskich;
- uwrażliwianie uczennicy na uczucia innych osób;
- uświadomienie dziecku celowości własnej zmiany i korzyści z tego płynących; - uświadomienie uczennicy mechanizmów dojrzewania – burzy hormonalnej, która za sobą niesie także wahania nastrojów, oraz sposobów radzenia sobie z nimi
- zachęcenie rodziców do współpracy ze szkołą w zakresie pomocy ich dziecku.

Zadania:
- przeprowadzenie rozmowy z uczennicą – wyrażenie zrozumienia dla jej trudnej sytuacji, wyjaśnienie konieczności zmiany jej zachowania;
- podjęcie współpracy z rodzicami – rozmowa z matką, omówienie z nią problemu, zachęcenie do przeczytania książek A. Faber i E. Mazlish oraz T. Gordona; (dotyczących problemów w wychowywaniu rodzeństwa)
- stwarzanie sytuacji wychowawczych umożliwiających osiąganie sukcesów, wyzwalanie pozytywnych emocji;
- zaangażowanie uczennicy w życie szkoły (Samorząd Szkolny), powierzenie jej odpowiedzialnej funkcji; - zachęcenie dziewczynki do uczęszczania na zajęcia do Fundacji Maraton, prowadzonych przez doświadczonych terapeutów, dotyczących radzenia sobie z agresją
- wykorzystanie zdolności plastycznych dziewczynki – propozycje przygotowywania się do konkursów.


6. Wdrażanie oddziaływań
Pierwszym punktem moich działań było spotkanie z mamą Agnieszki. Sprawiała ona wrażenie osoby zrezygnowanej, bezradnej wobec swoich kłopotów z córką. Była jednak otwarta na moje propozycje i sugestie. Rodzice postanowili zrobić wszystko, by znaleźć nieco więcej czasu dla starszej córki i pozwolić jej poczuć, że jest potrzebna i kochana. Kolejnym etapem były rozmowy z Agnieszką. Okazało się, że w pełni zdaje sobie sprawę z tego, że czasami zachowuje się niewłaściwie, ale nie potrafi wytłumaczyć, dlaczego tak się dzieje. Omówiłyśmy jej sytuację rodzinną. Opowiadałam jej o moich wspomnieniach z dzieciństwa. Starałam się ukazać alternatywne sposoby rozwiązywania konfliktów oraz rozładowywania napięcia emocjonalnego. Analizowałyśmy skutki niewłaściwych zachowań, które dziewczynka zaczęła odczuwać na własnej skórze. Zachęcałam ją do aktywnego uczestnictwa w życiu klasy, szkoły, do pomocy mamie w opiece nad młodszą siostrą. Otoczyłam ją szczególną opieką, zachęciłam do włączenia się w prace Samorządu Szkolnego. Korzystając z własnego doświadczenia i doświadczenia innych nauczycieli oraz z rozmaitych lektur pomagam Agnieszce znaleźć konstruktywne sposoby radzenia sobie w trudnych sytuacjach.

7. Efekty oddziaływań

W efekcie wdrożonych przeze mnie działań oraz wielkiego zaangażowania i rozumnego postępowania mamy Agnieszki, zaczęliśmy zauważać pierwsze efekty naszego „postępowania naprawczego”. Wprawdzie zdarzają się jeszcze wybuchy złości u dziewczynki, ale nie są już one tak silne i częste. Uczennica zdaje sobie sprawę ze swego postępowania. Potrafi przeprosić, stara się naprawić wyrządzoną krzywdę. Dobrze czuje się w szkole, koledzy i koleżanki sami proponują jej udział w spotkaniach towarzyskich w szkole i poza nią. Na przerwach przebywa w ich towarzystwie. Systematycznie przygotowuje plakaty informacyjne Samorządu Szkolnego, oraz zajęła się opieką nad gazetką szkolną. Zmienił się też jej stosunek do młodszych sióstr. Często przebywają razem. Mama pozwoliła wychodzić samodzielnie na spacer Agnieszce z nimi Jest dumna z tego, że jest starszą siostrą. Dziewczynka regularnie chodzi na spotkania do Fundacji Maraton, gdzie uczy się radzić sobie z agresją. Tak, więc sprawdza się prognoza optymistyczna.

autor: Anna Rudnicka

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie