Przedstawiam opracowany przeze mnie scenariusz do legendy śląskiem o Rozbójniku Pistulce, który wykorzystałam podczas obchodów barbórkowych w szkole Podstawowej w Paniówkach z uczniami klasy III
Spotkanie z rozbójnikiem Postulką
Scenariusz został napisany na podstawie legendy śląskiej. „O rozbójniku Pistulce”. Scenografia powinna zawierać elementy lasu oraz fragment domu Wdowy i fragment domu lekarza. Uczniowie ubrani SA w stroje zbliżone do starych strojów śląskich.
Narrator Historia, która wam teraz opowiemy wydarzyła się ponad sto lat temu niedaleko Bytomia. Rośnie tam las – niegdyś gęsty i rozległy. Dziś nikt już nie boi się zanurzyć w gęstwinę, ale nie tak dawno temu budziła ona prawdziwą grozę. Tam, bowiem miał jedna ze swoich kryjówek słynny na całym Śląsku rozbójnik Pistulka. Ludzie cuda opowiadali o jego odwadze i sprycie, bo tez zbój to był nie lada. Niejeden podróżny po spotkaniu z nim w jakimś leśnym ustronnym miejscu wracał do domu bez grosza przy duszy, a jego ciężkie, wypchane złotem sakiewki lądowały w skarbcu. Pistulki ukrytym głęboko w lesie. ( Wychodzi bogacz i przechadza się)
Zwłaszcza bogacze mieli szczęście do takich przygód, Ci, co majątku maja aż nadto, i dzielić się nim bardzo, ale to bardzo nie lubią.
Pistulka (wyskakuje) Stój Bogaty Panie!!! Bogacz Ktoś Ty? I dlaczego niepokoisz spokojnych ludzi?? Pistulka Jam Pistulka rozbójnik z tego lasu. I bogatym jakiem żyw nie przepuszczę. Bogacz Postulka powiadasz. Hm znam ja twoje wybryki Ty bezecniku. Pistulka Znasz? … To wyśmienicie. Na próżno strzępić języki oddawać swoje pełne sakwy i drogocenne klejnoty, ale już pókim dobry! Bogacz Puść mnie wolno Postulko Pistulka Hola hola możny Panie. Puszczę cię wolno, bo chociaż Pistulka to rozbójnik to jednak ma swoje zasady i ludzi nie krzywdzi! Bogacz Czego wiec żądasz?? Pistulka Oddawaj kosztowności a puszcze cię bez uszczerbku. Bogacz Ale ja nic nie mam. Pistulka Oddawaj sakwy pełne złotych talarów i kosztowności, ale już pókim dobry!!! (oddaje kosztowności i znikają w lesie)
Narrator Bogacze wiec szczególnie byli zawzięci na Pistulkę i często urządzali na słynnego rozbójnika wszelakie zasadzki.( wyskakuje bogacz na przechadzającego się Pistulkę)
Bogacz Mam Cię Pustułko!! Już mi nie uciekniesz. W końcu Cię dopadłem teraz oddasz wszystkie zrabowane talary. Pistulka Nie znasz jeszcze Pistulki drogi Panie. Przekonamy się jeszcze czy odzyskam wolność czy nie. Ha ha ha Bogacz Rozbójniku moja w tym głowa żebyś nie odzyskał swojej wolności. Oddam cię do aresztu gdzie twoje miejsce. Koniec twojego panoszenia się po naszym lesie Pistulka To się jeszcze okaże….
Narrator I tak czasem nawet udało się Pistulkę złapać i wsadzić do aresztu, ale po dwóch dniach już go tam nie było.
Jak to się stało spytacie?? Dokładnie nikt nie wie. Byli tacy, którzy widzieli jak mały ptaszek przyniósł w dziobie źdźbło zbójeckiej trawy, tak ostrej, że potrafiła przeciąć najgrubsze kraty. Czy to prawda czy zwykłe ludzkie bajanie? Trudno powiedzieć. Ważne, że Pistulka znów był na wolności i łupił po całym Śląsku ile się dało…..
Ale, ale czas wrócić do bytomskiego lasu gdzie rozpoczęła się nasza opowieść. Gdy rozeszła się wieść, iż słynny rozbójnik grasuje w okolicy, leśne ścieżki nagle opustoszały. Mało, kto odważył się na nie zapuszczać, bojąc się spotkania z Pistulką.
A tu akurat przydarzyło się nieszczęście. Wdowie, Millerowej, która mieszkała w chacie na skraju lasu, zachorowała córka, mała Ula.
(Scena w chacie)
Wdowa o ja biedna, sama jestem, a tu moje jedyne dziecko chore leży w gorączce < szlocha> Ciemna noc już zapadła, wkoło ciemne lasy a do doktora droga daleka. O ja biedna Przyjdzie nam moja Urszulko iść w ten ziąb i mrok do doktora by ratować twoje życie. W imię Boga pójdziemy a on nam dopomoże, bo twoje zdrowie wątłe i pomocy trzeba nam szukać.
Narrator Matka niewiele myśląc, otuliła ja ciepło, zamknęła chatę i z mała na rękach ruszyła na przełaj przez las.
Nie uszła daleko, gdy nagle zza drzew wyłoniła się jakaś postać i zastąpiła jej drogę
Wdowa olaboga !!! Ktoś Ty, że w nocy po lesie błądzisz duch czyś żyw?? Odpowiedz
Narrator Wdowa najpierw się bardzo przestraszyła i chciała go jak najszybciej wyminąć, ale zauważyła, że nieznajomy uśmiechnął się do niej spod wielkich wąsów, a jego czarne oczy przypatrywały się życzliwie.
Pistulka czego się tak boicie, kobieto? Wdowa Spieszę z córką do doktora, a droga widzicie ciemna i niebezpieczna. Ponoć Pistulka tu gdzieś grasuje, ten, co ludzi napada i rabuje. Pistulka Pistulki się boicie? Hmm.. Pomogę się wam przez ten las przeprawić i jakby, co to przed zbójem obronię Wdowa Dziękuję Ci dobry człowieku za twe dobre serce. Raźniej będzie mi iść przy twoim boku. Pistulka Daj kobieto dziecko poniosę ja będzie Tobie lżej a i szybciej dojdziemy.
Narrator nieznajomy wziął chorą Ule na ręce i ruszyli przed siebie. Gdy las się skończył i dalej droga wiodła już wśród pól i zabudowań mężczyzna stanął.
Pistulka Poczekam tu na Was i pomogę w powrotnej drodze Wdowa Bardzo będę rada mając Ciebie za towarzysza w powrocie do domu A tymczasem bywaj czas na mnie.
Narrator Wdowa Millerowi z maleńką Ulą, czym prędzej poszła do lekarza.
Lekarz małą dokładnie zbadał i zapisał stosowne leki. Zatroskana matka zawinęła maleństwo i ruszyła w powrotną drogę do domu. Gdy zbliżyła się do skraju lasu czekał na nią Pistulka. Zabrał zawinięte dziecko w swoje ramiona, aby ulżyć zmęczonej kobiecie. Tymczasem wdowa opowiedziała Pistulce o sobie.
Wdowa Dziękuje ci Nieznajomy za twą pomoc i dobroć twojego serca. Pistulka Nie ma, za co dobra kobieto. Ale powiedz mi czemuż to sama tak z chorą córeczką chodzisz. Zapewne ciężko ci? Wdowa Wdowa jestem sama i uboga. Miesiąc będzie jak zmarł mój maż. Był kowalem znanym w całej okolicy. Dobrze nam się żyło i dostatnie. A Teraz zostałam sama z moja Urszulką. Ciężko nam się żyje, bieda daje się ze znaki, a na domiar złego jeszcze mała taka chorowita. Pistulka Ciężki cię los spotkał biedna kobieto. A nie masz to już nikogo, kto zechciałby ci pomóc?? Wdowa Nie mam Panie. Rodzice już dawno pomarli Pistulka Oj ciężkie życie twoje ciężkie… Wdowa Będę musiała znowu przez ten las iść do doktora po nowe leki dla mojej córeczki. Obym tylko na tego Pistulkę nie natknęła się. Pistulka A któż to taki, że tak bardzo obawiasz się go spotkać? Wdowa Powiadają ludzie, że straszny z niego rozbójnik!
Narrator Mężczyzna słysząc te słowa uśmiechnął się po raz kolejny. Potem sięgnął do kieszeni i wyciągnął z niej garść talarów.
Pistulka To dla Was wdowo, żeby Ula szybko wróciła do zdrowia i miała wszystko, co trzeba. Dar od rozbójnika Pistulki. I powiedzcie ludziom, żeby nie bali się chodzić do lasu, bo Pistulka biednych nie krzywdzi, a tylko bogaczom sakiewki opróżnia. Bądźcie zdrowi (znika)Wdowa Na Boga wielkiego, co sam Pistulka. Jako żywy! Dobry z niego człowiek i złote ma serce.
Narrator Opowiedziała o wszystkim sąsiadom. Na początku nikt nie chciał jej wierzyć, ale błyszczące złote talary były dowodem niezwykłej przygody. Wielu potem wędrowało po lesie, wypatrując Pistulki, ale nikomu już nie udało się go spotkać.
Na zakończenie wszyscy grający aktorzy wychodzą na środek sceny i kłaniają się publiczności
Opracowała
mgr Mariola Baczewska
nauczycielka kształcenia zintegrowanego
Szkoły Podstawowej w Paniówkach
|
