Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Program zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla ucznia z obustronnym

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 139955 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Dziecko z uszkodzonym narządem słuchu wymaga odpowiedniego postępowania rewalidacyjnego, by mogło rozwijać się w optymalnych warunkach słuchowo- językowych. Odpowiednio do indywidualnych możliwości dziecka, predyspozycji rodziców i wymagań środowiskowych należy stosować w stosunku do niego właściwą metodę postępowania usprawniającego.


Elżbieta Węglarek
nauczyciel kształcenia zintegrowanego z dodatkowym przygotowaniem w zakresie pedagogiki rewalidacyjno- terapeutycznej
Szkoła Podstawowa w Goleszynie




Program zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla ucznia z obustronnym niedosłuchem


Dziecko z uszkodzonym narządem słuchu wymaga odpowiedniego postępowania rewalidacyjnego, by mogło rozwijać się w optymalnych warunkach słuchowo- językowych. Odpowiednio do indywidualnych możliwości dziecka, predyspozycji rodziców i wymagań środowiskowych należy stosować w stosunku do niego właściwą metodę postępowania usprawniającego.
Jednym z warunków opanowania umiejętności czytania i pisania jest sprawne funkcjonowanie analizatora słuchowego.
Niepowodzenia szkolne bywają następstwem zaburzeń w funkcjonowaniu analizatora wzrokowego i słuchowego.
Dziecku z wadą słuchu trudno przyswajać pojęcia abstrakcyjne, gorzej rozumie i z trudnością posługuje się zdaniami złożonymi, ma problemy z artykulacją, szybciej się męczy i z trudnością koncentruje uwagę.
Z obniżoną percepcją słuchową łączy się zazwyczaj gorsza pamięć słuchowa. Obserwujemy u tych dzieci trudności z przyswajaniem nowych partii materiału, wyuczeniem się wiersza, tabliczki mnożenia, niezbędnych reguł oraz prawideł ortograficznych i gramatycznych.
Defekty słuchu bywają powodem trudności wychowawczych. Uczeń, nie słysząc poleceń nauczyciela lub Rodziców, nie reaguje na nie. Może to być uznane przez dorosłych za przejaw lekceważenia i braku zdyscyplinowania i powodować stosowanie kar, odbieranych przez dziecko jako niezasłużone i krzywdzące.
Dzieci z niedosłuchem fizjologicznym mogą przeżywać pełne i satysfakcjonujące przeżycia jak inni. Potrzebują tylko dodatkowej pomocy w procesie uczenia się.

Program napisany jest dla dziecka z opóźnionym rozwojem percepcji słuchowej, percepcji i koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz funkcji warunkującej opanowanie umiejętności czytania i liczenia.
Program zawiera cele edukacyjne, treści kształcenia, procedury osiągania celów i przewidywane osiągnięcia ucznia .


CELE EDUKACYJNE


- Rozwijanie percepcji wzrokowej i słuchowej.
- Rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej.
- Wytwarzanie atmosfery wzajemnego zaufania, rozwijanie odporności emocjonalnej i wiary we własne siły.
- Rozwijanie prostych aktywności matematycznych.
- Dostosowanie działań edukacyjnych do aktualnej diagnozy psychologiczno-pedagogicznej dziecka.
- Wyrównywanie szans edukacyjnych dziecka poprzez prowadzenie ćwiczeń usprawniających.
- Przestrzeganie zasady stopniowania trudności i indywidualizacji w procesie kształcenia.
- Zachowanie zasady indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjnego.

TREŚCI KSZTAŁCENIA

ZAKRESY ODDZIAŁYWAŃ REWALIDACYJNO-WYCHOWAWCZYCH


I OKRES WSTĘPNY( psychoterapeutyczny)

Nawiązanie przyjaznych kontaktów w relacji reedukator- dziecko.
- Stworzenie atmosfery sprzyjającej dobremu samopoczuciu.
- Kształtowanie nawyku uważnego słuchania i komunikowania się z innymi.
- Trening skupiania uwagi na pracy i własnych czynnościach.
- Rozładowanie i wyciszanie negatywnych emocji dziecka.
- Odzyskanie wiary we własne siły i zwiększenie motywacji do pracy .
- Wyzwalanie potencjalnych możliwości i zainteresowań tłumionych przez niepowodzenia szkolne.


II OKRES WŁAŚCIWY ( oddziaływania psychokorekcyjne)

I. PODNOSZENIE SPRAWNOŚCI MOTORYCZNEJ, MANUALNEJ I GRAFOMOTORYCZNEJ .

1. Zabawy rozluźniające napięcie mięśni:

· rzucanie i chwytanie piłeczki;
· zabawy w deszcz, grę na pianinie, raka, itp.;
· ugniatanie papierowych kul z gazet;
· nawlekanie koralików;
· układanie wzorów z patyczków lub klocków geometrycznych;
· rozdzieranie i rozcinanie papieru po narysowanych liniach;
· szycie ściegiem fastrygowym- przekłuwanie papieru igłą z nitką w miejscach oznaczonych punktami;
· wycinanki, wydzieranki, naklejanki;
· modelowanie w plastelinie, modelinie;
· montowanie konstrukcji z gotowych elementów;
· stemplowanie, tworzenie za pomocą stempli kompozycji z figur geometrycznych.

2. Ćwiczenia rozmachowe mięśni rąk:

· zamalowywanie farbami dużych płaszczyzn( kartony, gazety) oraz dużej powierzchni ograniczonej konturem;
· pogrubianie konturów dużych form geometrycznych;
· malowanie dużych form falistych i szlaczków;
· kreślenie kredą na tablicy, pędzlem, węglem na dużych arkuszach, palcem lub patykiem na tacach z materiałem sypkim.


3. Ćwiczenia usprawniające mięśnie dłoni i drobne mięśnie palców:

· kreślenie form kolistych, falistych i prostych wg wzoru- w naturalnych wielkościach zgodnych ze wzorem, a następnie w pomniejszeniu;
· rysowanie wzorów po śladzie kropkowym lub kreskowym;
· kopiowanie rysunków przez kalkę techniczną;
· kreskowanie-wypełnianie konturów kolorem za pomocą kresek;
· pogrubianie konturu, czyli wodzenie po wzorze, np.: po liniach pojedynczych zbliżonych do szlaczków, po konturach obrazków;
· zamalowywanie małych pól wg oznakowania: „ Co się kryje na obrazku?”
· zamalowywanie małych przestrzeni kredkami, np.: obrazków w książeczkach do malowania, konturów geometrycznych.

4. Ćwiczenia płynnych, rytmicznych, ciągłych i pulsujących ruchów pisarskich:

· łączenie wyznaczonych punktów linią ciągłą, w celu powstania zaplanowanych przedmiotów, np. kwiatek;
· obrysowywanie szablonów( od wewnątrz, zewnętrznie);
· rysowanie szlaczków obrazkowych w liniaturze zgodnie z kierunkiem pisma;
· rysowanie szlaczków literopodobnych w liniaturze, w zmniejszającym się stopniowo wymiarze aż do liniatury zeszytu;
· odwzorowywanie szlaczków wg demonstrowanych wzorów;
· próby odtwarzania eksponowanych wzorów z pamięci;
· samodzielne rysowanie różnorodnych wzorów.


II. USPRAWNIANIE PERCEPCJI WZROKOWEJ

ĆWICZENIA NA MATERIALE BEZLITEROWYM


· różnicowanie podobnych przedmiotów i obrazków;
· składanie obrazka z części;
· układanki z kolorowych figur geometrycznych;
· rysowanie konturów według podanego wzoru;
· wypełnianie konturów;
· gry rysunkowe, np. „wyżej- niżej”;
· odwzorowywanie szlaczków;
· kreślenie kształtów graficznych za pomocą kreski łączącej wyznaczone punkty;
· uzupełnianie braków na obrazkach;
· wzrokowe rozpoznawanie kierunku ułożenia strzałek;
· kształtowanie pojęć kierunku: w górę, w dół, w prawo, skośnie w lewy górny róg, skośnie w prawy dolny róg;
· dobieranie par jednakowych obrazków figur geometrycznych;
· odpoznawanie uprzednio eksponowanych obrazów wzrokowych ( co tu się zmieniło?);
· układanie obrazków wg instrukcji słownej, np. po lewej, po prawej, na górze, na dole, za, przed;
· wyszukiwanie i dobieranie par jednakowych liter- bez czytania, na podstawie identyfikacji wzrokowej;
· segregowanie przedmiotów wg określonej cechy;
· rozpoznawanie treści obrazków ukazywanych w krótkich
ekspozycjach.


ĆWICZENIA NA MATERIALE LITEROWYM


· różnicowanie układów drobnych znaków graficznych;
· układanie pociętych liter ;
· dopasowanie litery do obrazka i odwrotnie;
· rozpoznawanie liter wśród zestawu innych liter;
· wyszukiwanie takich samych liter i segregowanie ich;
· wyszukiwanie takich samych sylab i segregowanie ich ;
· wyszukiwanie takich samych wyrazów i rozpoznawanie ich w tekście;
· składanie sylab w sensowne wyrazy za pomocą suwaków prostych;
· rebusy ( czytanie i odgadywanie);
· zagadki;
· dobieranka tematyczna;
· odszukiwanie obrazków wg podanej głoski;
· wyodrębnianie wyrazów w zdaniach;
· loteryjki obrazkowe, literowe, sylabowe;
· domina literowe, sylabowe, obrazkowe;
· dopisanie litery, sylaby do prostego wyrazu;
· wyodrębnienie elementów całości w wyrazie i sylabie, np.: pokaż literą A lub taką, którą mam na kartoniku.


III. USPRAWNIANIE PERCEPCJI SŁUCHOWEJ

1. Różnicowanie dźwięków:

· wysłuchiwanie i różnicowanie dźwięków dochodzących z najbliższego otoczenia i ich lokalizacja;
· różnicowanie i rozpoznawanie głosów przyrody oraz odgłosów wydawanych przez różne przedmioty codziennego użytku i dźwięków wydawanych przez instrumenty perkusyjne;
· rozpoznawanie melodii znanych piosenek;
· określenie właściwości dźwięków: wysokie-niskie, długie-krótkie, pojedyncze-kilka.

2. Odtwarzanie dźwięków:

· odtwarzanie gry na instrumentach perkusyjnych, np.: dwa razy bębenek, jeden raz trąbka, trzy razy bębenek;
· odtwarzanie dźwięków na różnych instrumentach;
· odtwarzanie dźwięków podanych bezpośrednio przez symbolizujące je nazwy: dzyń-puknięcie pałeczką w dzwonek;
· odtwarzanie rytmu zgodnie z układem przestrzennym;
· zabawy ze śpiewem, klaskaniem.

3. Ćwiczenia analizy i syntezy słuchowej:

· wyodrębnianie głosek z wyrazów: w nagłosie, śródgłosie i wygłosie;
· reagowanie sygnałem na określoną głoskę;
· segregowanie obrazków wg głoski pierwszej, ostatniej, trzeciej, drugiej, itd.;

· tworzenie sylab z określoną samogłoską, np. a-at; próby budowania wyrazów z daną sylabą, np. at- Beata;
· wymyślanie wyrazów zaczynających się określoną głoską;
· zabawa” Co słyszysz?”;
· podawanie liczby głosek w wyrazie(analiza);
· podanie głoski ze względu na jej lokalizację: pierwsza, druga, ostatnia (wyodrębnianie);
· podawanie liczby sylab w wyrazie (analiza);
· śpiewanie piosenek sylabami;
· podawanie sylaby ze względu na jej lokalizację (wyodrębnianie);
· tworzenie wyrazów do podanej sylaby;
· zabawy sylabami: loteryjki sylabowe, domina sylabowe;
· wyszukiwanie wyrazów, przedmiotów, które kończą się podaną sylabą;
· dobieranie par wyrazów, których nazwy się rymują;
· segregowanie obrazków wg wzrastającej liczby sylab (malejącej, jednakowej);
· podział lub synteza wyrazu: sylabowa, głoskowa;
· podział wyrazów na sylaby ( wyrazy ze wzrastającą liczbą sylab), np. ul, oko, woda;
· kończenie wyrazów dwusylabowych w oparciu o obrazki, np. bu-ty;
· różnicowanie (dźwięczności) głosek, sylab podobnych dźwiękowo;
· rozpoznawanie danej spółgłoski w wyrazie (na początku, w środku, na końcu);
· różnicowanie sylab podobnych;
· ćwiczenia słuchu fonematycznego na podstawie obrazków;
· różnicowanie głosek opozycyjnych;
· różnicowanie głosek na podstawie dwóch wyrazów różniących się jedną głoską;
· rozpoznawanie samogłosek w wyrazie, ustalanie miejsca danej samogłoski w wyrazie;
· podział zdań na wyrazy, przeliczanie słów.

4. Ćwiczenia rozwijające mowę i wzbogacające słownik:

· uściślanie rozumienia znaczenia pojedynczych wyrazów określających nazwy zwierząt, roślin, przedmiotów, części ciała, barwy, stosunków przestrzennych, liczb;
· wzbogacanie pojęć (określanie ogólnej grupy przedmiotów);
· słuchanie treści opowiadań podawanych ustnie lub w połączeniu z materiałem konkretnym;
· dobieranie obrazków do całości z próbą uzasadnienia wyboru;
· powtarzanie wyrazów, krótkich zdań , opowiadań po innej osobie;
· dostrzeganie sytuacji nieprawdziwych w utworach literackich;
· układanie zdań z podanymi wyrazami;
· opowiadanie treści obrazków, historyjki obrazkowej;
· prowokowanie samorzutnych wypowiedzi;
· próby tworzenia inscenizacji do krótkich opowiadań, bajek;
· ćwiczenia w głośnym, szeptem i cichym czytaniu ze zrozumieniem;
· ćwiczenia usprawniające mowę pod względem gramatycznym;
· zabawy fonologiczne (z rymem, ortofoniczne, z sylabami, z głoskami);
· zabawy morfologiczne.


IV. USPRAWNIANIE KOORDYNACJI WZROKOWO-RUCHOWEJ


· odwzorowywanie: figur geometrycznych, szlaczków, liter, cyfr;
· odwzorowywanie graficzne na papierze bez liniatury;
· rysowanie konturów wg podanego wzoru, np. kontury kwiatka;
· rysowanie rysunku za pomocą łączenia kropek w odpowiedniej kolejności, np. od 1 do 20;
· kreślenie kształtów graficznych za pomocą kreski łączącej wyznaczone uprzednio punkty;
· wypełnianie konturów;
· malowanie w dużym formacie kształtów graficznych pędzlem;
· uzupełnianie brakujących liter.

V. USPRAWNIANIE ORIENTACJI PRZESTRZENNEJ

· orientacja w przestrzeni zajmowanej przez ciało dziecka;
· obrazowanie ruchem prostych czynności;
· różnicowanie stron: prawa-lewa;
· kształtowanie pojęć przestrzennych;
· chodzenie wg instrukcji słownej;
· rysowanie przedmiotów w odpowiednim położeniu wg instrukcji;
· śpiewanie piosenek z interpretacją ruchową;
· omijanie przeszkód w marszu;
· określanie położenia poszczególnych przedmiotów w przestrzeni, na obrazku;
· kolorowanie obrazka wg instrukcji;
· utrwalanie różnicowania stron ciała;
· rysowanie figur pod dyktando.

VI. ĆWICZENIA USPRAWNIAJĄCE NARZĄDY MOWY

1.Ćwiczenia warg:
· nadmuchiwanie policzków;
· cmokanie;
· chwytanie ustami cukierków;
· ściąganie ust w dziobek;
· zakładanie wargi dolnej na górną i odwrotnie.

2.Ćwiczenia języka:
· wysuwanie języka na brodę (zabawa w „zmęczonego psa”);
· unoszenie języka w kierunku nosa (zawody- „kto sięgnie wyżej”);
· zawijanie języka o górne zęby;
· oblizywanie warg czubkiem języka.

3.Ćwiczenia podniebienia miękkiego:
· język wysunięty z ust-wdychanie i wydychanie powietrza;
· język wysunięty z ust-kaszlemy;
· naśladowanie gęsi-gęganie;
· chrapanie na wdechu i wydechu.

4.Ćwiczenia szczęki dolnej:
· przesuwanie szczęki dolnej w lewo i w prawo;
· wysuwanie szczęki dolnej do przodu i cofanie jej.

5.Ćwiczenia oddechowe- kształcenie narządów oddychania, rozwijanie pojemności płuc, wyrabianie właściwych ruchów przepony, prawidłowego oddechu: szybki wdech-powolny, długi wydech.
· bańki mydlane- wydmuchiwanie i wciąganie;
· dmuchanie na wiatraczek, płomień świecy, w gwizdek, balonik;
· chuchanie;
· wąchanie kwiatków;
· zdmuchiwanie lekkich puszków, piórka, piłeczki ping-pong;
· wdech z unoszeniem ramion do góry, wydech z powolnym opadaniem ramion;
· długie wymawianie głoski s ze zmienną głośnością;
· wymawianie tekstu na jednym wydechu.

VII. ĆWICZENIA USPRAWNIAJĄCE KONCENTRACJĘ UWAGI
· wykonywanie pracy na czas (ze stoperem) w takich zajęciach, jak stemplowanie, kopiowanie, układanie (poprawa wyników);
· kolorowanie ukrytego obrazka;
· wykonanie rysunku wg dyktowanych poleceń.


VIII. ĆWICZENIA UMIEJĘTNOŚCI MATEMATYCZNYCH

· ćwiczenia w rachunku pamięciowym;
· usprawnianie umiejętności rozwiązywania zadań tekstowych.
PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW

Terapia pedagogiczna jako działalność dydaktyczna i wychowawcza wymaga sformułowania zasad postępowania, którymi powinien kierować się nauczyciel- terapeuta, aby zrealizować założone cele.
- Zasada indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjnego.
Dzieci z fragmentarycznymi zaburzeniami rozwoju wymagają dodatkowej pomocy w postaci indywidualnego oddziaływania pedagogicznego, ponieważ ich możliwości percepcyjne uniemożliwiają efektywne uczenie się w nauczaniu masowym.
- Zasada powolnego stopniowania trudności w nauce czytania i pisania.
Zasada ta uwzględnia stopniowanie trudności, które dotyczy zarówno objętości opracowywanego materiału, jak i jego przystępności dla dziecka; przechodzenie od ćwiczeń elementarnych, prostych do coraz bardziej złożonych. Warunkiem przechodzenia do zadań o większym stopniu trudności jest tylko i wyłącznie sprawne wykonywanie ćwiczeń na niższym poziomie.
- Zasada korekcji zaburzeń: ćwiczenie przede wszystkim funkcji najgłębiej zaburzonych i najsłabiej opanowanych umiejętności.
U dzieci z dysfunkcjami terapeuta musi mieć na uwadze przede wszystkim funkcje najsłabiej rozwinięte i te umiejętności, w których pojawiają się najpoważniejsze trudności. Podczas zajęć najwięcej czasu trzeba przewidzieć na ćwiczenia tych funkcji w różnych czynnościach, przestrzegając oczywiście zasady stopniowania trudności i zasady indywidualizacji. W początkowym okresie zajęć jest wskazane przeplatanie ćwiczeń funkcji bardziej i mniej sprawnych, a w ćwiczeniach czytania i pisania- łącznie w jednym zadaniu, bazując raz na spostrzeganiu wzrokowym, raz na słuchowym i stosowanie przerw na odpoczynek.
- Zasada kompensacji zaburzeń.
Dzieci, napotykając trudności w opanowaniu umiejętności czytania, szukają sposobów przezwyciężania ich, aby uniknąć złych ocen. Przy zaburzonej analizie i syntezie słuchowej, a dobrej pamięci wzrokowej uczą się na pamięć całych czytanek, zapamiętują położenie wyrazów względem obrazka, brzegu kartki. Pytane na „wyrywki”, potrafią wskazać określony wyraz, nie czytając go jednak, tylko po cechach przypadkowych. Jest to swoisty mechanizm kompensacyjny, polegający na zastąpieniu jednej funkcji (słuchowej) drugą (wzrokową), w którym czynności analizy i syntezy słuchowej są omijane i funkcja ta nie jest usprawniana, skutkiem czego deficyt nie maleje, lecz pogłębia się z czasem.
- Zasada systematyczności.
Zasada ta dotyczy systematyczności i częstotliwości ćwiczeń korekcyjnych i korekcyjno-kompensacyjnych, jak również dozowania ich w czasie. Częstotliwość i systematyczność prowadzonych zajęć wpływa pozytywnie na opanowywanie i utrwalanie nabytych umiejętności, długotrwałe przerwy natomiast powodują częściowy lub całkowity regres, szczególnie u dzieci obdarzonych słabą pamięcią.
- Zasada ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego.
Działania wychowawcze o charakterze psychoterapeutycznym powinny towarzyszyć zabiegom dydaktycznym przez cały czas trwania zajęć terapeutycznych. Zadaniem terapeuty jest nie tylko spowodowanie, aby dzieci mogły się uczyć, lecz także aby chciały się uczyć.

W realizacji programu reedukacyjnego niezbędna jest współpraca terapeuty z domem i szkołą.
Współpraca z Rodzicami Dziecka polega na:

- Nawiązaniu kontaktu z rodzicami celem omówienia wyników diagnozy i przedstawienia programu naprawczego;
- Zapoznaniu rodziców z zestawem ćwiczeń do wykonania z dzieckiem w domu;
- Udzielaniu rodzicom wskazówek do pracy z dzieckiem;
- Mobilizowaniu rodziców do systematycznej pracy w domu.
Współpraca z nauczycielem uczącym dziecko polega na:
- Omówieniu wyników badań dziecka i przedstawienie form naprawczych;
- Ustaleniu pewnych zasad postępowania z dzieckiem w klasie;
- Wymianie informacji dotyczących postępów u dziecka w nauce oraz jego funkcjonowania w klasie.


PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIA

Właściwe oddziaływania psychoterapeutyczne i psychodydaktyczne pozwolą na:
- korygowanie i kompensowanie istniejących zaburzeń poprzez:
· ćwiczenia usprawniające i integrujące procesy percepcyjno-motoryczne, koncentrację uwagi, pamięć, myślenie, mowę;
· ćwiczenia zwiększające ogólną sprawność ruchową uczniów w zakresie dużej i małej motoryki, koordynacji ruchowej
· ćwiczenia matematyzujące sytuacje wynikające z życia codziennego ucznia.
- ukształtowanie gotowości do uczenia się i samokontroli;
- podnoszenie samooceny dziecka;
- rozwijanie umiejętności koncentracji uwagi;
- dbanie o poprawę spostrzeżeń wzrokowych i słuchowych;
- odnoszenie sukcesu na miarę możliwości dziecka, bez rywalizacji z rówieśnikami;
- rozwój społeczny, intelektualny i psychiczny ucznia;
- rozwijanie sprawności językowej i komunikacyjnej;
- doskonalenie umiejętności czytania ze zrozumieniem;
- rozwijanie czujności ortograficznej;
- przezwyciężanie trudności z matematyki.


EWALUACJA:

Aby się przekonać, czy zaproponowany program ma pożądany wpływ na rozwój intelektualny ucznia i w pełni jest wykorzystywany w celu korygowania zaburzonych i opóźnionych funkcji percepcyjno-motorycznych należy przeprowadzić ewaluację, tzn. podejmować działania prowadzące do stwierdzenia, w jakim stopniu zamierzone w programie cele są osiągane i czy proponowane formy i metody pracy są skuteczne.

Ewaluacja dotyczyłaby refleksji na jego temat i oszacowania w jakim stopniu został on zrealizowany.

Badania ewaluacyjne powinny dotyczyć następujących aspektów:

1. Wpływu podjętych zadań i form ich realizacji na ogólny rozwój ucznia i usprawnianie zaburzonych funkcji.

2.Postaw rodziców, nauczycieli i innych podmiotów wobec koncepcji programowych.

3.Współpracy nauczycieli z rodzicami dziecka z wadą słuchu (konsultacje, doradztwo).


Pozytywne wyniki ewaluacyjne są bardzo ważne, ponieważ będą mówiły o skuteczności programu, wyniki ujemne będą zmuszały do refleksji jak należy pracować, jakie podejmować działania stymulujące i terapeutyczne w celu zmniejszania negatywnych skutków uszkodzenia słuchu i aby efekty pracy były współmierne do wysiłku, jaki należy włożyć w uczenie dziecka niedosłyszącego.

LITERATURA:


1. Buryn U., Hulboj T. (praca zbiorowa),Mój uczeń nie słyszy, MEN, Warszawa 2001.
2. Csanuyi Y., Słuchowo-werbalne wychowanie dzieci z uszkodzonym narządem słuchu: model węgierski. WS i P, Warszawa 1994.
3. Eckert U., Przygotowanie dziecka z wadą słuchu do nauki szkolnej, WS i P, Warszawa 1986.
4. Wyczesany J., (red.): Dziecko z wadą słuchu w szkole podstawowej, Wydawnictwo Sponsor, Kraków 1992.
5. Kosmalowa J.(red.): Dziecko z uszkodzonym narządem słuchu w szkole podstawowej i przedszkolu. Poradnik dla nauczycieli i wychowawców, Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Warszawa 1997.
6. Borowski R., Wybrane zagadnienia z pedagogiki rewalidacyjnej, Wyd. Alfa, Warszawa 1999.



7. Zakrzewska B., Trudności w czytaniu i pisaniu . Modele ćwiczeń, WS i P, Warszawa 1996.
8. Chmielewska E., Zabawy logopedyczne i nie tylko.Poradnik dla nauczycieli i rodziców, PW „MAC” SA, Kielce 1995.
9. Vopel K., Witajcie uszy!. Gry i zabawy ruchowe dla dzieci, Jedność, Kielce 1999.
10. Erkert A., Zabawy rozwijające zmysły, Jedność, Kielce 2002.
11. Czajkowska I. , Herda K., Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole, WSi P, Warszawa 1997.


napisała
mgr Elżbieta Węglarek

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie