Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Subkultury w Polsce na tle wydarzeń politycznych

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 4676 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

W Polsce subkultury młodzieżowe zaczęły powstawać już od lat pięćdziesiątych. Aż do lat 70-tych muzyka, strój i głoszone przez młodzież hasła najczęściej były przejmowane na zasadzie naśladownictwa, w celu zwrócenia na siebie uwagi dorosłych. Zarzucano wówczas młodzieży bezmyślne naśladownictwo zachodnich wzorców. Po 1980 r. kultura młodzieżowa postrzegana była jako twór obcy, a działanie powstałych grup tłumaczono politycznie. Państwo wywierało odgórną presję zarówno na ruch oazowy, subkultury związane z rockiem, ruchy ekologiczne, jak i Pomarańczową Alternatywę pomimo wielkich różnic pomiędzy tymi grupami.

Barbara Wachowicz
06 – 307 Grudziądz

SUBKULTURY W POLSCE NA TLE WYDARZEŃ POLITYCZNYCH. PRZYCZYNY ZJAWISKA.

      W Polsce subkultury młodzieżowe zaczęły powstawać już od lat pięćdziesiątych. Aż do lat 70-tych muzyka, strój i głoszone przez młodzież hasła najczęściej były przejmowane na zasadzie naśladownictwa, w celu zwrócenia na siebie uwagi dorosłych. Zarzucano wówczas młodzieży bezmyślne naśladownictwo zachodnich wzorców.

      Po 1980 r. kultura młodzieżowa postrzegana była jako twór obcy, a działanie powstałych grup tłumaczono politycznie.

      Państwo wywierało odgórną presję zarówno na ruch oazowy, subkultury związane z rockiem, ruchy ekologiczne, jak i Pomarańczową Alternatywę pomimo wielkich różnic pomiędzy tymi grupami.

      W Polsce istnienie subkultur bardzo kłóciło się z wizją państwa, które każdą sferę życia starało się kontrolować. Chcąc opanować młodzieżowy żywioł bez stosowania represji, wykorzystano państwowe media (radio, telewizję prasę) otwierając je dla młodzieżowej muzyki, chociaż teksty piosenek często dotyczyły bezpośrednio rzeczywistości (mówiły o systemie zniewolenia, alienacji, braku perspektyw). Działanie takie przyniosło nieoczekiwane efekty. Doszło do wzmocnienia pokoleniowej i grupowej tożsamości młodzieży, a także ułatwiono tym przekazanie nowych wzorców zachowania.

      W latach kiedy ekspresję młodzieży łączono z polityką i postrzegano ją jako opór wobec niechcianej władzy, była społecznie tolerowana przez dużą część społeczeństwa. Obecnie w zmienionych warunkach politycznych krążą zróżnicowane opinie o subkulturach młodzieżowych. Najczęściej jednak nie są to opinie pochlebne.

      Zarzuca się młodzieży egoizm, egocentryzm, brak aspiracji, nieautentyczność, powierzchowność, bezmyślne naśladownictwo. Rzeczywiście uczestnictwo w niektórych subkulturach spowodowane jest modą i ma charakter zewnętrzności, cechy pozorności.

      W czasach szybkiego przepływu informacji, powszechnego dostępu do różnych stacji telewizyjnych (MTV) i radiowych (RMF), czasopism ("Brawo") polska młodzież szybko upodabnia swoje zachowanie do rówieśników żyjących w Europie Zachodniej i Ameryce.

      Grupy młodzieżowe uległy z jednej strony ekspansji instytucji kultury masowej, w której dominuje tematyka rockowa, porady seksualno-sercowe, plotki z wielkiego świata show biznesu oraz reklama, ale również ekspansji kultur agresywnych. Nie jest to wyłącznie wynik mody i wpatrzenia w obce wzory.

      Stefan Nowak stwierdził kiedyś, że w społeczeństwie polskim istnieje ogromna przepaść w zakresie mezostruktur społecznych. Oznacza to, że ludzie identyfikują się z grupami pierwotnymi oraz narodem, czyli poczucie identyfikacji występuje na najniższym i najwyższym poziomie struktury społecznej.

      W subkulturach zatem upatruje się próby wypełnienia tej "socjologicznej próżni". W latach 1980 – 1981 cele związane z potrzebą identyfikacji z grupą rodzinną czy przyjacielską, zastąpiła identyfikacja z celami ogólnospołecznymi. Ruch solidarnościowy łączył dzieci i rodziców stając się pokoleniowym przeżyciem. Dzisiaj brak jest identyfikacji, zarówno z celami rodziców, jak i z celami społecznymi.

      Spadek zainteresowania działalnością społeczną i polityczną nastąpił po okresie przesilenia pogrudniowego. W latach 80-tych, a zwłaszcza w drugiej połowie tego dziesięciolecia, można mówić o apatii społeczno-politycznej wśród młodzieży. Powodem był brak możliwości wpływu na jakiekolwiek sprawy ogólne.

      Rok 1989 okazał się przełomowy. Oficjalna ideologia nie sprawdziła się, ideologia Kościoła też przez wielu została odrzucona jako mało "nowoczesna". Pokolenie rodziców zostało przez młodzież uznane za negatywny układ odniesienia w obecnych nowych warunkach rozwoju.

      Młodzież obecnie poszukuje znowu miejsc, grup czy środowisk (szkoła, klub, organizacje) sensownych działań twórczych, by realizować model życia młodego człowieka. Zbyt mało jest miejsc i zorganizowanych akcji dla młodzieży poszukującej podmiotowości i możliwości pozytywnego rozwoju, możliwości zaznaczenia swojej obecności. Pojawia się wiele zagrożeń, a świat przestaje być bezpieczny.

CECHY SUBKULTUR MŁODZIEŻOWYCH.

      W ostatnich kilku latach zauważa się szczególne zainteresowanie problematyką subkultur młodzieżowych. W nowych warunkach społeczno- politycznych nastąpiła nowa możliwość oceny tego zjawiska przez badaczy.

      Obok istniejących środowisk młodzieżowych pojawiły się nowe, które są przeniesieniem wzorców zachodnich lub modyfikacją dawnych pomysłów.

      Pomimo, iż istnieje wiele odłamów w obrębie poszczególnych subkultur i trudno jest sformułować ich opis, to jednak elementy odróżniające i charakteryzujące grupy młodzieżowe pozostają te same. Można się ich dopatrzyć w założeniach ideologicznych, obyczajowości, image’u (wygląd zewnętrzny), aktywności twórczej (muzyka, sztuka itp.).

       Ideologie subkultur młodzieżowych rzadko były formułowane pisemnie (w programach czy manifestach). Raczej można je zbudować ze szczątkowych wypowiedzi ludzi uznających siebie za przedstawicieli poszczególnych środowisk, z wydawanej przez nich prasy, a zwłaszcza z uprawianej i odbieranej sztuki.

      Młodzi ludzie, jak to określają, występują przeciwko monopolowi na dobro, kulturę i władzę, schematom i konwenansom oraz dyskryminowaniu przez dorosłych.

      Ideologiczne określenie polega więc na odrzuceniu wartości starego systemu, gloryfikacji wolności i realizowaniu jej we wszystkich dziedzinach życia. Prowadzi to z jednej strony do tworzenia kultury alternatywnej, a z drugiej strony – do buntu i negacji polegającej na odejściu i trwaniu w nowych strukturach życia społecznego lub często do destrukcji i przemocy jako sposobu wyrażania swych przekonań.

       Ideologia subkultur jest uproszczoną wersją liberalizmu. Bardzo mocno podkreśla wolność jednostki i swobody wyboru własnego stylu życia, sposobu myślenia i doświadczania świata. Sprzeciwia się przymusowi i naciskowi autorytetów (odejście od polityki), popiera wspólnoty wolnych i poszukujących jednostek. To wszystko wyrażone jest w stroju, sposobie bycia, piosenkach, działalności społecznej.

      Największym sceptycyzmem cechuje się ideologia punków. Buntują się oni przeciwko wszelkim zasadom życia społecznego. Standardowym hasłem punków są słowa "no future" – nie ma przyszłości. Przeciwnikami punków są popularni ostatnio skinheadzi. Głoszą oni hasło czystości – od higieny osobistej po czystość rasy i kultury. Przyznali sobie prawo do przemocy uznając się za obrońców porządku. Ich ideologia – to chęć budowy nowej rzeczywistości nawet poprzez agresję i przemoc.

      Programy działania młodzieży skupionej w różnych grupach, poza deklarowaniem ich, bardzo często przejawiają się w obyczajach np. poszukiwaniu nowych stylów życia, większej swobodzie, naturalności stroju i sposobie bycia. Naturalność i "sposób bycia" rozumiany jest jako otwarcie się na spontaniczność, kreatywność i na to, co w każdym niepowtarzalne : emocje i podświadomość.

      Młodzież często kwestionuje starą obyczajowość przez realizowanie haseł "wolnej miłości", krytykę tradycyjnego modelu rodziny i poprzez demonstracyjne stosowanie różnego typu używek : alkoholu i narkotyków.

      Dobrymi cechami kontaktów międzyludzkich są : otwartość, bliskość, a przejawem energii życia : odwaga, radość i chęć poznawania świata. Grupy subkulturowe różnią się między sobą także i w sferze obyczajowości. Różnice te można zauważyć pomiędzy obyczajowością hipisów (stosunek do seksu "make love not ware", używanie marihuany), a skinheadów (samodyscyplina, alkohol – agresja) oraz grupą hard core’owców (stronią od rozwiązłości seksualnej i używek).

      Ważną cechą młodzieżowych subkultur jest image – czyli wizerunek samego siebie i otoczenia. Przynależność grupową określa więc sposób ubierania się, czesania i makijażu.

      Styl "noszenia się" ma też określać stany emocjonalne, a także uczyć innych tolerancji wobec wszelkich dziwactw i nowości. Należą do nich między innymi : wytarte i postrzępione dżinsy, pasy nabijane ćwiekami, skórzane kurtki, wysokie i ciężkie buty, czy T- shirty z emblematami zespołów muzycznych, bluzy z kapturami. Fryzury też mogą być różnorakie : długie, proste włosy, lub uczesane w kolorowy czub ("irokezów"), głowy wygolone na "zero", misterne fryzurki układane żelem.

      Sposób ubierania się może być wyznaczony nie tylko modą ale i praktycznością, np. faktem że nie krępuje w walce, pozwala na elastyczność i płynność ruchów podczas jazdy na desce czy rolkach.

      Najczęściej jednak sposób ubierania się ma związek z rodzajem słuchanej muzyki. Wszelkie przeżycia, odczucia odrębności, traktowanie zasad i norm społecznych mają wyraz w tworzonej przez młodzież sztuce, a najczęściej muzyce. Muzyka ta istnieje już od 40 lat i nazywana jest rock and rollem lub rockiem. Obecnie mamy do czynienia z jej wieloma odmianami.

      Style muzyki tworzone i celebrowane przez określone grupy subkulturowe – to heavy metal, punk rock, disco, disco polo, techno, rap, ciężki punk metal.

      Muzyka ta prezentowana jest na festiwalach w Jarocinie, Brodnicy, w katowickim "Spodku". Tam Zgromadzona młodzież prezentuje swoje zainteresowania, zaspokaja potrzeby "bycia razem" a także potrzebę posiadania idola.

      Kultura młodzieżowa – to oprócz głośnego prezentowania muzyki, np. obieg wydawnictw (tzw. trzeci), młodzieżowe inicjatywy polityczne i społeczne jak : Wolność i Pokój, Ruch Społeczeństwa Alternatywnego, Pomarańczowa Alternatywa, teatr, poezja i plastyka.

      Wymienione cechy – to najważniejsze elementy odróżniające lub charakteryzujące poszczególne struktury subkulturowe. Oprócz wymienionych ( ideologii, obyczajowości, image’u, sztuki ), najważniejszą cechą wspólną jest ich negatywny stosunek do kultury rodziców – jako ograniczenia wolności i samodzielności.

POWODY , DLA KTÓRYCH MŁODZIEŻ SKUPIA SIĘ W SUBKULTURACH.

       Przynależność do grup młodzieżowych jest odpowiedzią na naturalne potrzeby związane ściśle z przemianami organicznymi i psychicznymi charakterystycznymi dla okresu dorastania. Bardzo często dochodzą do tego trudności wewnątrz rodziny, która z różnych powodów nie wypełnia swych podstawowych funkcji.

      Wspólnoty subkulturowe są dla młodzieży atrakcyjną formą radzenia sobie z trudnościami, które wynikają z ich sytuacji psychicznej i społecznej.

      Okres dorastania jest to czas przejścia ze świata dzieci do świata dorosłych. Wzrastająca aktywność umysłowa poszerza u młodego człowieka wiedzę o świecie. Rozwija się krytycyzm i dociekliwość, samodzielność myślenia. Potrzeba zaradności i samodzielności nie znajduje jednak od razu odpowiednich dróg realizacji. Młodym brakuje niezależności finansowej oraz wielu cech psychicznych charakterystycznych dla dorosłych. Brak im też doświadczenia w rozwiązywaniu własnych problemów, co jest powodem wielu konfliktów, szczególnie w środowiskach wychowawczych. Środowisko "narzuca" im swoje normy zachowania, pełnienia ról.

      Młodzież czując się osamotniona, szuka często wsparcia wśród kolegów, natrafiając przeważnie na kogoś równie niedoświadczonego.

      Błędne postawy młodych ludzi wynikają nie tylko z braku doświadczenia ale także z braku czasu i warunków, które nie pozwalają na głębszą analizę własnego położenia oraz możliwości zrealizowania zamiarów.

      Na decyzję u młodego człowieka często wpływa pierwszy i bezpośredni impuls – co doprowadza do ostrego konfliktu z otoczeniem.

      Wiek dorastania – to także chęć zamanifestowania własnej indywidualności. Grupy młodzieżowe dają taką możliwość. Dają też poczucie bycia w grupie – odpowiadają więc zapotrzebowaniom młodzieży.

      W życiu młodego człowieka ogromną rolę pełni rodzina. Rodzina ma za zadanie przygotować go do samodzielnego pełnienia ról społecznych. Rodzina powinna zaspokoić dużą część potrzeb emocjonalnych i potrzeb wyrażania swej osobowości. Powinna dawać miłość, poczucie bliskości, bezpieczeństwa oraz wychowywać i edukować.

      Jeśli rodzina nie spełnia takiej funkcji – prowadzi to do patologii życia rodzinnego i do dewiacji w zachowaniach młodzieży.

      Wyniki badań i dane statystyczne wykazują iż wykolejeni społecznie nieletni pochodzą przeważnie z rodzin niepełnowartościowych pod względem emocjonalnym i wychowawczym.

      Młodzież taka szuka środowisk, które uzupełniają ich niezaspokojone potrzeby. Często zdarzają się ucieczki z domu lub tworzenie nowych grup.

      Społeczeństwo nasze w związku z szybkimi zmianami ekonomiczno – społecznymi ni jest w pełni dostosowana do rytmu życia. Zmiany następują zbyt szybko. Lukę w systemie socjalizacji młodego pokolenia zapełniają subkultury młodzieżowe, pełnią pewną rolę terapii – łagodzenia anomii. Grupy dają poczucie bliskości, wspólnego celu – dają nową etykę.

      Można więc wymienić główne przyczyny, z powodu których młodzież trafia do subkultur młodzieżowych :
  • zranione dzieciństwo,
  • rozbita rodzina,
  • brak świadectwa wiary w domu,
  • zimne relacje pomiędzy członkami w rodzinie,
  • brak zaufania,
  • szczątkowy dialog między pokoleniami,
  • upadek autorytetów w domu i w szkole,
  • konsumpcyjny styl życia w rodzinie.
      Wspólnota subkulturowa staje się więc miejscem zastępczym. W sytuacji gdy autorytetem nie może być własny ojciec – jest nim starszy kolega. Grupa subkulturowa młodzieży to grupa młodych ludzi odczuwających "chłód" domu rodzinnego.

      Z drugiej strony grupy te negują utrwalone schematy kulturowe i są czasami jednostkami twórczymi, pozytywnie wpływającymi na rozwój społeczeństw. Bywają elementem myślowych i społecznych przemian, które trudno byłoby źle oceniać.

      Istnienie subkultur nie jest zjawiskiem niekorzystnym o ile nie wiąże się ze światem przestępczym. Młodzi ludzie zawsze będą szukali form ekspresji, samorealizacji, sposobu na życie, gdy będą przeżywać okresy burzy i buntu wobec wartości istniejących.

      Ocenić wartość danej subkultury można dopiero po latach.

CHARAKTERYSTYKA KILKU WAŻNIEJSZYCH SUBKULTUR MŁODZIEŻOWYCH.

RUCH HIPISOWSKI

       Ruch hipisowski ma w Polsce ponad dwudziestoletnią tradycję. przeszedł fazy rozwoju i załamania. Pojawił się już na przełomie 1967/68r,a więc w tym samym czasie co w USA. Ideały hipisów amerykańskich, muzyka, poezja, styl życia dopasowane zostały do warunków krajowych. W Polsce Ludowej młodzież głównie przeciwstawiała się brakowi wolności słowa, naciskom politycznym, bezkarności milicji.

      Głównym nośnikiem nowych idei była muzyka rockowa. Poezja rockowa mówiła o problemach polityczno i społecznych (Dylan), krytykowała społeczeństwa (The Who, Byrdes),a jednocześnie wyrażała tęsknoty i aspiracje nowego pokolenia Cream, Crosby, Stills, Nash, Family, Stone). Pierwszą osobą, która przedstawiła ideologię hipisowską zaadaptowaną w Polsce był Józef Pych – pseudonim "Prorok".

      Hipisi w Polsce rekrutowali się głównie ze środowisk inteligenckich. Zajmowali się filozofią, plastyką, poezją, muzyką, teatrem. Powstawały małe grupki, które zaczęły z czasem organizować wspólne zloty w celu podzielenia się doświadczeniami. Powstały też nieliczne komuny (w Bieszczadach), które były systematycznie niszczone przez milicję.

      W połowie lat 70-tych ruch hipisowski osłabł. Przyczyniły się do tego narkotyki i środki odurzające. Hipisowska toksykomania nie dotyczyła jednak wszystkich.

      Od 1975r. można mówić o drugiej fali hipizmu, która trwa do dzisiaj. Jest to tzw. "neohipizm", lub "posthipizm". W roku 1975 pojawił się wśród hipisów ksiądz Andrzej Szpak. Od tamtej pory jest z nimi związany. Wpłynął on na charakter i kształt ruchu, wprowadzając doń nowe wartości - religii chrześcijańskiej. Stał się inicjatorem pielgrzymek do Częstochowy, oraz zmienił charakter zlotów, których punktem kulminacyjnym stała się msza – misterium. Zloty organizowane są przy kościołach i w salkach katechetycznych. W ostatnich latach za sprawą księdza Andrzeja, hipisi uczestniczą też w noworocznych spotkaniach "Taize". Nie można jednak powiedzieć, że ruch przekształcił się w organizację katolicko-religijną. Tak jak dawniej uczestniczą w nim zarówno wyznawcy różnych religii ; katolicy, protestanci, wyznawcy Krishny, zwolennicy buddyzmu Zen, jak i osoby niewierzące. Obowiązuje tolerancja religijna i nikt nie jest zmuszany do uczestnictwa w obrzędach religijnych.

      We wspólnych zlotach i pieszych pielgrzymkach bierze udział coraz więcej młodzieży. Po proteście przełożonych księdza Andrzeja pielgrzymki hipisowskie odbywają się oddzielnie tzn. nie są częścią Pielgrzymki Warszawskiej. Wyruszają co roku z innego miejsca. Z biegiem lat dołączyli do nich członkowie innych grup subkulturowych – punki, rastafarianie. Jest tam młodzież uzależniona od narkotyków i innych środków toksycznych.

       Oprócz pielgrzymek odbywają się systematycznie, co roku w rocznicę zrzucenia bomby atomowej na Hiroszimę, (6. 08.) – Misterium Pokoju, a w Krakowie po zamachu na Papieża, miał miejsce Biały Marsz. Podobny charakter miał marsz pokoju zorganizowany w Toruniu w dniu ogłoszenia stanu wojennego.

      Obecni hipisi różnią się od tych z czasów socjalizmu, nastawieni są bardziej na samodoskonalenie się, rozwój wewnętrzny, bądź problemy globalne, jak choćby zaangażowanie się w problemy ekologii czy pokoju na świecie.

PUNK

       Ruch punkowski prawdopodobnie powstał w Londynie, skąd przybył do Warszawy w końcu lat 70-tych i na początku lat 80-tych. W tych latach w Polsce występowały rewolty społeczne i strajki, co stwarzało sprzyjający grunt do rozwoju tego ruchu.

      Punków można poznać po niechlujnym wyglądzie oraz wymyślnych, kolorowych, nastroszonych fryzurach. Wypisują na płotach "Punk is not death". Miłują podobno pokój i nie uznają, a nawet pokpiwają z obowiązku obrony Ojczyzny. "Nie ma przyszłości" – głosi ich hasło. Jeżeli nie ma jutra, bo cywilizacja zmierz ku nieuniknionej katastrofie, ważne jest tylko to, co tu i teraz. Bawią się z narkotykami, alkoholem i muzyką opartą na jednym tępo wybijanym rytmie z bardzo wulgarnym tekstem. W życiu codziennym mogą wyglądać grzecznie i niewinnie, natomiast w piątek wieczorem przeistaczają się w inne istoty i "idą w miasto". Są przeciwnikami skinów i zachowują się wobec nich agresywnie. Nie wierzą w Boga i sens istnienia.

SKINHEADZI

       Skinheadzi, po polsku skini, mają najgorszą markę. Lęk budzą ich wygolone głowy (skin head – łysa czaszka), solidne, ciężkie buty (Martensa lub glany), skórzane kurtki (typu "fleyers") i wojskowe spodnie. Przemoc jest ich drugim imieniem. Pierwszym – rasizm. Głoszą nienawiść do większości nacji europejskich i a szczególnie do Żydów.

      Skini mają na swoim koncie największą liczbę zbrodni mrożących krew w żyłach. Policja traktuje ich jako grupę specjalnego ryzyka, uważając, że stanowią szkołę dla młodocianych przestępców.

      Przedstawicieli tej grupy młodzieży można odróżnić w tłumie, podczas np. demonstracji po ich okrzykach "Polska dla Polaków", "Żydzi do piachu" i innych (często antysemickich).

      Muzykę ich – o tematyce narodowej i nacjonalistycznej prezentują takie zespoły jak : Legion, Zyklon B, Honor. Informacje o skinowskiej muzyce znajdują się w zinach (gazetkach) takich jak : Szczerbiec, Kolomir, Skinhead Polski.

      Skini dzielą się na kilka odłamów – od łagodnych i gardzących przemocą po neofaszystów wspieranych przez towarzyszy niemieckich, często członków ponadnarodowej organizacji "Krew i Honor" znanych z brutalności. Skini często powtarzają hasło "Polak – katolik", lecz w ich postępowaniu chrześcijaństwo zajmuje śladowe miejsce.

SZALIKOWCY

       Jest to grupa fanatycznych kibiców, których celem jest kibicowanie na meczu swojej drużyny (niektórzy z nich na tym poprzestają) oraz wywoływanie burd.

      Część z nich nosi sportowe ubrania : dresy, adidasy, koszulki klubowe. Najważniejszy jest szalik w barwach klubowych. Wzorują się na skinach i angielskich pseudokibicach. Atakują każdego kto nie jest fanem ich klubu. Mają w pogardzie resztę świata, a idąc na mecz zabierają ze sobą obok szalika także pałki, kastety, fragmenty ławek, noże. Wystarczy iskra, by doszło do eksplozji.

      Dewastowanie stadionów to nie wszystko. Mecz przestaje być ważny, ważna jest "zadyma". Młodzież ta (zwana też "chulsami" – od słowa chuligan), demoluje stadiony, a następnie np. rwie bruk z okolicznych ulic, wybija szyby w domach i zęby fanom drużyny przeciwnej, niszczy pociągi. Zapełniają się szpitale i izby wytrzeźwień. Pożądana jest jak największa liczba obrażeń z którymi obnoszą się i licytują kto ma cenniejsze. Rany i blizny są oceniane według specjalnego "kodeksu kombatanckiego". Najcenniejsze są rany głowy, wybite zęby, złamane ręce. Uważają się za "twardzieli" bo nie boją się cierpienia fizycznego, potrafią zadawać ciosy, przyjmować je i odpierać.

      Ich styl bycia – to także bardzo przedmiotowe traktowanie swoich dziewczyn. Zachowanie szalikowców przeczy twierdzeniu o uwielbieniu przez nich sportu. Sport – to szlachetna rywalizacja, walka fair play i szacunek dla zwyciężonego.

      Na stadionach jest też część młodzieży, która przychodzi na mecz wyłącznie w celu kibicowania swojej drużynie. W obawie przed atakami "chulsów" – biorą z sobą na mecz klubowe szaliki. Można jednak odróżnić jednych od drugich.

METALOWCY

      Jest ich bardzo wielu. Ubierają się od stóp do głów w skóry, noszą biżuterię, która w czasie koncertów wydaje specjalny efekt dźwiękowy. Kochają, co podkreślają na każdym kroku – ogłuszającą muzykę. Metalowcy żyją od koncertu do koncertu. Z zasady zaprzyjaźniają się wyłącznie z innymi metalowcami. Nie są oni agresywni, ale nie unikają "zadym"- traktując je jako rodzaj "relaksującej" zabawy.

      Muzykę traktują jako religię i powoli ich widzenie świata kurczy się niebezpiecznie. Zakładają sobie sami cugle, tworzą ograniczenia, które na zawsze pozostawią w nich ślady.

RUCH TECHNO

      Młodzież tej subkultury uczestniczy wspólnie w dyskotekach techno. Towarzyszy jej specyficzna muzyka, często alkohol i narkotyki.

      Imprezom przewodniczą DJ-e – nazywani technoszamanami. Zastępują oni muzyków grających na żywo na tradycyjnych instrumentach. Dzięki odpowiednim sprzętom DJ tworzy muzyczne ścieżki do "innych wymiarów", wprowadza wszystkich uczestników party w trans. DJ jak plemienny szaman dostosowuje rytm do nastroju tańczących i steruje psychicznymi podróżami tańczących. Muzyka jest kolażem, dowolnym połączeniem wielu przetworzonych fraz z różnych gatunków muzyki poważnej, rozrywkowej, rapu, regae.

      Techno, house, breakbeat, rave, acid, transe, tribal, ambient to podgatunki głośnej muzyki, w której perkusja wali od 115 do 160 uderzeń na minutę tworząc tzw. beat. Rytm i pulsacja beatu – to narzędzie hipnozy.

      Prawdziwej ściany dźwięku nie można uzyskać w domu dlatego obrzędowe techno party odbywać się musi w miejscu do tego przeznaczonym – rave party. Podobno ducha rave można odczuć jedynie przez uczestnictwo w całonocnym/całodobowym dużym party. Tam pojawia się niezwykła wibracja, wspólnota dusz wszystkich uczestników, uczucie trudne do opisania.

      Młodzież bawiąca się w lokalach techno ubiera się zgodnie z tzw. cybermodą. Kobiety ubierają się w plastik, srebro, błyszczące tkaniny, bądź aktywne w ultrafiolecie kolory. Chłopcy noszą dziwne nakrycia głowy, antystroboskopowe okulary, kombinezony. Polska publiczność nie przejęła w pełni tej mody przedkładając wygodę nad wygląd.

      W Polsce pierwsze imprezy techno odbyły się w warszawskich Horyzontach, w 1991r. W 1993 do Warszawy dołączyły krakowskie Krzysztofory. Obecnie imprezy techno w Polsce są w stadium zaawansowanego rozwoju. Działa już kilka stałych dyskotek, powstają nowe, między którymi kursują DJ-e (Blue Velvet, Trend, Krzysztofory).

Filozofia – jesteśmy pokoleniem doby lotów kosmicznych, spacerów po księżycu, korzystamy z osiągnięć cywilizacji, lecz przede wszystkim czujemy zew kosmosu i powracamy do źródeł natury, przyrody, chcemy zrozumieć pierwotne, plemienne reguły życia.

BIBLIOGRAFIA
  1. INTERNET : http://www.abas.pl/~hipisi/ruch. html
  2. INTERNET : http://www2.ids.pl/ids/oboz/proj/niki/szalikowcy.html
  3. INTERNET : http://www2.ids.pl/ids/oboz/proj/niki/skinhead.html
  4. INTERNET : http://www2.ids.pl/ids/oboz/proj/niki/anarchy.html
  5. INTERNET : http://www2.ids.pl/ide/oboz/proj/niki/techno2.html
  6. INTERNET : http://www.abas.pl/~hipisi/wstep.html
  7. INTERNET : http://www.abas.pl/~hipisi/polska.html
  8. INTERNET : http://infona.pol.lublin.pl/przyslowia/subkultury-mlodzieżowe.html
  9. "Niedziela młodych", Terror nastolatków, Andrzej Trochimo wicz.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie