Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Środki masowego przekazu a zachowania agresywne

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 5150 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Przemoc i przestępczość stanowiły zawsze tę materię, po którą obficie sięgała literatura, muzyka i sztuka. Nie sposób tego kwestionować. Jednakże przemoc i przestępczość w literaturze, muzyce i sztuce są - w przeciwieństwie do środków masowego przekazu - samodzielnie przetransformowane przez artystów, poetów czy kompozytorów, którzy pragną coś o tych problemach powiedzieć. Także odbiorcy tych wypowiedzi artystycznych czy literackich muszą się do nich psychicznie przygotować.

Środki masowego przekazu wpływają nie tylko bezpośrednio na widza, ale także pośrednio, poprzez tzw. osoby opiniotwórcze, które przejmują argumentację mas mediów i upowszechniają ją wewnątrz swojej grupy społecznej. „Osoby opiniotwórcze” tłumaczą swoim rozmówcom to, co wyczytały w gazetach i czasopismach, usłyszały w radio, widziały w kinie czy w telewizji. Cieszą się one w swoim otoczeniu autorytetem i zaufaniem, tak więc propagowane przez nie opinie zostają przyjęte bez dyskusji. Środki masowego przekazu oddziałują w sposób różnorodny, często pozornie sprzeczny. Obrazy przemocy w środkach przekazu mogą w pewnych sytuacjach przyczyniać się do wyzwalania zachowań agresywnych nieletnich.

Elektroniczne środki masowego przekazu ( radio, film, telewizja) oddziałują na wiele zmysłów. Przekazują wiadomości szybciej i w sposób oceniany jako bardziej wiarygodny niż środki tradycyjne. Szczególną rolę odgrywa tu telewizja. Jest to najczęściej wykorzystywany środek przekazu, cieszący się największą wiarygodnością. Telewizja przewyższa inne media również pod względem aktualności informacji.Nie uwzględnia się przy tym faktu, dokonuje ona doboru wiadomości i że w jej naturze leży „ dramatyzowanie” wydarzeń. Przy słuchaniu opowiadania w wyobraźni odbiorców rodzą się fantazje odpowiadającej ich własnej psychice. Nowoczesne środki przekazu prezentują obrazy widziane oczyma producenta, a nie odbiorców.
Środki masowego przekazu a zwłaszcza telewizja, przyczyniają się do dezorganizacji społeczności i w sposób ciągły ją wzmacniają. Tak więc telewizja niezależnie od tego czy twórcy programów mają świadomą intencję, czy też odżegnują się od wychowania nie chcąc nic nikomu narzucać, w rzeczywistości zawsze oddziałuje na odbiorców, szczególnie młodych, którzy są w okresie kształtowania postaw i systemu wartości. Telewizja może wywołać u dzieci i młodzieży zaburzenia emocjonalne, bezsenność i nocne lęki, spadek zainteresowania szkołą, trudności w koncentracji uwagi w czasie lekcji, utratę inicjatywy i kreatywności, przytępienie wyobraźni. Oglądanie przemocy w telewizji może wywołać nowe, nie pokazane na ekranie formy zachowania agresywnego, może taż mieć skutki natychmiastowe i odległe w czasie. Zmiany zachowania następują bezpośrednio po oglądaniu programu np. odtwarzanie agresji w zabawie lub po upływie dłuższego czasu. Uczenie się z telewizji następuje poprzez obserwację, a wyuczone zachowanie może się nie ujawniać bez wystąpienia sprzyjających okoliczności.

Telewizja dostarcza wielu wzorów zachowania agresywnego, wpływa na wszystkie aspekty postaw wobec innych Wielokrotne oglądanie scen przedstawiających walkę, wypadki i ludzką krzywdę wywołuje początkowo silne pobudzenie emocjonalne, z czasem staje się coraz bardziej obojętne. Rośnie zobojętnienie na tego rodzaju sceny, które muszą być coraz bardziej wstrząsające, żeby wywołać reakcję. Przejmowaniu przez dzieci wzorów agresywnego zachowania szczególnie sprzyja sytuacja, gdy pokazywana na ekranie agresja:
· przynosi satysfakcję, nagrodę, lub nie jest ukarana jest demonstrowana przez atrakcyjną osobę, z którą łatwo jest się widzowi utożsamić
· jest usprawiedliwiona wyższymi racjami moralnymi lub społecznymi
· jest przedstawiona jako aprobowana społecznie
· jest przedstawiona w sposób realistyczny
· nie widać negatywnych skutków agresji, np. cierpienia ofiary
· agresor wykazuje symptomy emocjonalnego napięcia, które znika po zachowaniu agresywnym
· widać wiele bodźców skojarzonych z agresją

Agresorodny wpływ oglądania scen przemocy w telewizji na zachowanie dzieci jest mniejszy, gdy rodzice omawiają z dzieckiem oglądane sceny i podkreślają nierealistyczność pokazywanej wizji świata lub negatywne konsekwencje społeczne agresji tak dla ofiary jak i agresora. Wpływ telewizji jest szczególnie znaczący, gdy widz jest młody, mało krytyczny, nie ma dostępu do innego źródła wiedzy. Programy telewizyjne mogą wpłynąć na młodych widzów zarówno pozytywnie jak i negatywnie. Negatywne skutki mogą bowiem następować nie w wyniku kontaktu z samym medium, ale w wyniku specyficznej selekcji programów określonych treści i formalnych programów prezentowanych w telewizji. Sposób tej selekcji w dużym stopniu zdeterminowany jest indywidualnymi wartościami dziecka i zachowaniem jego najbliższego otoczenia.
Dla dzieci starszych, potrafiących odróżnić rzeczywistość od fikcji szczególnie niebezpieczne są programy telewizyjne przekazujące wiadomości o morderstwach, katastrofach. Dzieci oglądając nie wyselekcjonowane przez dorosłych różnorodne programy mogą stykać się z :
· przemocą, czyli jawnym używaniem siły przeciwko innym,
· przemocą i drastycznymi scenami stanowiącymi elementy wiadomości telewizyjnych ,
· atakami fizycznymi w transmisjach z gier zespołowych i z pojedynków w sportach walki

Nierealistyczność pokazywanej w telewizji przemocy polega na tym, że jest ona ujmowana jako: „ czysta”- pozbawiona negatywnych konsekwencji dla ofiary „ usprawiedliwiona” np. gdy dokonana jest przez policję, dla ukarania kryminalisty „ efektywna” jest sposobem osiągania celów zamierzonych przez bohaterów pozytywnych „humorystyczna” -często na ścieżce dźwiękowej obrazowi agresji towarzyszy fikcyjny śmiech widowni po to, żeby osłabić agresywną wymowę sceny i nadać jej znaczenie komediowe. Każdy z tych sposobów pokazywania przemocy u niedoświadczonego młodego widza może wywołać przekonanie, że przemoc jest dobrym sposobem regulacji stosunków z innymi ludźmi. W procesie wychowania młodego pokolenia dom rodzinny i szkoła konkurują z telewizją. Prezentowane przez nią nacechowane agresją wytwory fantazji stwarzają odbiorcy iluzję jego aktywności w scenach przemocy i zagrożenia.
W rzeczywistości jednak telewizja sprawia, że młodzi widzowie stają się bezradni. Z całą pewnością telewizja staje się czymś w rodzaju kolegi dla tych, którzy mają trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami. Dzieci oglądają telewizję, aby uciec od kłopotów i frustracji w szkole i w domu rodzinnym. Młodzi ludzie o zaburzonej strukturze osobowości, wywodzący się z rozbitych rodzin oglądają częściej sceny przemocy w telewizji. Zachowują się bardziej agresywnie i usprawiedliwiają swoje niewłaściwe zachowanie za pomocą przestępczych treści przekazywanych w telewizji. Ich zaburzenia osobowości i dezorganizacja rodzinna są pogłębiane przez telewizję.
Im więcej przemocy w telewizji tym bardziej, dziecko jest skłonne do stosowania przemocy na co dzień, do rozwiązywania konfliktów przy użyciu siły i do postrzegania przemocy jako skutecznego sposobu na życie. Dlatego też rzeczywista odpowiedzialność spoczywa na rodzicach, którzy nie powinni dopuszczać do tego, aby dzieci oglądały niewłaściwe programy telewizyjne, ale powinni się troszczyć o harmonijne życie rodzinne i nie przenosić na telewizję własnych zobowiązań. Telewizja pokazuje świat, w którym dobrzy i źli ludzie stosują przemoc, aby rozwiązać problemy społeczne i osiągnąć własne cele. Stosunkowo rzadko ukazuje się przemoc jako zjawisko nielegalne i społecznie niedopuszczalne. Często natomiast jest ona postrzegana jako środek zgodny z prawem, służący osiąganiu społecznie pożądanych celów.
Oglądanie agresywnych treści w telewizji osłabia zahamowania przed stosowaniem przemocy. Widz który obejrzał w telewizji sceny przemocy, nie będzie oczywiście zaraz atakował pierwszego napotkanego człowieka. Jeśli jednak w przyszłości zostanie dostatecznie sprowokowany, powtórzy zachowania agresywne, które widział w telewizji. Telewizja uczy różnorodnych form agresji i informuje, jak atakować drugiego, gdy nadarzy się ku temu okazja. Widzowie telewizyjni są bardziej skłonni do zachowań agresywnych w tych społeczeństwach, w których takie zachowania spotykają się z aprobatą.
Natomiast mniejszą gotowość wykazują ludzie w tych społeczeństwach, w których agresja jest zakazana. Ciągłe powtarzanie obrazów przemocy w mediach prowadzi nie tylko do tego, że widzowie reagują w sposób agresywny, ale wpływ tych scen może powodować, że zmniejsza się zdolność reagowania na przemoc i wzrasta akceptacja nacechowanych agresją postaw i wartości. Podsumowując można stwierdzić, iż telewizja ma znaczący wpływ na kształtowanie agresywnych postaw.
Oddziaływanie jest tym silniejsze im więcej czasu dziecko spędza na oglądaniu telewizji. Opierając się na opublikowanych wynikach statystycznych, Polak spędza średnio 4 godziny i 17 minut przed telewizorem ( w niedzielę 5 godzin i 34 minuty), w ten sposób czas spędzony na oglądaniu serwowanej nam produkcji telewizyjnej, zabiera 12 lat życia przeciętnego Polaka” Dzieci, gdy widzą zachowania nacechowane przemocą, to nie tylko je naśladują, ale także odbierają je jako zachętę do zademonstrowania innych form agresji fizycznej lub werbalnej. Naśladują zachowania agresywne oglądane w filmach, rozwijają je i uogólniają na inne sytuacje, a wpływ ten jest trwały. Chciałabym zwrócić uwagę na fakt prowadzenia na szeroką skalę badań na temat wychowawczej roli środków medialnych.
Dotyczą one pozytywnych i negatywnych wpływów na rozwój osobowości dziecka. Mas media uczą, kształcą i bawią. Programy komputerowe mają wiele zastosowań począwszy od gier dostarczających rozrywki, do szkolenia lekarzy, czy pilotów. Rzeczywistość wirtualną można zastosować prawie wszędzie :w kontroli ruchu ulicznego, medycynie, rozrywce, projektowaniu przemysłowym. Istnieje również destruktywne zastosowanie takie jak wojna lub przestępczość. Mimo negatywnego wpływu gier komputerowych na młodego człowieka system wirtualny będzie się rozwijał, ponieważ ma bardzo wiele zalet, szczególnie w rozwoju poszczególnych dyscyplin wiedzy.
Oprócz dobrych i potrzebnych programów dydaktycznych pojawiają się programy komputerowe z elementami brutalności i okrucieństwa. Komputer jest narzędziem, które kształtuje młodego człowieka i to w stopniu o wiele silniejszym niż książka, rodzina, szkoła, czy telewizja, ponieważ gry komputerowe dostarczają dziecku przyjemności. Dziecko z natury wybierze szybciej przyjemność i zabawę niż naukę czy obowiązek. Dziecko nie tylko ogląda, ale samo dokonuje czynów agresji.
Szczególnie dramatyczne aspekty spotkać można w sfabularyzowanych walkach Dalekiego Wschodu, np. specjalność jednego z bohaterów to wyrywanie głowy wraz w kręgosłupem. Inna gra z tej grupy, to walka komandosów i jego trud uniknięcia śmierci rekompensowanej przez widok rozrywanych na strzępy krwawiących ciał przeciwników. Można ich zabić z pistoletu maszynowego , lub rozjechać gąsienicami czołgów, itp. Przerażająca może być rola komputera w kształtowaniu osobowości młodego człowieka. Często pojawiają się stany z „pogranicza”, co w połączeniu z użyciem alkoholu czy narkotyków powoduje skutki np. w postaci przestępstw jak morderstwa, napady, kradzieże gwałty, a z drugiej strony choroby psychiczne, próby samobójcze.
Dzieci potrafią znaleźć się w takim stanie, iż nie odróżnią wówczas rzeczywistości wirtualnej od realnej. Przedstawiane rozważania sugerują następujące uogólnienia: Ukazywana przestępczość i przemoc w mas mediach nie jest jedyną i główną przyczyną powstawania i okazywania agresji nieletnich. Wydaje się jednak, że środki przekazu (programy telewizyjne a szczególnie gry komputerowe) umacniają dobre ale i złe skłonności dzieci. Dzieci bardziej lękliwe i wrażliwe są skłonne do głębokiego przeżywania oglądanych scen przemocy czy grozy, a wirtualną rzeczywistość traktują jako podstawy swoich zachowań aspołecznych lub patologicznych. Dzieci przebywające w patologicznym środowisku rodzinnym telewizje traktują jako odskocznię od trosk i zmartwień dnia codziennego, przez co staja się „telemaniakami” Uleganie telewizyjnej lub komputerowej iluzji może doprowadzić dziecko do: · trudności w nawiązywaniu kontaktów emocjonalnych z innymi · braku umiejętności widzenia rówieśników jako interesujących partnerów rozwoju egoizmu, samolubstwa i złośliwości
Rozwój psychiczny i osobowościowy jest możliwy wtedy, gdy jednostka posiada system wartości do którego dąży, czyli potrafi sobie odpowiedzieć na pytanie - kim chcę być? Telewizja podpowiada już małym dzieciom poprzez kreskówki, że bohaterem współczesnych czasów jest człowiek: wszechwładny, niezniszczalny, konsumpcyjny, próżny, interesowny, cyniczny.

opracowała: mgr Barbara Findysz

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie