Jest to scenariusz lekcji dla II klasy zasadniczej szkoły zawodowej specjalnej. Próba interpretacji wiersza Wisławy Szymborskiej "Nic dwa razy".
SCENARIUSZ ZAJĘĆ Z JĘZYKA POLSKIEGO
dla II klasy zasadniczej szkoły zawodowej specjalnej
Temat: „Wszystko płynie”- artyści o przemijaniu
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
opracowanie: Magdalena Krzyżańska – Słaby
CELE OGÓLNE :
- rozwijanie umiejętności interpretacji tekstu poetyckiego
CELE SZCZEGÓŁOWE:
- nakłanianie uczniów do budowania wniosków o wyższym stopniu abstrakcji
- rozwijanie umiejętności nazywania uczuć i wrażeń
- rozbudzanie wrażliwości estetycznej
- pobudzanie do refleksji filozoficznej
- wdrażanie do dyskusji
CELE OPERACYJNE:
- uczeń rozumie przesłanie utworu
- nazywa uczucia, określa stan emocjonalny artysty
- dostrzega kontrast jako zasadę zestawienia obu muzycznych wykonań wiersza
- tworzy aforyzm będący wnioskiem wypływającym z utworu
METODY:
- pogadanka heurystyczna
- dyskusja dydaktyczna
- praca z książką
- ćwiczenia
FORMY PRACY:
- zbiorowa jednolita
- indywidualna jednolita
- grupowa jednolita
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
- podręcznik ( wiersz Wisławy Szymborskiej „Nic dwa razy”)
- płyty CD z piosenkami z tekstem wiersza Wisławy Szymborskiej - ( Maanam „Róża”, Łucja Prus „ Nic dwa razy”)
TOK LEKCJI
- Sprawy organizacyjno – porządkowe. Wprowadzenie.
- Próba interpretacji sentencji Heraklita, która jest myślą przewodnią lekcji i ukierunkowuje myślenie uczniów:
„Wszystko płynie, nic nie stoi, nie można wejść dwa razy do tej samej wody w rzece”.
Swobodne wypowiedzi uczniów. Pogadanka heurystyczna.
- Zapisanie tematu na tablicy.
- Głośne odczytanie wiersza Wisławy Szymborskiej „Nic dwa razy”. Próba interpretacji utworu. ( praca z książką, pogadanka heurystyczna)
- Wysłuchanie z magnetofonu dwóch piosenek : wykonanie KORY i Łucji Prus, różnie muzycznie interpretujących utwór Szymborskiej
- Analiza porównawcza obu wykonań, próba dostrzeżenia kontrastu między interpretacjami, zwieńczona indywidualnym wykonywaniem ćwiczenia mającego na celu określenie nastroju emocjonalnego piosenek. Nazywanie stosunku artystek do przemijania. ( tabela podzielona na dwie części z tytułami: KORA i ŁUCJA PRUS, rozsypanka wyrazowa określająca nastroje utworów i wykonujących je artystek: bunt, gniew, agresja, niepokój, szaleństwo, spokój, pokora, pogoda ducha, pogodzenie z losem, zadowolenie z życia)
- Wzorcowe wykonanie ćwiczenia na tablicy, przepisanie do zeszytu. .
- Notatka podsumowująca rozważania w formie rysunku: zrównoważona waga z dwiema możliwymi interpretacjami wiersza umieszczonymi na przeciwległych szalach. Napisy na prostokątach odważnikach:
a). „To niesprawiedliwe, że wszystko przemija, że cudowne chwile nie mogą trwać wiecznie. Nie można się z tym pogodzić.”
b).”Trzeba z pokorą zaakceptować przemijanie. Gdyby piękne chwile trwały wiecznie – nie docenilibyśmy ich piękna.”
Uczniowie przerysowując szalę do zeszytów przechylają ją zgodnie z własnym przekonaniem na prawą lub lewą stronę.
9. Próby uogólnienia. Uczniowie zastanawiają się nad przesłaniem wiersza. Podzieleni na
dwuosobowe grupy otrzymują polecenie utworzenia krótkiego aforyzmu, będącego
wnioskiem wypływającym z wiersza Wisławy Szymborskiej.
10 Głośne odczytanie prac, wybór najładniejszej. Ocena aktywności uczniów.
Magdalena Krzyżańska - Słaby
