ROLA ZABAW W NAUCZANIU ZINTEGROWANYM DZIECI UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO W STOPNIU UMIARKOWANYM I ZNACZNYM.
Gry i zabawy należą do czynności podejmowanych dla przyjemnego spędzania czasu dla rozrywki. Nie należy przez to rozumieć, że są one mało ważne. Dobre samopoczucie człowieka zależy między innymi od należytego doznawania takich elementów, jak praca, wypoczynek i rozrywka. Obok walorów relaksacyjnych należy dostrzec jeszcze inne zalety gier i zabaw. Poprzez właściwe ich stosowanie można wpływać na rozwój różnych
cech osobowości i intelektu, a także oddziaływać terapeutycznie w przypadku różnych opóźnień i zaburzeń rozwojowych.
Gry i zabawy uczą działania w zespole, wyrabiają refleks i szybką orientację, sprawność ruchową i zręczność rąk. Rozwijają wiedzę i niektóre funkcje intelektualne, takie jak: myślenie, pamięć, uwagę. Udział w dobrze zorganizowanej grze czy zabawie sprzyja kształtowaniu takich cech charakteru jak: panowanie nad sobą, wytrwałe dążenie do celu, umiejętność pokonywania trudności. W trakcie uprawiania gier i zabaw, w których nowe pomysły dzieci w zakresie punktacji, regulaminu, tworzenia nowych odmian są bardzo wskazane, wychowankowie mogą rozwijać samodzielność i inicjatywę.
Doświadczony nauczyciel może dzięki nim kształtować postawy twórcze, organizując konkursy, quizy. Osiąganie tych efektów jest możliwe dlatego, że udział w grach wywołuje nastrój ożywienia psychicznego przez co wszelkie oddziaływanie natrafia na podatny grunt.
Terapeutyczny walor gier jest coraz częściej doceniany przez oligofrenopedagogów. Stosowanie gier może wyrównywać takie niedobory, jak:
zwolniony refleks, trudności w postrzeganiu, myśleniu i orientacji przestrzennej. Odpowiednio dobrane gry i zabawy mogą pomóc w zmniejszaniu
nadmiernej ruchliwości, braku opanowania, a także stopniowo usunąć zbytnią nieśmiałość lub zahamowanie w kontaktach i współdziałaniu z rówieśnikami. W każdym przypadku terapeutycznego stosowania gier nauczyciel powinien przestrzegać zasady stopniowania trudności. Każda gra i zabawa musi być dostosowana do poziomu wiedzy, stopnia rozwoju fizycznego uczestników. Przed każdą nową grą czy zabawą nauczyciel powinien krótko przedstawić jej zasady i cel. Grę czy zabawę należy dokładnie omówić, można też niektóre czynności pokazać lub przeprowadzić próbę, aby uczestnicy dokładnie zrozumieli reguły.
Dzieci powinny mieć możliwość zadania pytań i wyjaśnienia wątpliwości. Po zakończeniu gry i zabawy trzeba podać wynik w przypadku dzieci upośledzonych umysłowo udzielamy pochwały całej grupie. Stosując gry i zabawy w pracy z dziećmi upośledzonymi umysłowo nauczyciel pomaga im zdobywać i utrwalać wiadomości, oraz rozumieć otaczający świat w sposób atrakcyjny i ciekawy.
BIBLIOGRAFIA
- Krystyna Przybylska „Zabawy i ćwiczenia muzyczno-ruchowe” w klasach I-III
- Irena Fleming „Zabawy w spostrzeganiu dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym”
- M. Hemerling „Zabawy w nauczaniu początkowym”
- Eugeniusz Pawłowski „Gry, ćwiczenia i zabawy zuchów”
mgr Elżbieta Kałowska
|
