Przedstawiony montaż słowno – muzyczny jest poświęcony osobie Jana Pawła II. Kierowany jest dla uczniów klas IV – VI szkoły podstawowej, ale uczniowie klas młodszych również mogą być obecni. Obchodzone V Dni Papieskie w 2005 roku odbywały się pod hasłem :”Jan Paweł II Orędownik Prawdy” i montaż ten przedstawia czym była Prawda i jak nią żył Ojciec Święty.
Krótka biografia Jana Pawła II / podkład muzyczny J. S. Bach Suita D-moll no. 3 Air/
Narrator I
Jest wtorek 1920 roku ciepły, pogodny dzień pełen zapachu bzu. Między piątą a szóstą po południu Emilia Wojtyłowa rodzi syna. Syna, który 58 lat później zostanie głową Kościoła na ziemi.
20 czerwca miesięczne niemowlę otrzymało na chrzcie świętym imiona Karol – Józef.
Pierwsze lata dzieciństwa przyszłego Papieża upływały spokojnie. Niestety nadszedł dla niego czas wielkiej próby. 13 kwietnia 1929 roku, jego mamę zabrano do szpitala. Miała 45 lat. Tego samego dnia z ust sąsiadki Karol
usłyszał; „twoja mama umarła”
Recytator I
„Nad Twoją białą mogiłą
kwitną białe życia kwiaty –
o, ileż lat to już było
bez Ciebie – przed iluż to laty ?
Nad Twoją białą mogiłą,
od lat już zamkniętą
- jakby w górę coś wznosiło –
coś, tak jak śmierć niepojęte.
Nad Twoją białą mogiłą,
o Matko zgasło kochanie –
za całą synowską miłość
modlitwa;
Daj wieczne odpoczywanie.
/ Karol Wojtyła/
Narrator II
Śmierć matki położyła kres beztrosce Karola. Uprzednio otwarty i szczęśliwy, teraz zaczął zamykać się w sobie, szukał ucieczki w książkach i modlitwie.
Jedynym źródłem wielkiej i niekłamanej radości był teraz brat Edmund. Starszy od Karola o 14 lat – student medycyny w Krakowie i świetny sportowiec, był dla młodszego brata ideałem. Nie mógł więc spotkać Karola większy i tragiczny cios niż ten, jaki spadł 5 grudnia 1932 roku. W tym dniu dowiedział się, że brat zmarł zaraziwszy się od pacjentki szkarlatyną.
Od tego tragicznego wydarzenia Karol zaczął nieustannie rozważać niezgłębiona, bezkresną mądrość Boga, który każdemu bez jego woli i wiedzy wyznacza własny los. Każdego dnia rano, przed nauką szedł do Kościoła i kiedy nie służył do Mszy świętej, modlił się. Zachodził do Kościoła także po lekcjach. W listopadzie 1942 roku przyjaciele usłyszeli „będę księdzem” Po czterech latach Karol zostaje wyświęcony na kapłana. Będąc kardynałem, po śmierci Jana Pawła I w październiku 1978 roku wyjeżdża do Rzymu na konklawe.
- przemówienie CD „ Habemus Papam”
Recytator II
Pośród niesnansków Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon,
Dla słowiańskiego oto Papieża
Otwarty tron.
Ten przed mieczami tak nie uciecze
Jako ten Włoch,
On śmiało jak Bóg pójdzie na miecze;
Świat mu- to proch.
Twarz jego słońcem rozpromieniona,
Lampą dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło gdzie Bóg.
Na jego Pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud –
Jeśli rozkaże – to słońce stanie,
Bo moc to cud.
A trzebaż mocy, byśmy ten Pański
Dźwignęli świat...
Więc oto idzie Papież słowiński,
Ludowy brat...
Oto już leje balsamy świata
Do naszych łon,
Hufiec aniołów – kwiatem umiata
Dla niego tron.
On rozda miłość jak dziś mocarze
rozdają broń
Sakramentalną moc on pokaże
Świat wziąwszy w dłoń.
Gołąb mu słowo – słowem wyleci,
Poniesie wieść
Nowinę słodką, że Duch już świeci
I ma swą cześć.
Niebo się nad nim – piękne otworzy
Z obojga stron,
Bo on na tronie stanął i tworzy
I świat i tron.....
/ Juliusz Słowacki 1809 – 1849/
Narrator III
Szczególny i znamienny jest też temat tych dni; „Jan Paweł II Orędownik Prawdy”
wszystkim nam w obecnym czasie potrzeba prawdy , jak zbawienia, potrzeba nam prawdy, która prowadzi do zbawienia.
Prawda była w życiu i nauczaniu Sługi Bożego – Jana Pawła , sprawą niezwykłej wagi. Zapytany przed laty;
- które zdanie w Piśmie świętym uważa za najważniejsze ?
bez wahania odpowiedział ;
- „ Prawda was wyzwoli”
Tylko Bóg jest absolutną prawdą w pełni objawioną w Jezusie Chrystusie, i to dlatego Jan Paweł II na początku swego pontyfikatu wypowiada słowa;
„ Nie bójcie się przyjąć Chrystusa”
przemówienie CD 1 „ Człowieka nie można zrozumieć bez Chrystusa
Narrator I
Karol Wojtyła został Papieżem i to jednym z nielicznych, któremu historia bardzo szybko dopisała tytuł „Wielki” Tak wiele pielgrzymował tylko po to, aby pokazać nam, że każdy z nas pielgrzymuje od narodzin do śmierci i Sądu Bożego , pielgrzymujemy do celu ostatecznej Prawdy. „Nie lękajcie się” powtarzał Jan Paweł II, żyjcie pełnią życia i nie bójcie się śmierci, bo ją pokonał już Chrystus.
Narrator II
Prawda była dla Ojca świętego czymś najważniejszym. Słuchał zawsze Pana Jezusa,bo to on był dla niego największym przyjacielem. I chociaż nie zgadzał się z wieloma ludźmi, którzy nie chcieli żyć według –prawdy płynącej z Ewangelii, to nawet oni w końcu tę prawdę przyjmowali. Zdarzało się też, że przyjechał do jakiegoś kraju, w którym ludzie nie żyją według przykazań Bożych. Mimo to, tysiące ludzi słuchało Ojca świętego.
Czasem mówił słowa, które na początku im się nie podobały. Jednak, kiedy dłużej słuchali Ojca świętego powoli rozumieli, że głosi prawdę, jak żyć, aby być szczęśliwym. Uczyli się od niego prawdziwej miłości, przebaczenia, poznawali lepiej Jezusa, przykazania i Ewangelię. Taki święty upór Jana Pawła II topił najbardziej zatwardziałe serca.
Ale głoszona przez Ojca świętego prawda, to nie tylko słowa, Jan Paweł II żył według tej prawdy, był jej świadkiem i nauczycielem.
Narrator III
Gdy człowiek umiera zapada w nim cisza. Karol Wojtyła kochał ciszę – Jedynie w ciszy człowiek potrafi wsłuchać się w wewnętrzny głos swego sumienia i w głos Boga, który czyni go naprawdę wolnym.
- Żył w ogłuszającym hałasie wojen, zbrodni i zamachów. Słyszał krzyki głodnych, więzionych, torturowanych. Wołał głosem nędzarzy i czuł ból cierpiących. Sam cierpiał równie mocno do końca. Całym swoim życie dawał świadectwo Prawdzie, i dlatego każdy z nas rozumiał siłę Jana Pawła, kruchego człowieka, który stanął naprzeciw wszelkiemu złu.
Oto wielki człowiek – poeta, aktor, ksiądz, biskup, kardynał, papież, mąż stanu, opiekun ludzkości – dochodzi do kresu swej drogi
Narrator I
W sobotę 2 kwietnia o godzinie 21.37 Pan powołał do Siebie Ojca Świętego Jana Pawła II. Odszedłeś od nas Ojcze święty. Oddałeś nam wszystkie swoje siły.
W tej godzinie – chwalebnej dla ciebie,
a dla nas bolesnej – czujemy się opuszczeni.
Weź nas za rękę i prowadź.
/dziecko podchodzi i zapala znicz/
Recytator II
Kiedy już przyjdzie moja pora
I wyjdę w światłość wyzwolony,
A ciała mego krucha kora
Odpadnie jak proch wypalony.
Bądźcie radośni, moi mili,
Wszak jam nie spłonął
- lecz dojrzałem
I będę z wami w każdej chwili,
Bo miłość Waszą w sercu miałem.
Narrator III
Prośmy dzisiaj Pana Jezusa, aby za wstawiennictwem wielkiego Papieża wszyscy żyli według prawdy, która prowadzi nas prostą drogą do nieba.
Opracowała Elżbieta Borowiec
Szkoła Podstawowa w Sokolicy
