Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Z doświadczenia w pracy na zajęciach dydaktyczno - wyrównwaczych

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1766 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Praca wyrównawcza ma głębokie uzasadnienie pedagogiczne. W okresie przedszkolnym jak i wczesnej edukacji dziecka niezbędne jest podejmowanie działań wyrównawczych w stosunku do dzieci u których tempo rozwoju jest nierównomierne.

Z doświadczenia w pracy na zajęciach dydaktyczno – wyrównawczych.

Praca wyrównawcza ma głębokie uzasadnienie pedagogiczne. W okresie przedszkolnym jak i wczesnej edukacji dziecka niezbędne jest podejmowanie działań wyrównawczych w stosunku do dzieci u których tempo rozwoju jest nierównomierne.

TOK POSTĘPOWANIA Z DZIEĆMI BUDZĄCYMI NIEPOKÓJ W KSZTAŁCENIU ZINTEGROWANYM.

I. Obserwacja mimowolna.
II. Wstępna diagnoza pedagogiczna ( intuicyjna ).
III. Udzielenie pierwszej pomocy dziecku, o charakterze doraźnym lub systematycznym, w kierunku zaobserwowanych trudności, odchyleń, niedoborów.
IV. Obserwacja ukierunkowana ( na piśmie uwzględniająca wnioski ) i stanowiąca podstawę do skierowania na badania w poradni psychologiczno – pedagogicznej.
V. Uzyskanie specjalistycznej diagnozy w poradni psychologiczno – pedagogicznej ( w zakresie lekarskim, psychologicznym, pedagogicznym i socjalnym ).
VI. Ukierunkowanie pracy z dzieckiem w zespole dydaktyczno – wyrównawczym lub korekcyjno – kompensacyjnym pod kątem zaleceń terapeutycznych zawartych w orzeczeniu poradni psychologiczno – pedagogicznej przynajmniej przez okres jednego roku.
VII. Równocześnie z uzyskaniem diagnozy specjalistycznej, określającej przyczyny niepowodzeń w nauce, należy indywidualizować wymagania szkolne. Ocena postępów ucznia winna uwzględniać jego możliwości indywidualne. Nie wolno dopuszczać do sytuacji „karania” dziecka za nie zawinione przez niego braki i opóźnienia w możliwościach poznawczych i intelektualnych.
VIII. Pogłębianie diagnozy specjalistycznej w toku pracy terapeutycznej. Konfrontowanie spostrzeżeń na bieżąco z lekarzem i psychologiem, elastyczność w planowaniu pracy terapeutycznej.
IX. Badania kontrolne w poradni psychologiczno – pedagogicznej wcześniej niż po roku pracy.
X. Bardzo rozważnie, uwzględniające wielość aspektów indywidualnych w możliwościach dynamiki rozwojowej dziecka, podjęcie decyzji dotyczącej promowania takiego dziecka.

ZASADY PRACY DYDAKTYCZNO – WYRÓWNAWCZEJ.

1. Konieczność zapewnienia warunków rozwoju tych funkcji i umiejętności, które są zaburzone poprzez dostosowanie odpowiedniego do typu zaburzeń programu ćwiczeń.
2. Zasada indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjno – kompensacyjnego w ramach zajęć zespołowych.
3. Zasada powolnego stopniowania trudności w nauce czytania i pisania uwzględniającego złożoność tych czynności i wyuczalność dziecka ( pierwsze posiedzenie z dzieckiem próbne rozpoznanie całokształtu sytuacji, następnie od instrukcji do pokazu, czynność wykonać razem z dzieckiem ).
4. Zasada łączenia ćwiczeń funkcji nie zaburzonych z ćwiczeniami funkcji zaburzonej ( proces kompensacji ).
5. Zasada oddziaływania psychoterapeutycznego ( pobudzanie sfery emocjonalno – motywacyjnej dziecka poprzez atrakcyjne formy zajęć ):
· zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze nie powinny się dziecku kojarzyć z lekcją,
· nie powinny odbywać się w klasie,
· w zasadzie nie ta nauczycielka, która uczy ( niechęć przenosi się na osobę nauczyciela ),
· szybko należy przychodzić dziecku z pomocą przy wykonywaniu trudności, nie dopuszczać do zniechęcenia,
· stworzyć możliwości samodzielnego poszukiwania rozwiązań ( lub żeby dziecku tak się wydawało ),
· pozytywna ocena każdego rezultatu i wysiłku dziecka jest sprawą bardzo ważną, należy dążyć by każde ćwiczenie zakończyło się sukcesem dziecka, każdą pracę trzeba doprowadzić do końca, wyrabia to wytrwałość, uczy doznawania satysfakcji z samodzielnie wykonanej pracy,
· w czasie ćwiczeń uwzględniać dużą podatność dziecka na zmęczenie, czynności w zakresie zaburzonych funkcji sprawiają dziecku wiele trudności. Im ta funkcja więcej zaburzona, tym zmęczenie w tej sferze większe.
6. Zasada systematyczności zajęć: najlepiej co dzień lub co drugi.

WARUNKI POWODZENIA PRACY DYDAKTYCZNO – WYRÓWNAWCZEJ.

1.Wczesne rozpoczęcie ćwiczeń kompensacyjno – wyrównawczych ( im dziecko młodsze tym mniejsza specjalizacja struktur nerwowych, większa możliwość wyćwiczalności struktur ).
2.Właściwa, dobra diagnoza dla potrzeb nauczyciela: jakie czynności sprawiają dziecku największe trudności, w jakim jest lepsze, w jakim gorsze. Dopełnienie diagnozy odbywa się w czasie reedukacji. Jeżeli mamy do czynienia z uszkodzeniem kory mózgowej to wyćwiczalność jest bardzo mała, należy uruchomić mechanizmy kompensacyjne.
3. Dobre przygotowanie nauczyciela. Powinien dysponować bardzo dobrą znajomością prawideł psychologii rozwojowej dziecka, jak i doskonale znać stronę metodyczną i cel jaki ma osiągnąć .

PROPONOWANY SCHEMAT JEDNOSTKI ZAJĘĆ DYDAKTYCZNO – WYRÓWNAWCZYCH.

Każde zajęcia rozpoczynamy na materiale bezliterowym. Ma to być moment relaksacyjny , zachęcający.

1. Powtórzenie ćwiczeń z poprzednich zajęć np. ćwiczenia percepcji wzrokowej: składanie pociętego obrazka według wzoru itp.; np. ćwiczenia percepcji słuchowej: odtwarzanie układem klocków słyszanych struktur rytmicznych. Zamiast ćwiczeń percepcji wzrokowej czy słuchowej mogą być ćwiczenia sprawności manualnej.
2. Sprawdzanie stopnia opanowania opracowanego uprzednio materiału literowego, stosując tę samą formę jego podania lub nieco ją zmieniając. Np. pojedynczo czytane wyrazy w dalszym ciągu odczytywane pojedynczo, ale w formie loteryjki wyrazowej, natomiast wyrazy pojedynczo pisane wpisywać w tekst z lukami.


cukier Mama kupuje _______________ .

Utrwalić wyraz poprzez formę pisania.
Po tej wstępnej pracy trzeba zdecydować czy można iść dalej, czy utrwalać nadal ten sam materiał. Można zrobić rozsypankę i utrwalać ten wyraz.
3. Ćwiczenia na materiale pozaliterowym mające różne cele ( z uwagi na to, że w zespole nie ma dzieci o jednorodnym typie defektu ): reedukacyjne, relaksacyjne i stymulujące. Np. korektywne dla dzieci z zaburzoną koordynacją wzrokowo – ruchową. Dla innych jest to ćwiczenie usprawniające, dla pozostałych odprężające.
4. Ćwiczenia w czytaniu i pisaniu, w których wprowadza się nowy materiał. Np. po wyrazach 2 – sylabowych , które już dzieci czytają i piszą wprowadzamy wyrazy 3 – sylabowe. Lub położenie nacisku na maksimum wysiłku w doskonaleniu techniki czytania lub pisania zmierzając do poprawnego kształtowania i rozwoju procesu czytania i pisania. Np. przejście do czytania i pisania właściwego, bez wyodrębniania sylab podczas odczytywania lub zapisywania wyrazów czy zdań.
5. Kontrastowa zmiana rodzaju ćwiczeń, przejście na drugi tor pracy: materiał bezliterowy. Cele: odprężenie, relaks, nieznaczne usprawnienie bądź stymulacja dla tych dzieci, które mają zaburzenia lub opóźnienia funkcji percepcyjno – motorycznych. Mogą to być: ćwiczenia rytmiczne, układanka, mozaika, gra w domino, loteryjka obrazkowa.
6. Po odprężeniu końcowy moment zajęć o charakterze podsumowującym. Sprawdzamy efekty uzyskane łącznie z poprzednich zajęć. Sprawdzamy stan nabytych umiejętności i stopnia uaktywnienia poszczególnych funkcji oraz związków kojarzeniowych między nimi.

PODSTAWOWE KRYTERIA OCENY ZAJĘĆ DYDAKTYCZNO – WYRÓWNWACZYCH.

I. Realizacja celów, szczególnie terapeutycznych.
II. Organizacja jednostki metodycznej ( planowość poczynań i ich celowość ).
III. Indywidualizacja pracy z dzieckiem pod kątem zaleceń zawartych w orzeczeniu poradni psychologiczno – pedagogicznej.
IV. Wykorzystanie pomocy terapeutycznych i ich zasób.
V. Stosunek do dziecka i atmosfera zajęć.
VI. Przestrzeganie zasad pracy korekcyjno – wyrównawczej.
VII. Bezpieczeństwo i higiena pracy ( w tym pracy umysłowej ).
VIII. Systematyczna współpraca z lekarzem, psychologiem, szerokie formy współpracy z domem rodzicielskim.
IX. Ogólna ocena metod pracy.
X. Organizacja i doskonalenie warsztatu pracy nauczyciela – terapeuty.
XI. Działalność uzupełniająca ( udział w zebraniach zespołu samokształceniowego, kursach, zadaniach dodatkowych ).


Opracowała:
mgr Renata Szostek
nauczycielka kształcenia zintegrowanego
w Zespole Szkół im. A. Mickiewicza
we Wręczycy Wielkiej
Szkoła Podstawowa

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie