Bajkoterapia to metoda coraz częściej stosowana w terapii dziecka .
Baśniowe opowiadania pomagają nazwać emocje i uczą, jak ważne są właściwe relacje z innymi osobami .
Bajki psychoedukacyjne , zdaniem pani Bogny Białeckiej , psycholog, to fachowa nazwa opowiadań, które uczą , jak radzić sobie z nieprzyjemnymi emocjami.
Bajki te to zwykle krótkie utwory, w których główny bohater ( zwierzątko lub dziecko , z którym słuchacz może się łatwo identyfikować ) przeżywa trudną emocjonalnie sytuację.
Radzi sobie z nią dzięki przyjaciołom, którzy pomagają mu nazwać stan emocjonalny, wyjaśniają związek przyczynowo-skutkowy między danym zdarzeniem a doznawaniem emocji i pokazują , jak skutecznie sobie z nią poradzić.
W bajce psychoedukacyjnej pojawiają się różnorodne trudności, zachęcanie do mówienia o problemach i poszukiwanie skutecznych rozwiązań. Ukazywane są też wzory pozytywnego myślenia , nastawionego na działanie.
Społeczna kampania " Cała Polska czyta dzieciom " potwierdza, że dzieci lubią słuchać bajek i opowiadań. Bardzo mocno wczuwają się wówczas w sytuację bohaterów, wraz z nimi przeżywają fantastyczne przygody, a jednocześnie zdają sobie sprawę , że to bajka , dlatego czują się bezpieczne. Baśniowy świat wyznacza pewien porządek , wiadomo kto jest zły, a kto jest dobry, fabuła jest łatwa do śledzenia , a dobro zawsze jest nagradzane.
Baśniowe opowiadania wspierają rozwój dziecka i wzbogacają jego wiedzę . Pomagają nazwać emocje i uczą , jak ważne są właściwe relacje z innymi osobami.
Przykład bajki psychoedukacyjnej:
LEKCJA DOBRYCH MANIER
W poniedziałek, dwaj koledzy, Łukasz i Jarek, którzy byli uczniami klasy piątej , pisali sprawdzian z matematyki. Dzień wcześniej Jarek nocował u Łukasza i zamiast uczyć się , bawili się klockami lego , grali na komputerze i jeździli na deskorolkach po całym osiedlu.
Kiedy pani zapisywała na tablicy treść zadań , Łukasz szybko zajrzał do zeszytu , ale trwało to krótko , bo nauczycielka skończyła właśnie pisać. Na rozwiązanie testu mieli całą godzinę lekcyjną. Jarek z ośmiu zadań rozwiązał tylko dwa i na dodatek nie wiedział czy dobrze.
Łukasz zaś pukał się ciągle długopisem po głowie jakby myślał, że to mu pomoże odtworzyć szczątkowe informacje. Wszyscy uczniowie oddali kartki, a koledzy siedzieli bezradnie w ławce.
Gdy z niechęcią podali pani prace, nauczycielka popatrzyła na nich i powiedziała :
- Oj, chłopcy, chłopcy... -po czym wzięla klucz i wyszła z sali.
Następnego dnia nauczycielka oddała sprawdziany. Niestety, Łukasz i Jarek po raz kolejny otrzymali jedynkę. Niezadowoleni chłopcy umówili się , że zaraz po lekcjach spotkają się w parku , gdzie dla odreagowania szkolnego niepowodzenia , będą szaleć na deskorolkach.
Park znajdował się w samym środku miasta. Był jego ozdobą i miejscem towarzyskich spotkań.
Rosły na jego terenie piękne, rzadko spotykane gatunki drzew i krzewów, a uwagę wszystkich przyciągał rozłożysty platan.
Chłopcy chcieli pojechać starą trasą , która była zarośnięta przez gałęzie. Wpadali na zarastające drogę konary i pięknie kwitnące krzewy różane , łamali gałęzie dębowe, a dla poprawienia humoru wyrysowali scyzorykiem inicjały swoich imion, kalecząc korę pięknego platanu.
- Masz ty krzaku, to za moją jedynkę ! - wrzasnął Łukasz, łamiąc gałąź.
- A to ode mnie ! -wołał Jarek i kopał brzozę.
Młodzieńcy dopięli swego - utorowali sobie drogę.
Nagle zza drzewa , ni stąd ni zowąd, wyszła starsza kobieta. Była ubrana w sukienkę malowaną w kolorowe kwiaty, kapelusz, w który wplecione były gałązki wierzbowe, a jej buty ozdobione były zielonym mchem i fiołkami.
Koledzy stali przez chwilę nieruchomo. Postać , którą spostrzegli , wydawała im się dziwaczna , ale zarazem baśniowa.
- Witam was, mam na imię Róża i opiekuję się tym parkiem od kilku wieków. A wy jak macie na imię?- uprzejmie spytała kobiecina.
Chłopcy ze strachu nie potrafili przypomnieć sobie imion.
- Widziałam przed chwilą co zrobiliście - mówiła dalej Róża.
Sprawiliście ból moim przyjaciołom: drzewom, krzewom i kwiatom, które rosły tu spokojnie, będąc ozdobą tego pięknego parku i mieszkaniem dla ptaków.
- Czy uważacie, że to, co zrobiliście , było rozsądne?- powiedziała do nich Róża.
Oni spojrzeli na siebie i ze spuszczonymi głowami odpowiedzieli, że to było bardzo niemądre zachowanie.
- Tak myślałam... Skoro tak , to posłuchajcie co mam wam do powiedzenia - z opanowaniem i spokojem powiedziała do nich.
- Chodzicie do szkoły, prawda ?- zapytała Róża.
-Tak.- nieśmiało odpowiedzieli chłopcy.
- No jeżeli tak, to z pewnością mieliście lekcję poświęconą drzewom i innym roślinom. Wiecie jak pożyteczne są wszelkie rośliny , więc pod żadnym pozorem nie wolno ich niszczyć !
Jestem przekonana, że wiecie o tym doskonale i dlatego mam dla was prezent, który w każdej sytuacji przypomni wam o tym.-skończyła mówić staruszka.
- A co to za prezent?-nieśmiało zapytał Łukasz.
- To czarodziejskie listki dobrych manier. One wskażą wam , jak postępować w swoim życiu.
Wykorzystajcie to życie mądrze , bowiem macie je tylko jedno. Bądźcie przykładem dla innych i nie sprawiajcie więcej przykrości ludziom , roślinom i zwierzętom.- uśmiechnęła się Róża i zaraz potem zniknęła.
- Dziękujemy pani za wszystko ! Od teraz staniemy się już lepsi !- krzyczeli chłopcy, ale odpowiadało im tylko echo.
Jarek wziął do ręki pięć czarodziejskich listków i głośno odczytał :
- Będę strażnikiem przyrody !
- Będę opiekował się parkiem i dbał o jego piękno !
- Będę radosny, bo wówczas nie zrobię krzywdy nikomu !
- Będę umiał przepraszać za swoje czyny !
- Będę zdobywał coraz większą wiedzę i pożytecznie stosował ją w życiu codziennym !
A wy, jak myślicie, czy chłopcom uda się dotrzymać obiecanego słowa ?
Autor : Wiesława Kaniasty
Słowo wstępne zredagowano na podstawie artykułu Bogny Białeckiej p.t.: " Bajkoterapia ". |
