Jest to inscenizacja przeznaczona do realizacji w klasach początkowych. Można zaangażować do niej 15-20 uczniów. Nie wymaga scenografii. Zawiera m.in. scenkę dramową.
Narrator:
1. 26 maja to najpiękniejszy dzień w roku. W tym dniu wszystkie mamy ob-darzone są szczególnymi dowodami miłości. Przedszkolak przynosi swo-jej mamie laurkę, uczeń własnoręcznie wykonany upominek, a dorośli nieraz żyjący z daleka od matek ślą im najlepsze myśli, kwiaty i piosenki.
My także dzisiaj swoim mamom składamy najserdeczniejsze życzenia płynące z małych, ale gorących serc. Niech nasze słowa będą dowodem wdzięczności i szacunku należnego każdej mamie.
2. Matka, to najwspanialsze słowo świata. Zawiera w sobie niewypowie-dzianą dobroć, przyjaźń, wierność, wiarę w to wszystko, co piękne i szla-chetne. Słowo matka to po prostu miłość.
3. Za to wszystko, co dla nas robicie, za nieprzespane noce spędzone przy naszych łóżkach, za smutek, który pojawia się na waszych twarzach, kie-dy jesteśmy chorzy, albo zachowujemy się źle, za uśmiech, którym wita-cie każdy nasz powrót do domu i każdy nasz sukces, serdecznie wam dziękujemy.
Dziecko 1.
Kto to jest?
Od rana do późnej nocy o nas się kłopocze.
Dba o ciepło, w ogień dmucha, czapki szyje nam z kożucha.
Ciepły kołnierz, ciepły szalik, byśmy zimna nie zaznali.
Z nami troski wszystkie dzieli, pragnie byśmy byli weseli?
Dziecko 2.
Chyba wszyscy się zgadzamy, że to nasze...
Wszyscy
...Mamy!
Dziecko 2.
Chciałbym w tym dniu powiedzieć
Jakieś ciepłe słowo...
Jakąś wyrazić myśl wspaniałą...
Ale pragnienie owo
Tak jakoś trudno ubrać w odpowiednie słowo,
Więc powiem prosto i szczerze:
Kocham Cię, mamo.
Dziecko 3.
A teraz naradę otwieramy,
za co kochamy nasze mamy.
Dziewczynka 1.
Najbardziej kocham moją mamę za to, że jest bardzo pracowita i dba o mnie
Nie skarży się na swój los i nie narzeka.
Dziewczynka 2.
Kocham swoją mamę najbardziej za to, że jest ładna i elegancka, ma ładne oczy i ładne włosy, jest wesoła i często się śmieje. I nie lubi stać w kolejkach. To mi się bardzo podoba, bo ja też tego nie lubię.
Dziewczynka 3.
Najbardziej kocham moją mamę za to, że mi kupuje ładne ubrania, że mi nie żałuje na gumę do żucia i czekoladę, chociaż nawet ma mało pieniędzy.
Chłopiec 1.
Najbardziej kocham moją mamę za to, że mnie rozumie, i że jest sprawiedliwa. Nigdy nie gniewa się o takie rzeczy, które zdarzają się przypadkiem, kiedy nie-chcący coś stłukę lub zniszczę...
Raz nawet zgubiłem sporo pieniędzy i wróciłem z płaczem, powiedziała: Trud-no synku nie płacz już. Na drugi raz staraj się bardziej uważać. Lubię ją też, dla-tego, że nie kłóci się z tatą. Nawet o to, że on za mało zarabia...
Chłopiec 2.
Najbardziej kocham moją mamę za to, że jest dobra dla wszystkich, dla całego świata, dla wszystkich dzieci, nawet dla tych, o których tylko czyta w gazetach, słucha w radiu, i które ogląda w telewizji. Bardzo się oburza, że są dzieci głodne i aż zaciska dłonie, kiedy o tym słyszę.
I zawsze zapisuje sobie numery konta, gdzie można przesyłać pieniądze, i wysy-ła choćby parę złotych dla tych biednych dzieci.
Chłopiec 3.
Mama uśmiecha się do innych ludzi, chociaż sama czasem ma zmartwienie i pomaga, jak może.
Nie przechodzi obojętnie obok głodnych, bezdomnych psów i kotów, karmi je, a jeżeli są bardzo słabe mama przygarnia je, a potem szukamy dla nich kogoś do-brego albo umieszczamy w schronisku, chociaż schronisko to już ostateczność.
Chłopiec 4.
Muszę jeszcze opowiedzieć o takiej przygodzie w autobusie. Mama siedziała, ja stałem, obok, kiedy wsiadł na przystanku starszy pan z laską. Zaraz zerwała się młoda dziewczyna i zawołała na cały autobus:
Dziewczyna.
Proszę niech pan siada! Pan przecież jest inwalidą i nie może stać!
Chłopiec 4.
Ten pan poczerwieniał i powiedział do dziewczyny:
Pan.
Dziękuję pani mogę stać.
Chłopiec 4.
Wzruszyła ramionami i usiadła z powrotem. Autobus szarpał i ten pan z trudem utrzymywał równowagę. Po chwili moja mama podniosła się i powiedziała do niego z uśmiechem
Mama
My już wysiadamy, proszę pana, zwalnia się miejsce.
Chłopiec 4.
Ten pan uchylił kapelusza, spojrzał uważnie na mamę i zapytał:
Pan.
Czy na pewno pani już wysiada?
Chłopiec 4.
Już chciałem się wtrącić i przypomnieć mamie, że mamy jeszcze ze 4 przystan-ki, a ona ścisnęła mnie mocno za rękę.
Mama.
Ależ oczywiście, że wysiadamy.
Chłopiec 4.
Pan z laską podziękował i usiadł, a my wysiedliśmy. I na tym samym przystan-ku bardzo długo czekaliśmy na następny autobus. Było bardzo zimno i padał deszcz, i byłem trochę zły na mamę... Ale potem rozjaśniło mi się w głowie i zrozumiałem, dlaczego wysiedliśmy. I wtedy poczułem, że jeszcze bardziej ko-cham moją mamę.
Dziecko 5.
A jaka jest twoja mama?
Dziecko 6.
Moja mama jest jak złote słońce,
I jak rosa srebrzysta na łące.
Choć potrafi też jak groźna burza
Krzyknąć, gdy ją coś oburza.
Dziecko 5.
A twoja?
Dziecko 7.
Moja mama jest jak piękny kwiat.
I tak cicha, delikatna, jak stokrotka.
Czuła, dobra jak polna tymotka
I dlatego ją kocham tak.
Dziecko 5.
Jeśli nasze mamy tak bardzo kochamy, to, co im dzisiaj w darze damy?
Dziecko 7.
Myślę, że słowo KOCHAM.
Dziecko 8.
Ile ryb żyje w morzu,
Ile ptaków jest w przestworzu,
Ile gwiazd na niebie lśni,
Tyle, mamo, tu na świecie,
Dni radosnych – twoje dziecię
Dzisiaj z serca życzy ci.
Dziecko 9.
Droga mamo, niech pogoda
Życiu twemu stale świeci.
W niepogodę sił ci doda
Szczera miłość twoich dzieci.
Dziecko 10.
O, słońce wyjrzało zza chmury,
Jakoś tak jasno i ciepło.
Ktoś po schodach idzie do góry.
Otworzę drzwi, bo chyba wiem, kto.
Dziecko 11.
Dlaczego w domu staje się inaczej,
Choć niby wszystko wydaję się tak samo?
Bo o tej porze wraca z pracy mama.
Czy lubisz mnie mamo, choć troszeczkę?
A jeśli tak, to jak?
Mama.
Lubię cię jak koteczkę białą, która w ramionach pieszczę.
Dziecko 11.
To mało, powiedz, jak jeszcze?
Mama.
Lubię cię, jak gałązkę zieloną, która wystrzela w niebo listkami.
Dziecko 11.
Listki opadną. Takie lubienie, to na nic.
Mama.
Lubię cię jak biedronkę, kiedy ta już przed lotem lekkim skrzydełkiem rusza.
Dziecko 11.
Nie chcę!. Biedronka jest mała, a ja jestem duża.
Mama.
Lubię cię jak chmurkę różowiejącą w blasku promieni.
Dziecko 11.
Chmurka jest beksa, w deszczową łzę się zmieni.
Mama.
Lubię cię...
Nie, nie lubię, lecz kocham.
Dziecko 11.
Kochasz? Jak co? Mów szybko, każde twe słowo łykam.
Mama.
Kocham, jak świat cały, ty mój dzióbku od starego czajnika.
Dziecko12.
Mamo, choć z nami!
Damy ci łąkę z kwiatami.
Ze skowronkiem, ze słonkiem.
Do wąchania, słuchania, patrzenia.
Dziecko 13.
Nawet, gdy się zachmurzy na niebie,
Nawet, gdy się kłopotów nazbiera,
My uśmiechajmy się do siebie zawsze, tak jak teraz.
Opracowała:
mgr Ewa Gańska
ZSP nr 4 z Oddziałami Integracyjnymi
w Świnoujściu
|
