Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Proces uczenia się języka obcego a wiek i indywidualne cechy ucznia

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 6875 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Tytuł: Proces uczenia się języka obcego a wiek i indywidualne cechy ucznia

Uczenie się języka obcego to niezwykle żłożony proces. To swego rodzaju próba, jakiej jest poddawana osoba, pragnąca władać w mowie i piśmie wybranym przez siebie języku. Niestety, znaczący odsetek osób uczących się języków obcych nie przechodzi pomyślnie tej próby. Mam na myśli te osoby, które mimo wszystkich starań, nie są w stanie opanować języka obcego. Nasuwa się na myśl pytanie, dlaczego? Po której stronie leży proble? Po stronie nauczyciela, nie potrafiącego przekazać w należyty sposób wiadomości, czy po stronie niewłaściwie dobranej metody do ucznia i jego predyspozycji?
Osobowość ucznia i zespół cech indywidualnych mają olbrzymi wpływ na sukces w przyswajaniu języka obcego. Nie od dziasiaj wiemy, że są ludzie mniej lub bardziej uzdolnieni do języków. Jedni swobodnie opanowują język obcy, inni zaś, będąc w tym samym wieku i ucząc się w tych samych warunkach, napotykają na duże trudności.
Tempo przyswajania języka zależy od jakościowo odpowiedniego materiału językowego. W przypadku nauczania języka obcego, mamy tu do czynienia z procesem sztucznym, sterowanym przez nauczyciela, a kolejność przyswajania wiadomości językowych jest tu w poważnym stopniu narzucona zarówno przez materiały dydaktyczne jak i przez samego wykładowcę.
Jako osoby, sterujące tym procesem, nie powinniśmy zapominać, że w uczeniu się języka obcego najważniejsze dla ucznia jest sytuacja, kiedy język, który go otacza, w niewielkim stopniu przekracza jego aktualną kompetencję językową. Na ogół język obcy jest wprowadzany w szkole poprzez konstruowanie prostych i krótkich zdań, a na lekcji organizowanych jest wiele powtórek a tempo mowy jest zwolnione i przerwy wydłużone. Bardzo często, niestety, nauczyciela obchodzi jedynie forma (końcówki, odpowiednie słowa posiłkowe, itp.), a nie sama treść wypowiedzi ucznia. Zdaniem Krashena, warunkiem przyswojenia sobie języka jest tzw. interakcja ze zrozumieniem, czyli używanie języka dla autentycznej potrzeby komunikacji.
W całym procesie uczenia się języka należy pamiętać, że każdy uczący się języka obcego to skomplikowana indywidualność, jeśli chodzi o style (strategie) uczenia się. Różne są też cele, dla których uczący się poznają język. Dlatego reż należałoby traktować indywidualnie. Niestety w warunkach klasowych (szczególnie w polskich szkołach) nie jest to jednak możliwe.
Nauczyciel sterujący procesem dydaktycznym powinien być świadom tego, że dziecko w uczeniu się języka obcego wykazuje przewagę pamięci mimowolnej nad dowolną. Nie jest więć w stanie dokonać świadomej selekcji materiału przeznaczonego do uczenia się i samodzielnie pracować nad jego zapamiętaniem. Uczący się w tym wieku nie wykonuje logicznych powiązań w materiale językowym, ani też nie wyciąga wniosków. Oznacza to, że jest on tym samym nastawiony na zapamiętanie wyrazów oznaczających pojęcia konkretne, a nie abstrakcyjne. Z punktu widzenia szkoły i metodyki nauczania języków obcych, dobrze jest, dgy nowy materiał językowy będzie na lekcji wdrażany sukcesywnie i nie dłużej niż przez dwadzieścia minut. To do nauczyciela należy zadanie, aby tak umiejętnie "rozdysponować czasem", aby owe nowe zagadnienia (czasami bardzo trudne dla ucznia szkoły podstawowej) nie były bardzo dotkliwe w nauce i uciąliwe dla niego. Biorąc pod uwagę fakt, że dzieci w wieku (wczesno-)szkolnym mają ograniczoną zdolność do koncentracji uwagi na jednej rzeczy, powinien nauczyciel wprowadzać nowe zagadnienia w trakcie zabaw, a nie jako wyraznie osobna "część lekcji", następująca dopiero po powtórzniu wiadomości z ostatnich lekcji.
Najważniejszymi cechami wpływającymi na lepsze rezultaty w przyswajaniu języka obcego są tu mniejsza obawa przed wypowiadaniem się i gotowość do nawiązywania kontaktów. W procesie uczenia się lepiej jest być osobą pewną siebie, nastawioną na sukces, a ponieważ takie osoby mniej obawiają się popełniać błędy, swobodniej mówią w języku obcym, a praktyka w mówieniu przyspiesza z kolei przyswajanie języka. Osoby takie chętniej podejmują ryzyko wypowiedzi, co do poprawności której nie mają całkowitej pewności i mniej obawiają się kompromitacji.
Warunkiem opanowania języka jest kontakt z rozmówcą. Psychiczny kontakt. Bez potrzeby takiego kontakyu nie tylko nie ma porozumienia i interakcji językowej, ale także nie ma przyswajanie języka. Im większa potrzeba kontakyu, tym większa motywacja poznania języka. Potrzeba kontaktu to gotowość zrozumienia partnera i wczucie się w jego sytuację.
Cechy indywidualne ucznia to nie tylko cechy psychiczne. Ważniejsze są tu indywidualne strategie uczenia się i style uczenia się. Ausubel opisuje 18 stylów, a Hill aż 29. Reflekyjność i impulsywność, tolerancja i nietolerancja, szeroka i wąska katergoryzacja, motywacja - to tylko niektóre z cech.
Indywidualne cechy ucznia w przyswajaniu języka obcego czy drugiego przejawiają się chyba najbardziej w uzdolnienich językowych. Caroll wyszczególnia cztery rodzaje umiejętności (uzdolnień), stanowiących o globalnych uzdolnieniach językowych człowieka. Są to:
umiejętność kodowania fonetycznego, wrażliwość gramatyczna, uczenie się pamięciowe oraz zdolność indukcyjnego uczenia się języka.
Joan Rubin wymienia siedem głównych strategii i technik stosowanych przez dobrych uczniów, którzy osiągają dobre wyniki w naucę języka obcego, a mianowicie:
chętnie i dokładnie odgagują treść wypowiedzi obcojęzycznej; posiadają silną motywację porozumiewania się w L2 (Second Language); często reprezentują niski stopień inhibicji; zwracają uwagę na formę wypowiedzi (analizują ją); ćwiczą język; kontrolują własne wypowiedzi i wypowiedzi innych oraz zwracają uwagę na znaczenie wypowiedzi.
Reiss z kolei cytuje dzieśięć strategii autorstwa Stern. Należą do nich:
indywidualny styl uczenia się lub pozytywne strategi uczenia się; aktywne podejście do całości procesu uczenia się; tolerancja w stosunku do języka docelowego i wychodzenia ma naprzeciw, a także empatia w odniesieniu do jego użytkowników; wiedza techniczna na temat jak "zabrać się" do języka; strategie eksperymentowane i planowania; stałe poszukiwanie znaczenia; chęć ćwiczenia; chęć używania języka w procesie rzeczywistej komunikacji; auto-monitorowanie i krytyczna wrażliwość na używanie języka oraz stopniowe rozwijanie języka docelowego w oddzielny system odniesienia i uczenia się myślenia w tym języku.
Osiągający dobre wyniki w nauce uczniowie języków obcych reprezentują następujące cechy:
aktywie uczenticzą w procesie uczenia się języka poprzez wyszukiwanie, identyfikowanie i wykorzystywanie środowiska, w którym ten prces przebiega; rozwijają świadomość języka jako systemy poprzez dokonywanie porównań L1 (First Language) i L2 (Socond Language); rozwijają świadomość języka jako środka komunikacji i interakcji przez przywiązywanie większej uwagi do płynności wypowiedzi niż poprawności językowej;
akceptują i stawiają czoła efektywnym wymogom L2 poprzez wynajdywanie socjokulturowego znaczenia; poszerzają i korygują system L2 poprzez formułowanie sądów i monitorowanie.
Odnoszący dobre wyniki uczącu się języka może, ale nie musi mieć zahamowań. Dobrze się czuje z wieloznacznością. Stosuje różnorodne strategie, łącznie z monitorowaniem, formułowaniem sądów. Zwraca uwagę tak na formę, jak i na znaczenie. Lubi porozumiewać się z innymi, a uczenie się języka obcego sprawia mu przyjemość. Przede wszystkim dobty uczeń jest aktywnym uczestnikiem świadomego procesu uczenia się.
Grzegorz Szot

Bibliografia:

Arabski, J. 1997. Przyswajanie języka obcego i pamięć werbalna. Katowice: Wydawnictwo Śląsk
Ausubel, D. 1968. Educational psychology - a cognitive view. New Yor: Holt, Rinehart and Winston
Reiss, M. 1981. Helping the unsuccessful language learner. The Modern Language Journal, 65
Reiss, M. 1985. The good language learner: another lokk. The Canadian Modern Language Review, 41/3

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie