Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Przeciwdziałanie agresji u dzieci

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 3304 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 W dobie XXI wieku agresja to coraz bardziej aktualny temat zasygnalizowany zarówno przez pedagogów, psychologów, opinię publiczną i widoczny również w środkach masowego przekazu. Obserwujemy ostatnio nasilenie się zjawisk agresji już wśród małych dzieci. Problem ten nurtuje również zaniepokojonych rodziców. Można powiedzieć, iż agresja jest nieodłączna częścią naszego życia. Nawet niemowlę wyraża waleczna gotowość przezwyciężania sprzeciwu, w przypadku pragnienia kontaktów z osobą bliską głośno płaczem, krzykiem zwraca na siebie uwagę.
     Najczęściej agresja dzieci ujawnia się w przedszkolu. Najtrudniejszą rzeczą jest przełamanie zaklętego kręgu, w którym dziecko jest zamknięte, trzeba się tez wystrzegać, aby na agresje nie odpowiadać jeszcze nic innego większą agresją.
     Co oznacza pojecie "agresja w przedszkolu"? To nic innego jak: kłótnie, sprzeczki, przezwiska, obraźliwe słowa, ciągnięcie za włosy, prowokacja, popychanie, bicie, szczypanie, gryzienie, kopanie, zabieranie i niszczenie zabawek, wyśmiewanie, drwienie, dokuczanie.
     Agresja to również brak przyzwolenia na przyłączenie się do zabawy, wykluczenie kogoś z rozmowy, zabawy, zemsta, groźba, dręczenie, onieśmielanie.
     Obecność w grupie agresywnych dzieci stwarza liczne problemy. Zdarza się, że nagle zaczynają się bić, gryźć i drapać kolegów bez żadnej wyraźnej przyczyny. Trzeba sobie zdać sprawę, że one nie znają albo nie potrafią użyć innych niż agresja środków komunikacji. Dziecko agresywne można na jakiś czas izolować od grupy lub wyłączyć z określonych zajęć, jeśli się to okaże konieczne. Najważniejsze jest jednak, aby mu przywrócić poczucie własnej wartości, powierzając jakieś odpowiedzialne zadanie, np. ustawienie krzeseł, nakrycie do stołu, dyżur w szatni… W ten sposób będzie zobligowane do liczenia się z innymi.
     Trzeba jednak uważać, aby od dziecka nie wymagać zbyt wiele, domagając się przyrzeczenia "dobrego zachowania", którego nie będzie mogło dotrzymać. Może się także okazać, że niezbędna będzie pomoc psychologa. Jednak sami również możemy pomóc dziecku zdobyć umiejętności kontrolowania złości. Służą temu rozmowy indywidualne i zajęcia grupowe, w których dziecko uczy się konkretnych zachowań i sposobów radzenia sobie ze złością. Dziecko musi wiedzieć:

  • Jak pozbyć się złości, nie wyrządzając nikomu krzywdy?
  • Dlaczego ludzie się złoszczą?
  • Jakie sytuacje wywołują złość u ludzi?
  • Jakie skutki wywołuje złość?
  • Jak można powstrzymać się od złości?
  • Jak czuje się człowiek, kiedy jest zły?
  • Co mogę zrobić, gdy jestem zły i nie chce dłużej tak się czuć?
     Gdy miedzy dziećmi zaistnieje konflikt, pierwsza czynnością nauczyciela powinni być przerwanie go i ochrona dzieci przed wzajemnymi atakami agresji. Następnie wspólnie z dziećmi należy zastanowić się, dlaczego doszło do nieporozumienia, jak należało postąpić w danej sytuacji, gdy zabawa przebiegała pomyślnie, a następnie zachęcić do naprawienia szkody, złagodzenia wyrządzonej przykrości.
     Dziecięca agresja może być bezpośrednio skierowana przeciw osobie lub przedmiotom, które były powodem doznanego stresu. Czasem jednak jej ofiarą padają obiekty słabe np.: inne dzieci, zwierzęta, na których rozładowuje się stan napięcia emocjonalnego. Agresywne zachowanie może spełniać funkcję narzędzia umożliwiającego dziecku osiągnięcie zamierzonego celu. Stosuje więc metodę wymuszania i gróźb, a uleganie takim zachowaniom przyczynia się do wytworzenia stałej strategii postępowania. Dziecko bardzo szybko wyczuwa, że jego histerie, groźby powodują zmianę postępowania rodziców i konsekwentnie to wykorzystuje. Agresja, prowadząc do rozładowania w sytuacji trudnej, staje się zarazem źródłem nowych trudności. Odpowiedzią na dziecięcą agresję przeważnie bywa kara, która powoduje jedynie przejściowe zahamowanie, a następnie dalsze nasilenie stresu. Z tego względu kary nie można uznać za formę oddziaływania, która skutecznie przeciwdziała powstawaniu agresywnych zachowań. Takie zachowania mogą wynikać również z zaburzeń w funkcjonowaniu systemu nerwowego, a czasem schorzeń organicznych. Dlatego tez przejawy agresywnych zachowań powinny być obiektem zainteresowania i troski zarówno rodziców jak i wychowawców.
     Nie ma niestety "złotego środka", aby zaradzić takim zachowaniom można natomiast zastosować środki pomocnicze, służące pozbywaniu się narastającej złości, które są wcześniej poznane i zaakceptowane przez dziecko. Dajemy wówczas dziecku możliwość odreagowania negatywnych emocji formie:
  • dziurawienia kartki długopisem, piórem,
  • walka figurami złości,
  • "ludzik złości" maskotka, której opowiedzieć można o swoim zdenerwowaniu,
  • malowanie, bazgranie na dużych arkuszach papieru,
  • "pudło złości" z gazetami, które można rwać, zgniatać,
  • stosowanie różnych technik oddechowych,
  • przebiegnięcie się wzdłuż ogrodzenia,
  • zabawa "Wypuszczona para" – dmuchanie piórka, aby jak najdłużej utrzymało się w powietrzu,
  • uderzanie we wszystkie garnki i patelnie w kąciku złości
  • woreczek złości, w którym zamykamy złość
     ustawienie obok siebie tabliczki nastroju, rysunek czerwonej błyskawicy lub inny, lub przypięcie go do koszulki jest to ostrzeżenie dla innych: "Uwaga jestem zły!"
     Ucząc dzieci bezkonfliktowego rozwiązywania problemów, zaistniałe spory należy traktować poważnie, wnikać w ich przyczyny, wyjaśniać niewłaściwe postępowania i uzyskiwać możliwości załatwiania sporów bez sprawiania komukolwiek przykrości. Zachęcać dzieci do wypowiadania się w sprawach konfliktowych, wysuwania propozycji załatwiania ich, formułowania sądów dotyczących własnego i cudzego postępowania. Takie postępowanie ułatwia dziecku kontakty z rówieśnikami, ocenę sytuacji w wypadku nieporozumienia i przyjęcia najbardziej właściwej postawy. W systemie wychowawczym należy bezwzględnie zrezygnować z kar. Kara mają być ponoszone konsekwencje własnych czynów, np. rozrzucone zabawki trzeba posprzątać nawet kosztem późniejszego wyjścia na podwórko, odsuniecie od zabawy dziecka, które ja zakłóciło…
     W każdej sytuacji musi towarzyszyć dziecku bezwzględna akceptacja ze strony dorosłych. Akceptacja dziecka nie jego czynu!! (Ganimy czyn a nie dziecko)
     Pochwały powinny być udzielane nie tylko za "dobre zachowanie" (w przypadku dziecka agresywnego), lecz także za każda próbę powstrzymywania się od agresywnego zachowania. Chwalenie może być stosowanie trochę na "wyrost" – chwalenie wyprzedzające zachowanie dziecka.
     Każda sytuacja konfliktowa, trudna wychowawczo, wymaga omówienia z dzieckiem. Osoba dorosła spokojnie powinna wyjaśnić dziecku sytuację i pokazać konsekwencję jego czynów. Musimy mieć absolutna pewność, że dziecko rozumie co się stało, jakie to przynosi następstwa i dlaczego jego zachowanie nie jest pożądane społecznie. Tylko wówczas możemy liczyć na zmiany w funkcjonowaniu dziecka.

Agresja to rozpaczliwe wołanie o pomoc!!

Przykłady doraźnej eliminacji agresji: ZŁOŚĆ – darcie gazet, ugniatanie kulek, dmuchanie,
KRZYK – czytanie bajek terapeutycznych,
PŁACZ – rozmowa z dzieckiem, zainteresowanie dziecka czymś innym, kołysanie na kolanach, przytulanie,
BICIE – opowiadanie bajek terapeutycznych, ćwiczenia wyciszające, masaże, muzyka uspokajająca.
Przeciwdziałaniu agresji służą różnego rodzaju zabawy wyciszające, integrujące oraz pozwalające nazwać i zrozumieć swoje uczucia. Oto niektóre z nich:
  • ZABAWY NA POWITANIE GRUPY (integrujące ja i wprowadzające radosny nastrój)
    1. Witam wszystkie dzieci, które się wyspały…które maja siostrę…które maja brata…które maja czerwone skarpetki…dzieci które czuja się powitane machają rączką
    2. Powitanie iskierki: "Iskierkę radości posyłam w krąg niech powróci do moich rąk"
    3. Powitanie klaśnięciem do kolegi obok.
    4. Powitanie różnymi częściami ciała: ramionami, plecami, głowami, stopami
    5. Powitanie ze śpiewem: Jak to miło i wesoło gdy stoimy razem w koło (każdy po kolei wymienia swoje imię);hu-hu-ha, hu-hu-ha dziecko dobre serce ma
    6. Witam was, witam was zabawę rozpocząć czas…
  • INNE ZABAWY
    1. "Szukanie złości w samym sobie" – na narysowanej sylwetce człowieka dziecko kredka rysuje gdzie mieści się jego agresja (omawiając rysunki dzieci zastanawiają się nad swoja złością, nazywają ją słowami). Następnie nauczycielka tłumaczy dzieciom, że nie są przecież sama złością, że są dobrymi dziećmi, posiadają wiele pozytywnych cech. Każdy zastanawia się co jest w nim dobrego a nauczycielka spisuje to na odwrotnej stronie kartki.
    2. "Zróbcie miejsce – nadchodzę" – dzieci chodzą po Sali powtarzając te słowa, przechodząc od szeptu do krzyku.
    3. "Plakat złości i zadowolenia" – dzieci podzielone na dwie grupy, pierwsza wycina z kolorowych gazet i nakleja na karton wszystko co kojarzy się z agresją, druga to co kojarzy się z zadowoleniem, radością (następnym razem role się odwracają).
    4. "Podaj wymówkę" – zadaniem dziecka jest uzasadnić swoja odmowę np. wspólnej zabawy, pomocy koledze…
    5. "Odegraj scenkę powodująca agresję" – ważna jest analiza przedstawionej sytuacji.
    6. "Nadepnąć na odcisk" – dzieci w parach w rytm muzyki przeciągają się na rozłożoną miedzy nimi gazetę (opanowanie i przezwyciężenie agresji).
    7. "Narysuj ZŁOŚĆ - zrób z niej RADOŚĆ" – rysowanie plakatu złości, potem przerabianie go w radość.
    8. "Latarnia morska" – jedno dziecko jest latarnią, która woła tutaj, dwoje dzieci to statki (z zawiązanymi oczami) reszta dzieci to kry pływające po wodzie, wydające ostrzegawczy sygnał PI PI…po skończonej zabawie dzieci "statki" mówią jak się czuły.
    9. "Wykrzycz swoją złość" – możliwość wykrzyczenia całej swojej złości, pokazania rozczarowania, zatopienia się w smutku daje dzieciom dużą przyjemność. Przeżywają siebie jako głośne, silne, zasmucone i spontaniczne. To przeżycie zasila konto rozwijającej się pewności siebie. Takie ćwiczenie trzeba zasilać rozmową, pytaniami typu: kiedy się strasznie rozzłościłeś, co wtedy zrobiłeś, czy było to dobre, a może wcale nie było to dobre, czy zrobiłbyś to jeszcze raz, dlaczego tak lub nie?
    10. "Okno uczuć" – szary papier dzielę na 4 części – okienka, dzieci dzielę na równe 4 grupy i zlecam im 4 zadania 1 zadanie: puszczam bardzo spokojny utwór muzyczny (harmonijny) dzieci maja współpracować ze sobą tak aby powstał jeden rysunek pełen harmonii i nadać mu wspólny tytuł
      2 zadanie: puszczam muzykę agresywną, każde dziecko trzyma w ręce jedną kredkę i ma za zadanie walczyć o swoje miejsce w oknie (konflikt w grupie)
      3 zadanie: puszczam muzykę neutralną, każde dziecko zaznacza swoje pole w okienku i rysuje na nim co chce
      4 zadanie: puszczam muzykę neutralną, dzieci muszą się dogadać i wspólnie stworzyć jeden rysunek (aby wyszedł musza być zgodne).
     W kontaktach z dziećmi agresywnymi bardzo ważne jest, by rozmawiać o uczuciach – dzieci i swoich; np. chcąc wyrazić swoje niezadowolenie z powodu zachowania dziecka nie karcić go słowami, że "jest złe" lecz powiedzieć "Bardzo było mi smutno z tego powodu, że….", "Źle się z tym czułam, kiedy…", "Przykro mi było, gdy…"
     Dobrą strategią przeciw agresji jest:
  • odpowiednia kolorystyka pomieszczeń dziecięcych,
  • otwarta postawa dorosłego wobec dziecka
  • unikanie zabawek, książeczek, filmów wywołujących agresję
  • stosowanie zabawek pozwalających "wypłynąć agresji"
  • dobra organizacja dnia
  • kącik relaksacyjny
  • dobry przykład i życzliwość dorosłych
  • "zmuszanie" dzieci do myślenia nad swoi zachowaniem (w razie złości, agresji – posadzić na specjalnie do tego przeznaczonym krzesełku z poleceniem: USIĄDŹ – POMYŚL
  • w niektórych przypadkach współpraca z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną
Pamiętajmy, że :
Agresja to rozpaczliwe wołanie o pomoc!!!!
Dobre słowo leczy smutek!!!!!!

mgr. Maria Opala

mgr. Agata Ryzop

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie