Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Przypadek Adasia

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1732 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 
Elżbieta Grad - "Przypadek edukacyjno- wychowawczy Adasia"

OPIS I ANALIZA PRZYPADKU EDUKACYJNO-WYCHOWAWCZEGO


ROZPOZNANIE I PRÓBA ROZWIĄZANIA PROBLEMU EDUKACYJNO-WYCHOWAWCZEGO

1. IDNTYFIKEACJA PROBLEMU

     Adaś ma 8 lat i obecnie jest uczniem klasy drugiej szkoły podstawowej.
     W roku szkolnym 2003/2004 Adaś został przyjęty do klasy pierwszej, w której to klasie otrzymałam wychowawstwo.
Jako 7-latek wyróżniał się :

  • nadmierną ruchliwością, która powodowała dekoncentrację nie tylko jego samego, ale i pozostałych uczniów,
  • wielką trudność sprawiało mu dokonywanie analizy i syntezy wzrokowej,
  • nie różnicował dźwięków w nagłosie i wygłosie,
  • mówił swoim językiem, który był niezrozumiały dla dzieci, ja rozumiałam tylko pojedyncze słowa,
  • w czasie zajęć mówił sam do siebie i po swojemu, ale nie chciał aktywnie uczestniczyć w zajęciach,
  • na zajęciach bawił się i przeszkadzał koledze z ławki,
  • bardzo niechętnie poznawał litery pisane , a o czytaniu nie było mowy,
  • był bardzo słabo rozwinięty manualnie, litery prawie nieczytelne, a prace plastyczne przedstawiały tylko jeden element, co sprawiało, że prace były prymitywne i schematyczne.
     W ciągu roku szkolnego obserwowałam, jak coraz częściej panuje nad swoimi emocjami, nie gniewa się tak często na nas , rzadziej wpada w gniew. Po cichu , do ucha zaczął czytał mi krótkie sylaby- literując, a wyrazy wypowiadane przez Adasia były bardziej zrozumiałe.
    Od początku kariery szkolnej uczeń uczęszczał na zajęcia korekcyjno- kompensacyjne i zajęcia wyrównawcze.

2.GENEZA I DYNAMIKA ZAJĘĆ
     Po przeprowadzeniu wywiadu z mamą chłopca dowiedziałam się, że chłopiec do trzeciego roku życia przebywał w Domu Dziecka . Obecni rodzice zaadoptowali chłopca, który w ogóle nie mówił, bał się każdego obcego człowieka, ale miał za to cudowne oczy i urzekający uśmiech, który umiała dostrzec tylko obecna mama Adasia.
     Z relacji mamy wynika, że w poprzedniej rodzinie , z której zabrano chłopca do Domu Dziecka był bity , bardzo często pojawiał się alkohol, dziecko zostawało po kilka dni samo w domu bez opieki, a do Domu Dziecka Adam trafił jako 1,5 roczne dziecko.
     Od pięciu lat chłopiec mieszka w pełnej rodzinie , która kocha go i robi wszystko, by w snach nie wracały smutne wspomnienia. Pierwsze dni w nowym domu też nie upływały w cudownej atmosferze. Nowi rodzice uczyli się być rodzicami , a Adam musiał przystosować się do nowej sytuacji. Chłopiec w dalszym ciągu nie mówił, moczył się , bał się wszystkiego co nowe.
     Po osiągnięciu wieku 6 lat Adaś zaczął uczęszczać na zajęcia w klasie zerowej, w miejscu, gdzie mieszkał. Ponieważ, z chłopca śmiano się i dokuczano, że jest z Domu Dziecka, mama przeniosła go do przedszkola w drugiej części miasta.
Po badaniu otrzymał następujące zalecenia:
  • skierować chłopca do zespołu korekcyjno- kompensacyjnego;
  • indywidualizacja programu i dostosowanie wymagań do możliwości chłopca;
  • usprawniać manualnie i graficznie;
  • otoczyć indywidualną opieką pedagoga;
  • dawać więcej czasu na opanowywanie materiału;
  • wzmacniać pozytywami poczucie własnej wartości chłopca;
  • chwalić nawet małe postępy chłopca;
  • kontynuować terapię logopedyczną.
Zachowanie Adama od momentu podjęcia przez niego nauki w klasie I zmieniło się na lepsze, choć w dalszym ciągu zdarzają się uwagi o złym postępowaniu chłopca. Duże postępy zrobił Adaś również w nauce.

3. ZNACZENIE PROBLEMU

     Mając na uwadze przeżycia z bardzo wczesnego dzieciństwa Adama i środowiska, w jakim się wychowywał, wiedziałam, że muszę jak najszybciej wspomóc obecnych rodziców w walce z nadrabianiem zaległości z dzieciństwa i o to, by dziecko jak najszybciej dorównało swoim rówieśnikom w opanowywaniu swoich emocji i w nauce szkolnej. Od pierwszych dni pobytu Adama w klasie, chłopiec unikał zabaw z rówieśnikami ze względu na utrudniony kontakt słowny.
     Niechętnie podejmował nowe prace, często wpadał w gniew spowodowany brakiem umiejętności wykonania danego polecenia. Starał się unikać tego, co dla niego nowe i obce. Nie pamiętał poznanych liter, nie czytał, ale za to liczył bardzo chętnie do 10.Zachowanie dziecka początkowo budziło sensację, powodowało dezorganizację pracy innych, czasami prowokowało do zachowań odtrącających Adama. Często izolował się od grupy i problemów. Pozostawienie dziecka bez pomocy na pewno spowodowałoby zahamowanie w rozwoju i zamknięcie we własnym świecie. Chcąc uniknąć takich następstw, skierowałam Adama na zajęcia wyrównawcze. Chciałam pomóc dziecku przełamać barierę strachu, przyczynić się do odnoszenia drobnych sukcesów, które dadzą mu poczucie własnej wartości i chęć do podejmowania dalszych wyzwań.

4. PROGNOZA
1. NEGATYWNA
     Jeśli dziecko nie uzyska pomocy ze strony szkoły, domu rodzinnego, poradni to problemy związane z całokształtem rozwoju fizycznego, emocjonalnego i psychicznego będą się nasilać . W konsekwencji nastąpi zatrzymanie lub regres w rozwoju dziecka. Może to odebrać uczniowi możliwość ukończenia szkoły i zdobycia podstawowego wykształcenia. Adam może całkowicie zatracić wiarę we własne możliwości, odizolować się od świata, którego się boi i często nie rozumie.

2. POZYTYWNA
     Przy zastosowaniu środków zaradczych oraz ścisłej współpracy z rodzicami i pedagogiem , istnieje duże prawdopodobieństwo, że Adam zacznie odnosić drobne sukcesy, które przyczynią się do jego rozwoju na miarę możliwości i zachęcą do podejmowania nowych wyzwań. Adam ma szansę stać się w przyszłości osobą samodzielną, dobrze radzącą sobie w otaczającej rzeczywistości. Akceptacja innych spowoduje akceptację samego siebie i korzystnie zmieni stosunek do podejmowanych działań. Poczucie własnej wartości pomoże zniwelować strach, agresję i zachowania nieadekwatne do sytuacji. Praca na zajęciach wyrównawczych i korekcyjno- kompensacyjnych usprawni grafomotorykę i estetykę wykonywanych prac. Adam będzie mówił zrozumiale, opanuje technikę czytania i pisania z pamięci, jeszcze sprawniej będzie wykonywał działania matematyczne. Na miarę swoich możliwości rozwinie abstrakcyjne myślenie i będzie próbował wykorzystywać zdobyte umiejętności w praktyce.

5. ZASTOSOWANE ROZWIĄZANIA

Moje propozycje rozwiązań to:
  • częste i systematyczne spotkania wychowawcy z rodzicami;
  • poruszenie problemu na Radzie Pedagogicznej w celu ustalenia właściwego frontu oddziaływania wszystkich pracowników szkoły;
  • skierowanie dziecka na zajęcia wyrównawcze i korekcyjno- kompensacyjne i praca nad: właściwym okazywaniem emocji w różnych sytuacjach, ćwiczeniem percepcji manualnej, rozwijaniem mowy i myślenia, pobudzaniem pracy zmysłu wzroku , słuchu, usprawnianiem pamięci i spostrzegawczości, pracami z zakresu mówienia, pisania i czytania;
  • uzmysłowienie innym uczniom potrzeby akceptacji Adama;
  • zorganizowanie pomocy uczniowskiej dla chłopca;
  • ocenianie wysiłku i postępów , a nie efektów pracy;
  • stosowanie częstych pochwał, nawet za niewielkie postępy;
  • włączenie chłopca do życia klasy.
6. UWAGI O EFEKTACH PRACY Z UCZNIEM
     Uczeń obecnie kończy klasę drugą. W wyniku prowadzonych działań poczynił duże postępy. Sukcesem Adama jest to, że chętnie bierze udział w zabawach, kontaktuje się z innymi dziećmi, zachęcony wykonuje różne działania. Potrafi dłużej skupić się na zadanej pracy. Jest chętny do pomocy i godzi się ją przyjmować od innych. Bardzo chętnie wypełnia obowiązki dyżurnego. Jest bardzo zadowolony , gdy zleca mu się inne funkcje (podlewanie kwiatów).Stał się bardziej ufny i chętnie rozmawia na różne tematy. Gdy czegoś nie rozumie nie boi się pytać. Adam wypowiada się dużo wyraźniej i zrozumiałej, nieco usprawnił tempo czytania , jednak dalej głoskuje. Nie rozumie czytanego tekstu co sprawia, że działania matematyczne wykonuje bez błędnie , a zadania z treścią nie rozwiąże. Zna tabliczkę do 60.Pisze wszystkie litery i zna je , ale trudność sprawi mu zapisanie wyrazu lub zdania.
    Pisze w liniaturze , choć kształt liter wymaga poprawy. Chłopiec bardzo lubi matematykę i chętnie wykonuje poznane działania matematyczne. Jest sprawny fizycznie i uwielbia grać w piłkę nożną.
    Ścisła współpraca z domem chłopca, logopedą , pomoc w nauce ze strony rodziców pozwolą na osiągnięcie znacznych sukcesów w nauce.
     Uważam, że Adam pokonał wiele swoich problemów i jak na swoje możliwości odniósł duży sukces. Pragnę, aby chłopiec ten ukończył szkołę z oceną pozytywną, ale wiem, że będzie to możliwe tylko z pomocą wszystkich uczących go nauczycieli. Będę służyła pomocą nauczycielom , gdyż bardzo dobrze zostałam zapoznana przez rodziców chłopca z problemem, który dotyczy Adama.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie