Scenariusz zajęć w świetlicy –ZABAWY JAKICH MAŁO
Jednym z ważniejszych działań świetlicy szkolnej winna stać się działalność terapeutyczna. Problemy wynikające z zaburzeń rozwoju dziecka są wielorakie i należy je korygować. Świetlica jest odpowiednim miejscem do tego typu zajęć. Dlatego też w zajęciach w świetlicy szkolnej stosuję takie zabawy, która spełniają rolę techniki terapeutycznej.
Uczestnicy: wychowankowie świetlicy z klas I-IV
Czas trwania i miejsce:2h,świetlica szkolna
Cele:
1.Ksztaltowanie kultury współżycia w zespole
2.Zmniejszenie napięcia
3.Przełamanie onieśmielenia
4.Budzenie i rozwijanie zainteresowań teatralnych
5.Pobudzenie wyobraźni dzieci
6.Wdrażanie do swobodnej ekspresji ruchowej
Formy pracy:
-forma pracy zespołowej
-forma pracy indywidualnej
Zasady wykorzystane podczas prowadzenia zajęć świetlicowych:
-dobrowolność uczestnictwa
Metody pedagogiki zabawy:
-metody ułatwiające nawiązywanie kontaktu
-metody ułatwiające odprężenie i relaks
-metody animacji, opowieści ruchowej
Metody pracy i formy pracy terapeutycznej:
-zabawy grupowe
-psychodrama
-pantomima
-techniki relaksacyjne
Pomoce dydaktyczne: magnetofon i kasety z odpowiednimi nagraniami, bajka pt. ”Kubuś Puchatek”
Tok zajęć:
I.Przełamanie onieśmielenia
1.Powitanie
Cele: wywołanie zaciekawienia, przełamanie onieśmielenia
Przebieg: Uczestnicy siedzą w kręgu. Prowadzący podaje kolejne hasła, a uczniowie, których dotyczy wymienione kryterium, wstają, np. ”Witam wszystkich, którzy”:
-noszą okulary
-jedli jajka na śniadanie
-mają na sobie coś niebieskiego
-lubią chodzić do szkoły
2.Podawanie przedmiotu
Cele:ćwiczenie rozluźniające,zmniejszenie napięcia
Przebieg: Uczniowie stają w kole zwróceni twarzami do siebie. Prowadzący podaje woreczek z grochem, który uczestnicy przekazują sobie tak, jakby ten przedmiot był: bardzo ciężki, gorący, kruchy, cuchnący, lepki itp. Prowadzący zmienia polecenia po każdej rundce.
3. Chodzenie
Cele: ćwiczenie rozluźniające, przygotowanie do odgrywania scenek
Przebieg: Uczestnicy chodzą swobodnie po sali.Prowadzący zmienia, co jakiś czas polecenia, np.:
-chodzimy jak ludzie bardzo zmęczeni, smutni, radośni
-chodzimy z otwartym parasolem pod wiatr, skacząc po kamieniach, po gorącym piasku
-tworzymy „Ministerstwo Głupich Kroków” -każdy wymyśla śmieszny sposób chodzenia
II. Zabawy w „Teatr”
1.Zabawa w „Lusterko”
Przebieg:Dzieci dobrane parami stoją naprzeciwko siebie.Wskazane dzieci wykonują różne ruchy,gesty,ćwiczenia.Partnerzy robią to samo(są „lustrem kolegi).Na znak tamburyna zmieniają role.
2.Niezwykłe ludziki
Przebieg:Wychowawca jest reżyserem,dzieci – aktorami.Reżyser podaje aktorom role do zagrania np.: jesteście małymi piłeczkami,drzewami na silnym wietrze,żabami,robotami małymi kotkami,złymi psami, wesołymi małpkami,sennymi misiami itp.
Po zabawie wychowawca zadaje pytania:
-która rola była najprzyjemniejsza do zagrania?
-która była nieprzyjemna?(dlaczego?)
3.Zabawa w pantomimę
Przebieg:Dzieci w sposób pantomimiczny przedstawiają, czym lubią się bawić.Pozostałe dzieci odgadują.
4.Zabawa muzyczno –ruchowa
Przebieg:Improwizacja ruchowa przy muzyce-Piosenka tańczących robotów
III. Opowiadamy dzieciom bajkę
1.Wprowadzenie słuchania muzyki relaksyjnej,na której tle będziemy opowiadać dzieciom bajkę. Głównym bohaterem będzie każde dziecko.
Propozycja opowiadania:
Wyobraź sobie, że jesteś małym Kubusiem Puchatkiem. Wybrałeś się na spacer do lasu.Wtem zobaczyłeś wysoko w drzewie dziuplę z brzęczącymi pszczołami.Od razu skojarzyłeś sobie to spotkanie ze słodkim smacznym miodem.Postanowiłeś wdrapać się na drzewo. Wspinasz się wysoko aż w końcu spadłeś w dół. Potłuczony idziesz szukać pomocy u Krzysia mieszkającego na drugim końcu lasu. Krzyś pożycza Ci balonik Trzymając się balonika wznosisz się pod sam wierzchołek drzewa i częstujesz się miodem. Jesteś bardzo zadowolony. Nagle, co to? Co tak brzęczy coraz głośniej?Ach to pszczoły. Jedna z pszczół siada Ci na nos, odganiasz ją nerwowo. Ojej jak dużo pszczół! A wszystkie bardzo zdenerwowane. Bardzo się boisz, ale nadal próbujesz miodu. O! jaki słodki, jaki smaczny, najlepszy na świecie? Ale co to za chmura zawisła nad tobą.Ojej, to te niedobre pszczoły. Krzyś ratuje Cię z kłopotów. Strzela ze swojej strzelby i z balonika powoli uchodzi powietrze. Wracasz na ziemię. Nareszcie ziemia. Jaka ulga? Tu jesteś bezpieczny. Kładziesz się na trawie,jesteś już spokojny.Słońce osusza twoje ubranie. Leżąc słuchasz śpiewu ptaków i szumu liści.
Zajęcia takie działają uspakajająco,obniżają napięcie,wywołują poczucie bezpieczeństwa,wzmagają akceptację i wiarę w siebie.
Dzieci mają możliwość ruchu,śmiania się,swobody,krzyku itp. Mają możliwość wypowiedzenia się ruchem,gestem i mimiką.Dzięki aktywnym metodom uczniowie poznają swoje mocne strony,nabierają pewności siebie, rozwijają umiejętności interpersonalne,które pozwalają na satysfakcjonujące kontakty z rówieśnikami. Ponadto uczą umiejętności koncentrowania się i wyciszenia się.
Bibliografia:
Adamska H.: Działalność profilaktyczno-terapeutyczna świetlicy terapeutycznej, w: Świetlica szkolna szansą do wykorzystania, red. Pietkiewicz M.Warszawa1988,WSiP
Chłopkiewicz M.: Osobowość dzieci imłdzieży.Warszawa1979 WSiP
Chomczyńska-Miliszkiewicz,Pankowska D.: Polubić szkolę, Warszawa 1955 WSiP
Jak żyć z ludźmi?.Program profilaktyczny dla młodzieży.Warszawa1989 MEN
Płyta CD-Kształcenie zintegrowane, kl.III., Wesoła Szkoła.
mgr Wioleta Widzińska |
