Cel główny: zapoznanie rodziców z celami i wartościami wychowawczo – dydaktycznymi stosowania metod twórczych w pracy z dziećmi.
Pomoce: magnetofon, bębenek, kilka parasoli, skakanka i gazeta dla każdego dziecka
Zadania główne:
- Rozbudzanie ruchowej inwencji twórczej dzieci
- Poznanie możliwości własnego ciała
- Wyrabianie śmiałości i wiary we własne siły i możliwości
Przebieg:
- Czynności organizacyjne – zadania wstępne
- marsz po kole, zbiórka w gromadce, podanie zadań.
- Wyczucie własnego ciała – piosenka „Zabierz pieska na spacerek”
- Przy muzyce swobodny taniec, bieg, podskoki. Na przerwę zmieniamy się w dowolne zwierzątko tak aby np. nos dotykał kolana, palec nogi dotykał nosa itd. Zabawę powtórzyć 2-3x.
- Wyczucie płynności ruchu, przestrzeni i czasu – gra nauczycielki na bębenku
- Perkusja głośna - ciężka, dzieci naśladują chodzenie pod wiatr, wspinanie się pod górę,
- Perkusja cicha – lekka, bieg z wiatrem, bieg z górki. N - ka snuje opowieść wg własnego pomysłu.
- Wyczucie przestrzeni – zabawa ze skakankami
- Ze skakanek dzieci układają różnego kształtu chmurki, siadają przed nimi.
- Będziemy malować te chmurki siedząc ( chmurki są jasne, ciemne ).
- Kłaniamy się chmurkom – rysujemy je w powietrzu rękami, oglądamy na niebie (skręty tułowia)
- Czworakujemy wokół chmurek, przeskakujemy je, siadamy w środku chmury skrzyżnie.
- Wyczucie przestrzeni – muzyka nastrojowa
- W czasie muzyki dzieci rysują skakankami chmury, przebiegają wg zakreślonego projektu w znacznym powiększeniu.
- Na przerwę w muzyce – rysują znak pioruna, błyskawicy ręką z góry na dół do przysiadu.
- Wyczucie własnego ciała i przestrzeni – zabawa z gazetami przy muzyce marszowej
- Na sali n –ka rozkłada parasole w różnych miejscach. Dzieci z gazet robią parasol – ręce w górze,
- Spacer wokół parasoli oraz slalomem z wyprostowaną postawą w rytm muzyki.
- Kształcenie słuchu, poczucia rytmu – nagrane odgłosy deszczu, szum drzew, szelest liści.
- Krótka pogadanka na temat późnej jesiennej pogody (pochmurna, deszczowa..), rodzaje deszczu,
- Mały deszcz – uderzamy jednym palcem w gazetę,
- Duży deszcz – uderzamy wszystkimi palcami, ulewa – uderzamy całą dłonią,
- Zabawa w „Dyrygenta deszczowego” – dzieci słuchają muzyki i zgodnie z tym co słyszą z taśmy naśladują gazetą: odgłosy deszczu, szum drzew, szelest liści – dzieci grają jak chcą.
- Współdziałanie z partnerem – piosenka „W deszczowych kroplach”
- Przy piosence dzieci w parach skaczą, biegają, czworakują, obracają się w rytm muzyki, tworzą kałuże, przechodzą po nich, bawią się z deszczem.
- Wyczucie przestrzeni i czasu – muzyka głośna, cicha, wysoka, niska
- Dźwięki wysokie – dzieci podrzucają gazety wysoko, wspinają się na palcach,
- Dźwięki niskie – deszcz spadł na ziemie, są kałuże, przysiad,
- Muzyka głośna – dzieci szeleszczą gazetami,
- Muzyka cicha – dzieci starają się poruszać gazetami bezszelestnie.
- Wyczucie własnego ciała – piosenka „Pan Listopad”
- Rytmiczny marsz po sali, zgodnie z rytmem zgniatanie gazet w kulkę, rytmiczne przekładanie z ręki do ręki, podrzuty, a na koniec celowanie do kosza.
- Zakończenie – podziękowanie za zabawę, refleksje, marsz z piosenka „Deszcz po szybie ścieka”.
METODA GIMNASTYKI TWÓRCZEJ R. LABANA
Daje nauczycielom dużą swobodę wyboru zadań ruchowych. Przy prowadzeniu zajęć tą metodą należy dzieciom wyjaśnić co mają robić a to jak robić będzie zależało od ich pomysłowości, fantazji, doświadczeń ruchowych pokaz nauczyciela jest zbędny.
W metodzie tej występują różne formy ruchu:
- naśladowanie
- inscenizacja
- improwizacja
- taniec, opowieść ruchowa
- sceny dramatyczne
W zależności od poziomu przygotowania nauczycieli metoda Labana może być stosowana w formie:
- fragmentów zajęć
- ćwiczeń przy muzyce (lub bez muzyki )
- ćwiczeń z użyciem przyborów, przyrządów
Metoda gimnastyki twórczej oparta jest na 16 tematach. Pięć pierwszych W Gniewkowski proponuje dla grup starszych czyli 5-6 latków. Są to:
- wyczucie własnego ciała
- wyczucie przestrzeni
- wyczucie ciężaru ciała
- doskonalenie płynności ruchu
Należy szeroko stosować muzykę i rytm jako elementy towarzyszące ćwiczeniom ruchowym. Metoda Labana nie narzuca nauczycielowi żadnego schematu budowy lekcji, obowiązują jedynie trzy zasady konstrukcji zajęć:
- zasada wszechstronności
- naprzemienności wysiłku i rozluźnienia
- stopniowania trudności
Opracowała: Dorota Fortuna, nauczycielka Przedszkola Miejskiego Nr 11 w Jaśle |
