Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Ruch jako czynnik zapobiegający chorobom cywilizacyjnym

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 9245 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 


Czytając o rozwoju medycyny na przestrzeni wieków, z łatwością dostrzegamy, że pozytywny wpływ ruchu na zdrowie i sprawność ogólną człowieka był dostrzegany już w czasach starożytnych. Starożytni lekarze greccy, na czele z Hipokratesem, zalecali ruch, przede wszystkim spacery i biegi
dla celów profilaktycznych i leczniczych. W kolejnych stuleciach dobroczynny wpływ ćwiczeń fizycznych na organizm człowieka potwierdzała nauka i zalecali je lekarze, zwłaszcza osobom prowadzącym siedzący tryb życia.
W dzisiejszych czasach większość ludzi dostrzega ogromne znaczenie aktywności fizycznej dla zdrowia.
Systematyczna aktywność fizyczna jest niezbędnym i niezastąpionym składnikiem zdrowego stylu życia. Zapobiega bowiem powstawaniu
i rozwojowi wielu chorób cywilizacyjnych. Liczba tych chorób jest bardzo duża i obejmuje kilka grup. Jedna z nich, to choroby wynikające ze zmniejszenia między innymi aktywności ruchowej. Do takich chorób można zaliczyć: miażdżycę, chorobę niedokrwienną serca, nerwice, osteoporozę, bóle kręgosłupa, otyłość. Choroby te towarzyszyły ludzkości od dawna, lecz ich nasilenie we współczesnym świecie wzrosło, przede wszystkim w krajach uprzemysłowionych. Wiąże się to ze zmianą trybu życia, warunków środowiskowych oraz nienadążaniem procesów adaptacyjnych do tych zmian. Współczesny świat ulega tak szybkim przemiano, że człowiek za nimi nie nadąża. Choroby cywilizacyjne stały się główną przyczyną zgonów
i inwalidztwa ludzi.
Główną przyczyną zgonów z grupy tych chorób stanowią choroby serca, a wśród nich choroba niedokrwienna serca.
Choroba niedokrwienna serca to stan, w którym mięsień serca staje się niedokrwienny. Do schorzenia tego prowadzi miażdżyca tętnic wieńcowych, czyli odkładanie się substancji tłuszczowych na wewnętrznej powierzchni ściany tętnic. Miażdżyca jest największym zagrożeniem dla zdrowia i przyczyną przedwczesnego starzenia się wielu ludzi. W ostatnich latach notuje się wzrost zachorowań na tę chorobę. Coraz częściej proces miażdżycowy rozpoczyna się już w okresie młodzieńczym. Prowadzi on także do innych powikłań w postaci zawału mięśnia sercowego, zakrzepu naczyń mózgowych lub wylewu krwi do mózgu. Chociaż nie do końca poznano etiologię miażdżycy, to nie ulega wątpliwości, że pozytywny wpływ aktywności ruchowej na układ krwionośny jest ogromny.
Aktywność fizyczna zwiększa objętość tętnic wieńcowych i powoduje zwiększenie czynnościowych możliwości systemu naczyń obwodowych. Systematyczne ćwiczenia fizyczne w postaci spacerów lub innych ćwiczeń dynamicznych, wykonywane przez 15 – 20 min 3 – 4 razy w tygodniu wpływają na lepszą pracę serca i naczyń krwionośnych. Mają także wpływ na zmniejszenie tendencji do rozwoju miażdżycy tętnic wieńcowych. Wpływają bowiem na zwiększenie HDL we krwi, co osłabia odkładanie się cholesterolu w ściankach naczyń i tym samym zapobiega zwężaniu ich światła. Ruch wpływa korzystnie na mechanizm krzepnięcia krwi i równowagę neurohormonalną, obniża niebezpieczeństwo zakrzepu tętnic wieńcowych. Ćwiczenia fizyczne zmniejszają częstość powikłań zawału serca, zwiększają oboczne krążenie krwi, zmniejszają stężenie katecholamin w mięśniu sercowym, zwiększają masę lewej komory serca i zmniejszają skłonność do zaburzeń rytmu.
Pod wpływem wysiłku zachodzą także inne zmiany w układzie sercowo – naczyniowym. Mogą one działać zapobiegawczo wobec wielu schorzeń, a szczególnie:
- chorobie wieńcowej serca i jej powikłaniom
- chorobie nadciśnieniowej
- zmianom zarostowo – zakrzepowym w naczyniach mózgowych
- powikłaniom naczyniowym w cukrzycy
- żylakom kończyn dolnych
- chorobie Bürgera
- niedokrwistości pokrwotocznej i zaburzeniom niedoboru żelaza
Uboga aktywność fizyczna powoduje zmniejszenie ilości krwi krążącej
i zmniejszenie liczby erytrocytów. Wiąże się z tym zmniejszone dotlenienie organizmu, a co za tym idzie zmniejszenie wydolności fizycznej i upośledzenie organizmu człowieka.
Praca fizyczna i ćwiczenia dynamiczne mają ogromny wpływ na krążenie obwodowe. Praca nóg podczas chodzenia i biegania dostarcza ponad 30% energii potrzebnej do przemieszczania krwi w kierunku serca.
Rozwojowi miażdżycy sprzyja także nadciśnienie tętnicze. W dzisiejszych czasach jest ono jedną z przyczyn umieralności spowodowanej chorobami układu krążenia, stanowi także przyczynę zapadania na chorobę niedokrwienną serca.
Nadciśnienie występuje w każdym wieku. Etiologia choroby jest nieznana. Do niedawna sądzono, że aktywność fizyczna przy tej chorobie jest niewskazana. Obecnie uważa się, że zmiany w układzie krążenia wywołane ćwiczeniami fizycznymi mogą mieć pozytywny wpływ na chorego. Terapia ruchowa umożliwia powrót do właściwej regulacji wysiłkowej układu krwionośnego.
Jednej z przyczyn nadciśnienia upatruje się w przeciążeniu psychicznym. Ciągły pośpiech, stres, intensywny tryb życia, natłok informacji prowadzą także do choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zespołu wrażliwego jelita, depresji, nerwicy serca i innych nerwic.
Systematycznie uprawiane ćwiczenia fizyczne usprawniają czynności układu nerwowego, wysubtelniają analizatory, pozwalają na lepszą orientację i zachowanie się człowieka w środowisku zewnętrznym. Aktywność ruchowa ma wpływ na samopoczucie, które jest miarą nastroju. Wysiłek fizyczny wykonywany w odpowiednich warunkach powoduje odprężenie i odpoczynek. Ma to wpływ na cały układ nerwowy. Człowiek aktywny fizycznie, prowadzący zdrowy, higieniczny tryb życia nie ulega destrukcyjnemu oddziaływaniu czynników zewnętrznych, jest lepiej przystosowany do życia, nie ulega agresywnym nastrojom.
Pozostawanie przez dłuższy czas w małej aktywności ruchowej może prowadzić do otyłości. Otyłość nie jest chorobą, towarzyszy jej jednak wiele schorzeń. W krajach uprzemysłowionych stale wzrasta liczba osób otyłych. Na otyłość mają wpływ: zła przemiana tłuszczu w organizmie, nieprawidłowe odżywianie się, niewłaściwy tryb życia, niska aktywność ruchowa, czynniki psychologiczno – nawykowe.
Otyłość doprowadza do zmian w narządach i układach. Ludzie otyli częściej chorują na nadciśnienie tętnicze, choroby płuc, miażdżycę, udary mózgu, choroby nerek, uszkodzenia wątroby, cukrzycę, bóle kręgosłupa, stóp, choroby stawów i wiele innych. Choroby te w połączeniu z otyłością znacznie skracają długość życia.
Badania nad bilansem energetycznym u osób otyłych wykazują, że otyłość jest wynikiem dostarczania organizmowi nadmiernej ilości energii w formie żywności lub nieprawidłowego wydatkowania tej energii. Aktywność fizyczna jest elementem prowadzącym do wzmożonego wydatku energetycznego i utrzymania ujemnego bilansu energetycznego tzn. ilość energii zużytej jest większa od dostarczonej. Zapobiega gromadzeniu się w tkankach substancji zapasowych i wpływa na zwiększenie masy mięśniowej.
Mięśnie, zwłaszcza posturalne są odpowiedzialne za prawidłowy stan kręgosłupa. Prawidłowo funkcjonujący kręgosłup wykonuje ruchy: do przodu, do tyłu, na boki oraz ruch obrotowy wokół długiej osi kręgosłupa. Ruchy te umożliwiają mięśnie, więzadła i stawy. Mięśnie odpowiadają nie tylko za ruchy kręgosłupa, ale pełnią także funkcje ochronne przed niekorzystnym działaniem sił mechanicznych mogących doprowadzić do zwyrodnień i uszkodzeń. Nadmiernie obciążone mięśnie ulegają osłabieniu i rozciągnięciu, tracą zdolność chronienia kręgosłupa. Aktywność fizyczna wzmacnia mięśnie kręgosłupa, co w połączeniu z wyrobieniem właściwych nawyków dotyczących pozycji ciała podczas pracy i wypoczynku pozwala uniknąć dolegliwości bólowych.
Coraz powszechniejszą chorobą układu kostnego staje się osteoporoza. Jej istota polega na utracie gęstości kości i postępującej redukcji masy kostnej. Jedną z najczęstszych przyczyn osteoporozy jest niedostateczne obciążenie układu kostnego. Długotrwała bezczynność ruchowa prowadzi do wzmożonej utraty wapnia i fosforu oraz zwiększonego rozpadu kolagenu tkanki kostnej, co prowadzi do demineralizacji kości.
Zwiększona aktywność ruchowa może mieć duży wpływ na profilaktykę osteoporozy. Osoby ćwiczące mają większą gęstość kości. Ćwiczenia wytrzymałościowe i siłowe prowadzą do korzystnych zmian mineralizacji tkanki kostnej i zwiększenia masy tkanki kostnej.
Ruch ma korzystny wpływ na wszystkie układy organizmu ludzkiego. Stała aktywność ruchowa wpływa na podnoszenie sprawności fizycznej, poprawia stan zdrowia i zapobiega przedwczesnemu starzeniu się. Aktywność fizyczna może mieć korzystny wpływ na budowę i czynność przysadki mózgowej, a tym samym może odgrywać rolę czynnika intensyfikującego rozwój fizyczny, a w późniejszym wieku zapobiegać właśnie przedwczesnemu starzeniu się. Osoby aktywne i systematycznie ćwiczące maja lepszą i dłuższą wydolność fizyczną. Sprawność czynnościowa tkanek, narządów i mechanizmów regulacyjnych zwiększa się. Zwiększa się również sprawność adaptacyjna organizmu. Powiedzenie „aktywni żyją dłużej” jest jak najbardziej aktualne. Aktywność ruchowa może przynieść efekty jedynie w połączeniu z przestrzeganiem innych zasad zdrowego trybu życia: racjonalnym odżywianiem się, utrzymaniem odpowiedniej masy ciała, higiena psychiczną itd. Sam ruch nie wystarczy.
Warto wziąć pod rozwagę słowa J. Drabika: ” z perspektywy zdrowia społeczeństwa nic nie jest dla nas tak ważne jak doprowadzenie tegoż społeczeństwa do nawyku ruchu, do aktywności fizycznej przez całe życie, ruchu możliwego do realizacji w każdych warunkach, ruchu lubianego, ruchu korzystnego zwłaszcza dla układu krążenia. Temu celowi podporządkowane powinno być wszystko. To powinno stanowić kryterium naszej pracy.”

Anita Wróbel

Bibliografia

1. J. Bielski, Życie jest ruchem. Poradnik dla nauczycieli wychowania fizycznego, Agencja Promo – Lider, Warszawa 1996
2. Z. Cendrowski, Życie i zdrowie największym bogactwem narodu w: Lider 1994 nr 3
3. J. Drabik, Potrzebna zmiana filozofii lekcji wychowania fizycznego i kształcenia nauczycieli w: Lider 1996 nr 6
4. M. Janiszewski, Biomedyczne podstawy wychowania zdrowotnego, Politechnika Radomska, Radom 1996

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie