Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Niedostosowanie społeczne ucznia klasy III

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1941 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 Opis i analiza przypadku problemu wychowawczego


1. IDENTYFIKACJA PROBLEMU

q Niska samoocena ucznia, nieumiejętność współpracy w grupie, nieakceptowanie siebie.
q Uczeń uczęszcza na chwilę obecną do klasy III ale problemem zajmuję się
od klasy I.
q Główne objawy wskazujące na istnienie problemu to:
-częste powtarzanie: „ nie umiem”, „nie dam sobie rady”, „ nic nie potrafię”.
-płacz w sytuacjach trudnych
-brak chęci przezwyciężania trudności
-nieumiejętność współpracy w grupie.
q Na zaistniały problem zwróciłam uwagę gdyż znałam ucznia już w chwili gdy przyszedł do przedszkola i doskonale zdawałam sobie sprawę z jego problemów. Wiedziałam ,że biorąc pod opiekę Krzysztofa w klasie I będę musiała poczynić ogromne starania by pomoc mu przezwyciężyć zaistniałe trudności.

2. GENEZA I DYNAMIKA ZJAWISKA

Krzysztofa poznałam w chwili gdy przyszedł do przedszkola jako dziecko 4-ro letnie. Mówił bardzo niewyraźnie i przejawiał symptomy nadpobudliwości. Zazwyczaj bawił się sam , nie wchodząc w żadne relacje z innymi dziećmi. Niechętnie brał udział w zajęciach, niepowodzenia manifestował agresją. Z obserwacji poczynionych przeze mnie i moje koleżanki wynikało, iż uczeń może mieć wadę słuchu. Jego wypowiedzi były bardzo głośne i zazwyczaj niezrozumiałe. Często nie reagował na prośby nauczycieli i na gwałtowne impulsy dźwiękowe dochodzące z zewnątrz. Problem z wymową też mógłby świadczyć o tym problemie. Matka chłopca została poinformowana o naszych spostrzeżeniach .Udała się z chłopcem do poradni w celu dokonania stosownych badań. Słuch ucznia okazał się bez zarzutu. Nas jednak niezmiernie intrygował fakt dlaczego uczeń nie reaguje. Problemem Krzysztofa zainteresowałyśmy Poradnie Pedagogiczno Psychologiczną , która prowadziła przez rok zajęcia z Krzysztofem. My natomiast prowadziłyśmy indywidualne rozmowy i zajęcia z chłopcem doskonalące jego wymowę i bogacące zasób słownictwa. Chłopiec z czasem zaczynał nawiązywać znajomości i współpracować w zabawie z innymi dziećmi. Nadal były chwile kiedy był agresywny i manifestował swa złość.
W chwili gdy Krzysztof znalazł się w klasie I, której ja byłam opiekunem potrafił już wypowiadać się zdaniami, choć nie zawsze zbudowanymi poprawnie pod względem gramatycznym. Znał wszystkie litery i dwuznaki, Znał cyfry i potrafił dodawać i odejmować w zakresie 20.
Niepokojącym nadal wydawał się fakt iż uczeń pisał niekaligraficznie i nie wyrażał ochoty , mimo zachęt nauczyciela , by w tym zakresie pracować intensywniej. Swoje niepowodzenia , lub niechęć do wykonania jakiegoś zadania manifestował rzucaniem się na podłogę bądź płaczem. Działo się to najczęściej podczas zajęć plastycznych, sportowych lub podczas pisania . te czynności sprawiały mu największy problemy. Wtedy pojawiały się zdania: : „Nie umiem!”, „Nie chcę!”, „Nie potrafię!” itp. Mimo ogromnych moich starań by uczeń czuł się akceptowany i sam zaakceptował własne niedociągnięcia, nie było widać efektów. Uczeń nadal odmawiał wykonania poleceń, płakał z błahych powodów, nawet czasem gryzł swą dłoń kiedy nie mógł wykonać jakiegoś zadania. Nie mogłam nie dostrzec faktu iż poważny problem istnieje nadal. Przeprowadziłam rozmowę z matką chłopca. Skierowałam ucznia na ponowne badania do Poradni Pedagogiczno- Psychologicznej. Tam uczeń znów skorzystał z terapii grupowej prowadzonej w celu zmniejszenia objawów i symptomów opisanych wcześniej. Ze swej strony starałam się poświęcić jak najwięcej czasu chłopcu, gdyż zauważyłam ,ze bardzo chętnie rozmawia ze mną po zajęciach . Postanowiłam również zapraszać Krzysztofa na zajęcia wyrównawcze, choć nie miał on żadnych kłopotów z nauką. Chciałam jednak by zintegrował się z małą grupką dzieci, by poczuł swą wartość biegle wykonując zadania przedstawione uczniom mającym problemy w nauce. Bardzo szybko zauważyłam iż Krzysztof bardzo chętnie uczestniczy w tych zajęciach i nie musiałam ponawiać zaproszeń. Sam wpisał sobie te zajęcia do tygodniowego planu. Postanowiłam tez zmienić system oceniania zachowania. Uczniowie raz w tygodniu przyznawali sobie medale głosując przez podniesienie ręki i uzasadniając swój sąd. Początki tego typu oceniania były szokujące dla Krzysztofa i dla mnie też. Bardzo obawiałam się tego jak zniesie on słowa krytyki, Jak przypuszczałam na początku był płacz i agresja. Uczniowie bardzo skrupulatnie oceniali wszystkie zachowania, więc i Krzysztof usłyszał wiele na swój temat. Z czasem dzieci zaczęły dostrzegać zmiany w zachowaniu Krzysztofa. Doceniały nawet najmniejszy przejaw dobrej woli z jego strony, nagradzały go brawami i medalami a ja dostrzegłam uśmiech na buzi Krzysztofa i to była największa nagroda za mój wysiłek.
W klasie III dostrzegłam znów pogarszającą się samoocenę chłopca. Nie rzucał się on na podłogę i nie krzyczał , ale łzy znów zaczęły mu często towarzyszyć podczas zajęć, znów pojawiało się słynne „ NIE UMIEM!”. Wiedziałam ,ze dzieje się coś złego w domu chłopca, nie miałam jednak możliwości by dotrzeć do sedna sprawy nie raniąc niczyich uczuć. Przeprowadziłam rozmowę z panią dyrektor, która prowadziła w klasie III zajęcia profilaktyczne „Spójrz inaczej” . Pani dyrektor przeprowadziła stosowne zajęcia dzięki którym dowiedziałyśmy się ,że Krzysztof czuje się opuszczony i samotny. Jego rodzice pracują cały dzień a on spędza czas w domu z wiekowa babcią , która nie rozumie potrzeb chłopca. odbyłam rozmowę z rodzicami , lecz matka wytłumaczyła mi , iż ich sytuacja materialna nie pozwala na to by poświęcili więcej czasu synowi. Niemniej jednak atmosfera w domu rodzinnym musiała ulec zmianie, gdyż nastawienie chłopca w krótkim czasie tez się zmieniło.
Pojawił się nowy problem dla mnie. Koniec klasy III i bolesne przejście do klasy IV. Bardzo długo zastanawiałam się jak pomóc Krzysiowi przebrnąć ten trudny próg .Postanowiłam zasięgnąć porady specjalisty. Po długiej rozmowie z panią psycholog , która osobiście prowadziła zajęcia w których brał udział Krzysztof podjęłam decyzję, że musze ograniczyć czas wolny poświęcony chłopcu. Wiedziałam bowiem ,że w klasie IV nikt nie będzie miał czasu by rozmawiać o problemach chłopca podczas przerw .Przeprowadziłam rozmowy z nauczycielami uczącymi w klasie IV, by podeszli do problemu indywidualnie. Przeprowadziłam rozmowę z uczniem dając mu możliwość porozmawiania od czasu do czasu ze mną gdy będzie tylko odczuwał taka potrzebę.







3. ZNACZENIE PROBLEMU

Niska samoocena, nieumiejętność współpracy w grupie, brak akceptacji siebie to problemy z którymi nie da się funkcjonować w dzisiejszym świecie.
Umiejętność współpracy w grupie , dowartościowanie, asertywnośc to cechy które brane są dziś pod uwagę podczas przyjmowania do pracy, do szkół. Dlatego musiałam zrobić wszystko by pomóc Krzysiowi przezwyciężyć je.

4. PROGNOZA NEGATYWNA

W zasadzie nie biorę jej pod uwagę, gdyż znam moje koleżanki, które będą pracowały z Krzysztofem w klasie IV i wiem ,że zrobią one wszystko aby Krzysztof czuł się tam bardzo dobrze i zapomniał o swoich problemach.
Gdyby jednak nastąpiło jakieś zaniedbanie uczeń mógłby znów wrócić do stadium, gdzie każdy najmniejszy wysiłek by pokonać trudność stawał się dla niego barierą nie do pokonania. W rezultacie zamknie się on w sobie, przestanie ufać ludziom.


PROGNOZA POZYTYWNA


Uczeń w klasie IV dostanie właściwą pomoc i opiekę. Będzie miał możliwość realizowania siebie podczas różnych zajęć a w ten sposób dowartościuje się i nie będzie miał kłopotu z przezwyciężaniem żadnych trudności. Nadal będzie prowadzona współpraca z Poradnią Pedagogiczno- Psychologiczną, która będzie wspierała działanie nauczycieli. Owocna będzie tez współpraca z rodzicami dziecka.



5. PROPOZYCJE ROZWIĄZANIA


ZADANIA



Naprawce: zajęcia wyrównawcze, rozmowy w czasie wolnym, zajęcia w Poradni Pedagogiczno Psychologicznej, system oceniania zachowania.

Profilaktyczne: rozmowa z psychologiem, rozmowy z nauczycielami klasy IV i ustalenie koncepcji działania w kolejnym roku szkolnym, ograniczenie czasu przeznaczonego wcześniej na rozmowy z uczniem, przeprowadzenie rozmowy rodziców z psychologiem na temat ustalenia planu dzialań na kolejny rok szkolny.








PLAN ODDZIAŁYWAŃ



1. Wychowawca klasy IV –



q Stymulowanie zachowaniami chłopca
q Kontynuowanie sposobu oceniania zachowania
q Współpraca z rodzicami chłopca
q Współpraca z Poradnią Pedagogiczno Psychologiczną

2. Nauczyciele uczący w klasie IV-



q Powinni podejść indywidualnie do chłopca.
q Służyć pomocą w przezwyciężaniu problemów
q Wspierać i mobilizować do pracy
q Motywować i zachęcać, chwalić nawet za małe osiągnięcia
q Dawać możliwość do realizacji siebie przez ucznia



3. Ja ze swej strony bardzo chciałabym poświęcić czas na to by Krzysztof mógł opowiedzieć mi o swoich osiągnięciach, docenić jego wysiłek i chwalić.



Dorota Hałaczkiewicz

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie