Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Terapia dziecka z opóźnieniem i zaburzeniami percepcji słuchowej

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 36126 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 




Terapia dziecka z opóźnieniem i zaburzeniami percepcji słuchowej
mgr Ewa Soborska



TRUDNOŚCI W CZYTANIU I PISANIu

Podstawowym założeniem programowym w klasach I – III jest
nauka czytania i pisania. Bezbłędne, ortograficzne pisanie, podobnie jak bezbłędne czytanie ze zrozumieniem, jest podstawowym warunkiem dobrych wyników w nauce każdego ucznia. Opanowanie tych umiejętności na wymaganym poziomie decyduje o dalszej karierze szkolnej dziecka sprawia, iż poznanie i utrwalenie nowych treści programowych przebiega bez zakłóceń i opóźnień . Wszelkie opóźnienia w tym zakresie powinny być w porę wyrównywane.
Większość dzieci przyswaja sobie umiejętność czytania i pisania w pierwszych latach nauczania. Istnieje jednak grupa dzieci, która w toku nauki w systemie klasowo-lekcyjnym tej umiejętności nie nabywa. W grupie dzieci z trudnościami w uczeniu się znajdują się te, których problemy się związane są z upośledzeniem umysłowym, schorzeniami neurologicznymi, uszkodzeniem narządów zmysłów, zaniedbaniem środowiskowym lub dydaktycznym, zaburzeniami emocjonalnymi. Są też uczniowie, którzy mimo prawidłowego rozwoju, normy intelektualnej, właściwej pracy w domu i szkole nie osiągają sukcesu. Ich problem określa się jako specyficzne trudności w nauce. Specyficzne trudności w nauce mogą dotyczyć różnych dziedzin wiedzy i umiejętności szkolnych, lub pewnych ich zakresów, wśród nich mieszczą się trudności w nauce czytania i pisania.
Pisanie jest procesem zaczynającym się od analizy dźwięków potoku słownego, od wyodrębniania w nim poszczególnych fonemów w znaki literowe, dopiero potem następuje zapis serii zróżnicowanych znaków graficznych. Proces pisania wymaga skomplikowanych czynności. Dziecko musi prawidłowo spostrzegać i zapamiętać graficzny obraz poszczególnych liter, poza tym musi rozpoznać dźwięki wchodzące w skład wyrazu podporządkować im odpowiednie znaki graficzne i w należytej kolejności je zapisać. Tak więc proces pisania wymaga prawidłowej percepcji wzrokowej, dobrej sprawności manualnej, konieczna jest także dobra percepcja słuchowa( zwłaszcza w pisaniu ze słuchu). Podczas nauki czytania dziecko również dokonuje analizy i syntezy wyrazów. W pierwszym okresie rozpoznaje litery, łączy je w sylaby, proste wyrazy - literuje, głoskuje, odczytuje wyrazy całościowo. Proces czytania to również skomplikowana czynność. Dziecko musi rozpoznać prawidłowo litery, należycie je różnicować, zapamiętać wzajemne położenie obok siebie w wyrazie konieczna jest dobra orientacja przestrzenna oraz percepcja wzrokowa. Ucząc się czytać, dziecko musi usłyszeć i zapamiętać poszczególne słowa, uświadomić sobie że można je rozłożyć na poszczególne dźwięki, którym odpowiadają litery – wymagana jest tu prawidłowa percepcja słuchowa. Litery te i odpowiadające im dźwięki w pewnych układach tworzą słowa.
Czytanie i pisanie ma zatem charakter kompleksowy, angażuje szereg różnych czynności psychomotorycznych i poznawczych, wymaga przyswojenia sobie wielu umiejętności cząstkowych. Zawiera trzy podstawowe elementy: psychologiczny (analiza i synteza dźwiękowa, wzrokowa i ruchowa), fizjologiczny (skomplikowane pobudzenia nerwowe i ich integracja w korze mózgowej) oraz motoryczny (skoordynowane ruchy manualne). Ponadto proces czytania i pisania angażuje czynności poznawcze (pamięciowe, spostrzeżeniowe i czynności umysłowe. Na każdym z etapów zdobywania umiejętności czytania i pisania mogą wystąpić trudności.
Zaburzenia czytania i pisania rozpoznaje się, gdy osiągnięcia danego ucznia mierzone standartowymi testami znajdują się znacznie poniżej oczekiwań tzn. technika i tempo czytania, poziom rozumienia teksu oraz poziom graficzny i poprawność ortograficzna pisma nie odpowiada normie związanej z wiekiem i poziomem intelektualnym dziecka.

Do najczęstszych odchyleń w rozwoju psychoruchowym, które warunkują powstanie trudności w czytaniu i pisaniu zalicza się:
1. Opóźnienia i zaburzenia percepcji wzrokowej,
2. Opóźnienia i zaburzenia percepcji słuchowej,
3. Opóźnienia i zaburzenia rozwoju mowy,
4. Opóźnienia i zaburzenia rozwoju ruchowego
5. Zaburzenia procesu lateralizacji.
Nieprawidłowości te mogą występować w sposób izolowany, mogą też
obejmować kilka sfer funkcjonalnych.



OPÓŹNIENIA I ZABURZENIA PERCEPCJI SŁUCHOWEJ


Poziom rozwoju percepcji słuchowej mowy odgrywa decydującą rolę w
nauce szkolnej dziecka. Trudności w wypowiadaniu się ustnym i pisemnym,
zakłócenia w procesie czytania, ubogi zasób słów, agramatyzmy, wady w
wymowie świadczą o nieprawidłowym rozwoju funkcji słuchowych. Trudności te spowodowane mogą być ogólnym opóźnieniem mowy, nieporadnością w wypowiadaniu wyrazów trudnych artykulacyjnie, długich lub trudnych znaczeniowo, opóźnionym rozwojem słuchu fonematycznego i zdolności analityczno – syntetycznych funkcji słuchowej, nietrwałą pamięcią bezpośrednią słuchową, stosunkowo krótkim czasem wrażliwości na bodźce słowne.
Dzieci z zaburzeniami percepcji słuchowej – zakłóceń procesu różnicowania dźwięków, ich analizy i syntezy mają problemy z składaniem w całość poszczególnych dźwięków przy czytaniu i rozkładaniu wyrazów na pojedyncze dźwięki przy pisaniu. Długo utrzymują się u nich sylabizowanie i czytanie podwójne (wargowe) – płynność czytania z dobrą dykcją i interpunkcją jest dla takich dzieci niezmiernie trudnym zadaniem. Szczególnie dużo błędów ujawnia się przy pisaniu ze słuchu. Dzieci opuszczają, dodają litery, sylaby i całe wyrazy; opuszczają końcówki przy zbiegu dwóch spółgłosek, zamieniają końcówki w pisowni czasowników (ą – oł); zamieniają głoski dźwięczne na bezdźwięczne, itd. przy głębokich zaburzeniach słuchowych dzieci upraszczają słowa i zniekształcają pisownię w takim stopniu, że powstają bezsensowne zlepki literowe. Z obniżeniem poziomu analizy i syntezy słuchowej łączy się zazwyczaj gorsza pamięć słuchowa oraz obniżony rozwój słowno –pojęciowy, ograniczając wnioskowanie i uogólnienie na materiale werbalnym. Uczniowie wolniej uczą się tabliczki mnożenia, gorzej zapamiętują wiersze, nowe partie materiału, słabiej uczą się zasad ortograficznych i gramatycznych, mają trudności z opanowaniem języków obcych.


OPIS PRZYPADKU


Natalia jest uczennicą klasy pierwszej. Chętnie podjęła naukę w szkole, łatwo nawiązuje kontakt z rówieśnikami, jest koleżeńska, otwarta i radosna. W czasie zajęć stara się być uważna i aktywna, zwykle chętnie podejmuje działania, pracuje samodzielnie, ale pojawiające się niepowodzenia zniechęcają ją, czasem przerywa pracę twierdząc, że dane ćwiczenie jest zbyt trudne.
Dziewczynka zna większość liter, ale nie ma w pełni utrwalonych powiązań między nimi a głoskami; myli pisownię liter o podobnym kształcie graficznym ( p - b , m - w ). Pisząc, odwzorowuje tekst z tablicy, przy czym często łączy cząstki sąsiednich wyrazów. Literki są niekształtne, a tempo pisania jest wolne. Natalka bardzo słabo czyta z trudem dokonuje syntezy słów czterogłoskowych, ma kłopoty z dokonaniem analizy, z dłuższymi wyrazami zupełnie sobie nie radzi – w związku z tym coraz niechętnie podejmuje próby czytania, zwłaszcza, że nie rozumie czytanego tekstu. Umie napisać samodzielnie z pamięci bardzo proste, krótkie zdanie. Potrafi dodawać i odejmować w obrębie dziesięciu, czasami działając na konkretach, umie rozwiązać proste zadanie tekstowe, ale często problemem jest zapis działania będącego rozwiązaniem. Chętnie podejmuje działalność plastyczną, uczestniczy w zajęciach ruchowych i grach zespołowych.
W związku z powyższymi problemami w nauce, po rozmowie z mamą Natalii, a także konsultacji z pedagogiem szkolnym dziewczynka została skierowana na badania do Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej.



DIAGNOZA
Przeprowadzone badanie stwierdziło u Natalii słaby stopień uzdolnień intelektualnych przy spowolniałym przebiegu funkcji procesów poznawczych. Znacząco obniżone są procesy logicznej organizacji materiału spostrzeganego, zdolność zapamiętywania mechanicznego oraz wnioskowania w sytuacjach społecznych. Osłabiona jest sprawność spostrzegania, tempo pracy umysłowej nieco zwolnione. Natomiast na dobrym poziomie funkcjonuje zdolność myślenia słowno – pojęciowego oraz zdolność uczenia się wzrokowego. Rozwój percepcji wzrokowo – ruchowej jest opóźniony. Występujący deficyt percepcji słuchowej w znacznej mierze warunkuje występowanie trudności w czytaniu i pisaniu.


ZALECENIA


- rozwijanie myślenia logicznego sprawności spostrzegania oraz zapamiętywania

- niwelowanie deficytu percepcji słuchowej

- doskonalenie percepcji wzrokowo – ruchowej oraz wyobraźni przestrzennej

- kształtowanie orientacji w środowisku społecznym, wzbogacanie zasobu słownictwa, pojęć i wiadomości ogólnych

- utrwalanie liter oraz powiązań między głoskami i literami

- usprawnianie czytania

- wdrażanie do samodzielnego pisania




PROGRAM ZAJĘĆ KOREKCYJNO - KOMPENSACYJNYCH


Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne powinny odbywać się zgodnie z podstawowymi zasadami terapii pedagogicznej:
- zasadą indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjnego;
- zasadą powolnego stopniowania trudności;
- zasadą korekcji zaburzeń: ćwiczenie funkcji najbardziej zaburzonych;
- zasadą kompensacji zaburzeń, tj. łączenie ćwiczeń funkcji zaburzonych z ćwiczeniami funkcji niezaburzonych, w celu tworzenia własnych mechanizmów kompensacyjnych;
- zasada systematyczności;
- zasada ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego.
- dobry układ interpersonalny dorosły – dziecko
Konieczna też jest współpraca z domem rodzinnym dziecka – wspieranie, motywowanie, dowartościowanie, ciągłość ćwiczeń.
Terapia pedagogiczna powinna przebiegać w dwóch etapach:
1 etap – wstępny (przygotowawczy) – kształtowanie gotowości do uczenia się. Zależy nam aby dziecko uczestniczące w zajęciach miało dobre samopoczucie, staramy się eliminować porażki, negatywne oceny, zapewniamy możliwość odnoszenia drobnych sukcesów. Ćwiczenia nie mają charakteru szkolnego, są oparte na materiale nieliterowym. Zajęcia mają charakter zabawowy.
2 etap – reedukacji (terapii właściwej) – operowanie materiałem dydaktycznym, zadania związane z materiałem literowym i wyrazowym.




Ćwiczenia percepcji słuchowej:



a ) Ćwiczenia rozwijające mowę i wzbogacające słownik
- uściślanie rozumienia znaczenia pojedynczych wyrazów określających nazwy zwierząt, roślin, przedmiotów, części ciała, barwy, stosunków przestrzennych, liczb itp.
- uściślenie rozumienia zdań , w tym określeń czynności, zachodzących związków logicznych,
- słuchanie treści opowiadań podawanych ustnie lub w połączeniu z materiałem konkretnym,
- powtarzanie wyrazów, krótkich zdań, opowiadań po innej osobie
- nazywanie przedmiotów, cech, czynności, kolorów, części ciała u siebie i osoby naprzeciw itp. – na ilustracjach i w otaczającej rzeczywistości,
- układanie zdań z podanymi wyrazami,
- wymienianie jak największej liczby wyrazów - zaczynających się na określoną głoskę, sylabę, nazw zwierząt itp.
- opowiadanie treści obrazków, ilustracji, historyjek obrazkowych
- próby samodzielnego, zrozumiałego wypowiadania się – opowiadanie różnych zdarzeń, relacjonowanie własnych przeżyć, oglądanych filmów, bajek, przeczytanych książek itp.





b) Ćwiczenia wrażliwości słuchowej, różnicowanie dźwięków nie wchodzących w skład mowy ludzkiej – koncentracji na bodźcu słuchowym, pamięci słuchowej:
- wysłuchiwanie i różnicowanie dźwięków dochodzących z najbliższego otoczenia i ich lokalizacja (szmery, szelest, odgłosy kroków, ulicy, sygnały różnych pojazdów...)
- różnicowanie odgłosów przyrody (zwierząt, ptaków, deszczu...) – nagrania magnetofonowe,
- rozpoznawanie odgłosów wydawanych przez upadające lub uderzające o siebie przedmioty oraz przesypywane substancje,
- rozpoznawanie i różnicowanie dźwięków wydawanych przez instrumenty perkusyjne oraz lokalizacja tych dźwięków,
- różnicowanie wysokości, natężenia i barwy dźwięku.

- - Ćwiczenia rytmiczne koncentracji na bodźcu słuchowym, analizy słuchowej, orientacji czasowo – przestrzennej, koordynacji słuchowo – wzrokowo –ruchowej.
odtwarzanie struktur rytmicznych – wystukiwanie, wyklaskiwanie
- odtwarzanie przestrzenne układów rytmicznych – ustawianie, grupowanie klocków zgodnie z usłyszanymi uderzeniami, zapisywanie układem kropek usłyszanej struktury rytmicznej, rysowanie szlaczków w rytm uderzeń,
- odtwarzanie rytmiczne układów przestrzennych – widząc układy np. klocków wystukiwanie ich struktury,
- rozpoznawanie układów przestrzennych lub rytmicznych,
- zgadywanie, który spośród kilku układów na planszy został wystukany
- zabawy ruchowe ze śpiewem, klaskaniem lub wygrywaniem rytmu melodii na instrumentach perkusyjnych.



c) Różnicowanie dźwięków mowy ludzkiej

1. Ćwiczenia słuchu fonematycznego:
- różnicowanie słów podobnie brzmiących (opozycje fonematyczne) wskazywanie obrazków po usłyszeniu ich nazw; przykłady par obrazków czapka-żabka, bucik-budzik
- różnicowanie takich samych sylab w szeregu różnych lub o podobnym brzmieniu np. pa, ga, da – dziecko sygnalizuje moment usłyszenia żądanej sylaby
- powtarzanie par słów opozycyjnych np. pary-bary
- nazywanie wskazywanych przedmiotów, obrazków, których nazwy różnią się głoskami: dźwięczna – bezdźwięczna , ustna – nosowa , o różnym miejscu artykulacji,
- segregowanie obrazków ze względu na właściwości głoskowe w ich nazwach np. dźwięczne – bezdźwięczne

2.Ćwiczenia analizy i syntezy słuchowej:
- podział wyrazów na sylaby, wg stopnia trudności,
- liczenie sylab w wyrazach
- porównywanie liczby sylab w wyrazach (segregowanie obrazków na podst. liczby sylab )
- sztafeta sylabowa,
- rozpoznanie w wyrazie określonej sylaby i ustalenie miejsca jej położenia (pierwsza, ostatnia...),
- synteza sylab podanych ze słuchu,
- rozpoznawanie określonej głoski w wyrazie: w wygłosie, w nagłosie,
w śródgłosie ,
ü rozpoznawanie obrazków na podstawie pierwszych i ostatnich głosek ich nazw,
- wyodrębnianie pierwszej i ostatniej głoski w wyrazach,
- dobieranie par obrazków wg pierwszej głoski,
- wyszukiwanie obrazków wyrazów zaczynających się od danej głoski,
- sztafeta literowa,
- rozpoznawanie podanej głoski w dowolnym miejscu wyrazu, bez określania miejsca jej położenia
- określanie położenia mylonej głoski w wyrazie i sylabie, klasyfikowanie wyrazów wg. położenia danej głoski
- przekształcanie wyrazów przez zmianę sylaby, głoski na początku, w środku, lub na końcu wyrazu,
- wykrywanie różnic i podobieństw w wyrazach-pierwsza i ostatnia głoska, liczba głosek, liczba sylab,
- różnicowanie głosek opozycyjnych,
- synteza głosek podanych ze słuchu,
- kończenie zaczętego wyrazu,
- podział lub synteza wyrazów: sylabowa, głoskowa,
- synteza słuchowa wyrazów z ostatnich lub pierwszych głosek wydzielonych z nazw obrazków,
- uzupełnianie treści słyszanego opowiadania obrazkami .

Utrwalenie pamięciowych mechanizmów mowy tzw. ciągów słownych:
- nauka wierszyków, piosenek, dni tygodnia, miesięcy, godzin, pór roku,
- powtarzanie samogłosek i spółgłosek,
- powtarzanie sylab i połączeń sylabowych,
- powtarzanie wyrazów łatwych i trudniejszych fonetycznie i znaczeniowo,
- powtarzanie krótkich i dłuższych zdań ( proste i złożone )
- powtarzanie ciągów cyfr, nauka tabliczki mnożenia,
- rymowanki.


d) Ćwiczenia rytmizujące, elementy kinezjologii edukacyjnej Dennisona.

Przed przystąpieniem do reedukacji oceniłam poziom umiejętności czytania i pisania uczennicy. Przy ocenie czytania brałam pod uwagę tempo, technikę oraz poziom rozumienia tekstu. Pierwszym krokiem było sprawdzenie znajomości liter, następnie przy pomocy tekstu bezsensownego sprawdziłam tempo czytania. Testem J.Konopnickego sprawdzałam technikę głośnego czytania a tekstem z dowolnie wybranej czytanki, związanej z poziomem programu sprawdziłam stopień rozumienia tekstu( rozumienie tekstu ujawnia się w odpowiedziach na pytania kontrolne). W próbie pisania oceniałam umiejętność przepisywania (strategia) i pisania z pamięci i ze słuchu (rodzaj błędów i częstotliwość występowania), dokonałam analizy zeszytów szkolnych. Przeprowadziłam próby analizy i syntezy słuchowej, słuchu fonemowego, pamięci fonologicznej (materiał: W. Rocławski i B.Kaja, ZETOTEST )
Celem było zgromadzenie informacji dotyczących wyników przebiegu reedukacji. Aby odpowiedzieć na pytanie czy przyjęte metody i formy są skuteczne w pracy z Natalią mającą trudności w nauce czytania i pisania sprawdziłam czy po cyklu zajęć :
1. zmieniło się tempo czytania
2. zmieniła się technika czytania
3. podniósł się poziom rozumienia tekstu
4. zmieniła się częstotliwość i rodzaj błędów w czytaniu
5. zmieniła się strategia przepisywania
6. zmieniła się częstotliwość i rodzaj błędów w pisaniu z pamięci i ze słuchu
7. zmieniło się tempo pisania
Zredagowałam kartę dziecka, w których odnotowałam poziom sprawności i umiejętności. Takie zestawienie umożliwiało analizę postępów i ocenę skuteczności pracy korekcyjno – kompensacyjnej

Karta dziecka
Imię, nazwisko.......................................................................................
data urodzenia ............................ klasa ..........................


wrzesień styczeń czerwiec
Data próby
Znajomość liter
Tempo czytania
Technika czytania
Poziom rozumienia tekstu
Sposób przepisywania
Pisanie ze słuchu alfabetu ilość i rodzaj błędów
Pisanie z pamięciilość i rodzaj błędów
Pisanie ze słuchuilość i rodzaj błędów
Zna litery
Wyróżnia głoski- nagłos- wygłos - śródgłos
Dokonuje analizy- krótkich wyrazów- 5 – literowych- dłuższych
Dokonuje syntezy- krótkich wyrazów- 5 – literowych- dłuższych
Wypowiada się- pojedynczymi słowami- prostymi zdaniami- zdaniami złożonymi
Zasób słownictwa
Koncentracja uwagi
Porozumiewanie się



SCENARIUSZE ZAJĘĆ (przykładowe)


Temat: Ćwiczenia słuchu fonematycznego, podział wyrazów na sylaby.

Cele:
- usprawnienie percepcji słuchowej i związków czasowo – przestrzennych
- podnoszenie sprawności motorycznej
- ćwiczenie spostrzegania wzrokowego
- ćwiczenie funkcji wzrokowo – słuchowej i analizy dźwiękowej
- doskonalenie podziału wyrazów na sylaby
- ćwiczenie koordynacji słuchowo – ruchowej
- doskonalenie wydzielania sylab w mowie
- bogacenie słownictwa

Pomoce: magnetofon, bębenek, kartoniki z sylabami, obrazki
Przebieg zajęć:
1. Równoważenie słuchania wg Dennisona.
2. Odtwarzanie rytmu i struktur dźwiękowych:
- dziecko słucha piosenki z taśmy magnetofonowej i wyklaskuje rytm melodii,
- N. wybija rytm na bębenku, dziecko klaszcząc odtwarza go z pamięci,
- graficzne odtworzenie wysłuchanego rytmu
· N. wystukuje rytm, dziecko wysłuchuje, a następnie odtwarza go rysując kółka na kartce np.
· N. rysuje na kartce układ przestrzenny, dziecko obserwuje, później zasłania i poleca, aby go wystukało i jeszcze raz zapisało graficznie
3. Wysłuchiwanie rytmów wyrazów dzielonych na sylaby – liczenie sylab
- N. pokazuje obrazek i nazywa przedmiot przedstawiony na nim (dom, lalka, samoloty, pajace...) dzieli wyraz stukając w rytm wypowiadanych sylab. Dziecko naśladuje N., wymawia wyraziście sylaby i układa tyle patyczków ile sylab w wyrazie,
- dziecko otrzymuje obrazki, nazywa je, dzieli głośno na sylaby i umieszcza pod liczbą (1 – ser, 2 – domek, 3 – komputer... )
4. Odpoznawanie wzrokowych obrazów sylab wypowiadanych głośno przez N.:
- dziecko ma kilka kartoników z sylabami, N. głośno wypowiada sylabę. Zadanie ucznia polega na wskazaniu właściwego kartonika z wymówioną sylabą.
5. Znajdowanie zakończenia lub początku wyrazów dwu i trzysylabowych:
- N. do obrazka dobiera jedną sylabę, dziecko ma dobrać brakujące i napisać cały wyraz ( ? ga, fo ?, ? to ?, ...)
6. Tworzenie wyrazów zaczynających się od danej sylaby
- N. czyta zagadki i rozpoczyna rozwiązywanie „Stoi w kątku, pilnuje porządku” - mio- ?
7. Nauka i recytowanie wspólnie z dzieckiem dziecięcej wyliczanki z podziałem na sylaby i klaskaniem.
8. Zakończenie zajęć – nagroda za osiągnięcia (ulubiona gra, zabawa ).




Temat: Ćwiczenia słuchu fonematycznego, dźwięki niskie i wysokie.

Cele:
- ćwiczenie poprawnej artykulacji
- ćwiczenia słuchu fonematycznego
- bogacenie słownictwa
- doskonalenie sprawności manualnej
- rozpoznawanie dźwięków wysokich i niskich,
- różnicowanie dźwięków
- doskonalenie percepcji wzrokowo – ruchowej
- wyrabianie pamięci słuchowej
- doskonalenie analizy i syntezy wyrazów
- ćwiczenie wyobraźni


Przebieg zajęć:
1. Rozróżnianie dźwięków:
- dziecko obserwuje i słucha, a N. rzuca na powierzchnię stołu kamyki, monetę, klucze, guziki itp. Później dziecko z zamkniętymi oczami kojarzy dźwięk z przedmiotem.
2. Śpiewanie wyrazów
- dziecko wyśpiewuje podane przez N. i wybrane przez siebie wyrazy.
3. Różnicowanie dźwięków wysokie – niskie
- wysłuchiwanie dźwięków (pianino)
- zabawa „Wysoki i niski człowiek” –N. prezentuje dźwięki, a dziecko reaguje wspięciem na palce z uniesionymi rękami lub przysiadem
- zabawa „ Malarze” – dziecko porusza się tak jak zaprasza je muzyka, gdy usłyszy dźwięk niski maluje podłogę, na dźwięk wysoki wspina się na palce i maluje sufit, zmiana rejestru maszeruje.

4. Liczenie i czytanie słuchem:
- N. wypowiada wyraz mówiąc każdą głoskę osobno, wolno, stosując przerwy ( k-o-t-e-k ).Dziecko odgaduje wyraz i podaje liczbę usłyszanych głosek – od wyrazów prostych do trudniejszych
5. Układanie wyrazów z alfabetu ruchomego:
- dziecko wymawia wyraz, dokonuje analizy, wybiera po literce i układa, czyta, liczy głoski, wystukuje i odczytuje jeszcze raz.
6. Wyróżnianie głosek nagłosie, śródgłosie, wygłosie:
- dobieranie obrazków zgodnie z głoską
- łączenie obrazka z innym obrazkiem, którego nazwa zaczyna się głoską, jaką kończy się nazwa poprzedniego obrazka ( dom –mak –kot - torba –arbuz ...)
7. Słuchanie muzyki i malowanie farbami - omówienie pracy.




BIBLIOGRAFIA
M. Bogdanowicz Trudności w czytaniu i pisaniu Gdańsk 1983
I. Czajkowska, K. Herda Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne w szkole Warszawa 1989
T. Gąsowska, z. Pietrzak – Stępkowska Praca wyrównawcza z dziećmi mającymi trudności w czytaniu i pisaniu Warszawa 1984
E. Górniewicz Pedagogiczna diagnoza specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu Toruń 1995
B. Kaja Zarys terapii dziecka Bydgoszcz 1998
B. Sawa Jeżeli dziecko źle czyta i pisze Warszawa 1999
H. Spionek Psychologiczna analiza trudności i niepowodzeń szkolnych Warszawa 1970
M. Szurmiak Podstawy reedukacji uczniów z trudnościami w czytaniu i pisaniu Warszawa 1987
B. Zakrzewska Trudności w czytaniu i pisaniu Warszawa 1996

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie