Wielkie Kolędowanie w Szkole Podstawowej im. Jana Brzechwy w Łęknicy
W grudniu wszyscy myślimy o zbliżających się świętach, robimy porządki, kupujemy prezenty, ubieramy choinkę i składamy sobie życzenia dzieląc się opłatkiem. Nie wszyscy jednak, z różnych powodów, mogą te chwile spędzić z bliskimi.
Trzy lata temu, tj. w grudniu 2001r., wspólnie z panią M. Klapa oraz panem A. Marszałkiem wyszłam z inicjatywą zorganizowania spotkania z ludźmi starszymi z okazji Świąt Bożego Narodzenia. W tym roku po raz trzeci postanowiliśmy zorganizować wieczór, w którym mogły wziąć udział osoby starsze, które czują się samotne, często zapomniane, ale nie tylko. Spotkanie to nazwaliśmy WIELKIM KOLĘDOWANIEM. Przez cały ten czas panowała wspaniała, ciepła atmosfera – wiele osób nie kryło łez ze wzruszenia.
Spotkanie miało za zadanie zintegrować ludzi samotnych i to się nam udało! Na spotkanie przybyło dużo więcej osób, aniżeli w roku poprzednim.
Wieczór rozpoczęła pani pedagog M. Klapa - witała, składała życzenia, przede wszystkim zdrowia, uśmiechu, wielu lat szczęścia. Dzieląc się opłatkiem ze wszystkimi, mówiliśmy- dziękujemy, że jesteście.
Uczniowie z mojej klasy - I b zaśpiewali, z repertuaru zespołu dziecięcego – Gawęda, piękne piosenki przepełnione ciepłem skierowane dla naszych gości. Niejedna łezka była ukradkiem ocierana, a uśmiech mieszał się ze smutkiem tych, których nie było wśród nas. Później rozpoczął się występ dzieci ze szkolnego koła teatralnego i recytatorskiego. Przygotowane przez nich jasełka, pod czujnym okiem pani E. Kotas i pani A. Fischer zebrały mnóstwo oklasków.
Czym jest kolęda?- mogliśmy się przekonać słuchając kolęd granych na skrzypcach przez panią P. Pytlowaną. Każda miała swoją wymowę, znaczenie, historię. Następnie , przy poczęstunku, długo wspólnie śpiewaliśmy, oddając się wspomnieniom.
W trakcie kolędowania nasi goście mieli możliwość obejrzenia szkoły i niektórych gabinetów. Niejeden z zaproszonych gości wzruszył się, aczkolwiek przypomniał sobie swoje młodzieńcze lata, które jak się okazuje doskonale pamiętają. Był to na pewno wzruszający moment. Wieczór dobiegł końca. Rozstawaliśmy się z żalem, wierząc, że za rok znowu się spotkamy- oby w tym samym gronie.
nauczycielka
nauczania zintegrowanego
Wioletta Szreiber
SP im J. Brzechwy
w Łęknicy |
