Maj to tradycyjne święto książki, znane jako Dni Oświaty, Książki i Prasy. W miesiącu tym biblioteka szkolna Zespołu Szkół w Siewierzu zorganizowała spotkanie dla klas pierwszych Szkoły Podstawowej z okazji majowych Dni Książki.
Pierwszacy obejrzeli dwa przedstawienia teatralne przygotowane przez sekcję teatralną Koła Przyjaciół Biblioteki. Była to inscenizacja pt.: „Sięgnij po książkę”, którą przygotowali uczniowie klas starszych Szkoły Podstawowej oraz „Czerwony Kapturek i inne bajki”, wystawiony przez uczniów Gimnazjum. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, iż scenariusz przedstawienia „Czerwony Kapturek...” napisała uczennica klasy II Gimnazjum, Ewelina Nawrot. Przedstawienia te uczniowie Zespołu Szkół zaprezentowali później w pobliskim Publicznym Przedszkolu w Siewierzu.
Spotkanie dla klas pierwszych połączone było z wystawą prac plastycznych uczniów najmłodszych pt.: „Mój ulubiony bohater literacki”, a także z wystawą baśni wymyślonych samodzielnie przez czwartoklasistów i wydanych w formie książeczki. Forma opracowania książeczek uczniowskich była dowolna- od techniki komputerowej po ręcznie wykonane ilustracje, napisy, okładki wyklejane, kolorowane, haftowane itp. Najważniejsze, aby baśnie zachowały wyznaczniki kompozycyjne gatunku, a forma książeczki zachowywała najistotniejsze elementy budowy książki, z którymi uczniowie klas czwartych zapoznali się wcześniej na lekcjach bibliotecznych. Wszystkie prace były tak imponujące, iż zasługiwały na nagrodę, a prócz tego stały się pełnoprawnymi zbiorami bibliotecznymi, udostępnianymi później czytelnikom w bibliotece i czytelni jak najprawdziwsze książki.
Uroczystość uświetniły także wierszyki i piosenki o książce, przygotowane przez uczniów klasy I „a” i I „b” Szkoły Podstawowej pod kierunkiem wychowawczyń.
Jako podziękowanie za występ oraz za wysoki stan czytelnictwa w tych klasach pierwszacy otrzymali słodycze w nagrodę. Miejmy nadzieję, ze kultura czytelnicza dzieci dzięki podejmowanym akcjom tego typu i promocji czytelnictwa będzie się rozwijała wraz z wiekiem i rozwojem intelektualnym pierwszaków. A jak ważny jest kontakt i czas spędzony z książką, nie trzeba chyba nikogo przekonywać...
„CZERWONY KAPTUREK I INNE BAJKI".
Scenariusz przedstawienia.
(Autorką jest Ewelina Nawrot, uczennica klasy II Gimnazjum - Zespół Szkół w Siewierzu)
(Las, Kapturek wchodzi).
Cz. K.: Chodzę po tym lesie już pół dnia,
a wilka jak nie było, tak nie ma.
Gdzie on się podział? Przecież bez niego bajka o Czerwonym Kapturku nie ma sensu!
Dzieci, czy widziałyście gdzieś wilka?
Dzieci: Nie!!!
(Nagle zjawia się Kot w Butach).
Cz. K.: Kocie, a co ty tutaj robisz? Przecież jesteś z bajki “Kot w Butach".
Kot: Wiem, Czerwony Kapturku, ale wilk niestety bardzo się rozchorował.
Ma duży katar i kaszel i nie chciał zarazić ani ciebie, ani dzieci. Ja mam go zastąpić.
Cz. K.: Dobrze, więc biegnij do babci, bo już jesteś spóźniony, a wiesz, że babcia jest zawsze bardzo punktualna.
Kot: Wiem, to na razie, Czerwony Kapturku!
(Las. W oddali widać chatkę babci. Wchodzi kot). Kot: Uau! Ale ta babcia ma gust! Ale zaraz. (Odłamuje kawałek domku i go próbuje).
... to jest chatka z piernika czarownicy? Chyba byłaby zła, gdyby się dowiedziała, że wchodzę do jej domu.
(Do sali wbiega czarownica).
O, nie, to czarownica! Kryć się!
(Kot kryje się za drzewem. Czarownica lata wokół domu i potem odchodzi. Kot niepewnie wychodzi).
Uff. Niebezpieczeństwo na szczęście minęło. No to idziemy do babci. (Wchodzi).
Dzień dobry , babciu! Przepraszam, że się spóźniłem, ale ... O jejku, a gdzie jest babcia?
(Śpiąca Królewna śpi w łóżku).
Albo babcia wypiła eliksir młodości, albo to Śpiąca Królewna! Co ona tu robi?
(Budzi Królewnę).
Co tu robisz, Królewno? Wiesz może, gdzie jest babcia?
S. K. O! Witaj, kocie! Babcia niestety utknęła w korkach ulicznych. Wiesz, jak to jest. Zadzwoniła do mnie i kazała mi Cię bardzo przeprosić, ale gdzie wilk?
Kot: Jest chory, zastępuję go. Tylko widzisz, koty nie jedzą ludzi. Może zróbmy tak: ty schowasz się w szafie, a ja szybko przebiorę się w pidżamę babci.
Ś. K. Dobrze!
(Królewna wchodzi do szafy. Kot kładzie się do łóżka w przebraniu babci. Słychać pukanie do drzwi).
Kot: Proszę!
(Wchodzi krasnoludek).
Krasnal: Cześć, babciu! Niestety przynoszę złe wieści: Czerwony Kapturek zgubił się w lesie, ale pan leśniczy ze swoimi skrzatami już jej szukają. Postanowiłem przyjść tu, zamiast Kapturka.
Kot: To rzeczywiście zła wiadomość, ale miejmy nadzieję, że Kapturek szybko się znajdzie. A teraz do rzeczy. Mam dla ciebie pewną propozycję .Jeżeli zrobisz mi herbatkę, posprzątasz w domu i opowiesz mi bajkę, to cię nie zjem.
Krasnal: Dobrze, babciu.
(Krasnoludek podaje kotu herbatę i bierze miotłę do zamiatania).
Kot: Dziękuję. No to zamieniam się w słuch.
Krasnal: Piękna królewna w zamku mieszkała. I wciąż uparcie męża szukała. Zapraszała do zamku swego
Każdego kandydata na męża dobrego.
Pierwszy wjechał wspaniały książę,
białego rumaka do kolumny wiąże
i powiada: „Prześliczna Królewno,
ja dobrym mężem będę na pewno.
Będę Ci śpiewał, tańczył i grał,
i nic nie będę od ciebie chciał.
A ona na to: „Choć jesteś męski i schludny,
nie będę twą żoną, boś jest nudny".
Następnym kandydatem był Shrek cuchnący
i był to pretekst przeważający,
że księżniczka nawrzeszczała na niego,
i wyrzuciła go z zamku swojego.
Jako ostatni odważył się czarnoksiężnik wielki
i byłby już zdobył królewny wdzięki,
lecz ta odparła: „Byłabym Cię wybrała,
ale pociecha by była z Ciebie mała,
Boś stary już, Panie drogi,
Więc weź swe księgi i w nogi".
Księżniczka bardzo się zmartwiła,
Że żadnego męża sobie nie sprawiła.
I czarnoksiężnika przepraszać była rada,
że na jej męża jednak się nada.
Lecz on jej tylko odrzekł mimo woli,
iż mniej kapryśną żonę woli
i niech się teraz ugryzie w nos,
a jak się nie zmieni, to marny jej los!
I jak wam się podobała ta bajka?
Dzieci: Fajna!
Kot: Według mnie była bardzo ładna i pouczająca. (Słychać pukanie do drzwi. Do krasnala)
Kto to może być? (Głośniej:)
Proszę!
(Wchodzi piękny książę z pantofelkiem w ręce).
Książe: Witam Was, moi mili. Przepraszam, że tak Was nachodzę, ale szukam Kopciuszka. Tu jest jego pantofelek.
(Zwraca się do babci - kota:) Może Pani przymierzy?
Kot: Nie, nie dziękuję, ale jest tutaj pewna osoba, która jest dla Pana bardziej odpowiednia. Śpiąca Królewna!.
(Królewna wychodzi z szafy i kłania się księciu)
S. K. Witaj, Książę! (ziewa). Bardzo chce mi się spać. Czy może szukasz Kopciuszka?
(Książę odrzuca pantofelek)
Książe: Już nie. Właśnie znalazłem moją przyszłą żonę.
(Podchodzą do siebie. Kot zrzuca z siebie pidżamę babci)
Kot: No nie! Przecież to jest bajka o Czerwonym Kapturku. W scenariuszu nie było żadnego ślubu!
Krasnal: Ale zobacz, jak oni się kochają....
(Dzwoni telefon komórkowy, odbiera kot)
Kot: Halo. Tak? To cudownie! Do widzenia.
Królewna: Co się stało?
Kot: Kapturek się znalazł! Zgubił się, bo poszedł z Alicją do Krainy Czarów. Jemu też pomyliły się bajki.
Krasnal: Ale i ta bajka, jak każda prawdziwa, również dobrze się skończyła. Cóż więcej możemy dodać?
Razem: I wszyscy żyli długo i szczęśliwie!
Nauczycielki Zespołu Szkól w Siewierzu
Mariola Kocur
Maria Miłoch
Bożena Janas
Agnieszka Sularz |
