Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Walentynki

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 3555 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 Opracowała mgr Marianna Bryła

SCENARIUSZ- WALENTYNKI
1. Powitanie
a). Krótkie przemówienie
b). Historia powstania walentynek.
a).Mamy zaszczyt powitać wszystkich zebranych na części artystycznej Dnia Zakochanych. Dzień św. Walentego jest najbardziej romantycznym dniem w całym roku. Tego dnia możemy powiedzieć ukochanej osobie, co naprawdę czujemy. Jeżeli nie mamy na tyle odwagi, żeby powiedzieć to prosto w twarz, możemy wysłać kartkę ze słodkim wierszem lub prostymi życzeniami, życzeniami rzeczywistości kartki walentynkowe są największą tradycją! W Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii tak samo jak w innych krajach europejskich miliony ludzi wysyłają specjalne kartki każdego roku. Tradycja mówi, że kartki muszą być anonimowe. Jedyny podpis, jaki może się pojawić, to słynne: „Twój/ Twoja Walentyna". Jeżeli zdecydujesz się zaprosić swoją Walentynę na randkę, postaraj się zrobić to spotkanie specjalnym. Pomyśl o romantycznych miejscach, gdzie możecie porozmawiać i poznać się lepiej. Pomyśl też o dobrej romantycznej komedii w kinie. Możecie odwiedzić muzeum albo iść do teatru wieczorem.
b).Patron dnia zakochanych, Święty Walenty był rzymskim kapłanem, zmarłym około 270 roku w czasie prześladowań cesarza Klaudiusza Gota. Podobnie jak w krajach chrześcijańskiej Europy, Święty Walenty w Polsce był opiekunem chorych, przede wszystkich na padaczkę. Całkowicie odmienny kult Świętego Walentego rozwinął się w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, Kanady i Anglii. Tam zaczęto go czcić jako patrona zakochanych. Sam zwyczaj obchodów tego święta ma korzenie pogańskie. Początkowo, przesyłanie sobie podarków, listów, serduszek i miłosnych obrazków było pozostałością starego pogańskiego obyczaju.
Wtedy to najczęściej chłopcy, rysowali (coś w formie naszego graffiti) imiona swoich ukochanych i wybranek, podrzucając je pod ich domostwa. Taki zwyczaj wziął się na cześć pogańskiej bogini dziewcząt February Juno, którą czczono 15 lutego. Chrześcijaństwo, próbując zasymilować pogańską społeczność zaadoptowało tę praktykę, zmieniając jednak dzień na 14 luty i patrona na Świętego Walentego. Początkowo dzień zakochanych obchodzony był tylko w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, Kanadzie i Anglii, jednak szybko rozprzestrzeniał się na chrześcijańskie kraje Europy Zachodniej.

2. Skecz z udziałem uczniów o temacie walentynkowym.
ROMEO I JULIA
SCENA BALKONOWA . .
JULIA: Romeo! Czemuż ty jesteś Romeo!
Wyrzec się swego rodu, rzuć tę nazwę!
Lub jeśli tego nie możesz uczynić,
To przysiąż wiernym być mojej miłości,
A ja przestanę być z krwi Kapuletów.

ROMEO: Mamże przemówić czy też słuchać dalej?

JULIA: Nazwa twa tylko jest mi nieprzyjazna,
Boś ty w istocie nie Montekim dla mnie.
Jestże Monteki choćby tylko ręką,
Ramieniem, twarzą, zgoła jakąkolwiek
Częścią człowieka? O! weź inną nazwę!
Czymże jest nazwa? To, co zowiem różą,
Pod inną nazwą równie by pachniało;
Tak i Romeo bez nazwy Romea
Przecież by całą swą wartość zatrzymał.
Romeo! porzuć tę nazwę, a w zamian
Za to, co nawet cząstką ciebie nie jest,
Weź mię, ach! całą!

ROMEO: Biorę cię za słowo;
Zwij mię kochankiem, a krzyżom chrztu tego
Sprawi, że odtąd nie będę Romeem.
JULIA: Ktoś ty jest, co się nocą osłaniając,
Podchodzisz moją samotność?

ROMEO: Z nazwiska
Nie mógłbym tobie powiedzieć, kto jestem;
Nazwisko moje jest mi nienawistne,
Bo jest, o! święta, nieprzyjazne tobie;
Zdarłbym je, gdybym miał je napisane.

JULIA: Jeszcze me ucho stu słów nie wypiło .
Z tych ust, a przecież dźwięk już ich mi znany
Jestżeś Romeo, mów? jestżeś Monteki?

ROMEO: Nie jestem ani jednym, ani drugim,
Jednoli z dwojga jest niemiłe tobie.

JULIA: Jakżeś tu przyszedł, powiedz, i dlaczego?
Mur jest wysoki i trudny do przejścia,
A miejsce zgubne; gdyby cię kto z moich,
Krewnych tu zastał.....

ROMEO: Na skrzydłach miłości
Lekko, bezpiecznie mur ten przesadziłem
Bo miłość nie zna żadnych tam i granic;
A co potrafi, na to się i waży;
Krewni więc twoi nie trwożą mię wcale.

JULIA: Zabiliby cię, gdyby cię ujrzeli.

ROMEO: Ach! więcej groźby leży w oczach twoich
Niż w ich dwudziestu mieczach; patrz łaskawie,
A będę silny przeciw ich gniewowi.

JULIA: Na Boga! niech cię oni tu nie ujrzą!

ROMEO: Ciemny płaszcz nocy skryje mnie przed nimi. Lecz niech mię znajdą, jeśli ty mię kochasz. Lepszy kres życia skutkiem ich niechęci
Niż przedłużony zgon w braku twych uczuć.

JULIA: Kto ci dopomógł znaleźć to ustronie?

ROMEO: Miłość, co mi go doradziła szukać; Ona mi instynkt, ja jej oczy dałem. Nie jestem sternik, gdybyś jednak była Równie daleko jak ów brzeg, którego Morze najdalsze podmywa krawędzie, Śmiało po taki klejnot bym popłynął.

JULIA: Gdyby nie ciemność, co mi twarz maskuje, Widziałbyś na niej rozlany rumieniec Po tym, co z ust mych słyszałeś tej nocy. Rada bym form się trzymać, rada cofnąć To, co wyrzekłam; ale precz, udanie! Czy ty mię kochasz? Wiem, że powiesz: tak jest;
I jąć uwierzę; mimo przysiąg jednak Możesz mię zawieść. Z wiarołomstwa mężczyzn Śmieje się, mówią, Jowisz. O! Romeo! Jeśli mię kochasz, wyrzec to rzetelnie; Lecz jeśli masz mię za podbój zbyt łatwy, To zmarszczę czoło i przewrotną będę, I na miłosne twoje oświadczenia Powiem: nie, w innym razie za nic w świecie.
Za czuła może jestem, o! Monteki,
Stąd możesz sądzić me obejście płochym;
Ufaj mi jednak, będę ja wierniejsza
Od tych, co bieglej umieją się drożyć.
Byłabym ja się była, prawdę mówiąc,
Także drożyła, gdybyś był tajnego
Głosu miłości mojej nie pochwycił.
Nie wiń mię przeto ani też przypisuj
Płochości tego wylania mych uczuć,
Które zdradziła noc senna

ROMEO: O! Julio,
Przysięgam na ten księżyc, co wspaniale Powleka srebrem tamtych drzew wierzchołki...

JULIA: O! nie przysięgaj na księżyc, bo księżyc
Co tydzień zmienia kształt swej pięknej tarczy; I miłość twoja po takiej przysiędze Mogłaby również zmienną się okazać.

ROMEO: Na cóż mam przysiąc?

JULIA: Nie przysięgaj wcale;
Lub wreszcie przysiąż na samego siebie: Na ten uroczy przedmiot mych uwielbień, To ci uwierzę.

3. Piosenka śpiewana przez szkolny chór młodzieżowy:
DZIEŃ ZAKOCHANYCH
W świecie całym dziś od rana

Słów miłosnych trwa wymiana:
Wprost dziko za Tobą przepadam, mówi do mamy tata. Szaleję na Twoim punkcie. Nie widzę za Tobą świata.
A mama wzdycha: Kochany, też czuję do ciebie miętę, Jesteś mym oknem na świat i sterem, i nawet okrętem.
A tatko jej na to mówi, baranim patrząc wzrokiem: Muszę ci wyznać, żono, że jestem pod Twoim urokiem.
Głowę straciłam dla Ciebie, od razu wpadłeś mi w oko, Już od pierwszego wejrzenia poczułam do Ciebie pociąg.
Kocham się w Tobie na zabój, tata robi oczy maślane, Serce mi skradłeś, to znaczy: zostało przeze mnie oddane.
Bujam się w Tobie od zawsze, oj, zawróciłeś mi w głowie, Żywię do Ciebie uczucie. Chyba się mamy ku sobie.
Ta miłosnych słów wymiana W każdym domu trwa od rana,
Bo gdy ludzie się kochają,
To się czuje w każdym słowie,
A słów tysiąc różnych mają,
By powiedzieć o tym sobie.

4. Krótkie walentynkowe wierszyki i sentencje:

Wśród naszej młodzi poznasz młodziana, Będziesz mu jedną piękną dziewicą, Jedną dnia myślą, oczu źrenicą.
Narcyza Żmichowska
Zgodziłbym się nie widzieć na niebie Gwiazd ani słońca, nie widzieć błękitu, Lecz tylko w każdej chwili widzieć Ciebie, Na niebie patrzeć od zmroku do świtu.
Juliusz Słowacki
I dziwię się tylko, że kwiaty Pod Twemi stopami nie rosną, Ty złoty mój ptaszku skrzydlaty Ty maju, Ty raju, Ty wiosno.
Henryk Sienkiewicz
Gdy kochasz, dziewczę, niech serce Twoje Będzie jak słońce to złote, Niech ma odżywczych promieni zdroje, Co koją życia tęsknotę.
Or-Ot


Chciałbym Ci dać, kochanie Wiarę niczym nie wzruszoną Miłość nigdy nie zdradzoną I szczęśliwość wymarzoną.
Gabryella
Szukam Cię- a gdy Cię widzę, udaję, że nie widzę. Kocham Cię- a gdy Cię spotkam, udaję, że Cię nie kocham. Zginę przez Ciebie- nim zginę, krzyknę, że ginę przypadkiem.
Kazimierz Przerwa- Tetmajer
Młodzieniec kocha dziewczynę
Co ma innego w sercu (...)
To taka bardzo stara
I wciąż tak świeża piosenka!
A komu się przydarzy,
W tym serce z bólu pęka.
Heinrich Heine
Ach, tam o moja miła! Tam był mi raj, Pókiś Ty ze mną była.
Adam Mickiewicz
Tak w każdym miejscu i każdej dobie Gdziem z Tobą płakał, gdziem się z Tobą
bawił,
Wszędzie Wszędzie zawsze będę ja przy Tobie, Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił.
Adam Mickiewicz
6. Skecz:
Nowe zakończenie „Romea i Julii'
Akt piąty
scena pierwsza
Mantua. Ulica. Wchodzi Romeo.
Po słowach
ROMEA: jeżeli [...] dobrze.

BALTAZAR: Brat przybył, czeka na przyjęcie.
ROMEO: Niech wejdzie! Czy być może od ojca Laurentego? Wchodzi brat Jan.
BRAT JAN: Szczęść Boże, panie!
Wieści z Werony przynoszę ... gdzieś tu mam list od ojca Laurentego ...

ROMEO: Dziękuję bracie! Czyta.


„Romeo! Wieści prędko pod nocy osłoną
Na Wroński cmentarz,
By ujrzeć tam swą utęsknioną.
Nie martw się! Żywąjest ona,
Choć uśpioną. Może pamiętasz,
Na pewno Ci kto mówił,
Że hrabia Parys starał się o rękę twej piękności,
I ojciec jej pragnął tego ślubu.
Więc ona, by uniknąć niewierności,
Śmierci swej dała pozór.
Więc przybywaj niezwłocznie,
By ją z grobu wydrzeć
I mieć już na zawsze swoją!
Laurenty".
Cóż za wieść radosna! Serce me śpiewa! Daję tę odpowiedź: Niezwłocznie przybywam!
Wychodzą
scena druga
Cmentarz, na nim grobowiec rodziny Kapuletich. Wchodzi ojciec Laurenty, odbija drzwi grobowca.. Wchodzi Romeo.

ROMEO:
Julio!
Zatrzymuje się, patrzy na śpiącą Julię.
Jaki ten widok straszny!
Gdybym nie wiedział,
Zaraz bym sobie odjął życie.
Lecz ona żyje!

OJCIEC LAURENTY:
Dobrze żeś przybył, Romeo!
Zaraz się zbudzi. Budzi się Julia

JULIA:
Romeo! Ukochany!

ROMEO:
Przepiękna! Moja tyś teraz! Najcudniejszy kwiecie!

OJCIEC LAURENTY:
Szeptem.
Cichaj, Romeo!
Czy słuch mię mami,
Czy liż naprawdę słyszę kroki jakichś ludzi?
Warta tu zmierza!
Uciekajcie sami!
Ja grobowiec zamknę, by podejrzeń nie budzić
I pośpieszę za wami.
Julia i Romeo spiesznie wychodzą. Ojciec Laurenty chce zamknąć grobowiec, ale w tej chwili wchodzi warta.

DOWÓDCA WARTY:
Cóż to? Kto tu w noc przychodzi? Kimże jest ten mnich? Kto dokonał tego?


Grobowiec otwarty, ciało zabrane... Któż tak zbezcześcił dom spoczynku wiecznego? Bierzcie tego mnicha! Dwóch ludzi chwyta ojca Laurentego, ten się wyrywa. Jeden wartownik wybiega.

OJCIEC LAURENTY:
Ja i nie ja. Nikt tu nie bezcześcił grobu.
Nie pytaj mnie, panie. Nic więcej nie powiem. Wchodzą pan Kapuleti, pani Kapuleti, dwór, za nimi zaaferowana Marta.

KAPULETI:
Cóż się stało? Kto mię w takie miejsce woła o tak późnej porze?

DOWÓDCA WARTY:
Twoja to, panie, córka tu leżała?

KAPULETI:
Tak. Cóż więc się stało?... Ach... Grób otwarty! Gdzież mej córki ciało? Toż to świętokradztwo! Któż to sprawił?

DOWÓDCA WARTY: Nie wiadomo.
Tylko tego mnicha tu znaleziono. Jak zamykał grobowiec.

MARTA:
Może ja jestem w stanie
Coś powiedzieć.
Zdaje mi się panie,
Żem kiedyś już tego micha widziała...
To ojciec Laurenty.
U niego się twa córka, panie, spowiadała I jeszcze jeden młody Monteki, Co mu Romeo było na imię. Będę mówić z szczerością. Ledwo więc pięć dni minie, Jak panna Julia jego stała się własnością. Ślubu ten to właśnie mnich udzielał. Więc mam podejrzenie, Że ręka tego przeklętego zuchwalca, Przez jego miłosne zaślepienie, Zbezcześciła ten grób i ciało wydarła Tej, co przecie przez niego umarła.

OJCIEC LAURENTY:
Nieszczęsna! Jakżeś mogą swej pani wydać tajemnice! Sama nie wiesz, coś zniszczyła.

KAPULETI:
Przekleństwo! Po stokroć przeklęty!
Nie chcę wierzyć tym słowom.
Wbrew mojej woli, wbrew mym zakazom!
Ten drań, zuchwalec, ten morderca
Bliższy był ode mnie mojej córki serca!
Jadę do Mantui, by odebrać nieszczęsne Julii ciało.
Tylko tutaj grobowiec godny będzie miało!

Wychodzą.
Scena trzecia
Mantua, przed domem Romea. Wbiega Parys, gwałtownie puka do drzwi.

PARYS:
Otwieraj! Wyjdź, przeklęty tchórzu! Ach, żeby cię piekło pochłonęło! Pokaż, jak szpadą walczysz! Niech zobaczę mą klingę twoją krwią zbroczoną! Drzwi się otwierają. Pokazuje się Romeo.

ROMEO:
Któż tyle hałasu robi?!
Jakiż to człowiek?
Śmie we mnie rzucać takimi przekleństwami?!

PARYS:
Morderco!
Rzuca się na Romea z obnażoną szpadą. Pojedynkują się. Wbiegają: pan Kapuleti, brat Jan, na nim dwór.

KAPULETI:
Otóż i jest ten, co znieważył mej córki ciało!
Gdzież się ono znajduje?! Mów, nikczemniku!
Odbierz, co ci się słusznie należało.
Za twe przewinienia. Romeo zostaje ugodzony, pada. Wbiega Julia. Staje, patrzy przerażona.

KAPULETI:
Czyż wzrok mię mami? Czyliż tracę zmysły? Duch to mej córki?...

PANI KAPULETI:
Julia! Córka ma... żyje! Czyż mi się zdaje?... Julio! Kochanie!
JULIA:
Romeo! Zrywa się, podbiega do Romea.
PARYS:
Ukochana! Czyż to możliwe?!

ROMEO:
To koniec, śliczny kwiecie! Lecz niech nie spływają perliste łzy z oczu twoich,
Niedługo znów się zobaczymy. Tam nam będzie dobrze! Teraz gaśnie me życie.

JULIA:
Gaśnie Słońce mego życia. Żaden kwiat nie żyje bez słońca! Romeo

ROMEO:
Pożegnaj mię ostatnim ust swoich
muśnięciem Całuje. Romeo umiera.

PARYS:
Julio! Kocha....
Podchodzi do Julii, w tym momencie ona wyjmuje sztylet Romea, obraca się i godzi Parysa w pierś. Następnie wyrywa sztylet i wbija go w siebie.

JULIA:
Przez ciebie życie me kończy się
w zaraniu.
Ledwie czternaście lat skończyła.
Godząc w pierś jego, w mą godziłeś. Julia umiera.

6. Zakończenie (krótkie pożegnanie):
Na tym kończymy nasze spotkanie. Serdecznie dziękujemy za uwagę i uznanie okazane gromkimi brawami. Było to pierwsze takie spotkanie w historii naszego gimnazjum. Mamy jednak nadzieję, że tego typu spotkania walentynkowe staną się tradycją w naszej szkole i spotkamy się ponownie za rok. Dziękujemy. Do zobaczenia.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie