Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Gry i zabawy dydaktyczne w rozwijaniu myślenia matematycznego

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 6914 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 
Uczenie się wymaga wysiłku i dużej aktywności uczącego. Doskonałą okazją do pobudzania aktywności są gry i zabawy dydaktyczne. Gra dydaktyczna W. Okonia, to odmiana zabawy polegająca na respektowaniu ustalonych ściśle reguł, wymagających wysiłku myślowego. Cechą większości gier jest to, że ktoś wygrywa, inny przegrywa. Każda gra jest zabawą, ale nie każda zabawa jest grą. Zabawa jest grą gdy spełnia następujące warunki: sprawia osobie uczestniczącej przyjemność, ma określone reguły oraz stwarza szanse wygranej.
Gry dydaktyczne stosuje się po to, aby w psychice ucznia zaszły złożone zmiany, czyli, żeby osiągnięte zostały cele kształcenia, których sensem są właśnie zmiany w wiadomościach, umiejętnościach, wartościach. Można więc podzielić gry na dwie grupy:
· Gry służące osiągnięciu celów w sferze emocjonalnej,
· Gry służące osiągnięciu celów w sferze poznawczej
W literaturze fachowej spotyka się różne definicje gier i zabaw dydaktycznych.
Ciekawszymi z nich są:
1. Zabawa dydaktyczna to taka, która prowadzi z reguły do rozwiązania jakiegoś złożonego w niej zadania. Natomiast gra dydaktyczna to odmiana zabawy polegającej na respektowaniu ustalonych ściśle reguł i wymagające wysiłku myślowego (W. Okoń).
2. Zabawa dydaktyczna to taka, która bazuje na podstawowej funkcji psychiki dziecka, na potrzebie zabawy, wywiera świadomie wpływ na jego czynności umysłowe (E. Talarczyk).
Gra kojarzy się dzieciom z zabawą, a zaangażowanie emocjonalne pozwala przezwyciężyć lęk przed włączeniem się do wspólnego działania. Ważne jest, aby gry prowadzone były między uczniami, a nie w relacji nauczyciel-uczeń. Wprowadzenie pewnych pojęć za pomocą gier może dać lepsze wyniki niż stosowanie metod tradycyjnych.
Zabawy i gry dydaktyczne mają duże znaczenie kształcące, emocjonalne, wychowawcze. Te formy aktywności stanowią ważny środek wiodący do ukształtowania postaw wobec otaczającej rzeczywistości. Przyczyniają się do minimalizowania trudności i niepowodzeń w nauce szkolnej. Różnorodne zadania- ćwiczenia, realizowane w formie gier i zabaw dydaktycznych mogą stać się dla dziecka źródłem sukcesu.
W zabawach i grach mamy do czynienia z aktywnością percepcyjną, asymilacyjną i eksploracyjną. W takim uczeniu się występują wszystkie podstawowe elementy kształcenia wielostronnego tj. uczenia się przez poznanie, przeżywanie, działanie, pamięć i procesy umysłowe.

Gry i zabawy dydaktyczne w nauce matematyki mogą:
· Być wykorzystywane w celu ćwiczenia sprawności rachunkowych
· Stanowić bazę do zdobywania doświadczeń
· Stwarzać pewne sytuacje, do opisu, których potrzebny będzie pewien język
· Przygotować pewne pojęcia, które zostaną wprowadzone w późniejszym czasie
· Służyć utrwaleniu wprowadzonych pojęć

Aby zabawy i gry dydaktyczne spełniały swoją rolę, należy przestrzegać pewnych reguł.
Rola gier i zabaw jest bardzo duża i stanowi ważny czynnik w procesie akty7wizacji uczniów. Jest to środek dydaktyczny, który powinien częściej pojawiać się na lekcjach matematyki.
Gry i zabawy uatrakcyjniają lekcję matematyki, dostarczając wielu cennych okazji sprzyjających wyrobieniu pożądanych umiejętności, sprawności i nawyków.
Umożliwiają wyzwalanie aktywności matematycznej.
W praktyce szkolnej najczęściej stosowanymi grami są: konkursy, domina, łamigłówki, zagadki, gry planszowe.
Poprzez uczestnictwo w grze dziecko podejmuje odpowiednie decyzje.
W procesie tym możemy wyróżnić pięć podstawowych faz:
· Analiza instrukcji gry;
· Formułowanie różnych działań w sytuacji jaka się w naturalny sposób wytworzyła;
· Analiz wartości sformułowanych wariantów oraz wyboru jednej strategii działania;
· Realizacja wybranego wariantu;
· Samoocena podjętej i wykonanej decyzji.
Według koncepcji Dienesa gry i zabawy matematyczne stanowią pewien rodzaj dla ucznia pozwalających na przystosowanie się do sytuacji, jakie mogą go spotkać w życiu. Dienes wyróżnia sześć etapów kształtowania pojęć matematycznych.
1. Etap swobodnej zabawy – wprowadzając dziecko w sytuację dydaktyczną, aby mogło konstruować pewne skojarzenie matematyczne.
2. Etapy gier prowadzących według ustalonych reguł, które mają na celu przyzwyczaić ucznia do pewnych ograniczeń.
3. Etapy porównania gier – mający na celu dostrzegania różnic oraz podobieństw, a także dokonywanie pewnych klasyfikacji.
4. Etap schematycznej prezentacji gier – polegający na przeprowadzeniu gry jakby „z góry”.
5. Etap symbolicznego opisu prezentacji graficznej danej gry oraz jej badania przy określonym poziomie opanowania języka matematycznego.
6. Etap aksjomatyzacji.

J. Grzesiak gry dydaktyczne klasyfikuje na
· Gry sprawnościowe, których głównym celem jest rozwijanie określonych umiejętności i sprawności matematycznych, np. technik liczenia
· Gry strukturalne zawierają takie reguły, które sprzyjają poznaniu przez uczniów określonych struktur matematycznych lub logicznych
· Gry strategiczne umożliwiają poszukiwanie strategii wygrania, dzięki czemu mają korzystny wpływ na rozwój logicznego myślenia matematycznego



Wykorzystując gry matematyczne w procesie dydaktyczno wychowawczym należy zadbać o odpowiedni dobór tematyczny gier i dopasować do możliwości wychowawczych dzieci. Gra zbyt łatwa spowoduje u dziecka nudę, a zbyt trudna wywoła zniechęcenie. Należy przekazywać reguły gry w sposób prosty, jasny, zrozumiały. Przed przystąpieniem ustalić zasady i jasno sprecyzować umowy.
Należy pamiętać, że gry wywołują u dzieci bardzo silne emocje, gra narzuca grającym raz rolę zwycięzcy, a raz pokonanego. Każdy z grających chce zdobyć przewagę, ale wygrać może tylko jeden.
Dużo zależy w grach od doświadczeń dzieci, od ich wiedzy, umiejętności, refleksu. Dlatego należy je wspierać, mobilizować do wysiłku i dążenia do celu.


Literatura:
W. Okoń „Słownik pedagogiczny”, PWN. Warszawa 1984
Cz. Kupisiewicz „Podstawy dydaktyki ogólnej”, PWN Warszawa 1976
E. Lzrczyk „Zbiór gier i zabaw matematycznych”, Warszawa 1985
H. Moroz „Nasza matematyka. Zabawy i gry dydaktyczne”, Warszawa 1991
A. Kęsek, E. Studnik, Proponujemy gry matematyczne do wykorzystania na lekcjach „Życie szkoły” Nr 499
R. Błanik, zabawy w edukacji wczesnoszkolnej „Życie szkoły” Nr 299




Opracowała Teresa Bohusz

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie